บทที่ 633

“งั้นก็ได้ค่ะ” เซี่ยหมิ่นเดินออกไปส่งพวกเขา “กลับดี ๆ นะคะ”

พอพวกเวินเหลียงเขาออกไป เซี่ยหมิ่นก็กลับมาที่ร้าน เพื่อนร่วมงานที่ว่างงานอยู่คนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ ๆ “หมินหมิ่น สองคนเมื่อกี้นั่นเหมือนจะเป็น...”

เซี่ยหมิ่นพยักหน้าด้วยสีหน้าดังเดิม พร้อมทำท่าอย่างเห็นจนชินตาแล้ว “เป็นพวกเขา พี่สะใภ้กับพี่ชายของแฟนฉัน”

“น่าอิจฉาเธอจริง ๆ เลย ได้แฟนดีขนาดนี้”

เซี่ยหมิ่นยิ้มพร้อมเอ่ยขึ้นอย่างถ่อมตน “ไม่มีอะไรให้น่าอิจฉาซะหน่อย สะใภ้ไฮโซก็ไม่ได้เป็นกันได้ง่าย ๆ”

“ก็ไม่ได้ง่ายไปกว่าตระกูลคนธรรมดาทั่วไปเลย”

หลังพูดจบทั้งสองคนก็แยกจากกัน เพื่อนร่วมงานลอบกลอกตาขาวใส่ทีหนึ่ง

นี่เพิ่งจะคบกันได้ไม่นานเท่าไร ก็โอ้อวดตัวเองว่าเป็น ‘สะใภ้ไฮโซ’ แล้ว

ยังไม่แน่เลยว่าจะได้เข้าตระกูลไฮโซหรือเปล่า!

ออกมาจากร้าน เวินเหลียงเห็นว่าฟู่เจิงยังคงมีท่าทีเย็นชาอยู่จึงเอ่ยถามขึ้นว่า “คุณเป็นอะไรไป?”

ฟู่เจิงตอบ “สายตาฟู่เซิงไม่ได้เรื่องได้ราวเท่าไรเลย”

เวินเหลียง “...”

เธอนึกไปถึงที่อาสะใภ้รองบ่นก่อนหน้านี้

สองวันนั้นเป็นเพราะฟู่เซิงงานยุ่ง แต่ก็ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว อาสะใภ้รองคงบอกเรื่องในวันนั้นกับฟู่เซิงแล้