Share

บทที่ 161 พวกเขาแต่งงานกันแล้ว?

“เหอะๆ......ไม่จำเป็นหรอกมั้ง”

ซูหรานเผยยิ้ม เสียดายที่ไม่ได้ปิดปากเขาตั้งแต่แรก

ความต้องการแบบนี้เขาเอ่ยมันออกมาได้ยังไง?

ซูหรานมองไปรอบๆ ตั้งใจจะเตือนเขาว่านี่คือที่สาธารณะ การป้อนอาหารในที่สาธารณะแบบนี้ เธอไม่อายที่จะป้อน แล้วเขาไม่อายที่จะกินเหรอ?

แต่เธอกลับไม่เข้าใจความคิดของฟู่จิ้นหานเลยสักนิด

ที่สาธารณะแล้วจะทำไม?เขากินอาหารที่ภรรยาเขาป้อน ไม่ได้กินของที่คนอื่นป้อนสักหน่อย!

ฟู่จิ้นหานหลบตาลงอย่างเศร้าหมอง “ผมหวังดีช่วยคุณ เงินห้าพันล้านผมไม่ได้เก็บดอกเบี้ยจากคุณด้วยซ้ำ......”

“......”

ซูหรานแทบจะโพล่งออกมา: รบกวนคิดดอกเบี้ยด้วย เรื่องป้อนข้าวน่ะไม่มีทางหรอก!

แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่า ดอกเบี้ยเงินห้าพันล้านหากคำนวณออกมามันต้องมากขนาดไหน อยู่ ๆ ซูหรานก็รู้สึกว่าความจริงการป้อนข้าวก็ไม่ได้ยากอะไร

สูดหายใจเข้าลึก ๆ ซูหรานรีบหั่นสเต๊กเนื้อหนึ่งชิ้นแล้วรีบยัดเข้าไปในปากของสามีตัวพ่อของเธออย่างรวดเร็ว

ในขณะที่ทำท่าทางเหล่านี้ สายตาของซูหรานก็มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครเธอถึงจะสบายใจ แต่ถึงกระนั้น เธอก็ไม่กล้ารอช้าแม้แต่ครู่เดียว หลังจากที่ยัดสเต๊กเข้าไปในป
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status