Chapter 33 สิ่งที่ซุกซ่อน

“เข้ามาก่อนสิ” เธอเอ่ยปากแล้วก็ทันเห็นเปลวตะวันชะงักนิดๆ เห็นแล้วก็ปวดหนึบในหัวใจหนักเข้าไปอีก

“เดี๋ยวนี้แค่เข้าห้องเกลทำเอาเปลวถึงกับเครียดเลยเหรอเมื่อก่อนมานอนหลับเป็นตายเป็นวันๆไม่เคยเห็นเปลวต้องพะวงอะไรหรือกลัวใครมาเห็นเอาไปพูดกันผิดๆแล้วเปลวจะเสียหาย”

“ไปกันใหญ่แล้วเกล เข้าไปข้างในกันเถอะ ยืนคุยนานเมื่อยขาแล้ว” เปลวตะวันเป็นฝ่ายสรุปจบแล้วดันหลังเกวลินให้เดินนำเข้าไป ตัวเขาก้าวตามมาแล้วปิดประตูห้องก่อนโอบไหล่พาเพื่อนรักที่แสนดีเข้าไปข้างใน

เขาพอจะรู้ว่าวันนี้เกวลินน่าจะมีเรื่องร้อนใจและสะเทือนใจอย่างมากถึงได้เสียศูนย์หนักขนาดนี้

“เปลวนั่งก่อนนะเดี๋ยวเกลไปเอาน้ำมาให้จะดื่มอะไรพิเศษไหม” เกวลินบอกเมื่อเขาและเธอเดินเข้ามาถึงโซฟารับแขกในโถงนั่งเล่นแต่ยังไม่ทันได้เดินไปไหนเปลวตะวันก็ท้วงขึ้น

“เกลนั่งเถอะ เดี๋ยวเปลวไปหยิบเองได้” เปลวตะวันบอกพลางขยับจะเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็น แต่เกวลินรั้งเอาไว้พร้อมกับดึงแขนชี้ชวนให้เขานั่งลง

“เปลวเป็นแขกนั่งนี่แหละ เกลจะหาของว่างมาให้ด้วยเผื่อเปลวฟังเรื่องของเกลแล้วเครียดตามจะได้มีอะไรขบเคี้ยวแก้เครียด” เจ้าของห้องบอกแล้วเดินจากไปทันที

เปลวตะวันไหวไหล่น้อยๆก่อนหย่อนกายนั่งลง สักพักเกวลินก็ออกมาพร้อมน้ำเย็นขวดสองขวด เธอรู้ว่าเปลวตะวันชอบดื่มจากขวดจึงไม่หยิบแก้วมาด้วยและเธอก็กลายเป็นติดนิสัยนี้ยามอยู่กับเขา

“อ้อ...ถ้าไม่รบกวนเกินไปเปลวขอเฟรนส์ฟรายสักหน่อยได้ไหม ไม่ได้กินมานานแล้ว อยากกินฝีมือเกลเพราะตั้งแต่กินมาไม่เคยมีใครทอด เฟรนส์ฟรายได้อร่อยเท่าเกลเลย”

“ขนาดเกลมีเรื่องไม่สบายใจเปลวยังกล้าใช้เกลอีกนะ” เกวลินค่อนขอดแล้วค้อนวงเล็กๆ

เปลวตะวันยิ้มเผล่แล้วเอื้อมมือไปตบบ่าแบบบางเบาๆ

“คิดเสียว่าคลายเครียดน่าเกล เผื่อว่าจะช่วยให้สมองปลอดโปร่งขึ้นมาบ้างก่อนมาคุยกันจริงจัง”

ฟังเหตุผลเขาแล้วเธอก็ขัดไม่ได้ แต่ก่อนลุกไปไม่วายกำชับด้วยความหวังดี

“น้ำในขวดนั่นรีบๆดื่มเสียก่อนที่มันจะหายเย็นล่ะ หมดขวดนี้เกล ไม่มีน้ำเย็นๆเป็นวุ้นแบบนี้ให้แล้วนะบอกไว้ก่อนว่าแช่ไว้ให้ขวดเดียวเพราะเดี๋ยวนี้เปลวไม่ค่อยได้มาเกลเลยไม่ได้เตรียมเผื่อไว้”

เปลวตะวันพยักหน้ารับแล้วยิ้มกว้างให้ เกวลินมองน้ำขวดนั้นอีกครั้งแล้วลุกออกไปจัดการทอดเฟรนส์ฟรายให้เขาตามคำร้องขอ พอถึงประตูห้องครัวก็ลอบชำเลืองมองมาเห็นเขากระดกขวดน้ำขึ้นดื่มก็ยิ้มย่องอย่างพึงพอใจ

เปลวตะวันคือผู้ชายของเธอและเธอไม่มีวันเสียเขาไปให้ใครแน่นอน ไม่มีวัน!

เปลวตะวันใช้แขนปาดเหงื่อเม็ดเล็กๆที่เริ่มผุดพรายบนหน้าผากและตามไรผม

ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกร้อนๆหนาวๆแบบนี้

จะว่าแอร์คอนดิเนชั่นในห้องของเกวลินเสียก็ไม่น่าจะใช่

จะว่าน้ำที่ดื่มเข้าไปมันไม่เย็นพอก็ยิ่งไปใหญ่

เพราะทั้งแอร์และน้ำนั้นเย็นชื่นใจแต่ว่าเขากลับร้อนจนเหงื่อผุดพรายเต็มดวงหน้าและเริ่มแผ่กระจายไปตามเรือนร่าง

“เป็นอะไรไปเหรอเปลวทำไมเหงื่อแตกพลั่กขนาดนั้น”

เกวลินถามหลังจากกลับมาอีกครั้งพร้อมจานเฟรนส์ฟราย เธอเห็นน้ำในขวดพร่องไปกว่าครึ่งแล้วเปลวตะวันเองก็ดูกระสับกระส่ายนั่งไม่ติดที่ก็ยิ้มมุมปากเล็กๆแล้วตีหน้าซื่อทำไขสือถามไถ่

“อย่าบอกนะว่าที่นั่งไม่ติดกระวนกระวายอยู่นี่อยากจะกลับไปหาเมีย”

“เปล่าน่า เราแค่รู้สึกร้อนๆแปลกๆ บอกไม่ถูก”

“ไม่สบายหรือเปล่าเปลว แอร์ก็เย็นขนาดนี้ เกลหนาวจนจะไปเอาผ้ามาห่มอยู่แล้วเนี่ยเปลวดันบอกว่าร้อน เกลสิควรจะร้อนมากกว่าเพิ่งออกมาจากหน้าเตาสดๆร้อนๆ” เกวลินว่าแล้วใช้มือจับสาบเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองเขย่าประกอบคำพูด

ไม่รู้บังเอิญหรือจงใจ กระดุมเม็ดบนของเสื้อถึงได้เลื่อนหลุดจนสาบเสื้อแยกออกจากกันเผยให้เห็นเนินอกอวบมองเผินๆช่างเชิญชวนยั่วกิเลสนัก

เปลวตะวันเห็นแล้วก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น เกวลินเหมือนจะรู้ทัน คนสวยหน้าคมหลุบตามองเนินอกที่กระเพื่อมขึ้นลงของตัวเองแล้วช้อนขึ้นมองเปลวตะวันที่นั่งไม่ค่อยติดโซฟานัก เห็นแล้วก็แย้มยิ้มด้วยความกระหยิ่มใจ

“ถ้าร้อนมากมานี่เกลช่วยเอง”

หมอสาวคนสวยว่าแล้วก็ขยับไปนั่งโซฟาตัวเดียวกับเขาแล้วหยิบขวดน้ำมาราดน้ำที่เหลือครึ่งขวดนั้นลงบนศีรษะของเปลวตะวันเท่านั้นไม่พอยังวกกลับมาสาดน้ำเย็นๆนั้นเข้าใส่ตัวเองอย่างจงใจแล้วหวีดร้องเบาๆราวตกอกตกใจ

“ว้าย! เกลนี่ซุ่มซ่ามจริง ขวดน้ำแค่นี้ก็ทำหลุดมือดูสิเปียกหมดแล้ว”

เปลวตะวันทันได้เห็นตัวเสื้อสีขาวที่เปียกโชกแนบเนื้อจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน เห็นแล้วก็เบือนหน้าขวับหันไปมองทางอื่นทันทีแต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเกวลินขยับเข้าหาเขาแล้วใช้ฝ่ามือรั้งใบหน้าเขาให้กลับมาสอดประสานสบสายตากับเธอ

“ทำไมต้องเบือนหน้าหลบด้วยล่ะเปลว เกลมีอะไรไม่น่ามองตรงไหนเหรอ ไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้นตรงไหน” เธอถามพร้อมกับจับมือเขามาวางทาบลงบนทรวงอกนุ่มหยุ่น

เปลวตะวันสะบัดมือออกทันทีราวกับเจอของร้อนแต่ก็ไม่ไวเท่าหมอเกวลินคนดีที่โถมตัวเข้าหาแล้วผลักเขาจนผงะหงายไปตามความยาวของโซฟาพร้อมกับพาตัวเองโถมทับตามลงมาติดๆจนทรวงอกนิ่มๆลอยเด่น    ยั่วเย้าอยู่ตรงหน้า

“เกลไปกินอะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่าหรือเผลอไปกินยาปลุกเซ็กส์ที่ไหนมาถึงได้ทำอะไรขาดสติแบบนี้” เปลวตะวันติงแล้วพยายามเบือนหน้าหลบทรวงนุ่มๆที่ค่อยๆบดทาบลงมาครึ่งปากครึ่งจมูกเขา

ถึงจุดนี้คนพยายามดึงสติเพื่อนถึงกับบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร ฝ่ายเกวลินเห็นอาการตัวสั่นเหงื่อแตกพลั่กๆของเปลวตะวันก็ยิ่งพึงพอใจ ดวงตาคู่สวยตวัดวับมองไปยังแสงกระพริบเล็กๆที่แทรกอยู่ในช่อดอกไม้ในแจกันบนโต๊ะข้างๆ

“ถอยออกไปเถอะเกล เราว่ามันไม่เหมาะ”

“เปลวอยากไม่ใช่เหรอ ตรงนี้ในห้องนี้มีแค่เราทำไมต้องปิดกั้นมันไว้ล่ะ มาเถอะเกลจะช่วยให้เปลวหายอยากเอง”

เปลวตะวันถึงกับอึ้งตะลึงเมื่อเกวลินพูดจบก็ตรงเข้าประกบริมฝีปากลงบดจูบริมฝีปากหยักสวยของเขาอย่างเร่าร้อน ไม่รู้เพราะตกใจหรือเพราะดึงสติได้ทันเปลวตะวันจึงผลักเอาเกวลินผงะหงายออกมาจนเกือบล้มกลิ้งไม่เป็นท่า

“เกลไม่ดีตรงไหน ไม่เซ็กซี่ ไม่เร่าร้อนมากพอเหรอ เปลวถึงพยายามปฏิเสธทั้งที่ตัวเองก็อยากจนจะลงแดงขนาดนี้”

“เกลรู้ได้ยังไงว่าเราอยาก” เปลวตะวันเค้นเสียงเครียดจ้องมองเพื่อนเคยสนิทและแสนดีในสายตาเขาอย่างไม่อยากเชื่อตัวเองว่าเกวลินจะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้