Share

บทที่ 665

“คุณเวินไปล่วงเกินใครเข้า ตัวเองยังไม่รู้เหรอครับ?”

เวินเหลียงเลิกคิ้ว เข้าใจในทันที

เป็นพวกคนเมื่อเช้านั่น

เคลื่อนไหวเร็วทีเดียว

“ได้ ฉันจะตามพวกแกไป ขอฉันเอาของไปวางไว้ในรถก่อน”

“ได้”

เวินเหลียงวางถุงกระดาษใส่เสื้อผ้าที่อยู่ในมือไปวางไว้ในรถ ก่อนจะจูงมือน้อย ๆ ของฟู่ซือฝานขึ้นไปบนรถตู้ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

“ไม่ต้องกลัวไปนะ” เธอพูดปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ฟู่ซือฝานขดอยู่ในอ้อมอกของเวินเหลียง เธอมองเหล่าชายฉกรรจ์ท่าทางดุดันใจดำอำมหิตทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “คุณป้าคะ พวกเขาจะพาเราไปที่ไหนเหรอคะ?”

เจ้าตัวน้อยจิ้ม ๆ นาฬิกาข้อมือทั้งใบหน้าน้อย ๆ แสนซีดเผือด

คุณลุงรีบมาเร็วเข้าสิ เธอกับคุณป้าถูกลักพาตัวแล้ว

“อืม...น่าจะโรงพยาบาล” เวินเหลียงคาดเดา

เธอเงยหน้ามองคนที่เป็นหัวหน้าที่อยู่ในที่นั่งข้างคนขับ แล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า “ฟังจากสำเนียงของพวกแกเหมือนจะไม่ใช่คนในพื้นที่?”

สายตาของคนที่เป็นหัวหน้ามองตรงไปด้านหน้า ทำอย่างกับไม่ได้ยินอย่างนั้น

คนอื่นเองก็เงียบ

ราวกับใบไม้ใบหนึ่งที่ค่อย ๆ ลอยตกไปบนผิวทะเลสาบ ไร้ซึ่งความตกตะลึงใด ๆ

เวินเหลียงถามขึ้นอีกว่
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status