Share

บทที่ 637

ฟู่เจิงมองหูและแก้มที่ค่อย ๆ แดงระเรื่อไปด้วยเลือดฝาดของเธอ นัยน์ตาพลันประกายรอยยิ้ม เขาคว้ามือน้อย ๆ ที่อ่อนนุ่มและขาวผ่องของเธอเอาไว้ “อาเหลียง ตอนนี้เรา...”

เวินเหลียงชะงักไปพร้อมหันหน้ามามองเขา “ตอนนี้เราทำไม?”

“ตอนนี้เรานับว่าคืนดีกันหรือยัง?”

เวินเหลียงกระตุกยิ้มมุมปากที่แฝงไปด้วยความสดใสและพราวเสน่ห์ “ฟู่เจิง คุณคิดมากเกินไปแล้ว”

“ไม่ต้องพูดว่าเมื่อคืนระหว่างเราไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ต่อให้เกิดขึ้นแล้วนั่นก็ไม่มีอะไร โต ๆ เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว ใครยังจะฝังใจกับคนคนเดียวจนไม่ยอมแต่งงานกับคนอื่นเพราะความสุขสำราญเพียงแค่คืนเดียวกันล่ะ? แถมสถานการณ์เมื่อวานคุณก็เป็นคนบังคับขืนใจฉันด้วย”

“คุณควรเปลี่ยนความคิดได้แล้ว อย่าทำตัวอย่างกับคนแก่คร่ำครึ”

“ฉันจะพูดกับคุณให้ชัดเจนนะ ฉันไม่มีความคิดที่จะกลับไปแต่งงานใหม่กับคุณอีก ฉันคิดว่าอยู่คนเดียวก็ดีอยู่แล้ว”

เวินเหลียงพอใจกับสถานะของตัวเองในตอนนี้เป็นอย่างมาก

อยู่ตัวคนเดียวอยากทำอะไรก็ทำ

ถึงจะชอบฟู่เจิง แต่จะให้ชีวิตของตัวเองหมุนรอบฟู่เจิงไม่ได้

ถ้าฟู่เจิงมาหาเธอ เธอก็จะรับมือ แต่ถ้าเขาไม่มาหาเธอ เธอก็ทำเรื่องของตัวเองไป

คำว่าแฟน คำว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status