บทที่ 640

จู่ ๆ เวินเหลียงก็นึกถึงวันที่เธอตามฟู่เจิงไปบริษัทวันนั้น ฟู่เจิงเสร็จจากการประชุมกลับมาก็รีบออกไปหลังได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง ตอนกลับมาบนหน้าเต็มไปด้วยรอยแผล สะบักสะบอมไปทั้งตัว เอาแต่กอดเธอไม่พูดไม่จา อารมณ์ดูเปลี่ยนไปแปลก ๆ ไม่ว่าถามยังไงเขาก็ไม่ยอมปริปาก...

เขาต้องรู้เรื่องในตอนนั้นแน่

ฝั่งหนึ่งก็พี่ชายคนโตของเขา ฝั่งหนึ่งก็พ่อของเธอ ฉะนั้นหลังฟู่เจิงรู้เรื่องจึงไม่ได้บอกเธอทันที แต่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยผ่านไปสองสามวัน ถึงพาฟู่เยว่มามอบตัวก่อนจางกั๋วอันจะมาถึงเจียงเฉิง

ถ้าฟู่เยว่เป็นคนบงการ อย่างนั้นเป็นไปได้มากว่าความคิดที่ว่าโยนทุกอย่างไปให้ฉู่ซืออี๋ ฟู่เจิงจะเป็นคนต้นคิดออกมา บางทีในสองสามวันมานี้ อาจพอให้เขาไปเช็ดล้างหลักฐานบางส่วน และสร้างหลักฐานบางอย่างขึ้นมาก็ได้

แต่ว่าฟู่เจิงจะใช้วิธีพรรค์นี้ช่วยให้ฟู่เยว่พ้นโทษเหรอ?

เวินเหลียงไม่กล้าพูดอย่างเต็มปากว่ารู้จักฟู่เจิงดี แต่เธอรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนแบบนั้น

...

ตอนแปดโมงเช้า ฮั่วตงเฉิงผลักประตูเดินเข้าไปในห้องรับรอง ฟู่ชิงเยว่นั่งดื่มชาด้วยท่าทางสุขุมอยู่ตรงหน้าโซฟาอยู่ก่อนแล้ว

เขาปิดประตูก่อนเดินเข้าไป ภายใต้สีหน้าเย็นชาแฝงค