บทที่ 413

“อ๋อ ตอนนี้สามวันได้แล้วมั้งครับ ยังไม่ได้เริ่มลงมือทำงานอย่างเป็นทางการเลยครับ สองวันก่อนผู้จัดการใช้ให้ผมไปทำความเข้าใจกฎข้อบังคับของบริษัท แล้วก็โปรเจกต์แอพที่อยู่ในมือ โปรเจกต์ฝึกงานของผมเป็นเกมมือถือ สร้างสรรค์ไม่เลวเลย คิดว่าอาจจะฮิตแน่ ๆ” เมิ่งเซ่อเลิกคิ้วไปทางเวินเหลียง “ก่อนหน้านี้พี่เคยทำแผนกการตลาดมาไม่ใช่เหรอครับ เคยคิดอยากจะรับไอพีนี้ไหมครับ?”

เวินเหลียงยิ้ม “อยากพักผ่อนก่อนน่ะ ตอนนี้ยังไม่มีแพลนนี้ ตอนนี้นายรู้สึกยังไงบ้าง?”

“รู้สึกไม่เลวเลยครับ ถึงผมจะเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน แต่ผู้จัดการกับรุ่นพี่ทุกคนเฟรนลี่กันมาก ๆ ก่อนหน้านี้ผมยังกังวลว่าจะถูกคนใช้ให้ไปเอาดิลิเวอรี ชงกาแฟต่าง ๆ นานา แต่เรื่องพวกนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย พอได้รู้ประวัติการศึกษาและประวัติส่วนตัวของเหล่าเพื่อนร่วมงานคร่าว ๆ ทุกคนต่างยอดเยี่ยมกันทั้งนั้น เป็นบริษัทที่ค่อนข้างมีความเป็นคนบริษัทหนึ่ง”

เมิ่งเซ่อโพล่งออกมาโดยไม่ทันได้ระวัง

ในเมื่อเขาค่อนข้างพอใจในทุกด้านของบริษัท แล้วทำไมถึงบอกว่าเพิ่งเริ่มฝึกงาน มีเรื่องงานจะถามเธอล่ะ?

เวินเหลียงเองก็ไม่ได้จี้จุดอะไร “ดูเหมือนนายจะพอใจกับฟู่ซื่อมากทีเดียวนะ”