Share

บทที่ 157 สามีตัวพ่ออยู่ที่บ้านจริง ๆ ด้วย

ซูหรานหันกลับมา

แววตาของเย่ถิงเซินทำให้ซูหรานตกใจนิดหน่อย “พี่ใหญ่เย่มีอะไรจะพูดกับฉันรึเปล่าคะ?”

ซูหรานนึกถึงเรื่องการรับหลานสาวเมื่อกี้ เธอก็คิดว่าตัวเองควรจะให้คำอธิบายแก่เย่ถิงเซินด้วยเช่นกัน

“พี่ใหญ่เย่คะ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเขาคือคุณท่านเย่ วันนั้นพวกเราพบกันโดยบังเอิญ......”

ซูรานเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้ฟัง รวมถึงเรื่องที่ส่งคุณท่านเย่ไปที่โรงพยาบาลด้วย

“แต่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากรับฉันมาเป็นหลานสาวของเขา” ซูหรานในตอนนี้ก็ยังรู้สึกงงอยู่เช่นกัน

หลังจากพูดอย่างนั้นแล้ว ก็ดูเหมือนเธอจะนึกอะไรบางอย่างออก เธอหยิบการ์ดดำที่คุณท่านเย่มอบให้เธอในงานเลี้ยงออกมา

“พี่ใหญ่เย่คะ รบกวนพี่ช่วยฉันนำสิ่งนี้ไปคืนผู้อาวุโสหน่อยนะคะ”

ของสิ่งนี้มันล้ำค่าเกินไปสำหรับเธอ

เย่ถิงเซินยังคงจ้องมองซูหราน และไม่ยอมรับการ์ดดำที่เธอยื่นมาให้

บรรยากาศโดยรอบตกอยู่ในความเงียบ

ซูหรานที่ถูกเขาจ้องมอง ก็เริ่มไม่เป็นตัวของตัวเอง ขณะที่กำลังจะอธิบายต่อ จู่ ๆ เย่ถิงเซินก็ยิ้มขึ้นมา

รอยยิ้มของเย่ถิงเซิน ดูเหมือนว่าเขาจะยอมจำนนต่อโชคชะตาที่มาพร้อมกับความสิ้นหวังและความขมขื่นแล้ว

“ขืนคุณปู่มาไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status