บทที่1200

กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหัน

แสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ

"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้"

"จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย"

"วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!"

"ดูดาบผมสิ!"

พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็ว

โมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน

"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก"

"โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"

“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”

ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหล

เหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจ

แสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย

ดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึง

มากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!

"ชางฉง!"

ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน

เห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท