บทที่ 166 นอนคนเดียวได้ยังไง

คำพูดของวังม่านหลินดูเหมือนจะจุดไฟในใจของจี้หลิน

"ฮึ ดี กูจะไปสั่งสอนมันเดี๋ยวนี้แหละ"

จี้หลินมองดูคนรอบข้างที่กำลังสนุกสนาน แล้วเดินออกจากบาร์อย่างเงียบๆ

วังม่านหลินยิ้มอย่างสมใจส่งข้อความไปหาซูอิน "เรียบร้อยแล้ว รอดูละครสนุกได้เลย อ้อ ของที่เธอให้มาน่ะ ได้ผลแค่ไหน?"

ตอนที่รินเหล้าเมื่อกี้ วังม่านหลินแอบใส่ของบางอย่างลงไปอย่างแนบเนียน

ไม่นานเธอก็ได้รับข้อความตอบกลับจากซูอิน

「รอดูสิ แล้วจะรู้เอง」

วังม่านหลินยิ้มเยาะพลางจิบเหล้า รู้สึกตื่นเต้นมาก

รอบๆ เต็มไปด้วยเสียงอึกทึกครึกโครม บางคนกำลังดื่ม บางคนกำลังเต้นรำ

เย่ซือเหยียนถูกคนห้อมล้อมเอาใจ เธอเมาได้ห้าส่วนแล้ว แต่เมื่อครู่ที่วังม่านหลินเข้าไปหาจี้หลิน เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดเธอเห็นอย่างชัดเจน

นึกถึงซูหรานที่อยู่ชั้นบนสุด เย่ซือเหยียนแกล้งทำเป็นกังวลแล้ววางแก้วลง

"ฉันไม่ดื่มแล้ว น้องสาวฉันอยู่คนเดียว ถ้าฉันเมา ก็ดูแลเธอไม่ได้"

เย่ซือเหยียนลุกขึ้น ก้าวเดินโซเซ พอลุกขึ้นก็เซไปทันที

เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งพอดีเข้ามาพยุงเธอไว้ "ซือเหยียน เธอดูแลน้องสาวดีจัง แต่ไม่ต้องกังวลหรอก เธอโตแล้ว ดูแลตัวเองไม่ได้เหรอ? อีกอย่าง ทั้งเร