ตอน 2

       ย้อนกลับมาเมื่อเกือบร้อยปีก่อน  ในเมืองหลวงมีตระกูลหนิงที่เป็นช่างหลวงมาตั้งแต่บรรพบุรุษ  พวกเขาใช้ความรู้ความสามารถที่มีเฉพาะคนในตระกูลหนิงเท่านั้นที่รู้  รับใช้ราชสำนักมาตลอดเวลากว่าร้อยปีจนทำให้ตระกูลหนิงเจิรญรุ่งเรืองมาจนปัจจุบัน  แต่ยิ่งพวกเขาได้รับความไว้วางใจมากเท่าไหร่  ความปลอดภัยของคนในครอบครัวพวกเขายิ่งลดน้อยลงเท่านั้น

       ยิ่งการแข่งขันในราชสำนักที่มีมานานหลายปี  พวกเขาก็ยิ่งต้องระมัดระวังตนเองและคนในครอบครัวไม่ให้เผลอทำสิ่งใดผิดพลาดไปจนต้องถูกลงโทษจากฮ่องเต้

       ตระกูลหนิงที่มีหน้าที่ออกแบบอาวุธและสิ่งอำนวยความสะดวกให้กับราชสำนักต่างทำงานอย่างขยันขันแข็ง  พวกเขามีระเบียบในการทำงานมาโดยตลอดจนไม่มีใครสามารถจับผิดพวกเขาได้เลย

       ความรู้ความสามารถเฉพาะของตระกูลหนิงยิ่งไปเข้าตาฮ่องเต้มากขึ้น ฝ่าบาทถึงขั้นมอบรางวัลให้ตระกูลหนิงไม่น้อยที่สร้างสิ่งประดิษฐ์ที่มีประโยชน์ให้กับแคว้นมากมาย

       เสนาบดีฝ่ายต่าง ๆ ถึงจะอิจฉาแต่ก็ไม่สามารถทำได้เหมือนขุนนางหนิง  พวกเขาได้แต่ติชมไปตามเรื่องตามราวเพื่อลดความโปรดปรานของฝ่าบาทที่มีให้กับตระกูลหนิง

       ซึ่งหนิงซวนหยวนผู้นำตระกูลต่างสอนให้คนในครอบครัวเก็บงำความสามารถเอาไว้บ้าง  เนื่องจากความรู้สึกของเขาบอกว่าหากเขายังได้รับความโปรดปรานเช่นนี้ต่อไป  อาจมีคนคิดไม่ซื่อกับครอบครัวเขาก็เป็นได้

       ทุกคนในตระกูลหนิงจึงเปลี่ยนพฤติกรรมที่เคยเชิดหน้าชูคอเปลี่ยนเป็นนิ่งสงบไม่สนใจเรื่องราวอื่น ๆ นอกจากการทำงานให้ราชสำนักเท่านั้น พฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของคนในตระกูลหนิงทำให้ฮ่องเต้แปลกใจไม่น้อย แต่ในเมื่อไม่มีผลกระทบกับการทำงานให้ราชสำนัก  ฝ่าบาทเองก็ไม่ได้สนใจสิ่งใดมากนัก

       นอกจากพระสนมกุ้ยอิงที่ครอบครัวนางพยายามเลียนแบบครอบครัวหนิงแต่ก็ไม่สามารถทำได้ดีกว่าตระกูลหนิงทราบเรื่องเข้า  นางเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้มาแต่ไหนแต่ไร  ทำให้ฮองเฮาที่อยู่ในวังยังไม่อาจทำสิ่งใดนางได้แม้แต่น้อย

       พระสนมกุ้ยอิงเมื่อมีเวลาได้อยู่กับฝ่าบาทก็ได้แต่พูดจาอย่างน้อยเนื้อต่ำใจที่ครอบครัวนางไม่สามารถสู้กับครอบครัวหนิงได้เพราะไม่มีความสามารถในการออกแบบแปลนต่าง ๆ เหมือนตระกูลหนิงที่มีความรู้นับร้อยปี

       ฮ่องเต้ที่อยากเอาใจพระสนมจึงสอบถามความต้องการของนางว่านางต้องการให้ฝ่าบาททำอย่างไรกับเรื่องนี้  พระสนมได้แต่ออดอ้อนว่านางอยากได้แปลนของครอบครัวหนิงมาศึกษาบ้างเท่านั้นเอง  หากเรียนรู้แล้วก็สามารถส่งคืนให้ครอบครัวหนิงได้ในภายหน้า

       ฮ่องเต้ฟังแล้วก็ได้แต่จนใจ  ความจริงเขาที่นั่งอยู่ในตำแหน่งสูงสุดเองก็ไม่ค่อยไว้วางใจตระกูลหนิงมากนัก  เพราะตระกูลนี้มักแต่งงานกับพ่อค้ามากกว่าจะแต่งกับลูกขุนนางด้วยกัน  แถมครอบครัวยังไม่มีการรับอนุใด ๆ มาตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว  เขาคิดจะส่งคนเข้าไปก็ทำไม่ได้เพราะถูกปฏิเสธอยู่ตลอด  แต่คราวนี้พระสนมรักของเขาต้องการสิ่งของของคนอื่น  เขาเองต้องคิดหาวิธีว่าจะทำอย่างไรจึงจะได้แบบแปลนมาให้พระสนมรักของตนเอง

       พระสนมพอรู้ว่าฝ่าบาทจะจัดการเรื่องนี้ให้นางก็ยิ่งเอาอกเอาใจฮ่องเต้จนมีความสุขแทบไม่อยากไปว่าราชการในตอนเช้า  แต่ด้วยหน้าที่ฮ่องเต้จึงต้องจำใจไปเตรียมตัวว่าราชการแล้วเขาจะกลับมาหานางใหม่ในเร็ว ๆ นี้  ทำเอาพระสนมมีความสุขไม่น้อย  นางยังจะได้เยาะเย้ยฮองเฮาที่นอนเดียวดายมาหลายปีตั้งแต่นางได้เข้ามาเป็นพระสนม  ถึงแม้ฮองเฮาจะมีลูกแล้วถึงสามคน  นางเองก็ไม่สนใจ  อย่างไรลูก ๆ นางก็เป็นที่รักของฝ่าบาทเช่นกัน

       แน่นอนว่าพระสนมไม่สามารถต่อสู้กับฮองเฮาซึ่งหน้าได้  นางเฝ้าวางแผนการจัดการฮองเฮามาตลอดแต่ไม่เคยสำเร็จเลย  รวมทั้งนางเองยังถูกดาบนั้นคืนสนองจนไม่สามารถมีลูกได้อีกต่างหาก  เรื่องนี้ทำให้นางเจ็บแค้นใจฮองเฮาไม่น้อย  ดีที่นางมีลูกชายแล้วหนึ่งคน  นางจึงยิ่งรักและตามใจลูกชายจนแทบเสียคนไปแล้ว  นอกจากลูกของฮองเฮา  ลูกของพระสนมกุ้ยอิงกลับวางอำนาจบาตรใหญ่ใส่ลูก ๆ คนอื่น ๆ ของฮ่องเต้  เขาไม่กล้าทำเกินไปกับลูก ๆ ของฮองเฮาทั้งสามคน  แต่กับคนอื่นเขามักจะรังแกพวกเขาเสมอ  อย่างไรคนพวกนี้ก็มีความสำคัญน้อยกว่าเขานั่นเอง  บรรดาพระสนมคนอื่นที่ถูกรังแกได้แต่ฟ้องฮองเฮาเพื่อให้เอาผิดลูกชายพระสนมกุ้ย  แต่ถึงแม้ฮองเฮาจะลงโทษอย่างไร  เขาก็ยิ่งกลั่นแกล้งคนอื่นมากขึ้นเหมือนเคย

       เรื่องนี้ฮองเฮาเคยขอเข้าเฝ้าฮ่องเต้มาหลายครั้งแล้วว่าให้หาอาจารย์มาสอนลูกชายของพระสนมกุ้ยอิงเพื่อให้เขาอยู่ในร่องในรอย  แต่ฮ่องเต้ที่กำลังหลงใหลพระสนมกุ้ยอิงกลับบอกว่าลูกยังเด็กนักทั้งที่เขาอายุมากกว่า 7 ขวบแล้ว  ตามธรรมเนียมเขาจะต้องเข้าเรียนในโรงเรียนหลวงได้แล้ว เพียงแต่พระสนมกุ้ยอิงขอเอาไว้เท่านั้นจึงทำให้ฝ่าบาทไม่อนุญาตให้ลูกชายคนนี้เข้าเรียน  โดยพระสนมขอให้อาจารย์มาสอนเขาที่ตำหนักแทนการไปเรียนที่โรงเรียนหลวงเนื่องจากกลัวว่าลูกนางจะถูกรังแก

       ฮองเฮาได้แต่โกรธฮ่องเต้ที่หลงใหลพระสนมจนไม่สนใจกฎเกณฑ์ต่างๆ ทำให้วังหลังวุ่นวายมากเช่นนี้  นางยังมีสายสืบมากมายที่พอจะรู้เรื่องตระกูลหนิง  แต่จนใจที่นางไม่สามารถเตือนพวกเขาได้  ไม่เช่นนั้นหากฝ่าบาทรู้เข้า  นางและลูกจะยิ่งมีความผิดมากขึ้น

       ฮองเฮาได้แต่เฝ้าอธิษฐานให้ครอบครัวหนิงอยู่รอดปลอดภัยไปให้ได้ในคราวนี้  นางไม่อยากให้พระสนมกุ้ยสมหวังเช่นกัน  ฮองเฮาจึงเขียนจดหมายวางเอาไว้ให้กับฮ่องเต้เรื่องนี้ว่านางไม่อยากให้ฝ่าบาทไว้ใจพระสนมกุ้ยอิงมากเกินไป  หากเกิดสิ่งใดขึ้นหลังจากได้แบบแปลนแล้วฝ่าบาทเองที่จะเป็นคนลำบาก  ฮองเฮายังแนะนำให้ฝ่าบาทเก็บแบบแปลนเอาไว้เองดีกว่าที่จะส่งให้กับพระสนม  ไม่เช่นนั้นหากนางได้แปลนอาวุธดี ๆ ไปแล้วก่อกบฏขึ้นจะทำอย่างไร

       ฮ่องเต้เห็นจดหมายของฮองเฮาเข้าก็คิดอีกครั้งว่าเขาจะทำอย่าไรดี ท้ายที่สุดแล้วฮ่องเต้ก็คิดที่จะทำตามที่ฮองเฮาบอกเขา  เป็นการกันเอาไว้ดีกว่าแก้ไขทีหลัง  เขาจะให้คนลอกแบบไม่สมบูรณ์ให้กับพระสนมกุ้ยอิงเพื่อดูว่านางจะทำอย่างที่ฮองเฮาคิดหรือไม่  ถึงเขาจะหลงใหลนาง แต่กับเรื่องบัลลังก์เขาก็ไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นนอกจากฮองเฮา