ตอน 8

       หนึ่งปีต่อมา  หลานจิวที่หมั้นหมายกับหนิงเจิ้งก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีที่เรือนของหนิงเจิ้ง  เขาทำพิธีโดยมีท่านปู่กับพ่อแม่ของฝ่ายหญิงเป็นพยาน  รวมทั้งคนในหมู่บ้านที่มาร่วมสนุกในงานแต่งงานครั้งนี้  พวกเขารู้ดีว่าบ้านหนิงซวนหยวนไม่เคยตระหนี่ของกิน  พวกเขาจึงนำเงินเล็กน้อยมาเป็นขวัญถุงให้กับบ่าวสาวตามธรรมเนียม  ทั้งที่หนิงซวนหยวนบอกแล้วว่าไม่รับของหรือเงิน  แต่ก็ต้องจนใจที่ชาวบ้านบอกว่ามันเป็นธรรมเนียมที่พวกเขาทำสืบทอดกันมา  หนิงซวนหยวนจึงได้ให้บ่าวรับเอาไว้ให้หลานชายเขาทีหลัง

       หลานจิวที่ตอนแรกไม่อยากแต่งงาน  แต่พอเห็นว่าบ้านนี้ใหญ่โตเพียงใดนางก็เกิดโลภขึ้นมาจึงได้ทำตัวดีให้ทุกคนเห็นเป็นฉากหน้า  นางคิดว่านางจะได้นั่งเป็นฮูหยินที่สุขสบายในเรือนนี้แน่ ๆ โดยที่นางไม่รู้เลยว่าอีกไม่นานท่านปู่ผู้เป็นญาติคนเดียวของสามีจะสิ้นไป

       หนิงเจิ้งเองก็มีความสุขไม่น้อย ภรรยาของเขาไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อย่างที่เคยคิดเอาไว้  นางดูเป็นคนอ่อนหวานและช่างเอาใจไม่น้อย ทำให้หนิงเจิ้งหลงใหลนางเข้าจริง ๆ

       หนิงซวนหยวนเห็นว่าทั้งคู่เข้ากันได้ดีก็วางใจ  อย่างน้อยหากเขาเป็นอันใดไปก็ยังคงวางใจได้ว่าทั้งสองจะยังมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันอยู่  เขาไม่รู้ว่าตนเองจะได้อยู่เห็นหน้าเหลนหรือไม่ด้วยซ้ำ  เพราะเขาฝืนตัวเองมามากในช่วงระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา  ตอนนี้ร่างกายของเขาเขารู้ดีว่าอาจเหลือเวลาไม่มากแล้ว

       โชคดีที่หนิงซวนหยวนยังรักษาตนเองอยู่บ้าง  เขาเริ่มหวังที่จะเลี้ยงเหลนที่กำลังจะคลอดออกมาในอีกไม่กี่เดือน  นับว่าหลานชายเขาทำหน้าที่สามีได้ดีจริง ๆ หนิงเจิ้งเองก็รู้ดีว่าท่านปู่อยากเห็นหน้าเหลน เขาจึงให้กำลังใจท่านปู่บ่อย ๆ ว่าให้อยู่ช่วยเขาดูแลลูกด้วย

       ส่วนหลานจิวที่กำลังอุ้มท้องก็ไม่กล้าทำสิ่งใดเมื่อยังมีหนิงซวนหยวนอยู่  นางรู้ดีว่าสามีหลงใหลตนเองเข้าจริง ๆ นางเพียงรอให้ปู่ของสามีสิ้นไปเสียก่อน กิจการในเรือนนี้นางจึงจะเป็นคนจัดการเอง โดยอ้างกับสามีว่าเขาเหนื่อยปลูกสมุนไพรแล้ว นางเองก็อยากช่วยเหลืองานเขาในเรือนเช่นกัน

       หนิงเจิ้งมองภรรยาที่กำลังท้องอยู่และเห็นว่างานในเรือนไม่มีอันใดต้องทำมากมายนัก  เขาคนเดียวก็สามารถดูแลได้จึงไม่ได้พูดสิ่งใดกับนางอีก  เขายังจำคำเตือนของท่านปู่ได้ว่าอย่าไว้ใจใครมากเกินไป  ถึงแม้คนคนนั้นจะเป็นภรรยาของเขาก็ตาม

       หลานจิวเห็นว่าสามีไม่พูดอันใดนางจึงไม่กล้ารบเร้าต่อ  ด้วยนางพอจะรู้ว่าสามีนางถึงจะหลงใหลนางแต่เขาก็ฉลาดมากเช่นกัน  เขาคงไม่คิดว่านางน่าไว้ใจกระมัง  หลานจิวได้แต่รอวันที่จะได้เป็นเจ้าของเรือนใหญ่หลังนี้เท่านั้นเอง

       หลังจากหลานจิวคลอดลูกแล้ว หนิงซวนหยวนก็มีกำลังใจมากขึ้น  ตอนนี้เขามีเหลนเอาไว้ให้เลี้ยงดูแล้วจึงมีสิ่งกระตุ้นให้เขาอยากมีชีวิตอยู่นานขึ้นอีกหน่อย  กระทั่งหลานจิวคลอดบุตรคนที่สอง  หนิงซวนหยวนก็ยิ่งดีใจที่มีเหลนหัวปีท้ายปีเช่นนี้

       หลานจิวเห็นว่าท่านปู่สามีดูจะชอบเด็กมาก  นางจึงอดทนคลอดเด็กๆ ออกมาเพื่อหวังจะได้ทรัพย์สินของบ้านบ้าง  นางเคยได้ข่าวว่าตอนที่พี่ชายเขาแต่งสะใภ้จากสำนักคุ้มภัยนั้นมีสินสอดถึงสิบหีบ  แต่งานแต่งงานของนางกลับไม่มีแม้แต่หีบเดียว  แม่สื่อให้มาเพียงแค่เงินไม่กี่ตำลึงกับผ้าไม่กี่พับเท่านั้น  นางยังนึกอิจฉาพี่สะใภ้ที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน  จนทำให้นางคิดมากว่าสามีนางเหตุใดไม่ให้เหมือนกับพี่สะใภ้  หรือว่าทรัพย์สินทั้งหมดหมดไปเพราะเรื่องนี้แล้วนางก็ไม่อาจทราบได้  ถึงแม้ว่านางจะอยู่ดีกินดีมีบ่าวรับใช้แต่นางก็ยังไม่พอใจ

       จนกระทั่งวันหนึ่งนางสอบถามสามีถึงเรื่องนี้  สามีของนางยังถามกลับว่านางรู้ได้อย่างไรและถามไปเพื่ออะไร  ในเมื่อนั่นเป็นทรัพย์สินของพี่ชายของเขาเอง  ส่วนเขาก็มีเพียงเงินเก็บจากการขายสมุนไพรเท่านั้น  หากนางอยากได้อะไรก็แค่บอกมา  เขาจะให้บ่าวไปซื้อให้  แต่เรื่องในเรือนนี้เขาจะเป็นคนจัดการเอง

       ตั้งแต่วันนั้นที่ภรรยาของหนิงเจิ้งสอบถามเรื่องทรัพย์สินกับเขา เขาก็รู้แล้วว่าภรรยาคนนี้ไม่ดีเท่าภรรยาพี่ใหญ่  นางมีความละโมบโลภมากกับทรัพย์สินของเขาจริง ๆ โชคดีที่ท่านปู่เตือนเขาเอาไว้ก่อนหน้านี้  เขาจึงไม่ได้บอกสิ่งใดกับนาง

       ความห่างเหินของหนิงเจิ้งทำให้หลานจิวสังเกตเห็น  นางได้แต่เสียใจที่ตนเองสอบถามเขาจนทำให้เขาตีตัวออกห่างนาง  กระทั่งนางท้องลูกคนที่สามนั่นแหละ  หนิงเจิ้งจึงคอยดูแลนางอย่างดีดังเดิม  แต่ก็ยังเว้นระยะห่างระหว่างนางกับเขาไม่น้อยเช่นเดียวกัน  หลานจิวเห็นว่าลูกคนนี้ช่างไร้ประโยชน์นัก  ขนาดว่านางท้องสามียังไม่ค่อยสนใจเลย  ส่วนหนิงซวนหยวนก็ยุ่งอยู่กับการเลี้ยงดูหลานชายสองคนของเขา  เขาจึงไม่ได้สนใจว่าหลานสะใภ้กับหลานชายจะเป็นอย่างไร

       วัน ๆ หลานจิวก็ชักจะอารมณ์เสียเพราะลูกไม่ช่วยให้นางมีความสัมพันธ์ดีขึ้นกับสามี  นางแทบไม่อยากจะคลอดเด็กคนนี้เสียด้วยซ้ำไป จนใจที่ก่อนถึงกำหนดคลอด หลานจิวที่เดินไปมาสำรวจที่ทางในเรือนกลับสะดุดล้มจากท้องที่ใหญ่โตจนต้องคลอดก่อนกำหนด  ในวันนั้นนางเกือบต้องตายไปพร้อมกับลูกชายเสียแล้ว หากสามีพาหมอมาไม่ทัน  เรื่องนี้ยิ่งทำให้หลานจิวโกรธและเกลียดลูกในท้องคนนี้ยิ่งขึ้นไปอีก

       หนิงเจิ้งไม่รู้เลยว่าภรรยาจะมีความคิดเช่นนี้  เขาเร่งตามหมอมาจนนางคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัยเป็นชายอีกคนหนึ่ง  เขาคิดว่าแค่นี้ตระกูลหนิงก็คงจะมีคนสืบทอดหลายคนแล้วจึงได้พักเรื่องมีลูกกับภรรยา  เขากลัวว่าหากผิดพลาดไปแล้วนางท้องอีก รายได้ที่เขาขายสมุนไพรคงไม่พอเลี้ยงดูทุกคนแน่ ๆ การกระทำที่เปลี่ยนไปของหนิงเจิ้งทำให้หลานจิวไม่พอใจ  นางเอาแต่ตวาดว่าลูกชายคนที่สามที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าเป็นตัวซวยทำให้นางกับสามีห่างเหินกันไปอีก

กระทั่งหนิงซวนหยวนได้ยินเข้าก็สั่งสอนหลานสะใภ้ให้รู้จักรักลูกของตนเองบ้าง  ไม่ใช่เห็นแก่ความสบาย  เขาเปรียบเทียบนางกับสะใภ้บ้านอื่นจนทำเอานางขายหน้าบ่าวไพร่ไปเสียหมด