บทที่ 647

เธอพุ่งมาตรงหน้าเขาด้วยความเดือดดาล พร้อมขบกรามแน่น “คุณจะกลับไปไม่ใช่เหรอ?!”

ฟู่เจิงอึ้งไป “ทำไมเธอถึงลงมาอีกล่ะ?”

เวินเหลียงมองเขาด้วยความโมโห พร้อมถลึงตาใส่เขาทีหนึ่ง ทว่าไม่ได้พูดอะไร เธอหันหลังแล้วก็ไปเลย

เมื่อครู่เธอยังไม่ได้ขึ้นไป คอยดูอยู่ในโถงตลอด อยากดูว่าเขาจะไปไหม

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ เขาไม่ยอมไปสักที

ถ้าเธอขึ้นไปเลย เขาจะยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคืนใช่ไหม?

เวินเหลียงครุ่นคิด เป้าหมายของการที่ฟู่เจิงทำแบบนี้ นั่นก็คืออยากให้เธอใจอ่อน ถ้าอย่างนั้นเขาก็ทำสำเร็จแล้ว

ฟู่เจิงอึ้งไปครู่หนึ่ง

เดินไปได้สองก้าว เวินเหลียงก็หยุดชะงักพลางหันมาถลึงตาใส่เขา “อยากขึ้นไปไม่ใช่เหรอ?”

พูดจบเธอก็เดินไปทางตึกยูนิตเลยโดยไม่แม้แต่จะมองเขาอีก

ฟู่เจิงกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเยื้องย่างตามไป

เวินเหลียงเดินเข้าไปในลิฟต์ก่อน เธอมองฟู่เจิงที่อยู่เบื้องหลังทีหนึ่ง ก่อนจะกลอกตาขาวเงียบ ๆ

ภายในลิฟต์ มีน้ำหยดลงมาจากตัวเขาอยู่ตลอด ไม่นานก็รวมกันเป็นแอ่งขนาดย่อมแอ่งหนึ่ง

“อาเหลียง เธอยอมให้โอกาสฉันอีกครั้งแล้วใช่ไหม?”

เวินเหลียงไม่ตอบ ได้แต่ขมวดคิ้วเข้าหากัน “ถังนอนพักผ่อนไปแล้ว เดี๋ยวเข