Share

บทที่ 642

เวินเหลียงอดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา แล้วกลับไปที่ปากบันไดเงียบ ๆ

เธอเช็ดน้ำตาที่ขอบตาเบา ๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทำให้ตัวเองดูแล้วไม่ผิดแปลกไปจากเมื่อครู่ ถึงได้สาวเท้าก้าวยาวลงบันไดไป

“คุณเวิน ผู้กำกับว่ายังไงบ้างคะ?” เจ้าหน้าที่ที่มารับหน้าเธอเอ่ยถามขึ้น

เวินเหลียงยิ้ม “ขอโทษนะคะ เมื่อกี้ฉันได้รับสายหนึ่ง มีเรื่องด่วนต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ ส่วนเรื่องเจอฉู่ซืออี๋ ไว้ค่อยว่ากันวันหลังก็แล้วกันค่ะ”

“โอเคค่ะ กลับดี ๆ นะคะ”

เวินเหลียงเข้าไปนั่งในรถ ก่อนจะพิงไปบนพนักเบาะที่นั่งอย่างไร้เรี่ยวแรง

ฟู่เยว่คือคนที่บงการทำให้พ่อของเธอตาย ส่วนฟู่เจิงคิดหาวิธีปัดความรับผิดชอบช่วยให้ฟู่เยว่พ้นผิด

เธอครุ่นคิด เธอคงถูกกระสุนเคลือบน้ำตาลของฟู่เจิงทำให้ค่อย ๆ ลุ่มหลง

ไม่นึกเลยว่าจะต้องเจ็บปวดใจเสียน้ำตาเพราะเขา

มันไม่สมควรเลยจริง ๆ เขารู้ตั้งนานแล้วว่าฟู่เจิงเป็นคนยังไง แม้เขาจะไปทำข้อตกลงกับฉู่ซืออี๋เพื่อเธอจริง ๆ แต่เธอเองก็ไม่ควรปล่อยการ์ดตกไม่ระแวดระวังเขาเลย

นอกปลอกกระสุนไม่ใช่การเคลือบด้วยน้ำตาล แต่เป็นสารหนูและฝิ่น

ขณะที่เขาค่อย ๆ ทำให้เธอชินชา ถ้าเธอค้นพบช้าไปสักนิด ก็คงป่วยจนไร้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status