Share

บทที่ 666

“ถ้าเธอขอโทษแต่โดยดี ฉันปล่อยเขาแน่ ไม่อย่างนั้นละก็ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่มีเหตุผลเลย ลูกชายฉันต้องนอนอยู่บนเตียง แต่ลูกสาวเธอกลับกระโดดโลดเต้นได้...”

“คุณ...คุณไม่กลัวว่าฟู่เจิงจะรู้เข้า?”

“เขาอยากแก้แค้น ก็ให้รีบมาแก้แค้นสิ!” ใบหน้าของหญิงสาวดูไม่สะทกสะท้านใด ๆ เธอมีแผนอยู่ในใจแล้ว ดูเหมือนเดิมทีไม่ได้เกรงกลัวอำนาจของตระกูลฟู่ในเจียงเฉิงแต่อย่างใด

เธอเลิกคิ้วพลางยิ้ม “คิดตกหรือยัง?”

เวินเหลียงจ้องหญิงสาว นัยน์ตาลึกซึ้ง หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นทีละนิ้ว ๆ พลางเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะเอ่ยขึ้นคำหนึ่งชะงักคำหนึ่ง “ฉันจะขอโทษ”

“ขอโทษนะ” เวินเหลียงมองเด็กชายที่อยู่บนเตียงทั้งก้มหน้า “ฉันไม่ควรด่าฉอดบีบบังคับนาย พอนายไม่ทำตามก็ตอแย ฉันขอโทษนายด้วยนะ หวังว่านายจะฟื้นตัวโดยเร็ว”

“ทำแบบนี้สิถึงจะถูก” บนใบหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยสีหน้าของความพอใจ “คนที่เข้าใจสถานการณ์คือคนฉลาด ฉันแนะนำให้เธอจำประโยคนี้เอาไว้ให้ขึ้นใจ อย่าอวดเก่งสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่อย่างนั้นมีแต่ต้องมีจุดจบอย่างพ่อเธอเท่านั้น”

อาศัยอำนาจและอิทธิพลข่มเหงรังแกผู้อื่น เธอคู่ควรจะพูดถึงพ่อเธอด้วยเหรอ?

เวินเหลียงอยากจ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status