เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 665
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 666
“ถ้าเธอขอโทษแต่โดยดี ฉันปล่อยเขาแน่ ไม่อย่างนั้นละก็ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่มีเหตุผลเลย ลูกชายฉันต้องนอนอยู่บนเตียง แต่ลูกสาวเธอกลับกระโดดโลดเต้นได้...”“คุณ...คุณไม่กลัวว่าฟู่เจิงจะรู้เข้า?”“เขาอยากแก้แค้น ก็ให้รีบมาแก้แค้นสิ!” ใบหน้าของหญิงสาวดูไม่สะทกสะท้านใด ๆ เธอมีแผนอยู่ในใจแล้ว ดูเหมือนเดิมทีไม่ได้เกรงกลัวอำนาจของตระกูลฟู่ในเจียงเฉิงแต่อย่างใดเธอเลิกคิ้วพลางยิ้ม “คิดตกหรือยัง?”เวินเหลียงจ้องหญิงสาว นัยน์ตาลึกซึ้ง หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นทีละนิ้ว ๆ พลางเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะเอ่ยขึ้นคำหนึ่งชะงักคำหนึ่ง “ฉันจะขอโทษ”“ขอโทษนะ” เวินเหลียงมองเด็กชายที่อยู่บนเตียงทั้งก้มหน้า “ฉันไม่ควรด่าฉอดบีบบังคับนาย พอนายไม่ทำตามก็ตอแย ฉันขอโทษนายด้วยนะ หวังว่านายจะฟื้นตัวโดยเร็ว”“ทำแบบนี้สิถึงจะถูก” บนใบหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยสีหน้าของความพอใจ “คนที่เข้าใจสถานการณ์คือคนฉลาด ฉันแนะนำให้เธอจำประโยคนี้เอาไว้ให้ขึ้นใจ อย่าอวดเก่งสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่อย่างนั้นมีแต่ต้องมีจุดจบอย่างพ่อเธอเท่านั้น”อาศัยอำนาจและอิทธิพลข่มเหงรังแกผู้อื่น เธอคู่ควรจะพูดถึงพ่อเธอด้วยเหรอ?เวินเหลียงอยากจ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 667
“โอเค”เวินเหลียงขึ้นไปรอบนรถ ส่วนฟู่เจิงอุ้มฟู่ซือฝานเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับเหล่าบอดีการ์ดหน้าประตูห้องพักผู้ป่วย คนที่เป็นหัวหน้ายืนเฝ้าอยู่ข้างนอกกับลูกน้องอีกคนเมื่อเห็นฟู่เจิงอุ้มฟู่ซือฝานเดินมาโดยไม่ได้มีด้วยเจตนาดี ก็พลันตื่นตัวระแวดระวังขึ้นมาฟู่เจิงหยุดฝีเท้าในตำแหน่งที่ห่างจากหน้าประตูห้องพักผู้ป่วยสิบเมตร เขาส่งสัญญาณมือและพูดกับฟู่ซือฝานด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ฝานฝานอย่าดูนะ”ฟู่ซือฝานหันหน้าหนีไปอย่างเชื่อฟังบอดีการ์ดแปดคนที่อยู่เบื้องหลังเดินขึ้นหน้าไปพร้อมกัน ก่อนจะจัดการกับพวกคนที่เป็นหัวหน้าทั้งสองคนอย่างรวดเร็วการเคลื่อนไหวด้านนอกทำเอาคนที่อยู่ในห้องพักผู้ป่วยตกใจ เสียงของหลินเจียหมิ่นแว่วดังออกมา “ฮั่วอัน เกิดอะไรขึ้น?”คนเป็นหัวหน้าที่ชื่อฮั่วอันถูกบอดีการ์ดใช้เศษผ้าอุดปากเอาไว้ จึงทำได้เพียงส่งเสียงอือ ๆ ออกมาเท่านั้นเมื่อรู้สึกไม่ชอบมาพากล หลินเจียหมิ่นกำลังคิดจะออกมาดูด้วยตัวเองพอดี ทว่าจู่ ๆ ประตูห้องพักผู้ป่วยก็ถูกเปิดออกฟู่เจิงอุ้มฟู่ซือฝานเดินเข้ามาหลินเจียหมิ่นอึ้งไป เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางมองใบหน้าของฟู่เจิง “ฟู่เจิง? ไม่นึกเลยว่านายจะมาเร็
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 668
เมื่อเวินเหลียงขึ้นไปบนรถ เธอก็พิงพนักเบาะที่นั่งหลับพักสายตาวันนี้จิตใจเธอย่ำแย่เป็นพิเศษ ไม่เพียงเพราะฮั่วตงหลินกับแม่ของเขา แต่ยังมีฉู่ซืออี๋อีกคนฉู่ซืออี๋น่าสงสารมากที่ต้องเผชิญกับอาการป่วยทางจิตและโรคประสาท แต่เวินเหลียงเห็นใจเธอไม่ไหวจริง ๆเมื่อนึกถึงว่าฉู่ซืออี๋อาจพ้นโทษเอาผิดทางกฎหมายได้ ในใจของเวินเหลียงก็อดไม่ได้ที่จะหงุดหงิดขึ้นมาในใจราวกับมีไฟโทสะกระจุกอยู่ตรงหน้าอก ไม่สามารถระบายมันออกมาได้‘ตือดือดึง...’เสียงแจ้งเตือนข้อความไลน์แว่วดังขึ้นมาเวินเหลียงได้สติกลับมาจากในภาวะอารมณ์หงุดหงิด ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาดูทีหนึ่งเป็นข้อความที่จูฝานส่งมาเธอเตือนเวินเหลียงว่า วันนี้การแข่งขันการถ่ายภาพซานเหอจะประกาศผลการแข่งขัน ถามเวินเหลียงว่าดูผลหรือยังในตอนนี้เองเวินเหลียงถึงนึกขึ้นได้ เธอเข้าไปดูผลการแข่งขันในเว็บไซต์ทางการของการแข่งขันทว่าอีเมลของตนไร้ซึ่งความเคลื่อนไหว เวินเหลียงคาดเดาไว้แล้วว่าตัวเองคงไม่ได้รางวัลแน่ ไม่อย่างนั้นต้องมีการแจ้งแล้วไม่เป็นไร สำคัญที่ว่าได้เข้าร่วมด้วยอาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้เธอไม่ได้เรียนสายตรงมา มีเวลาเรียนรู้ระบบที่แท้จริงค่อ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 669
สายตาแบบนี้ทำเอาฟู่เจิงรู้สึกสบายใจสุด ๆเขายิ้มชืด ๆ ทีหนึ่ง “ไม่หรอก วางใจเถอะ”ต่อให้ไม่มีเรื่องนี้ ฮั่วตงเฉิงก็ไม่มีทางละทิ้งการหาเรื่องตระกูลฟู่อย่างแน่นอนฉะนั้น เขาไม่จำเป็นต้องเกรงใจอะไรคนตระกูลฮั่ว“งั้นก็ดีแล้ว”ภายในห้องรับรอง ฟู่ซือฝานกินข้าวเย็นไปได้ครึ่งหนึ่งก็เริ่มง่วงแล้ว เธอผล็อยหลับไปในอ้อมอกของฟู่เจิงเวินเหลียงไม่ทันได้กินอะไรเท่าไรก็วางตะเกียบลงแล้วเมื่อฟู่เจิงเห็นดังนั้น เขาก็เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “กินแค่นี้เองเหรอ?”“ไม่ค่อยหิวน่ะ”“อารมณ์ไม่ดี?”เวินเหลียงใช้ความเงียบตอบกลับ“ฉันรู้เรื่องของฉู่ซืออี๋แล้ว รายงานอาการป่วยของเธอเป็นเรื่องโกหก”เวินเหลียงไม่เคยสงสัยเรื่องนี้มาก่อน เพราะในคดีลักพาตัวเธอเห็นฉู่ซืออี๋อยู่ในฐานะของเหยื่อ และคิดว่าฟู่เยว่ต่างหากที่เป็นฆาตกรที่อยู่เบื้องหลังทว่าฟู่เจิงเชื่อฟู่เยว่ เชื่อว่าคดีลักพาตัวนั่นฉู่ซืออี๋เป็นคนกำกับและแสดงเองคดีลักพาตัวเป็นเรื่องโกหก แน่นอนว่ารายงานอาการป่วยก็ต้องเป็นเรื่องโกหกเช่นกันเมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ฟู่เจิงก็ชะงักไปพลางเงยหน้ามองเวินเหลียงทีหนึ่งก่อนหน้านี้ เขาเชื่อรายงานอาการป
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 670
เมื่อกลับถึงบ้าน เวินเหลียงก็จัดการรูปภาพหลักฐาน ใช้อีเมลส่งไปให้ผู้จัดการแข่งขันถ่ายภาพเธอมีอีเมลของการแข่งขัน เธอมีข้อมูลไฟล์ EXIF ดั้งเดิมและรูปต้นฉบับในไฟล์ RAW ของพวกนี้สามารถพิสูจน์ได้ว่าเธอต่างหากที่เป็นช่างภาพเจ้าของผลงานที่ได้รางวัลที่หนึ่งตัวจริงเรื่องนี้ไม่น่าจะจัดการยากเท่าไรเวินเหลียงปิดคอมพิวเตอร์ลงแล้วไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำขณะที่เวินเหลียงนอนอยู่บนเตียงเตรียมจะพักผ่อน จู่ ๆ ฟู่เจิงก็ส่งไลน์มาข้อความหนึ่ง “ออกมาหน่อย”หลังจากนั้นก็ส่งมาอีกข้อความ “ฉันอยู่หน้าบ้านเธอ”แมลงเคอชุ่ย[1]ของเวินเหลียงพลันบินหนีไปหมดแล้ว “ดึก ๆ ดื่น ๆ ทำอะไรน่ะ?”“รับลม ตอนออกมาอย่าลืมใส่เสื้อผ้าให้หนา ๆ หน่อยนะ”“...คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”ดึก ๆ ดื่น ๆ มารับลมอะไรกัน?“ให้เวลาเธอสิบนาที อีกสิบนาทีฉันจะเคาะประตู เธอไม่กลัวทำให้ถังซือซือตกใจตื่นหรือไง รีบออกมาซะ”“!”เวินเหลียงขบกรามแน่น “คุณมันร้ายกาจนักนะ!”เธอตะเกียกตะกายออกมาจากในผ้าห่ม สวมเสื้อผ้าอย่างฉับไวและคล่องแคล่ว ค่อย ๆ ย่องออกไปจากห้องฟู่เจิงกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่หน้าหน้าต่างข้างทางหนีไฟ เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู ก็รี
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 671
“ตอนนี้อารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ฟู่เจิงมาข้าง ๆ เธอ “ยังไม่ดีขึ้นเหรอ?”เวินเหลียงสัมผัสได้โดยไม่รู้ตัว ที่ฟู่เจิงพาเธอออกมารับลม เป็นเพราะอารมณ์เธอไม่ดีในใจของเธอผุดความอบอุ่นขึ้นมาสายหนึ่ง จากนั้นเธอก็หันไปยิ้มให้เขา “ดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณนะ”ไม่ใช่แค่รู้สึกขอบคุณที่เขาพาเธอออกมารับลม ยังมีตอนบ่ายด้วย เขามาถึงได้ทันเวลาพอดี ได้ทวงความยุติธรรมให้ฟู่ซือฝานและเธอฟู่เจิงมองเธอตาไม่กะพริบแสงไฟจากอีกฟากหนึ่งของทะเลสาบสว่างจ้า ทิ้งเงาแสงสะท้อนที่แสนสะดุดตาจุดหนึ่งเอาไว้บนนัยน์ตาของเขา สะท้อนจนนัยน์ตาของเขาเปล่งประกายราวกับแสงวิบวับในน้ำ ประกายวับวาบเส้นแสงสว่างจ้าทอดมาบนใบหน้าด้านข้างของเขา เจียระไนเค้าโครงของเขาให้ดูยิ่งมีมติมากยิ่งขึ้นเวินเหลียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งหลังจากนั้นฟู่เจิงก็เอ่ยประโยคหนึ่งที่ทำให้เวินเหลียงอยากจะเอามีดแทงเขาให้ตายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ถ้าอยากขอบคุณฉันจริง ๆ ก็จูบฉันทีหนึ่งสิ”เวินเหลียง: “...”ความสวยงามและความซาบซึ้งทั้งหมดพลันมลายหายไปทันทีเธอได้สติกลับมา พร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากพลางกลอกตาขาวมองฟู่เจิงทีหนึ่ง “ฝันหวานไปเถอะ”เวินเหลียงหมุนตัวเดินอ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 672
ในใจฟู่เจิงผุดความดีใจเป็นบ้าเป็นหลังขึ้นมา พลางหรี่ตาจ้องเงาเบื้องหลังของเวินเหลียง ก่อนจะสาวเท้าไปด้านหน้าราวกับเห็นเหยื่อบนแก้มของเวินเหลียงค่อย ๆ ร้อนผ่าวขึ้นทีละนิ้ว ๆ พร้อมเดินเร็วขึ้นฝีเท้าที่อยู่เบื้องหลังเริ่มเข้ามาใกล้ตัวเรื่อย ๆ เธอใกล้จะวิ่งเหยาะขึ้นมาอยู่แล้วเธอจ้องมองพื้น เห็นเงาชายหนุ่มใกล้เข้ามาขึ้นเรื่อย ๆ ใกล้จะซ้อนทับเงาของตนแล้ว หัวใจพลันเต้นผิดจังหวะไปเลย เธอรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เว้นระยะห่างกับฟู่เจิงฟู่เจิงกระตุกยิ้มมุมปาก นัยน์ตาพลางประกายการเลี่ยงไม่ได้ออกมาสายหนึ่ง เขาก้าวตามทันเวินเหลียงในสามก้าว จากนั้นใช้แขนคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ ก่อนจะดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมอก พลางจ้องเธอด้วยนัยน์ตาคมกริบ “เธอหนีอะไร?”“แล้วคุณไล่ตามฉันทำไม?” นัยน์ตาเวินเหลียงเปล่งประกาย พลางผละไหล่ของเขาหาเรื่องเขากลับ “เธอว่าทำไมฉันถึงไล่ตามเธอล่ะ?” ฟู่เจิงเลิกคิ้ว ฉีกยิ้มทว่าราวกับไม่ยิ้ม“ไม่รู้” เวินเหลียงแกล้งโง่ปากไม่ตรงกับใจ“งั้นฉันจะทำให้เธอรู้เอง”มือใหญ่ของฟู่เจิงกดที่ท้ายทอยของเธอเอาไว้ พลางโน้มตัวลงมาจูบทั้งสองคนแลกลิ้นและริมฝีปากของกันและกัน ลมหายใจอุ่นร้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 673
ซึ่งก็หมายความว่า เรื่องปลอมแปลงชื่อขโมยรูปภาพนี้ ทางผู้จัดงานรู้ดีอยู่แล้วแต่ยังเพิกเฉย กระทั่งมีส่วนรู้เห็นเป็นใจด้วยส่วนไอดีวั่งเฉิงที่ถูกแปะทับนั้น เวินเหลียงรู้สึกคุ้นตามาก เมื่อลองไปเสิร์ชหาดูถึงได้รู้ว่า คนคนนี้เคยได้รับรางวัลที่สองในการแข่งขันถ่ายภาพซีซันก่อนรางวัลที่สองนี้เป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหกก็ยังไม่รู้ เป็นไปได้อย่างมากว่าจะขโมยมาเช่นกันหากการแข่งขันหนึ่งถูกเปิดโปงข่าวอื้อฉาวแบบนี้ออกไป เช่นนั้นแล้วคุณค่าที่แท้จริงของการแข่งขันนี้ก็จะลดฮวบลงไปถ้าเวินเหลียงจำไม่ผิด ฮั่วตงเฉิงเป็นคณะกรรมการของการแข่งขันการถ่ายภาพซานเหอ และเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้ง ต้องมีความเกี่ยวข้องกับทางผู้จัดการอย่างแน่นอนเนื่องจากนึกถึงหน้าของเขา เวินเหลียงจึงไม่ได้เปิดโปงและประณามไปเลยโดยตรง แต่เธอส่งหลักฐานที่ตัวเองจัดการรวบรวมเอาไว้ส่งไปให้ฮั่วตงเฉิงส่วนหนึ่ง พร้อมอธิบายต้นสายปลายเหตุผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ฮั่วตงเฉิงก็ตอบกลับมา “อาเหลียง ขอโทษจริง ๆ นะ การประกาศในเว็บไซต์ทางการแก้ไขเรียบร้อยแล้ว ฉันจะหาคำอธิบายในเรื่องนี้มาให้เธออย่างแน่นอน”“ขอบคุณนะคะพี่ตงเฉิง มีอะไรก็บอกฉันมาตรง ๆ เป็นไป
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
