ตอน 9

       หลังจากวันที่หลานจิวถูกท่านปู่สามีสั่งสอน  นางก็ทำตัวดีขึ้นทันที ด้วยกลัวว่าจะถูกเพ่งเล็งจนต้องหย่ากับสามี  ส่วนหนิงเจิ้งนั้นไม่ได้สนใจภรรยา  เขากับปู่ช่วยกันเลี้ยงดูเด็ก ๆ อย่างสนุกสนาน  ในเมื่อแม่ของพวกเขาใจจืดใจดำนัก  ทั้งสองปู่หลานจึงได้ช่วยกันเลี้ยงแทน

       หนิงซวนหยวนที่ช่วยเลี้ยงจนหลานชายคนโตอายุได้ห้าขวบ เขาก็เริ่มเจ็บป่วยออด ๆ แอด ๆ ตามประสาคนสูงวัย  ทำให้หนิงเจิ้งยิ่งห่างเหินกับภรรยา  เขาคอยดูแลท่านปู่และส่งจดหมายบอกพี่ชายแล้วว่าหากกลับมาดูใจท่านได้ก็ให้กลับมา  ถ้ามาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร  เขาจะดูแลท่านปู่จนถึงวาระสุดท้ายเอง

       ด้านหนิงจิ้งที่ได้รับจดหมายจากน้องชายได้แต่นึกเสียใจ  แต่ตอนนี้เขาได้สอบเข้าเป็นขุนนางในราชสำนักแล้ว  การจะไปไหนมาไหนย่อมเป็นเรื่องยาก  แถมตอนนี้ลูก ๆ ของเขาเองก็อายุมากพอที่จะเข้าเรียนแล้ว เขาจึงไม่อาจจากไปได้  หนิงจิ้งได้แต่ส่งจดหมายตอบกลับน้องชายอย่างเสียใจ คราแรกภรรยาเขาจะเดินทางกลับไปเอง  แต่หนิงจิ้งไม่ไว้วางใจให้นางเดินทางคนเดียว  เขาจึงไม่ให้นางไปด้วยความเป็นห่วง

       ฮวงเหมยอี้รู้ดีว่าสามีเป็นห่วง แต่เขาลืมไปหรือเปล่าว่านางเป็นลูกสาวสำนักคุ้มกัน  ถึงจะมีลูกแล้วแต่นางก็ไม่เคยร้างลาการฝึกฝนเลยแม้แต่วันเดียว  ด้วยนางไม่อยากทะเลาะกับสามีเรื่องนี้นางจึงไม่ดื้อดึงอีก รอให้เขาสามารถลางานได้ก่อนค่อยไปก็ยังไม่สาย  อีกอย่างนางอยากไปเยี่ยมท่านพ่อของนางด้วย

       หนิงจิ้งเข้าใจภรรยาของเขาดีว่านางอยากกลับไปจริง ๆ เอาไว้รอเขาสะสางงานและขอลาไปสักสิบวันถ้าขี่ม้าเร็วน่าจะไปกลับทัน  ส่วนหนิงเจิ้งที่ตอนนี้ต้องดูแลท่านปู่กับลูก ๆ ได้แต่หนักใจว่าพี่ชายจะกลับมาทันดูใจท่านปู่หรือไม่  ส่วนภรรยาเขาน่ะหรือ  แทนที่จะช่วยเขาเลี้ยงลูก  นางกลับเลี้ยงแค่ลูกคนโตกับคนกลาง  ส่วนคนเล็กนางไม่สนใจเลย  เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเหตุใดนางจึงจงเกลียดจงชังลูกคนเล็กนัก  ทั้งที่ลูกสามของเขาฉลาดกว่าคนอื่นเสียอีก  เขายังเคยสอนเรื่องสมุนไพรให้ลูกตอนอายุสองขวบแล้วเห็นว่าลูกเขาจำสมุนไพรได้ไม่น้อย  ไม่เหมือนลูกคนอื่น ๆ ของเขาที่ห่วงแต่จะเล่นกัน  เขาจึงอยากฝากความหวังเรื่องสมุนไพรไว้กับลูกคนเล็กของเขาแทนที่จะหวังพึ่งลูกคนโตกับคนกลางที่ไม่รู้ว่าภรรยาสั่งสอนอย่างไร  เหตุใดจึงได้ดื้อรั้นนัก  แถมยังคอยรังแกลูกคนเล็กของเขาอยู่เสมอ

       หลังจากทนทุกข์กับอาการป่วยได้หนึ่งเดือน  ท่านปู่ของหนิงเจิ้งก็จากไป  เขาสั่งบ่าวให้ช่วยจัดการเรื่องศพของท่านปู่  ส่วนหนิงจิ้งกับภรรยาก็มาถึงในวันที่ท่านปู่สิ้นใจพอดี  หลานจิวที่เพิ่งเคยเห็นพี่ใหญ่ของสามีกับภรรยาของเขาแต่งตัวดูดีก็ได้แต่หมั่นไส้  ส่วนนางยังต้องแต่งตัวเป็นชาวบ้านเหมือนสามี  เรื่องนี้ทำให้นางอิจฉาตาร้อนไม่น้อย  นางยังพูดกระทบกระเทียบกับสามีนางด้วยว่าภรรยาพี่ชายเขาแต่งตัวเสียดิบดี  แต่นางที่เป็นเมียเขากลับต้องอยู่อย่างแร้นแค้นใส่แต่เสื้อผ้าเก่า ๆ ทั้งที่ความจริงแล้วหนิงเจิ้งให้เงินนางไปซื้อเสื้อผ้าบ่อย ๆ แต่นางกลับมาต่อว่าเขาเช่นนี้

       หนิงจิ้งเห็นภรรยาน้องชายเป็นเช่นนี้ก็ได้แต่รังเกียจและบอกน้องชายให้ดูแลตัวเองดี ๆ อย่าได้สนใจภรรยาบ้านนอกที่เห็นแก่ตัวเช่นนี้เลย หากมีสิ่งใดก็ให้ส่งจดหมายไปบอกเขา เพราะเขามาได้ไม่กี่วัน   ตอนนี้ภรรยาเขาก็ไปเยี่ยมพ่อตาอยู่  คาดว่าวันนี้พ่อตาคงมาคารวะศพท่านปู่เช่นกัน

       คนในหมู่บ้านเองก็มาช่วยงานศพหนิงซวนหยวนด้วย  เพราะเขาคอยให้สมุนไพรกับชาวบ้านที่เจ็บป่วยบ่อย ๆ จนเขาเป็นที่รักของคนในหมู่บ้าน หนิงจิ้งอยู่จนงานศพเสร็จสิ้นก็ต้องรีบกลับเมืองหลวงไปทำงานของเขาต่อไป  ฮวงเหมยอี้เองก็กลับพร้อมสามี  นางปล่อยลูก ๆ ไว้ที่จวนนานแล้วจึงนึกเป็นห่วง ฮวงเหมยอี้เห็นสายตาน้องสะใภ้ก็ได้แต่เป็นห่วงน้องชายสามี นางกำชับให้เขาระวังตัวจากภรรยาบ้านนอกคนนี้ดี ๆ นางดูแล้วว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนดีอะไร  เพียงแต่นางไม่สามารถยุ่งเกี่ยวเรื่องครอบครัวน้องสามีได้เช่นกันจึงได้แค่เตือนเอาไว้เท่านั้น

       หนิงเจิ้งยังนึกสงสัยว่าเหตุใดพี่สะใภ้จึงได้เตือนเขาเหมือนที่ท่านปู่เตือนเขาก่อนจากไป  เขาเองไม่คิดว่านางจะเลวร้ายมากขนาดนั้นกระมัง ถ้านางทำตัวไม่ดีเขาก็จะขอหย่านางเสียก็สิ้นเรื่องแล้ว  ด้วยความที่หนิงเจิ้งยังคงให้โอกาสภรรยาได้ปรับปรุงตัวอยู่  เขาจึงไม่ได้นึกถึงเรื่องที่ทุกคนเตือนให้เขาระวังภรรยาเลยแม้แต่น้อย

       หนิงเจิ้งยังคงทำสวนสมุนไพรขายเหมือนปกติ  บ่าวหลายคนที่พอนายท่านผู้เฒ่าสิ้นไปแล้วก็ขอลาออกกลับบ้านเดิมกันไปหมด  ตอนนี้หลานจิวต้องทำงานบ้านเองจึงเหนื่อยไม่น้อย  นางได้แต่ใส่อารมณ์กับหนิงกวานลูกชายคนเล็ก  ส่วนหนิงอ้ายกับหนิงอี้นั้นนางไม่เคยจะใช้งานใด ๆ เด็กพวกนั้นเลยแม้แต่น้อย  ทำให้หนิงเจิ้งไม่พอใจนางมากขึ้นทุกวัน ๆ เขาเองก็ไม่รู้ว่าตนเองจะต้องทนดูลูกสามถูกรังแกได้นานขนาดไหน  เขาได้แต่มอบความรักความอบอุ่นให้ลูกชายที่เขาฝากความหวังเรื่องสมุนไพรเอาไว้ให้เท่านั้น  อย่างน้อยหากลูกสามของเขาต้องแยกบ้านไปก่อน เขาก็ยังมีวิชาความรู้เรื่องสมุนไพรไปใช้หาเงินทองได้

       เมื่ออายุลูก ๆ เข้าเกณฑ์ที่พอจะเข้าเรียนได้  หนิงเจิ้งเองก็ให้ลูก ๆ เข้าเรียนพร้อมกันหมดทั้งสามคน  แต่หลานจิวไม่ยอมที่จะเสียเงินให้หนิงกวานไปเรียนกับพี่ ๆ ทำให้หนิงเจิ้งทะเลาะกับนางเป็นครั้งแรก  เขาบอกนางว่าเงินทองเป็นเขาหามาทั้งนั้น  เขาจะให้ใครเรียนหรือไม่เรียนก็เป็นเรื่องของเขา  ยิ่งตอนนี้บ่าวไพร่ไม่มีอยู่ในจวน  หลานจิวยิ่งโมโห  นางบอกว่าถ้าหนิงกวานไปเรียนแล้วใครจะทำงานบ้านช่วยนาง  ทำเอาหนิงเจิ้งได้แต่จนใจ  เขาไม่ยอมให้หนิงกวานช่วยงานภรรยาแน่ ๆ ทุกครั้งเขาก็เห็นนางทำเองได้  หนิงเจิ้งจึงไม่ยอมเรื่องนี้จนหนิงกวานได้ไปเรียนกับพี่ ๆ จนได้  ทำให้หลานจิวโมโหสามีจนไม่คุยกับเขาอยู่เป็นเดือน ท้ายที่สุดเงินทองทั้งหมดเป็นสามีนางหามาแต่ไม่เคยให้นางเก็บเลย  นางจะขอเบิกได้แต่ทีละนิดทีละหน่อยเท่านั้น