เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่1200
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1
“ลู่เฉิน นี่คือข้อตกลงการหย่าร้างที่จัดทำโดยคุณหลี่ คุณเซ็นชื่อเลยค่ะ”ชิงเฉิงกรุ๊ป ในสำนักงานของประธานเลขาจางที่สวมเครื่องแบบ OL วางกระดาษแผ่นหนึ่งลงบนโต๊ะที่อยู่ตรงข้ามเธอ มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูหล่อเหลาและแต่งตัวอย่างเรียบง่ายนั่งอยู่“หย่าร้าง? หมายความว่าอะไร?” ลู่เฉินตกตะลึงเล็กน้อย“ลู่เฉิน คุณยังไม่เข้าใจเหรอ? การแต่งงานของคุณกับคุณหลี่เดินมาถึงทางตันแล้ว คุณสองคนอยู่คนละโลกกันไปแล้ว การมีตัวตนอยู่ของคุณคือตัวถ่วงความเจริญสำหรับคุณหลี่!” เลขาจางพูดอย่างไร้ความปราณี"ตัวถ่วงความเจริญ?"ลู่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย "ฉะนั้น นี่คือความคิดที่เธอมีต่อผมหรอ?"ตอนที่เขาสองคนแต่งงาน ตระกูลหลี่อยู่ในสถานการณ์ที่ตกต่ำและมีหนี้สินจำนวนมากเป็นเขาเอง คนที่ช่วยตระกูลหลี่ให้พ้นจากความยากลำบากนั้นไม่คาดคิดเลยว่าถึงตอนนี้ หลังจากที่หลี่ชิงเหยาร่ำรวยและมีอำนาจแล้ว เธอจะทิ้งเขาไป“คุณจะเข้าใจแบบนี้ก็ได้”เลขาจางยกคางขึ้นแล้วชี้ไปที่นิตยสารที่วางบนโต๊ะ บนหน้าปกอันงดงามนั้น มีหญิงสาวที่สวยสง่ามากคนหนึ่งถูกตีพิมพ์อยู่บนนั้น“ลู่เฉิน คุณดูหัวข้อบนนิตยสารฉบับนี้สิ ในเวลาสั้นๆเพียงสามปี ค่าตั
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 2
ในลิฟต์ลู่เฉินมองดูจี้หยกที่แขวนบนหน้าอกของเขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าแม้ว่าเขาจะคิดไว้มานานแล้ว แต่เมื่อการแต่งงานนี้จบลงจริงๆ เขาไม่สามารถแสร้งทำว่าไม่รู้สึกอะไรเลยได้เดิมทีเขาคิดว่าความสุขนั้นง่ายมาก สามมื้อต่อวัน เรียบง่าย ธรรมดาและมีความสุขก็เพียงพอแล้วแต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วที่จริงแล้ว ความธรรมดาก็เป็นความผิดอย่างหนึ่งหลังจากหลงอยู่ในห้วงแห่งความธรรมดาที่แสนอบอุ่นมานานสามปี ตอนนี้ ถึงเวลาต้องตื่นขึ้นมาแล้ว“กริ๊ง...กริ๊ง...”ขณะที่เขาครุ่นคิดอยู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นแล้วพอเขารับสาย เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น"คุณลู่ครับ ผมเป็นหวางป่ายโซ่จากหอการค้าเจียงหลิงครับ ผมได้ยินมาว่าวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของคุณกับคุณหลี่ ผมเลยเตรียมของขวัญไว้เป็นพิเศษ ไม่ทราบว่าคุณจะพอมีเวลาว่างเมื่อไหร่นะครับ?"“ขอบคุณนายกสมาคมหวางมากครับ แต่ต่อไปนี้เราไม่ต้องการมันอีกแล้ว” ลู่เฉินพูดอย่างใจเย็น“ฮะ?” หวางป่ายโซ่ตกใจเล็กน้อยเขารับรู้อย่างคลุมเครือว่ามีบางอย่างผิดปกติไป“นายกสมาคมหวาง ยังมีเรื่องอื่นไหมครับ?” ลู่เฉินพูดเปลี่ยนเรื่อง“แค่กๆ...จริงๆก็มีอีกเรื่องหนึ่งที่อย
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 3
"ไสหัวไป!"เพียงคำคำเดียวก็ทำให้จางชุ่ยฮัวตกตะลึงไปด้วยความตกใจเธอไม่เคยคิดว่าลู่เฉินผู้ที่อ่อนโยนและปกติไม่เคยอารมณ์เสียเลยจะน่ากลัวได้ขนาดนี้ตอนโกรธสายตาของเขาดูเหมือนว่าเขาจะกินคนสะอย่างนั้น“มันฆ่าคน! ใครก็ได้ ช่วยด้วย!”หลังจากจางชุ่ยฮัวรู้ตัว เธอก็เริ่มตะโกนด้วยเสียงดังในไม่ช้า รปภ.กลุ่มหนึ่งของชิงเฉิงกรุ๊ปก็มา“คุณจางครับ เกิดอะไรขึ้นนะครับ?”เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าของรปภ.ในกลุ่มนั้นรู้จักจางชุ่ยฮัว และแสดงทัศนคติของเขาชัดเจนทันทีที่ปรากฏตัว“เสี่ยวหลิว! จับคนนี้ไว้เดี๋ยวนี้ เขา..เขากล้าตบลูกชายของฉัน มันต้องชดใช้!” จางชุ่ยฮัวตะโกนด้วยความดุร้าย“เฮ้ย! กล้ามาสร้างปัญหาหน้าประตูกรุ๊ปพวกเราเลยงั้นเหรอ? หรือว่าแกเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว!”หัวหน้าของรปภ.โบกมือ คนกลุ่มหนึ่งก็ล้อมรอบลู่เฉินอย่างรวดเร็วนี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะเอาใจแม่ของประธานถ้าทำงานได้ดี ไม่แน่ว่าอาจจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งและเพิ่มเงินเดือน ได้แต่งงานกับสาวสวยที่ร่ำรวย และไปถึงจุดสุดยอดของชีวิต“ยังยืนโง่กันอยู่ทำไม ลงมือสิ!”เมื่อหัวหน้ารปภ.กำลังจะลงมือ จู่ๆก็มีเสียงตะโกนแผ่วเบาดังขึ้น“ไหน ใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 4
“แม่คะ แม่กับหลี่ห้าวไปโรงพยาบาลก่อน เรื่องนี้หนูจะจัดการเอง”หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดหลี่ชิงเหยาก็ได้ทำการตัดสินใจ“ชิงเหยา ลูกต้องแก้แค้นแทนน้องชายของหนูนะ ห้ามปล่อยไอ้สัตว์นั้นไปเด็ดขาด!” จางชุ่ยฮัวพูดอย่างโมโห“แม่วางใจเถอะค่ะ หนูมีวิจารณญาณของตัวเอง” หลี่ชิงเหยาพยักหน้าแล้วเธอก็ส่งสัญญาณให้รปภ.สองคนส่งจางชุ่ยฮัวและหลี่ห้าวไปโรงพยาบาล“เลขาจาง คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้?” หลี่ชิงเหยานวดขมับ เธอรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย“คุณหลี่ เรื่องนี้มันชัดเจนมากอยู่แล้ว ลู่เฉินเป็นคนที่เริ่มลงมือลงไม้ อีกอย่างพวกรปภ.ก็เห็น มันไม่ต้องสงสัยอะไรเลย” เลขาจางกล่าว“แต่ว่า คนอย่างแม่ฉัน…” หลี่ชิงเหยาลังเลที่จะพูดเธอรู้ดีถึงความแสบของแม่และความโหดเหี้ยมของน้องชายตัวเอง“ไม่ว่ายังไง การต่อยตีคนมันก็เป็นเรื่องที่ผิด!”เลขาจางพูดตามความชอบธรรม "ถึงจะบอกว่ามีการเข้าใจผิดกันจริงๆ มันนั่งลงคุยกันดีๆไม่ได้เลยงั้นเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น หลี่ห้าวเป็นน้องชายแท้ๆของคุณ ที่เขาต่อยตีหลี่ห้าวถึงขั้นนั้น แสดงว่าเขาไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคุณเลยสิ แค่จุดนี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์แล้วว่าคุณสมบัติในตัวของเขาน
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 5
“คุณ คุณรู้ได้ยังไง?”ฉาวอานอานเบิกตากว้างและใบหน้าที่สวยงามของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงนอกจากความเขินอายแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเธอรู้สึกตกใจมากกว่าเธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าอีกฝ่ายจะพูดอย่างแม่นยำได้ถึงขนาดนี้อาการไมเกรน ประจำเดือนผิดปกติ แม้กระทั่งท้องเสียเขาก็มองออกได้เก่งขนาดนั้นเลยเหรอ?อย่าบอกนะว่าเดาเอา?“การแพทย์แผนจีนเน้นการดู การฟัง การดม การซักถาม และการจับชีพจร แค่คำว่า 'การดู' ก็เพียงพอที่จะเห็นปัญหาออกมาได้แล้ว" ลู่เฉินดูใจเย็นมาก“อานอาน เป็นไงล่ะ? ตอนนี้คุณคงเชื่อแล้วใช่ไหม?” ฉาวซวนเฟยยิ้มเล็กน้อยขณะเดียวกันในใจเธอก็รู้สึกโล่งใจไปด้วย นี่แสดงว่าอีกฝ่ายมีความสามารถจริงๆ“ฮึ่ม! มันก็แค่บังเอิญ มีอะไรน่าทึ่งขนาดนั้น!” ฉาวอานอานยังคงปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้“คุณลู่ เธอแค่ปากแข็งเท่านั้น คุณอย่าถือสาเธอเลยนะ” ฉาวซวนเฟยกล่าวด้วยความรู้สึกขอโทษแทนน้องของตัวเอง“ไม่เป็นไรหรอกครับ รักษาโรคกันก่อนเถอะ” ลู่เฉินไม่สนใจแม้แต่น้อยเขาเดินไปข้างหน้าชายชราและหลังจากตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว เขาก็มีความคิดบางอย่างในใจเห็นได้ชัดว่าชายชราถูกวางยาพิษ และมันไม่ใช่ยาพิษธรรมดาโชคดีที่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 6
“ไอ้ขยะแกนี่!”ฉาวซวนเฟยโกรธทันที เธอดึงศาสตราจารย์จางขึ้นแล้วตะโกนว่า "ฉันบอกว่าไม่ให้ดึงเข็มออกมา แต่คุณก็ยังจะดึงมันออก ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้นแล้ว คุณแม่งกลับตอบฉันมาแบบนี้งั้นหรอ?!"“ไม่...ไม่เกี่ยวอะไรกับผม ผมได้ทำอย่างเต็มที่แล้ว”ศาสตราจารย์จางส่ายหัวเรื่อยๆ และเขาเริ่มบ่ายเบี่ยงความรับผิดชอบ "โอ้ มันเป็นปัญหาของหมอคนนั้นแน่ๆ เป็นเพราะเขาฝังเข็มแบบสุ่มๆนั่นแหละ ถึงจะฆ่าตาเฒ่าฉาว!""ปัง!"ฉาวซวนเฟยตบหน้าศาสตราจารย์จางอย่างแรง "ไอ้สารเลว! คุณเองที่โง่เขลาแต่ยังจะไปโทษคนอื่นเขาอีกงั้นเหรอ? ฉันเตือนคุณเลยนะ ถ้าคุณปู่ของฉันไม่รอด ฉันก็จะฆ่าคุณอย่างอนาถเอง!"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้พูดออกมา ใบหน้าของศาสตราจารย์จางก็ซีดลงด้วยพลังของตระกูลฉาว ที่ทำให้เขาหายไปจากโลกนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายมาก"เกิดอะไรขึ้น?"ในเวลานี้ ลู่เฉินเดินเข้ามาอีกครั้งแต่เมื่อลู่เฉินเห็นตาเฒ่าฉาวที่สีหน้าเป็นสีดำและมีเลือดออกจากปากและจมูกเขา ลู่เฉินก็ขมวดคิ้วทันที“ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามดึงเข็มออกน่ะ? ทำไมพวกคุณไม่ฟัง?” ลู่เฉินดูไม่พอใจมาก"คุณลู่คะ เมื่อกี้..."ก่อนที่ฉาวซวนเฟยจะอธิบาย ศาสตราจารย์จางก็
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 7
“ตือ-ตื่นแล้วเหรอ?!”เมื่อทุกคนเห็นตาเฒ่าฉาวที่ตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทุกคนก็ตกใจอีกครั้งโดยเฉพาะหลังจากที่พวกเขาเห็นว่าเครื่องมือการแพทย์ที่บ่งชี้ทั้งหมดกลับมาเป็นปกติ พวกเขาถึงกับพูดไม่ออกกันเลยทีเดียวไม่มีใครคาดคิดได้ว่าโรคประหลาดที่แม้แต่ทีมผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดของพวกเขาก็ไม่สามารถรักษาให้หายได้ จะถูกชายหนุ่มคนหนึ่งรักษาให้หายมันช่างแปลกประหลาดมากจริงๆ!"เยี่ยมมาก! ในที่สุดคุณปู่ก็ปลอดภัยแล้ว!"เมื่อฉาวอานอานเห็นว่าสีหน้าของตาเฒ่าฉาวกลับมาเป็นปกติ ฉาวอานอานก็ดีใจจนร้องไห้ และในที่สุด ฉาวซวนเฟยก็โล่งใจสักที“คุณลู่คะ ฉันไม่รู้จะขอบคุณคุณยังไงให้พอกับความมีน้ำใจมากๆครั้งนี้ของคุณได้ จากนี้ไป คุณจะเป็นแขกที่สูงส่งของตระกูลฉาวของเรา!” เธอโค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง“ไม่ต้องเกรงใจหรอกคุณฉาว มันเป็นแค่ความพยายามเล็กๆน้อยๆเท่านั้น” ลู่เฉินยิ้มเบาๆเดิมทีก็ไอ้แค่คำพูดถ่อมตัวทั่วๆไป แต่พอศาสตราจารย์จางได้ฟังแล้ว เขารู้สึกว่ามันแสบหูมากโรคที่พวกเขาใช้ความพยายามอย่างเต็มที่ก็ไม่สามารถรักษาได้ แต่อีกฝ่ายกลับบอกว่าเป็นความพยายามเพียงเล็กน้อย?นี่มันตบหน้าพวกเขาชัดๆเลย? !“เฮ้ คุณอะไร
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 8
"คุณลู่คะ ขอบคุณที่ช่วยเหลือชีวิตปู่ของฉันนะคะ นี่คือบัตรมังกรฟ้าของตระกูลฉาวโปรดรับมันไปด้วยค่ะ"ฉาวซวนเฟยหยิบบัตรสีดำขอบทองใบหนึ่งออกมาแล้วยื่นให้เขา "ถ้ามีบัตรใบนี้ คุณจะเป็นวีไอพีของตระกูลฉาวนับจากนี้ไป คุณสามารถเพลิดเพลินกับบริการที่ดีที่สุดในบริษัททั้งหมดที่เป็นของตระกูลฉาวได้ "“คุณฉาวครับ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการหรอก” ลู่เฉินส่ายหัว“ไม่ต้องกังวลนะคะคุณลู่ นี่เป็นเพียงค่าตอบแทนของฉันที่ให้คุณเอง สำหรับหญ้าใจมังกรที่นายกสมาคมหวางพูดถึงนั้น พรุ่งนี้ฉันจะให้คนไปส่งที่บ้านของคุณค่ะ” ฉาวซวนเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้ม“คุณฉาวเป็นคนที่ตรงไปตรงมาจริงๆ งั้นผมขอขอบคุณนะครับ”ลู่เฉินยิ้มเบาๆแล้วรับบัตรมังกรฟ้ามาสิ่งที่ฉาวซวนเฟยมอบให้ มันจะไม่เลวแน่นอน"เอี๊ยดดด--!"ขณะที่ทั้งสองคนคุยกันอยู่ คนขับก็เบรกกะทันหันและจอดรถที่อยู่ข้างถนน“บอส ผมขอโทษ ทุกอย่างเป็นเพราะพวกเขาบังคับให้ผมทำ!”หลังจากพูดคำที่แปลกๆอย่างนี้ คนขับก็วิ่งหายตัวไปอย่างรวดเร็วในเวลาเดียวกัน มีรถตู้สีดำสองคันวิ่งมาคันหนึ่งจอดข้างรถเบนท์ลีย์ อีกคันหนึ่งจอดอยู่ด้านหลังรถเบนท์ลีย์แล้วพอประตูรถเปิดออก พวกอันธพาลหลายสิ
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
