บทที่ 326 การทดลองสำเร็จ

อินชิงเสวียนมีมิติสำหรับปกป้องตัวเอง แต่นางเป็นห่วงบาดแผลของเย่‍จิ่ง‍อวี้

“สุขภาพของฝ่าบาท...ได้หรือ”

เย่‍จิ่ง‍อวี้ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร บาดแผลเกือบจะหายดีแล้ว อีกอย่างอาจไม่ได้เผชิญหน้ากับนักฆ่าทุกครั้งหรอกกระมัง”

เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด อินชิงเสวียนกลับยิ่งกังวลมากขึ้น

ถึงอย่างไรก็ยังจับตัวอาซือหลานไม่ได้ เขาอยู่ในเมืองหลวง จะต้องจับตาดูความเคลื่อนไหวในวังตลอดเวลาอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของอินชิงเสวียน เย่‍จิ่ง‍อวี้ก็จับไหล่ของนางไว้

พูดอย่างอบอุ่น “หากเจ้าเป็นกังวล ข้าจะให้ทหารรักษาพระองค์ตามไปเยอะๆ”

“ได้เพคะ!”

พาคนไปเยอะ ป้องกันไว้ก่อนจะได้รู้สึกอุ่นใจ

ทุกคนจึงขนของมุ่งหน้าออกจากเมือง หนึ่งชั่วยามต่อมา ก็มาถึงเขตชานเมือง

เมื่อยืนอยู่บนเนินเขา ยังคงมองเห็นหลุมลึกที่เกิดจากการระเบิดครั้งล่าสุดได้

“ต้องทำอย่างไร ข้าจะให้คนมาช่วยเจ้า” เย่‍จิ่ง‍อวี้เอามือไพล่หลังแล้วถามขึ้น

อินชิงเสวียนสั่งอย่างเป็นระเบียบ “ขั้นแรกต้มดินดินประสิว แร่กำมะถันก็ต้องบดเป็นผงด้วย จากนั้นส่งคนไปเผาถ่าน”

ส่วนตัวนางก็หยิบผ้าหยาบออกมา แล้วบิดเป็นสายชนวน

ทหารรักษาพระองค์ถูกแ