แม็กซิมัสคงกำลังจะคลั่ง และหล่อนมั่นใจว่าเขาไม่มีทางทันได้อาบน้ำหรอก เพราะหล่อนจะลากเขาขึ้นเตียงทันทีเมื่อเข้าไปในห้องนอน
“นี่ค่ะ ห้องนอนของอัน”
หล่อนเปิดประตูห้องนอนให้กับแม็กซิมัส กำลังจะก้าวตามเขาเข้าไปภายในนั้น แต่เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือดันดังกังวานขึ้นเสียก่อน
“บ้าจริง ใครโทรมาตอนนี้วะ”
หล่อนพึมพำอย่างหงุดหงิด แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ และพูดกับแม็กซิมัส
“อันขอตัวรับสายก่อนนะคะ เชิญพี่แม็กตามสบายเลยค่ะ”
“ครับ”
หล่อนตั้งใจจะคุยโทรศัพท์ที่หน้าห้องนอนของตนเอง แต่พอเห็นเบอร์ที่เรียกเข้ามา ก็หน้าซีดเผือด ต้องรีบกดวางสายแทบไม่ทัน แต่แค่เสี้ยววินาทีเดียว มันก็ดังขึ้นมาใหม่ จนหล่อนจำต้องเดินเลี่ยงออกมาตรงระเบียง และกดรับสาย
“แกจะโทรมารังควานฉันอีกทำไม ไอ้วิทย์”
เสียงหัวเราะดังมาตามสายทำให้อันนายิ่งโกรธแค้นแน่นอก แต่หล่อนกำลังเสียเปรียบผู้ชายคนนี้
“แหม ผัวจะโทรหาเมียบ้างไม่ได้เลยเหรอครับ”
“ไอ้บ้า อย่ามาพูดแบบนี้นะ เงินก็เอาไปจากฉันแล้ว ยังจะมาตามรังควานอะไรฉันอีก ไปให้พ้น!”
“เงินแค่สองแสน มันไม่พอที่จะปิดปากผัวได้หรอกเมียจ๋า”
“ไอ้สัตว์นรก แกต้องการอะไรจากฉันอีก!”
อันนาเจ็บใจนักที่ตนเองดันพลาดเมา และถูกประวิทย์หิ้วเข้าโรงแรม แถมมันยังถ่ายคลิปเอาไว้แบล็กเมล์หล่อนอีกต่างหาก
“ออกมาเจอฉันเดี๋ยวนี้”
“ฮะ?!”
“ไม่ต้องมาทำเสียงตกใจ ตอนนี้ผัวรออยู่ที่โรงแรมเดิมที่เราเคยเอากัน รีบมาล่ะ ไม่งั้นผัวจะไปรับถึงบ้าน”
“ไอ้บ้า! ฉันไปตอนนี้ไม่ได้ เอาไว้วันอื่น”
“เธอไม่มีทางเลือกหรอกนะ หรือว่าอยากให้ฉันประจานเธอล่ะ อ้อ แล้วอย่าลืมสิว่าฉันมีคลิปโป๊ของเธออยู่”
อันนาอยากจะกรีดร้องให้ลั่นโลกกับสิ่งที่กำลังเผชิญหน้าอยู่ ถ้าหล่อนออกไปหาไอ้ประวิทย์ตอนนี้ แล้วแม็กซิมัสที่กำลังถูกยาปลุกเซ็กซ์ครอบงำล่ะ จะเป็นยังไง
“ไม่... ฉันไม่ไป”
ประวิทย์หัวเราะร่วนมาตามสาย
“งั้นก็เตรียมตัวดังด้วยบทนางเอกหนังโป๊ได้เลย คุณหนูอันนาคนสวย”
“ไอ้บ้า! นี่แกอย่าทำเชียวนะ” หล่อนเค้นเสียงเดือดดาลไปตามสาย ก่อนจะยื่นข้อเสนอ “แกต้องการเงินอีกเท่าไหร่บอกมา บอกฉันมาไอ้สัตว์นรก!”
“เงินเหรอ ยังไม่อยากได้ตอนนี้หรอก เพราะถ้าฉันเอาเธอ เงินในกระเป๋าของเธอก็จะเป็นของฉัน”
“กรี๊ดดดด ไอ้บ้า! ไอ้สารเลว ฉันจะแจ้งตำรวจ”
“ก็เอาสิ อยากดังก็แจ้งเลย เพราะคนอย่างฉันมันไม่มีอะไรต้องเสียสักหน่อย ติดคุกก็เคยมาแล้ว จะติดอีกสักรอบสองรอบคงไม่เป็นไรหรอก”
เสียงหัวเราะของประวิทย์ ไอ้นักเลงหัวไม้ทำให้อันนาเคียดแค้นแสนสาหัส
หล่อนจะต้องฆ่ามันให้ได้ ไม่อย่างนั้นชีวิตของหล่อนก็คงจะต้องถูกรังควานแบบนี้ต่อไปไม่สิ้นสุด
“ก็ได้ ฉันจะออกไปหาแก แต่แค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้นนะ เพราะฉันมีธุระสำคัญต้องกลับมาทำ”
“หึหึ ได้สิ แล้วรีบมานะ เมียจ๋า”
อันนากดตัดสายทิ้ง หน้าตาของหล่อนเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดแค้นเคือง มือเล็กกำแน่นจนเล็บจิกลงบนอุ้งมือเป็นแผล
“กูจะต้องหาทางฆ่ามึงให้ได้ ไอ้สัตว์นรก!”
แต่ตอนนี้หล่อนไม่มีทางเลือก จำต้องเดินกลับเข้าไปในห้องนอน และก็เห็นเสื้อผ้าของแม็กซิมัสถูกสลัดทิ้งเอาไว้เกลื่อนพื้นห้อง โดยมีเสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ
“พี่แม็กอาบน้ำเหรอคะ”
“ครับ”
“เอ่อ... อันขอตัวสักครู่นะคะ พอดีเพื่อนสนิทอันมีเรื่องน่ะค่ะ อีกครึ่งชั่วโมงอันจะรีบกลับมานะคะ”
“ครับ”
เสียงตอบกลับมาของแม็กซิมัสเต็มไปด้วยความแปร่งพร่าไม่คุ้นหู เขาคงกำลังต่อสู้กับฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กซ์อย่างหนักเลยทีเดียว
“เดี๋ยวอันจะกลับมาทำให้พี่แม็กหายคลั่งนะคะ” หล่อนพึมพำแผ่วเบาโดยที่คนในห้องน้ำไม่ได้ยิน จากนั้นก็รีบคว้ากระเป๋าสะพาย และออกไปจากบ้านทันที
ปั้นหยาพยายามที่จะเลิกคิดถึงเรื่องที่สองคนนั้นกำลังจะกระทำกันในค่ำคืนนี้จนสำเร็จ หลังมือเล็กยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้งจนแห้งเหือด จากนั้นก็เดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้า หล่อนเปิดมันออกเพื่อที่จะหยิบชุดนอนออกมาสวมใส่ แต่สายตาก็มองไปเห็นชุดไหมพรมรัดรูปสีแดงสดที่ไม่ใช่ของตนเองแขวนอยู่ในตู้ด้วย
“นี่มันชุดที่อันนาตามหาอยู่นี่ แล้วมาอยู่ในตู้เราได้ยังไงกัน”
จากที่จะหยิบชุดนอนออกมาจากตู้ เปลี่ยนเป็นหยิบชุดไหมพรมสีแดงของอันนาออกมาแทน หล่อนยืนมองชุดรัดรูปตัวจิ๋วในมืออย่างชั่งใจ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจว่าควรจะเอาไปคืนในตู้ของอันนาเสียตอนนี้เลย เพราะหากเอาไปคืนพรุ่งนี้ อันนาเห็นเข้าก็คงจะกล่าวหาว่าหล่อนขโมยชุดมาใส่แน่นอน
ปั้นหยารีบเดินออกจากห้องนอน มุ่งหน้าไปยังห้องนอนของอันนาที่อยู่ไม่ห่างนักด้วยความรีบเร่ง เพราะหล่อนคิดว่าตอนนี้อันนากับแม็กซิมัสน่าจะยังประทานอาหารใต้แสงเทียนไม่แล้วเสร็จ
แม็กซิมัสพยายามช่วยเหลือตัวเองอย่างสุดความสามารถ ด้วยการแช่อยู่ในน้ำเย็น แต่มันกลับไม่ได้ลดความร้อนรุ่มในกายหนุ่มลงเลย ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความต้องการทางเพศ ความเป็นชายแข็งชัน และไม่ยอมสงบ
เขาคิดว่าตัวเองน่าจะถูกวางยา...
ใช่... เพราะเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ใครกันล่ะที่วางยาเขา ในเมื่อเขาอยู่กับอันนาสองคน
สมองพยายามคิดหาคำตอบ แต่ฤทธิ์ของยารุนแรงมาก จนเขาไม่อาจจะต้านทานอำนาจของมันได้อีก เขาก้าวออกจากอ่างน้ำวนในสภาพเปลือยเปล่า มือใหญ่ผลักประตูห้องน้ำแรงๆ ก่อนจะเดินตรงไปที่เตียงนอน
ตอนนี้สติสัมปชัญญะของเขามืดมัวจนไม่สามารถควบคุมอะไรได้อีกแล้ว
เขาต้องการเซ็กซ์...
และต้องเป็นเซ็กซ์ที่รุนแรงป่าเถื่อนด้วย!
“อัน... อันนา... พี่ต้องการเธอ”
แม็กซิมัสตะโกนเรียกหาคนรักสาว และเดินตามหาหล่อนภายในห้องนอนทุกซอกทุกมุมด้วยความร้อนรนแต่ก็ไม่พบ จึงดันประตูกระจกก้าวออกไปตรงระเบียงห้องที่ยื่นออกไปนอกตัวบ้าน ซึ่งขณะนั้นก็เป็นจังหวะเดียวกันที่ปั้นหยาเดินมาหยุดที่หน้าห้องนอนของอันนาพอดิบพอดี
ปั้นหยายื่นมือเล็กออกมากุมลูกบิดประตูที่เย็นเฉียบเอาไว้แน่น ก่อนจะกระชากมันให้เปิดออกทันที
ภายในห้องค่อนข้างมืดสลัว เพราะไม่ได้เปิดไฟให้แสงสว่างเอาไว้ แถมผ้าม่านก็ยังปิดสนิทอีกด้วย หล่อนหันไปดึงบานประตูปิดลง และรีบเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้า ชุดไหมพรมในมือถูกแขวนกับราวในตู้เรียบร้อย
“เฮ้อออ...”
หล่อนเป่าปากออกมาอย่างโล่งอก และกำลังจะรีบเดินออกไปจากห้องนอนของญาติผู้น้อง แต่แล้วก็มีใครบางคนปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน
“คุณ... แม็ก...”
หล่อนสะดุ้งหน้าตาตื่นตกใจ และเมื่อเห็นว่าเขาเปลือยเปล่าทั้งตัว ใบหน้างามก็แดงก่ำด้วยความอับอาย กำลังจะวิ่งหนีออกไปจากห้อง แต่แขนเรียวถูกมือหนากระชากเอาไว้แรงๆ เสียก่อน
“อ๊ะ... คุณแม็ก...”
หล่อนตกใจจนแทบสิ้นสติ เมื่อแม็กซิมัส ผู้ชายที่แสดงท่าทางรังเกียจหล่อนตลอดเวลาที่เจอหน้า กำลังกอดรัดกายสาวของหล่อนแนบแน่น และดูท่าว่าเขาจะต้องการมากกว่ากอดเสียด้วย
นี่เขาเป็นอะไรไป ทำไม... ทำไมมาทำแบบนี้กับหล่อน แล้วอันนาหายไปไหน?
“คุณแม็ก... ปะ... ปล่อยค่ะ...”
นัยน์ตาสีเขียวจัดเต็มไปด้วยความหื่นกระหายน่าหวาดกลัว หน้าตาของเขาก็แดงจัดจนคล้ำ แม็กซิมัสคล้ายกับกำลังถูกผีตัณหาเข้าสิง
“ไม่!”
ดวงตาของหล่อนแทบถลนออกมานอกเบ้า ก่อนจะต้องกรีดร้องลั่น เมื่อเขาฉีกเสื้อผ้าของหล่อนจนขาดวิ่น เหลือเพียงแค่บราเซียร์และกางเกงชั้นในตัวจิ๋วเท่านั้นบนร่าง
“อ๊ะ... อย่าค่ะ... กรี๊ดดดดด”
ร่างของหล่อนถูกจับทุ่มลงบนเตียงแรงๆ อย่างไม่ปรานีปราศรัย แล้วผู้ชายที่เนื้อตัวใหญ่โตไปทุกสัดส่วนก็กระโจนขึ้นมาทาบทับเอาไว้ พร้อมกับคำรามรดดวงหน้าซีดเผือดของหล่อน
“ฉันต้องการเซ็กซ์ เซ็กซ์ดิบเถื่อน!”
เสียงกรีดร้องขอความเมตตาของปั้นหยาหายเข้าไปในลำคอแกร่งของแม็กซิมัสทั้งหมด ไม่ว่าหล่อนจะวิงวอน ร้องไห้ขอให้เขาหยุดกระทำสักเท่าไหร่ แต่ผู้ชายที่กำลังถูกตัณหาครอบงำก็ไม่แม้แต่จะหยิบยื่นเศษความปรานีให้ปากของหล่อนถูกเขาประกบจูบอย่างเร่าร้อนดูดดื่ม จูบแรกของวัยสาวถูกผู้ชายที่พร่ำบอกว่ารังเกียจนักหนาช่วงชิงไปอย่างป่าเถื่อน มือเล็กยกขึ้นผลักไสตลอดเวลา และก็พยายามที่จะเม้มปากแน่นไม่ให้ลิ้นใหญ่สอดแทรกเข้ามารุกรานภายใน แต่สุดท้ายแล้วหล่อนก็ต้องพ่ายแพ้ เมื่อความเจ็บหนึบที่เกิดขึ้นเพราะนิ้วแข็งแรงกดลงบนปลายคางรุนแรงเหลือเกิน“อ๊ะ... อื้อ...”หล่อนร้องครางต่อต้านได้แค่นั้น ลิ้นใหญ่ก็พุ่งทะยานเข้ามาภายใน เขาเอามือบีบอุ้งปากของหล่อนเอาไว้ เพื่อไม่ให้หล่อนกัดลิ้น จากนั้นก็ปลุกเร้าหล่อนด้วยลีลาเชี่ยวชาญช่ำชอง จนในที่สุดสาวน้อยไร้เดียงสาเช่นหล่อนก็ต้องยอมพ่ายแพ้ความรู้สึกวาบหวามที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิตทำให้กายสาวลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ เปลวไฟสวาทเร่าร้อนแผดเผาจนอนุสติสูญสลาย กายสาวค่อยๆ โอนอ่อนตอบสนองสัมผัสทรงอานุภาพของเขาในที่สุดเสียงครางด้วยความพึงพอใจของแม็กซิมัสดังกระหึ่มกังวาน เขาบดจูบหนักหน่วงยิ่
“อื้อ... อื้อ...”เขาไม่สนใจว่าหล่อนจะทรมานสักแค่ไหน เพราะเขาเดินหน้าเคลื่อนไหวอย่างดุดัน ทุกจังหวะของเขาเต็มไปด้วยความป่าเถื่อน หยาดน้ำตาของหล่อนไม่อาจจะทำให้คนใจร้ายสงสารได้เลย“อืมมม โอ้ววว...”เสียงครางของเขาดังกังวานขึ้นต่อเนื่อง ในขณะที่ความเจ็บเริ่มจางหายไปจากกายสาวบ้างแล้ว“อา... อา...”ความอุ่นซ่านแห่งความเสียวกระสันเกิดขึ้นในทุกครั้งที่แม็กซิมัสเคลื่อนไหว และมันก็ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนหล่อนไม่สามารถหักห้ามใจได้อีก“อา... อา...”หล่อนปล่อยกายปล่อยใจให้เพลิดเพลินไปกับพายุสวาทของแม็กซิมัสอย่างยากจะต้านทาน กายสาวเบียดกระแซะขึ้นหา หยัดร่อนความเป็นหญิงขึ้นรับการสอดแทรกร้อนแรงด้วยความเต็มใจเสียงคำรามที่ฟังไม่ได้ศัพท์ของเขาดังกังวานขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ใบหน้าหล่อจัดตอนนี้บิดเบี้ยวเหยเกคล้ายกำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่างที่ทรงพลังสะโพกของเขาส่ายวนคลึงเคล้นกับความเป็นหญิงร้อนแรง มือใหญ่ทั้งสองข้างกอบกุมสะโพกกลมกลึงเอาไว้แน่น และกระชากให้หล่อนอ้ารับความหิวกระหายบ้าคลั่งครั้งแล้วครั้งเล่า“อา... อา... คุณแม็ก... อา... ไม่ไหวแล้ว... อา...”หล่อนบิดกายเร่าๆ ครางสะอื้นเป็นชื่อของเขาน
ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้คนที่นอนขดอยู่บนเตียงโดยไร้ผ้าห่มรู้สึกตัวตื่นขึ้น ดวงตากลมโตเบิกท่ามกลางความมืดสลัว ความทรงจำจากเหตุการณ์ที่เพิ่งจะผ่านพ้นไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อนทำให้หล่อนเผลอครางออกมาอย่างลืมตัว หยาดน้ำตารินไหลอาบแก้ม และก็พยายามที่จะกัดฟันขยับตัวลงจากเตียง แต่ความเจ็บปวดที่ซอกขาทำให้หล่อนเผลอส่งเสียงครางออกมาอีกครั้ง“อ๊ะ...”ตรงนั้นของหล่อนเจ็บระบมมาก นั่นเป็นเพราะแม็กซิมัสรุนแรง ป่าเถื่อน และชำเราหล่อนนานต่อเนื่องกันหลายชั่วโมง แถมอาวุธที่เขาใช้รังแกหล่อนก็ทั้งใหญ่ทั้งยาว จนสาวบริสุทธิ์เช่นหล่อนรู้สึกคล้ายกับจะฉีกขาดไปทั้งตัวหล่อนพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ขณะต่อสู้กับความเจ็บปวดก้าวลงจากเตียง ความเจ็บลึกในซอกขาย้ำเตือนให้หล่อนลืมความป่าเถื่อนของแม็กซิมัสไม่ลง“อัน... อยู่กับพี่ก่อน...”เอวคอดของหล่อนถูกคว้าเอาไว้ และเขาก็พลิกกายขึ้นทาบทับเอาไว้ทั้งตัว ท่ามกลางความมืดมิดเขาเรียกหาอันนา โดยไม่ได้สนใจเลยว่าผู้หญิงใต้ร่างของเขาจะเป็นใคร“อย่า... ปล่อยค่ะ...”“พี่ต้องการอัน...”เขาครางเสียงกระเส่าก่อนจะก้มลงจูบปากอิ่ม กลืนกินเสียงต่อต้านอ่อนแรงของหล่อนเข้าไปในลำคอเสียห
อันนาเห็นแม็กซิมัสเข้าใจผิด หล่อนก็รีบสมทบสนับสนุนเพื่อให้ตัวเองรอดพ้นข้อสงสัยทันควัน“มึงร้ายกาจ... ร้ายกาจที่สุด นังปั้นหยา!”ปั้นหยาส่ายหน้าไปมาเมื่อถูกปรักปรำจากสองคนที่กำลังเกรี้ยวกราดหล่อนอยากหายตัวไปจากตรงนี้ หรือไม่ก็ตายไปจากโลกใบนี้เสียเลย“พี่ไม่ได้ทำนะอัน... คุณแม็ก... หยาไม่ได้ทำ... หยา อ๊ะ... หยาเจ็บ...”“ถ้าเธอไม่ได้เป็นคนทำ แล้วใครจะทำ เรื่องเลวๆ แบบนี้ มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้นแหละที่กล้าทำ ปั้นหยา”เขาบีบแขนของหล่อนแรงมากราวกับต้องการทำให้กระดูกของหล่อนแตกละเอียดหล่อนเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดทรมาน และพยายามวิงวอนให้เขาเมตตา“ได้โปรด... เชื่อหยา... หยาไม่รู้เรื่อง หยาไม่ได้ทำ...”หล่อนร้องไห้อย่างน่าเวทนา แต่ไม่มีใครที่จะเชื่อหล่อนเลย“ตอแหล!”“อ๊ะ...”ปั้นหยาถูกผลักให้ล้มหงาย ร่างเปลือยแทบกลิ้งตกลงไปจากเตียง และพวกเขาก็คงจะรุมทึ้งหล่อนจนย่อยยับต่อไปอีก หากคุณย่าวารีไม่ปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน“เกิดอะไรขึ้น เสียงดังลั่นบ้านเชียว”“คุณย่า...”ปั้นหยาครางเรียกชื่อของผู้มีพระคุณด้วยน้ำเสียงสะอื้นไห้ ในขณะที่แม็กซิมัสนั่งทำหน้าเคร่งเครียดอยู่บนเตียงเพราะไร้ทางหลบหนี“หยา... หยาทำ
เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขารู้ดีว่าตัวเองถูกวางยา เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงไม่กระทำเรื่องน่าสมเพชเช่นนั้นลงไปได้ แถมเจ้าหล่อนก็ยังเข้ามาหาในเวลาที่เหมาะเจาะพอดิบพอดีชายหนุ่มยกมือขึ้นเสยผมแรงๆ ด้วยความหงุดหงิด ขณะตวัดตามองผู้หญิงที่แสร้งทำเป็นยืนตัวสั่นตรงหน้าด้วยความเกลียดชัง เท่าที่เห็น หล่อนก็มีดีแค่อย่างเดียวเท่านั้น คือเยื่อพรหมจรรย์ที่เขาเป็นคนทำลายไป นอกนั้นปั้นหยาก็คือสิ่งจอมปลอม เป็นผู้หญิงสารเลวที่เขาขยะแขยงเขาก้าวเท้าเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าของหล่อน มองด้วยสายตาชิงชังอย่างที่ไม่เคยใช้กับใครมาก่อน“ฉันเกลียดเธอ จำเอาไว้นะปั้นหยา”คนฟังน้ำตาร่วงอีกครั้ง แต่ก็รีบยกหลังมือขึ้นมาป้ายทิ้ง และกลั้นใจพูดโต้ตอบออกไป“หยา... จะจำเอาไว้ค่ะ”เขาหัวเราะเครียดๆ สายตาของเขาเต็มไปด้วยกองไฟจำนวนมหาศาล และมันก็แผดเผาคนถูกมองจนแทบมอดไหม้“ผู้หญิงที่ฉันรักคืออันนา ส่วนเธอมันก็แค่อีตัว ที่ฉันเผลอไผลนอนด้วย และอย่าฝันนะว่าฉันจะรับผิดชอบอะไรในตัวของเธอ”หล่อนเจ็บจนหัวใจชาดิก เลือดสดๆ ไหลทะลักท่วมท้นจนแทบจะทะลักออกมาทางปาก“หยา... ไม่ได้ต้องการให้คุณแม็กมารับผิดชอบอะไรอยู่แล้วค่ะ เรื่องเมื่อคืน... ให
แม็กซิมัสก็คิดไม่ต่างจากอันนาแม้แต่น้อย แต่เขาก็รู้ดีว่าไม่สมควรจะพูดมันออกไป“พี่ขอตัวกลับก่อนนะครับน้องอัน รู้สึกเพลีย”อันนาช้อนตาขึ้นมองแม็กซิมัสอย่างโมโหเพราะรู้ทันว่าทำไมชายหนุ่มถึงอ่อนเพลีย“เรื่องนี้เป็นความผิดของพี่แม็ก ยังไงซะพี่แม็กก็ต้องรับผิดชอบชีวิตของอัน เข้าใจไหมคะ”ใช่ มันคือความผิดพลาดของเขาเต็มๆ แต่ตัวต้นเหตุก็คือผู้หญิงแพศยาคนนั้น“พี่จะไม่มีวันทิ้งน้องอัน ถึงพี่จะแต่งงานกับปั้นหยา แต่ผู้หญิงคนนั้นก็จะได้แค่ทะเบียนสมรส กับความเหี้ยมโหดของพี่ เพราะคนที่พี่รักคือน้องอันคนเดียว”อันนาพอยิ้มออกมาได้บ้าง หล่อนรีบโผเข้ากอดแม็กซิมัสและประจบประแจงเสียงอ่อนเสียงหวาน“พี่แม็กพูดแล้วนะคะ ห้ามผิดคำพูดเด็ดขาด”“พี่เป็นคนรักษาคำพูดครับ น้องอันเชื่อใจพี่ได้ เราสองคนจะอยู่บนสวรรค์ ส่วนผู้หญิงคนนั้นจะต้องตกนรกทั้งเป็น”อันนาอดที่จะยิ้มออกมาด้วยความสะใจไม่ได้ เพราะถึงแม้เรื่องราวมันจะกลับตาลปัตรแบบนี้ แต่แม็กซิมัสก็ให้คำมั่นว่าจะไม่ทอดทิ้งหล่อนปั้นหยาที่หลบออกมาร้องไห้หน้าบ้านต้องรีบก้าวเท้าเพื่อเดินเลี่ยงไปทางอื่น เมื่อจู่ๆ แม็กซิมัสก็ปรากฏตัวขึ้น ดวงตาสีเขียวจัดของเขาจ้องมองมาเขม
“คุณย่าขา... หยา... หยาไม่ต้องการความรับผิดชอบจากคุณแม็ก... คุณย่าเลิกคำสั่งเถอะนะคะ”ปั้นหยานั่งร้องไห้อยู่กับพื้น และซบหน้าลงกับตักของคุณย่าวารี น้ำตาไหลรินอาบแก้ม“หยา... ฟังย่านะ” คุณย่าวารียกมือขึ้นลูบศีรษะของปั้นหยาอย่างแสนเวทนา “เรื่องที่เกิดขึ้นมันทำให้หยาเสื่อมเสียเกียรติ ยังไงคุณหมอแม็กซิมัสก็ต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับหยา”“แต่คุณแม็กกับน้องอันเป็นคนรักกันนะคะ หยาไม่อยากถูกตราหน้าว่าแย่งคนรักของน้อง...” หล่อนสะอื้นไห้อย่างน่าเวทนา หัวใจปวดร้าวทรมานเหลือเกิน“แม่อันน่ะ หัวหกก้นขวิดมานักต่อนักแล้ว ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อย่างหยานะลูก”“แต่เขาสองคนรักกัน หยาไม่...”“คุณหมอแม็กซิมัสควรจะได้ผู้หญิงที่ดีกว่าแม่อัน และผู้หญิงคนนั้นก็คือหยาไงลูก”คุณย่าวารีรู้ว่าตัวเองอาจจะลำเอียงรักหลานสองคนไม่เท่ากัน แต่อันนาเป็นคนไม่ดี และจิตใจโหดร้าย หล่อนเป็นห่วงปั้นหยา“แต่คุณแม็กเกลียดหยา...”“คุณหมอแม็กแค่เข้าใจในตัวของหยาผิด ถ้าได้อยู่ด้วยกัน เขาจะต้องได้เห็น และได้รู้ว่าหยาเป็นเด็กดีแค่ไหน และเขาก็จะรักหยาของย่าได้ไม่ยาก”หล่อนเคยได้ยินมากับหู ตอนที่อันนาใส่ไฟปั้นหยาให้กับแม็กซิมัส แต่หล่อน
เพียงไม่กี่นาทีหล่อนก็สามารถมาหยุดตรงหน้าของไตรทศ เขาอยู่ในชุดทำงานสีขาวสะอาด แต่ค่อนข้างยับต่างไปจากทุกครั้งที่เห็น สายตาของเขานั้นเศร้าหมอง รอยยิ้มที่มักจะเปื้อนอยู่บนใบหน้าตอนนี้ไม่มีเหลือให้เห็นอีก“พี่ไตร...”ไตรทศมองนางในฝันของตัวเอง มองด้วยความเสียใจและเสียดาย เขาเฝ้าตามจีบ ตามรักมานานตั้งแต่ปั้นหยาเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปีที่ 1 จนถึงตอนนี้ก็เกือบจะห้าปีแล้ว มันนานเหลือเกินที่ฝากหัวใจเอาไว้กับหล่อน และก็ไม่เคยเผื่อใจเอาไว้เลยว่า ปั้นหยาจะแต่งงานสายฟ้าแลบแบบนี้ นี่ถ้ารัชนกไม่บอก เขาก็คงไม่รู้เรื่องนี้“น้องหยา... ไม่คิดจะบอกข่าวดีให้พี่รู้เลยหรือครับ”ไตรทศเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของปั้นหยา ดวงตาของชายหนุ่มแดงก่ำ“ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก... หยา... ขอโทษนะคะพี่ไตร... ขอโทษที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับพี่ไตรเป็นคนแรก”ไตรทศฝืนยิ้ม ดึงมือเล็กของปั้นหยาขึ้นมากุมเอาไว้ เขามองหล่อนด้วยหัวใจที่ปวดร้าว“น้องหยารู้ใช่ไหมว่าพี่คิดยังไงกับน้องหยา”ปั้นหยาหลบสายตาของไตรทศลงมองปลายเท้าของตนเอง รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเหลือเกิน“หยา... ทราบค่ะ”ไตรทศฝืนยิ้มออกมาทั้งๆ ที่ภายในอกเจ็บปวด “พี่ไม่ได้อยากทำให