ตอนที่ 8

“อื้อ... อื้อ...”

เขาไม่สนใจว่าหล่อนจะทรมานสักแค่ไหน เพราะเขาเดินหน้าเคลื่อนไหวอย่างดุดัน ทุกจังหวะของเขาเต็มไปด้วยความป่าเถื่อน หยาดน้ำตาของหล่อนไม่อาจจะทำให้คนใจร้ายสงสารได้เลย

“อืมมม โอ้ววว...”

เสียงครางของเขาดังกังวานขึ้นต่อเนื่อง ในขณะที่ความเจ็บเริ่มจางหายไปจากกายสาวบ้างแล้ว

“อา... อา...”

ความอุ่นซ่านแห่งความเสียวกระสันเกิดขึ้นในทุกครั้งที่

แม็กซิมัสเคลื่อนไหว และมันก็ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนหล่อนไม่สามารถหักห้ามใจได้อีก

“อา... อา...”

หล่อนปล่อยกายปล่อยใจให้เพลิดเพลินไปกับพายุสวาทของแม็กซิมัสอย่างยากจะต้านทาน กายสาวเบียดกระแซะขึ้นหา หยัดร่อนความเป็นหญิงขึ้นรับการสอดแทรกร้อนแรงด้วยความเต็มใจ

เสียงคำรามที่ฟังไม่ได้ศัพท์ของเขาดังกังวานขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ใบหน้าหล่อจัดตอนนี้บิดเบี้ยวเหยเกคล้ายกำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่างที่ทรงพลัง

สะโพกของเขาส่ายวนคลึงเคล้นกับความเป็นหญิงร้อนแรง มือใหญ่ทั้งสองข้างกอบกุมสะโพกกลมกลึงเอาไว้แน่น และกระชากให้หล่อนอ้ารับความหิวกระหายบ้าคลั่งครั้งแล้วครั้งเล่า

“อา... อา... คุณแม็ก... อา... ไม่ไหวแล้ว... อา...”

หล่อนบิดกายเร่าๆ ครางสะอื้นเป็นชื่อของเขานับครั้งไม่ถ้วน กายสาวถูกกระแทกกระทั้นหนักหน่วงต่อเนื่อง โดยที่หล่อนเผยอกายรับอย่างเต็มอกเต็มใจ

นี่หล่อนกำลังเผชิญหน้าอยู่กับอะไรกันนะ ทำไม... ทำไมหล่อนถึงต้านทานเขาไม่ได้เลย มิหนำซ้ำยังยินยอมที่จะให้เขากระแทกกระทั้นอัดกระหน่ำความเป็นชายเข้าหาอย่างกระตือรือร้นอีกต่างหาก

“อ๊า... อา... คุณแม็ก... กรี๊ดดดดด...”

ในที่สุดความสุขที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนก็แตกซ่านอยู่ภายในกายสาวอย่างรุนแรง มันคือความสุขแสนวิเศษที่ไม่เคยพานพบมาก่อนในชีวิต

“โอ้ว... พระเจ้า...”

หล่อนได้ยินเสียงเขาคำรามลั่นหลังจากที่หล่อนสุขสมอย่างแรงกล้าใต้ร่างทรงพลัง พร้อมกับแรงกระแทกที่ดุดันหนักหน่วงยิ่งขึ้น เขาจ้วงโจนเข้าใส่ ผลักดันความเป็นชายเข้าหาล้ำลึก ก่อนจะชักถอนออกมาสุดความยาว และตะกุยอัดกระแทกเข้าไปใหม่ ทำซ้ำไปซ้ำมาต่อเนื่องไม่ยอมหยุด

“โอ้วววว ฉัน... ไม่ไหวแล้ว...”

จังหวะกระแทกกระทั้นของแม็กซิมัสรุนแรงขึ้นอย่างน่าหวาดกลัว เขาเงยหน้าขึ้นสูง เส้นเอ็นที่ลำคอ ต้นแขน และหัวไหล่ปูดเป่งแทบจะปริออกมาเสียให้ได้ จังหวะสวาทดุดันดิบเถือน เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกังวาน ก่อนที่เสียงร้องครางที่ราวกับดังออกมาจากจิตวิญญาณจะกระหึ่มขึ้น

หล่อนรับรู้ได้ถึงหยาดน้ำร้อนจัดที่ถูกฉีดพ่นเข้าใส่มาภายในซอกหลืบสาวได้อย่างชัดเจน

เวลาผ่านไปนานเท่านาน ก่อนที่เรือนร่างทรงพละกำลังที่เปียกซกไปด้วยเหงื่อจะซวนซบลงมาหา ความเงียบงันครอบงำไปทั้งห้อง มีเพียงเสียงหายใจหอบระรัวของคนตัวโตเท่านั้นที่ดังกังวาน

นี่มัน... มันเกิดขึ้นได้ยังไง?

น้ำตาไหลออกมานองแก้มนวลของปั้นหยา ร่างแบบบางที่ถูกกระแทกกระทั้นเสียจนบอบช้ำนอนนิ่งราวกับไร้วิญญาณ สมองร้องไห้ไม่ต่างจากหัวใจ

หล่อนต้อง... ต้องรีบออกไปจากห้องนี้ และลืมเรื่องที่เกิดขึ้นให้หมด

หล่อนต้องไป...

มือเล็กพยายามยกขึ้นผลักร่างกำยำที่นอนซบอยู่ แต่หล่อนอ่อนแรงเหลือเกิน

“หยา... จะกลับ... อ๊ะ...”

หล่อนพูดได้แค่นั้น คนที่นอนนิ่งอยู่ในตอนแรกก็เงยหน้าขึ้นและกระแทกปากลงมาหาทันที

“อื้อ...”

แต่นั่นไม่ใช่สิ่งเดียวที่แม็กซิมัสทำ เพราะหลังจากที่เขาจูบปากหล่อนแรงๆ แล้ว อวัยวะส่วนที่ยังสอดประสานกันอยู่ก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง

หล่อนพยายามต่อต้าน... ใช่ ต่อต้านสุดกำลัง แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ เมื่อความเสียวซ่านที่เกิดจากการเสียดสีของสองอวัยวะที่แตกต่างสำแดงฤทธิ์

“อา... อา...”

และหล่อนก็ถูกเขากระชากให้ดำดิ่งลงสู่เหวลึกที่ด้านล่างเต็มไปด้วยไฟสวาทอย่างไร้ทางหลีกหนี

“อา... ได้โปรด... คุณแม็ก... ได้โปรด... อา...”

เขาหลับไปแล้ว...

น้ำตาของปั้นหยาหลั่งรินออกมาอาบแก้มด้วยความชอกช้ำ เนื้อตัวของหล่อนถูกแม็กซิมัสกัดกินอย่างป่าเถื่อนยาวนานและนับครั้งไม่ถ้วนอย่างไร้ความปรานี

มือเล็กยกขึ้นปิดปากเพื่อกั้นเสียงสะอื้นไห้ของตัวเองเอาไว้ แต่กระนั้นเนื้อตัวก็สั่นเทาจนคนตัวโตที่เพิ่งจะหมดแรงหลับใหลไปตื่นขึ้นมาจนได้

หล่อนขยับตัวจะหนีลงจากเตียง แต่ความเจ็บแปลบที่กึ่งกลางลำตัวทำให้เคลื่อนที่ได้ช้าเกินไป มือใหญ่จึงรวบเอวคอดเอาไว้ได้ก่อน จากนั้นก็เขาฉุดกระชากให้หล่อนตกลงไปในเหวแห่งตัณหาที่เขาเป็นเจ้าของอีกครั้ง

“อ๊ะ... อื้อ... พะ... พอแล้ว... หยาไม่ไหวแล้ว...”

หล่อนวิงวอนขอความเมตตา แต่แม็กซิมัสไม่สนใจ เขาเดินหน้ากัดกินกายสาวอีกครั้งอย่างตะกละตะกลาม เนื้อตัวของหล่อนมีแต่รอยปาก รอยฟัน และรอยนิ้วของเขาเต็มไปหมด

ปากของเขาก็ร้อนรุ่มราวกับเปลวไฟ ยิ่งลิ้นสากก็ยิ่งไม่ต่างจากอุปกรณ์ที่เอาไว้ทรมานทางเพศแม้แต่น้อย เขากระทำกับหล่อนอย่างป่าเถื่อน บ้าคลั่ง ทุกจังหวะเต็มไปด้วยความรุนแรงหนักหน่วง ราวกับต้องการดับเพลิงตัณหาในกายให้มอดดับ

“อ๊ะ... อา... อื้อ...”

และทันทีที่เขาพุ่งทะยานความเป็นชายเข้ามาหา ความคับแน่นจนอึดอัดก็เกิดขึ้นอีกครั้ง

“แน่นมาก... อืมมมม”

นั่นคือคำพูดเดียวจากปากของเขา ก่อนที่เขาจะสอดใส่หล่อนด้วยจังหวะเหี้ยมโหด ตะกุยเข้าหาราวกับหล่อนคืออีตัวที่ต้องกอบโกยความสุขให้สมกับเงินที่จ่ายไป

หล่อนไม่ควรยินดีกับความรู้สึกเสียวซ่านที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่อาจจะห้ามธรรมชาติของร่างกายได้ สุดท้ายแล้วไม่ว่าเขาจะกระทำกับหล่อนหยาบคาย ป่าเถื่อนแค่ไหน หล่อนก็ตอบสนองความหิวกระหายนั้นอย่างเต็มใจเหมือนเดิม

“อา... คุณแม็กขา... อา...”

อันนากรีดร้องลั่นทันทีที่ได้สติ หลังจากสลบเหมือดไปเพราะถูกประวิทย์ขืนใจมาราธอนมาตลอดทั้งค่ำคืน น้ำตาแห่งความเจ็บแค้นไหลทะลักอาบแก้ม ปากบวมช้ำถูกฟันคมขบจนเป็นแผล แต่หล่อนไม่รู้สึกเจ็บเลย เพราะหัวใจกำลังเจ็บกว่า

“ไอ้สารเลว มึงปล่อยกูกลับบ้านนะ!”

หล่อนดิ้นรน พยายามจะหนี แต่สองมือที่ถูกผูกเอาไว้กับเสาหัวเตียงทำให้ไปไหนไม่ได้

ประวิทย์ที่เพิ่งก้าวออกมาจากห้องน้ำหัวเราะร่วน ก่อนจะมาหยุดยืนมองอันนาที่ดิ้นเร่าๆ ด้วยความพึงพอใจ

“ตื่นมาก็แหกปากเลยนะเมียรัก”

“ไอ้สัตว์นรก ใครเป็นเมียมึง”

ประวิทย์หัวเราะกร๊าก ก่อนจะโน้มหน้าต่ำลงมาหา อันนาเขยิบออกห่างอย่างรังเกียจ

“งั้นดูคลิปที่เราเอากันหน่อยไหม จะได้ปฏิเสธไม่ได้ว่าเราเป็นอะไรกัน”

หล่อนเกลียดเสียงหัวเราะของไอ้สัตว์นรกตัวนี้ที่สุด นี่หล่อนไปทำกรรมทำเวรอะไรไว้นะ ถึงได้มาพบมาเจอกับไอ้ผู้ชายนิสัยสารเลวคนนี้ได้

“ปล่อยฉันกลับบ้าน” หล่อนพยายามสงบสติอารมณ์ และเค้นเสียงสั่งออกไป

“ฉันให้เธอกลับไปแน่ แต่คราวหน้าถ้าฉันโทรเรียกต้องมาหา อย่าขัดคำสั่งฉันเหมือนเมื่อก่อน เข้าใจไหม”

“ฉัน... ไม่...”

“ถ้าเธอขัดคำสั่งฉันเมื่อไหร่” ประวิทย์หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแกว่งไปมา และยิ้มเลือดเย็น “คลิปร่วมเพศเร่าร้อนของเราสองคนก็จะแพร่สะพัดอยู่ในโลกออนไลน์ และเธอก็จะกลายเป็นดาวหนังโป๊ที่ทำให้ผู้ชายทั้งเมืองฝันถึง”

“ไอ้เลวววว”

แทนที่ประวิทย์จะสำนึกผิดชอบชั่วดีบ้าง แต่ไอ้สารเลวนี่กลับหัวเราะลั่น

“ใช่ ฉันยอมรับว่าฉันเลว แต่เธอเองก็เลวไม่แพ้กันไม่ใช่เหรอ อย่าลืมสิว่าเธอเคยสั่งให้ฉันไปข่มขืนญาติของตัวเอง”

“แต่แกก็ทำไม่สำเร็จนี่”

อันนาเถียงลั่น และก็อดที่จะนึกย้อนไปถึงครั้งที่ตนเองสั่งให้ประวิทย์ไปดักฉุดปั้นหยาเพื่อข่มขืนไม่ได้ ซึ่งหล่อนผิดหวังมากเพราะมันไม่สำเร็จ

“คงเป็นเพราะญาติของเธอเป็นผู้หญิงดีเกินกว่าที่จะต้องมาแปดเปื้อนด้วยน้ำมือของคนเลวๆ อย่างฉันไง อันนา ส่วนเธอน่ะ เลวทราม สวรรค์ก็เลยต้องให้ฉันจัดการไงล่ะ”

หากตอนนี้หล่อนมีมีดหรือมีปืน หล่อนสาบานเลยว่าจะต้องใช้มันฆ่าประวิทย์อย่างแน่นอน แต่หล่อนไม่มีอาวุธอะไรเลย จึงจำต้องยอมแสร้งญาติดีกับมัน

“โอเค ฉันจะมาทุกครั้งที่แกโทรหา คราวนี้ปล่อยฉันไปได้หรือยัง”

“ยังไม่สว่างเลย เอาไว้ตะวันขึ้นเมื่อไหร่ ฉันจะปล่อยเธอกลับบ้าน”

“ไม่นะ ฉันจะกลับตอนนี้ อี้... อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ ไอ้เลว ปล่อย กรี๊ดดดดด...”

ประวิทย์หัวเราะลั่น เขาสลัดผ้าขนหนูที่พันอยู่รอบกายทิ้ง ก่อนจะก้าวขึ้นไปบนเตียง และจัดการเสพสมกับร่างกายของอันนาอย่างหยาบคาย

อันนากรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความคั่งแค้น และหล่อนก็สาบานว่าจะต้องจัดการไอ้ประวิทย์ให้จงได้ มันจะต้องตาย ก่อนที่มันจะทำให้หล่อนตายทั้งเป็น

น้ำตาแห่งความเคียดแค้นไหลรินออกมาทางหางตา ขณะร่างอวบถูกกระแทกกระทั้นจนสั่นสะเทือน