ข้าคือหลันเล่อ

ตระกูลถัง

“ไท่จือประทานของกำนัลจากวังหลวงมอบให้เจ้าเมื่อบ่าย ขันทีอัญเชิญของกำนัลมากมายให้เจ้า เมิ่งเม่ยข้า ภูมิใจในตัวเจ้าเสียจริง”

“ท่านพ่อ ข้ากับไท่จือเพิ่งจะพบกันแค่เพียงครั้งเดียว”

ยิ้มอายๆ

“ไท่จือพึงใจในตัวเจ้าตำแหน่งไท่จือเฟย เช่นไรจึงจะปล่อยให้หลุดมือต่อไปหากเป็นไท่จือแค่เพียงเอ่ยปากตำแหน่งของข้าย่อมได้รับการส่งเสริมให้ยิ่งใหญ่ยิ่งๆขึ้นไป จะว่าไปบิดาเจ้าทำงานหนักเบาไม่น้อยไปกว่าใต้เท้าลี่ แต่เมื่อถึงคราวได้รับคำสรรเสริญกลับเป็นท่านลี่รับไปเพียงผู้เดียว”

“ท่านพ่อข้ากำลังตั้งใจทำในสิ่งที่ท่านพ่อสั่งสอนมา การจะให้ได้ใจไท่จือจะต้องอาศัยความลุ่มหลง และมารยาหญิง หากว่าเปรียบกันระหว่างข้ากับลี่หลันเล่อนางย่อมเหนือกว่าแต่หากจะเหนือกว่านางจะต้องวางแผนให้รัดกุม”

“ต้องถือเป็นโอกาสอันดีสวรรค์เมตตาเจ้าแล้ว ไท่จือมองเจ้าเพียงผิวเผิน หาได้รู้ภายในจิตใจเจ้าไม่ ต้องยกความดีความชอบให้กับมารดาของเจ้าที่เลี้ยงดูสั่งสอนจนกิริยาของเจ้างดงามไร้ที่ติ หากจะเปรียบกับคุณหนูลี่ผู้โง่งมย่อมห่างจากเจ้าหลายขุม โชคของเจ้าทั้งยังส่งผลมาถึงข้า ตำแหน่งราชทูตด้านการค้า มีคนเสนอเงินทองมากมายให้กับใต้เท้าลี่นับวัน