ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้คนที่นอนขดอยู่บนเตียงโดยไร้ผ้าห่มรู้สึกตัวตื่นขึ้น ดวงตากลมโตเบิกท่ามกลางความมืดสลัว ความทรงจำจากเหตุการณ์ที่เพิ่งจะผ่านพ้นไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อนทำให้หล่อนเผลอครางออกมาอย่างลืมตัว หยาดน้ำตารินไหลอาบแก้ม และก็พยายามที่จะกัดฟันขยับตัวลงจากเตียง แต่ความเจ็บปวดที่ซอกขาทำให้หล่อนเผลอส่งเสียงครางออกมาอีกครั้ง
“อ๊ะ...”
ตรงนั้นของหล่อนเจ็บระบมมาก นั่นเป็นเพราะแม็กซิมัสรุนแรง ป่าเถื่อน และชำเราหล่อนนานต่อเนื่องกันหลายชั่วโมง แถมอาวุธที่เขาใช้รังแกหล่อนก็ทั้งใหญ่ทั้งยาว จนสาวบริสุทธิ์เช่นหล่อนรู้สึกคล้ายกับจะฉีกขาดไปทั้งตัว
หล่อนพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ขณะต่อสู้กับความเจ็บปวดก้าวลงจากเตียง ความเจ็บลึกในซอกขาย้ำเตือนให้หล่อนลืมความป่าเถื่อนของแม็กซิมัสไม่ลง
“อัน... อยู่กับพี่ก่อน...”
เอวคอดของหล่อนถูกคว้าเอาไว้ และเขาก็พลิกกายขึ้นทาบทับเอาไว้ทั้งตัว ท่ามกลางความมืดมิดเขาเรียกหาอันนา โดยไม่ได้สนใจเลยว่าผู้หญิงใต้ร่างของเขาจะเป็นใคร
“อย่า... ปล่อยค่ะ...”
“พี่ต้องการอัน...”
เขาครางเสียงกระเส่าก่อนจะก้มลงจูบปากอิ่ม กลืนกินเสียงต่อต้านอ่อนแรงของหล่อนเข้าไปในลำคอเสียหมด มือใหญ่ลูบไล้สำรวจไปตามสัดส่วนสาว เขาทั้งบีบ ทั้งขยำ ก่อนจะมาเน้นหนักที่เต้านมอวบใหญ่
“อืมมม นมอันใหญ่ขึ้นนะ... อืมมม หอมด้วย...”
เขาดึงมือของหล่อนที่พยายามกอดหน้าอกเอาไว้ขึ้นไปตรึงเอาไว้เหนือศีรษะ ก่อนจะก้มลงดูดเลียยอดถันด้วยกิริยาหยอกเย้า หล่อนพยายามทัดท้าน แต่ความวาบหวามจากสัมผัสของเขาก็เอาชนะสาวไร้เดียงสาอย่างหล่อนอีกครั้ง
“อา... อา...”
เพียงแค่ถูกเขาดูด ถูกเขาเลียยอดถัน และขยำก้อนเนื้อนุ่มเท่านั้น สติของหล่อนก็หลุดหลง ร่างกายคล้ายถูกจับเหวี่ยงเข้าไปในกองเพลิงปรารถนา สะโพกกลมกลึงบิดเร่าส่ายสะบัด เผยอเสียดสีขึ้นหาความแข็งแรงที่ลิ้มลองมาแล้วว่าดุดันแค่ไหนอย่างเชิญชวน
“อา... พี่แม็ก... ได้โปรด... อา...”
และทันทีที่นิ้วแข็งแกร่งของแม็กซิมัสชอนไชเข้ามาภายในกลีบสาวคับแน่น ความโหยหารวดร้าวในกายสาวก็แตกระเบิด หล่อนเผยอเนินนางเปียกชุ่มขึ้นหยอกเย้ากับนิ้วยาวอย่างเต็มใจ ดวงหน้างามแดงซ่าน ปากอิ่มเผยอครวญครางไร้ยางอาย
“อา... ได้โปรด... พี่แม็กขา... อา...”
“แม่สาวร้อนรัก”
เขาครางกระหึ่มลำคอด้วยความพึงพอใจกับการตอบสนองร้อนฉ่าที่ได้รับ ปากและนิ้วของเขาแสนวิเศษเหลือเกิน มันร่ายมนตร์ใส่จนกายสาวหลอมละลายกลายเป็นหยาดน้ำร้อนจัด
ยอดถันสองข้างถูกปรนเปรอด้วยปากและลิ้นอย่างทัดเทียม ในขณะที่ความเป็นหญิงก็ถูกนิ้วยาวคุกคามไปพร้อมๆ กัน
“อ๊า... ไม่ไหวแล้ว... พี่แม็ก... ได้โปรด... อา... อา...”
ไฟสวาทแผดเผาจนหล่อนไม่อาจจะทานทนต่อความรู้สึกแสนวิเศษนี้ได้อีก ร่างกายลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง... ในที่สุดมันก็แตกกระจายอยู่กลางท้องฟ้า
“กรี๊ดดดดด... อา...”
หล่อนไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ และไม่สามารถหยุดสั่นเกร็งได้เช่นกัน
เสียงคำรามด้วยความหื่นกระหายของแม็กซิมัสดังท่ามกลางความมืดมิด พร้อมกับกลีบเนื้ออ่อนที่ถูกความแข็งชันดุนดันแรงขึ้นทุกขณะ จนกระทั่งเขาสามารถมุดตัวเข้ามาข้างใน
“อืมมม แน่นมาก... แน่นจัง...”
เขาคำรามรดใบหน้า ก่อนจะเริ่มต้นเคลื่อนไหว จังหวะสวาทของแม็กซิมัสดุดันเสมอ เขารุนแรง โยกคลึงบ้าคลั่ง สะโพกเพรียวของเขาทรงพลังมาก มันส่ายมันสั่น และมันก็จ้วงแทงไม่ยั้งตามแรงอารมณ์ของเจ้าของ
“โอ้ว... พระเจ้า... แน่นมาก...”
จังหวะการซอยสะโพกของแม็กซิมัสดุดันขึ้นเรื่อยๆ ดุดันจนหล่อนต้องสูดปากแรงๆ เพื่อต่อสู้กับความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นจากการเสียดสี
“อ๊า... อา... อา... พี่แม็ก... อา...”
พลังพิศวาสแผดเผาจนจิตวิญญาณแทบมอดไหม้ ทุกครั้งที่เขากระแทกเข้าหา กายสาวสั่นสะเทือนราวกับถูกจับเขย่า เขาสอดใส่ร้อนแรงตะกุยเข้าหาดุดัน ในขณะที่อุ้งปากร้อนระอุก็โน้มลงมากลืนกินจะงอยถันสีหวานตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย
“อ๊า... อา... อา...”
แม้ทุกสัมผัสของแม็กซิมัสจะรุนแรงเกินคำว่าป่าเถื่อน แต่หล่อนกลับรู้สึกได้ถึงความเสียวซ่านที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ กับจังหวะรุกรานหนักหน่วงของเขา เนื้อตัวสาวสั่นสะท้าน ก่อนจะรับรู้ถึงความสุขสุดยอดของเพศรสอีกครั้ง
“กรี๊ดดดดด... อา... อา...”
หล่อนนอนแผ่หลา หมดแรงอยู่บนเตียง ในขณะที่คนตัวโตยังคงเคลื่อนไหวความเป็นชายอยู่ภายในร่องสาวต่อเนื่อง เขาคุกคาม รุกรานด้วยท่อนเนื้อยาวใหญ่ จังหวะเคลื่อนไหวของบั้นเอวดุดัน ซอยถี่ระรัว
ความเสียวซ่านเกิดขึ้นที่ใจกลางร่างสาวอีกครั้ง การเสียดสีดุดันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงคำรามลั่นของคนตัวโตเจ้าของลีลาเซ็กซ์ร้อนแรง
“โอ้ววว... รัดแน่นมาก... พระเจ้า... ไม่ไหวแล้ว... โอ้ววว”
เขาสอดใส่เร็วแรงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งสายธารสวาทร้อนจัดฉีดพุ่งเข้าใส่ภายในกายสาวล้ำลึก
ตอนนี้ใบหน้าของแม็กซิมัสแดงก่ำ และบิดเบี้ยว เสียงคำรามของเขาไม่ต่างจากเสียงของสัตว์ป่าที่กำลังได้รับความเจ็บปวด เขากระตุกเกร็งอยู่เหนือร่างอวบอัดชื้นเหงื่ออยู่นานเกือบนาที ก่อนจะซวนซบลงมาหาอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง
ปั้นหยานอนนิ่ง น้ำตาไหลริน เมื่อพายุสวาทสงบลง แล้วความเป็นจริงย้อนคืนกลับมา
หล่อนไม่รู้ว่าทำไมแม็กซิมัสถึงทำอย่างนี้กับหล่อน แต่สิ่งที่รู้แน่นอนในตอนนี้ก็คือ เขาคิดว่าผู้หญิงที่นอนด้วยคืออันนา...
หล่อนเจ็บ... เจ็บจนพูดไม่ออก เจ็บจนแทบจะหยุดหายใจอยู่แล้ว
น้ำตาไหลรินเป็นทางจนเปียกหมอน และเฝ้ารอให้แม็กซิมัสหลับใหล เพื่อที่จะออกไปจากห้องนอนของอันนาก่อนที่เจ้าของห้องจะกลับมา
ความลับ...
ใช่... สิ่งที่เกิดในห้องนี้ ในค่ำคืนนี้มันจะกลายเป็นความลับที่มีแค่หล่อนเพียงคนเดียวที่รู้ไปตลอดกาล
อันนารีบกระโจนลงจากรถของประวิทย์ที่ขับมาส่ง และวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาภายในบ้าน ก่อนจะชะงักกึกเมื่อเห็นรถของแม็กซิมัสยังจอดอยู่ที่เดิม
“พี่แม็ก...”
หล่อนยืนนิ่ง หน้าตาซีดเผือด เพราะคิดไม่ออกว่าแม็กซิมัสที่ถูกหล่อนวางยาปลุกเซ็กซ์เข้าไปจะเป็นยังไงบ้างในตอนนี้
อันนาเต็มไปด้วยความร้อนใจ และกำลังจะวิ่งเข้าบ้าน แต่รถของคุณย่าวารีก็แล่นเข้ามาในบ้านพอดิบพอดีราวกับนัดเวลากันเอาไว้ไม่มีผิด
หล่อนอยากจะวิ่งหนีเข้าไปในบ้านให้รู้แล้วรู้รอด แต่คุณย่าก้าวลงมาจากรถและเห็นสภาพของหล่อนเข้าเสียก่อน
“อ้าว ยายอัน ทำไมตื่นเช้านักล่ะ”
“สวัสดีค่ะคุณย่า”
“แล้วนั่น... ไปทำอะไรมา ทำไมสภาพยับเยินนัก”
คุณย่าวารีกวาดตามองสำรวจหลานสาวด้วยความแปลกประหลาดใจ
“ปะ เปล่าหรอกค่ะคุณย่า ว่าแต่คุณย่าทำไมกลับเร็วนักล่ะคะ”
“นี่ก็ไม่เร็วนะ จะเจ็ดโมงเช้าอยู่แล้ว”
“เอ่อ... งั้นอันขอตัวก่อนนะคะ”
อันนาไม่ฟังเสียงเรียกตามหลังของคุณย่าวารี หล่อนกัดฟันวิ่งเข้าไปในบ้าน และมุ่งหน้าไปยังห้องนอนของตนเองด้วยความร้อนใจ เพราะเป็นห่วงในสวัสดิภาพของแม็กซิมัส
เมื่อมาถึงหน้าห้อง หล่อนก็ตัดสินใจดันบานประตูเข้าไปทันที และภาพที่เห็นภายในนั้นก็ทำให้หล่อนช็อกมาก ก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
“กรี๊ดดดดด... นังปั้นหยา! อีพี่สารเลว!”
อันนารีบตรงดิ่งเข้าไปกระชากเส้นผมของปั้นหยาที่ยังนอนสลบไสลอยู่บนเตียงข้างกายของแม็กซิมัสแรงๆ จนปั้นหยารู้สึกตัวตื่นเพราะความเจ็บ
“น้องอัน...”
ปั้นหยาหน้าตาซีดเผือด ปากสั่นระริก เมื่อพบว่าตัวเองเผลอหลับไป และลืมกลับไปห้องก่อนที่จะเช้า
“มึง... มึงแย่งผัวกู!”
เพียะ!
ใบหน้าของปั้นหยาสะบัดไปตามแรงตบจากฝ่ามือของอันนาที่กระแทกลงมาบนแก้มหลายครั้ง หญิงสาวร้องออกมาด้วยความอัปยศอดสู จนกระทั่งแม็กซิมัสที่เพลียหลับเพราะมีเซ็กซ์กับหล่อนแทบทั้งคืนรู้สึกตัวตื่นขึ้น
เขาทำหน้างงๆ และขยับตัวลุกขึ้นนั่ง มองหน้าหล่อนสลับกับใบหน้าของอันนา
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น น้องอัน ทำไม...?”
“อันต้องถามพี่แม็กมากกว่า ว่าทำไมไปเอากับอีปั้นหยา!”
แม็กซิมัสจ้องหน้าปั้นหยาที่ท่วมท้นไปด้วยหยาดน้ำตา ดวงตาสีเขียวจัดเบิกโพลงด้วยความตื่นตกใจ เขาก้มลงมองตัวเองใต้ผ้าห่ม ก่อนจะมองร่างของปั้นหยา
ผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุขเมื่อคืนไม่ใช่อันนา แต่คือ... คือผู้หญิงแพศยาคนนี้หรือ?!
สายตาที่เต็มไปด้วยความขยะแขยงชิงชังของแม็กซิมัสที่จ้องมองมาอย่างกล่าวหา ยิ่งทำให้ปั้นหยารู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น หล่อนส่ายหน้าไปมา และพยายามอธิบาย
“พี่... พี่จะกลับห้อง...”
“มึงคิดว่าแย่งผัวกูแล้วจะหนีไปง่ายๆ เหรออีพี่ทรยศ อีพี่
สารเลว!”“น้องอัน... พี่... พี่ไม่รู้ว่าทำไมมันเป็นแบบนี้ แต่พี่... จะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้แน่... ได้โปรดเชื่อพี่...”
ปั้นหยาสะอึกสะอื้น พยายามตะเกียกตะกายจะลงจากเตียง แต่แขนเรียวถูกมือใหญ่ของแม็กซิมัสคว้าเอาไว้เสียก่อน พร้อมกับสายตาเลือดเย็นที่เขาใช้มองมา
“เธอสินะที่เป็นคนวางยาปลุกเซ็กซ์ฉัน”
“ไม่... ไม่ใช่นะคะ หยาไม่รู้เรื่อง”
อันนาเห็นแม็กซิมัสเข้าใจผิด หล่อนก็รีบสมทบสนับสนุนเพื่อให้ตัวเองรอดพ้นข้อสงสัยทันควัน“มึงร้ายกาจ... ร้ายกาจที่สุด นังปั้นหยา!”ปั้นหยาส่ายหน้าไปมาเมื่อถูกปรักปรำจากสองคนที่กำลังเกรี้ยวกราดหล่อนอยากหายตัวไปจากตรงนี้ หรือไม่ก็ตายไปจากโลกใบนี้เสียเลย“พี่ไม่ได้ทำนะอัน... คุณแม็ก... หยาไม่ได้ทำ... หยา อ๊ะ... หยาเจ็บ...”“ถ้าเธอไม่ได้เป็นคนทำ แล้วใครจะทำ เรื่องเลวๆ แบบนี้ มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้นแหละที่กล้าทำ ปั้นหยา”เขาบีบแขนของหล่อนแรงมากราวกับต้องการทำให้กระดูกของหล่อนแตกละเอียดหล่อนเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดทรมาน และพยายามวิงวอนให้เขาเมตตา“ได้โปรด... เชื่อหยา... หยาไม่รู้เรื่อง หยาไม่ได้ทำ...”หล่อนร้องไห้อย่างน่าเวทนา แต่ไม่มีใครที่จะเชื่อหล่อนเลย“ตอแหล!”“อ๊ะ...”ปั้นหยาถูกผลักให้ล้มหงาย ร่างเปลือยแทบกลิ้งตกลงไปจากเตียง และพวกเขาก็คงจะรุมทึ้งหล่อนจนย่อยยับต่อไปอีก หากคุณย่าวารีไม่ปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน“เกิดอะไรขึ้น เสียงดังลั่นบ้านเชียว”“คุณย่า...”ปั้นหยาครางเรียกชื่อของผู้มีพระคุณด้วยน้ำเสียงสะอื้นไห้ ในขณะที่แม็กซิมัสนั่งทำหน้าเคร่งเครียดอยู่บนเตียงเพราะไร้ทางหลบหนี“หยา... หยาทำ
เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขารู้ดีว่าตัวเองถูกวางยา เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงไม่กระทำเรื่องน่าสมเพชเช่นนั้นลงไปได้ แถมเจ้าหล่อนก็ยังเข้ามาหาในเวลาที่เหมาะเจาะพอดิบพอดีชายหนุ่มยกมือขึ้นเสยผมแรงๆ ด้วยความหงุดหงิด ขณะตวัดตามองผู้หญิงที่แสร้งทำเป็นยืนตัวสั่นตรงหน้าด้วยความเกลียดชัง เท่าที่เห็น หล่อนก็มีดีแค่อย่างเดียวเท่านั้น คือเยื่อพรหมจรรย์ที่เขาเป็นคนทำลายไป นอกนั้นปั้นหยาก็คือสิ่งจอมปลอม เป็นผู้หญิงสารเลวที่เขาขยะแขยงเขาก้าวเท้าเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าของหล่อน มองด้วยสายตาชิงชังอย่างที่ไม่เคยใช้กับใครมาก่อน“ฉันเกลียดเธอ จำเอาไว้นะปั้นหยา”คนฟังน้ำตาร่วงอีกครั้ง แต่ก็รีบยกหลังมือขึ้นมาป้ายทิ้ง และกลั้นใจพูดโต้ตอบออกไป“หยา... จะจำเอาไว้ค่ะ”เขาหัวเราะเครียดๆ สายตาของเขาเต็มไปด้วยกองไฟจำนวนมหาศาล และมันก็แผดเผาคนถูกมองจนแทบมอดไหม้“ผู้หญิงที่ฉันรักคืออันนา ส่วนเธอมันก็แค่อีตัว ที่ฉันเผลอไผลนอนด้วย และอย่าฝันนะว่าฉันจะรับผิดชอบอะไรในตัวของเธอ”หล่อนเจ็บจนหัวใจชาดิก เลือดสดๆ ไหลทะลักท่วมท้นจนแทบจะทะลักออกมาทางปาก“หยา... ไม่ได้ต้องการให้คุณแม็กมารับผิดชอบอะไรอยู่แล้วค่ะ เรื่องเมื่อคืน... ให
แม็กซิมัสก็คิดไม่ต่างจากอันนาแม้แต่น้อย แต่เขาก็รู้ดีว่าไม่สมควรจะพูดมันออกไป“พี่ขอตัวกลับก่อนนะครับน้องอัน รู้สึกเพลีย”อันนาช้อนตาขึ้นมองแม็กซิมัสอย่างโมโหเพราะรู้ทันว่าทำไมชายหนุ่มถึงอ่อนเพลีย“เรื่องนี้เป็นความผิดของพี่แม็ก ยังไงซะพี่แม็กก็ต้องรับผิดชอบชีวิตของอัน เข้าใจไหมคะ”ใช่ มันคือความผิดพลาดของเขาเต็มๆ แต่ตัวต้นเหตุก็คือผู้หญิงแพศยาคนนั้น“พี่จะไม่มีวันทิ้งน้องอัน ถึงพี่จะแต่งงานกับปั้นหยา แต่ผู้หญิงคนนั้นก็จะได้แค่ทะเบียนสมรส กับความเหี้ยมโหดของพี่ เพราะคนที่พี่รักคือน้องอันคนเดียว”อันนาพอยิ้มออกมาได้บ้าง หล่อนรีบโผเข้ากอดแม็กซิมัสและประจบประแจงเสียงอ่อนเสียงหวาน“พี่แม็กพูดแล้วนะคะ ห้ามผิดคำพูดเด็ดขาด”“พี่เป็นคนรักษาคำพูดครับ น้องอันเชื่อใจพี่ได้ เราสองคนจะอยู่บนสวรรค์ ส่วนผู้หญิงคนนั้นจะต้องตกนรกทั้งเป็น”อันนาอดที่จะยิ้มออกมาด้วยความสะใจไม่ได้ เพราะถึงแม้เรื่องราวมันจะกลับตาลปัตรแบบนี้ แต่แม็กซิมัสก็ให้คำมั่นว่าจะไม่ทอดทิ้งหล่อนปั้นหยาที่หลบออกมาร้องไห้หน้าบ้านต้องรีบก้าวเท้าเพื่อเดินเลี่ยงไปทางอื่น เมื่อจู่ๆ แม็กซิมัสก็ปรากฏตัวขึ้น ดวงตาสีเขียวจัดของเขาจ้องมองมาเขม
“คุณย่าขา... หยา... หยาไม่ต้องการความรับผิดชอบจากคุณแม็ก... คุณย่าเลิกคำสั่งเถอะนะคะ”ปั้นหยานั่งร้องไห้อยู่กับพื้น และซบหน้าลงกับตักของคุณย่าวารี น้ำตาไหลรินอาบแก้ม“หยา... ฟังย่านะ” คุณย่าวารียกมือขึ้นลูบศีรษะของปั้นหยาอย่างแสนเวทนา “เรื่องที่เกิดขึ้นมันทำให้หยาเสื่อมเสียเกียรติ ยังไงคุณหมอแม็กซิมัสก็ต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับหยา”“แต่คุณแม็กกับน้องอันเป็นคนรักกันนะคะ หยาไม่อยากถูกตราหน้าว่าแย่งคนรักของน้อง...” หล่อนสะอื้นไห้อย่างน่าเวทนา หัวใจปวดร้าวทรมานเหลือเกิน“แม่อันน่ะ หัวหกก้นขวิดมานักต่อนักแล้ว ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อย่างหยานะลูก”“แต่เขาสองคนรักกัน หยาไม่...”“คุณหมอแม็กซิมัสควรจะได้ผู้หญิงที่ดีกว่าแม่อัน และผู้หญิงคนนั้นก็คือหยาไงลูก”คุณย่าวารีรู้ว่าตัวเองอาจจะลำเอียงรักหลานสองคนไม่เท่ากัน แต่อันนาเป็นคนไม่ดี และจิตใจโหดร้าย หล่อนเป็นห่วงปั้นหยา“แต่คุณแม็กเกลียดหยา...”“คุณหมอแม็กแค่เข้าใจในตัวของหยาผิด ถ้าได้อยู่ด้วยกัน เขาจะต้องได้เห็น และได้รู้ว่าหยาเป็นเด็กดีแค่ไหน และเขาก็จะรักหยาของย่าได้ไม่ยาก”หล่อนเคยได้ยินมากับหู ตอนที่อันนาใส่ไฟปั้นหยาให้กับแม็กซิมัส แต่หล่อน
เพียงไม่กี่นาทีหล่อนก็สามารถมาหยุดตรงหน้าของไตรทศ เขาอยู่ในชุดทำงานสีขาวสะอาด แต่ค่อนข้างยับต่างไปจากทุกครั้งที่เห็น สายตาของเขานั้นเศร้าหมอง รอยยิ้มที่มักจะเปื้อนอยู่บนใบหน้าตอนนี้ไม่มีเหลือให้เห็นอีก“พี่ไตร...”ไตรทศมองนางในฝันของตัวเอง มองด้วยความเสียใจและเสียดาย เขาเฝ้าตามจีบ ตามรักมานานตั้งแต่ปั้นหยาเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปีที่ 1 จนถึงตอนนี้ก็เกือบจะห้าปีแล้ว มันนานเหลือเกินที่ฝากหัวใจเอาไว้กับหล่อน และก็ไม่เคยเผื่อใจเอาไว้เลยว่า ปั้นหยาจะแต่งงานสายฟ้าแลบแบบนี้ นี่ถ้ารัชนกไม่บอก เขาก็คงไม่รู้เรื่องนี้“น้องหยา... ไม่คิดจะบอกข่าวดีให้พี่รู้เลยหรือครับ”ไตรทศเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของปั้นหยา ดวงตาของชายหนุ่มแดงก่ำ“ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก... หยา... ขอโทษนะคะพี่ไตร... ขอโทษที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับพี่ไตรเป็นคนแรก”ไตรทศฝืนยิ้ม ดึงมือเล็กของปั้นหยาขึ้นมากุมเอาไว้ เขามองหล่อนด้วยหัวใจที่ปวดร้าว“น้องหยารู้ใช่ไหมว่าพี่คิดยังไงกับน้องหยา”ปั้นหยาหลบสายตาของไตรทศลงมองปลายเท้าของตนเอง รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเหลือเกิน“หยา... ทราบค่ะ”ไตรทศฝืนยิ้มออกมาทั้งๆ ที่ภายในอกเจ็บปวด “พี่ไม่ได้อยากทำให
หล่อนทำได้แค่นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น และก็ไม่อาจรู้ได้ว่าเขากำลังจะพาหล่อนไปที่ไหนสักพักรถก็เลี้ยวเข้ามาในโรงแรมเล็กๆ แห่งหนึ่ง เขาจอดรถ และหันมามองหน้าซีดเผือดของหล่อน“ผู้หญิงอย่างเธอ เอาในโรงแรมมันยังดูแพงไปเลย”แล้วรถที่จอดอยู่ก็ถูกเคลื่อนขึ้นมาบนท้องถนนอีกครั้ง ในขณะที่หล่อนร้องไห้คร่ำครวญด้วยความหวาดกลัว“คุณ... แม็กจะพาหยาไปไหนคะ...”หล่อนได้ยินแต่เสียงหัวเราะราวกับปีศาจร้ายของผู้ชายที่กำลังเมามาย และไม่ช้ารถสปอร์ตก็เลี้ยวจอดที่ข้างทางใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่ หัวใจของปั้นหยาสั่นสะท้าน หล่อนหันมองไปรอบตัวด้วยความตื่นกลัว“คุณแม็ก... จอดรถ... ทำไมคะ”เขาปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัว และหันมาจ้องหน้าหล่อน แม้จะอยู่ในความมืดสลัว แต่หล่อนก็ยังสามารถมองเห็นกองไฟในสายตาของแม็กซิมัสได้อย่างชัดเจน“เวลาฉันเมา ฉันต้องระบาย”“คุณแม็กหมายถึง...”“ทำไมต้องทำเป็นติดอ่างด้วยล่ะ นี่มันงานโปรดของเธอเลยไม่ใช่หรือ ปั้นหยา”“ไม่... ไม่ใช่นะคะ...” หล่อนขยับตัวหนีไปจนชิดประตูฝั่งที่ตัวเองนั่ง มองคนตัวโตด้วยความหวาดกลัว“อย่าดัดจริตให้มากนัก ทำหน้าที่ของเธอซะ”“ไม่... หยา... หยาไม่ทำ อ๊ะ...”เส้นผมของหล่อนถูกเข
ปั้นหยามองตามคนทั้งคู่ไปด้วยสายตาเศร้าหมอง จนสามหนุ่มเพื่อนรักของแม็กซิมัสต้องเข้าไปปลอบใจ“พอดีน้องอันนามีปัญหาหนักอกหนักใจน่ะครับ ก็เลยต้องการความช่วยเหลือจากไอ้แม็กมัน ไม่มีอะไรหรอกครับ จริงไหม ไอ้เคน ไอ้ชาร์ล” อเล็กซิสหันไปหาตัวช่วยซึ่งก็คือเพื่อนๆ ของตนเอง“ใช่ครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ” ชาร์ลีกับเคลวินตอบกลับมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม“ค่ะ”ปั้นหยาฝืนยิ้มน้อยๆ และก่อนจะก้มหน้าลงมองพื้น หัวใจปวดร้าวเหลือเกินหล่อนไม่มีสิทธิ์... ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดหึงหวงแม็กซิมัสด้วยซ้ำ“เอ่อ... หยาขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” หล่อนตัดสินใจเอ่ยขึ้นกับบรรดาเพื่อนๆ สุดหล่อของแม็กซิมัสที่เข้ามาช่วยหล่อนต้อนรับแขกที่มาร่วมงานแต่ง“ผมไปส่งไหมครับ” ชาร์ลีรับอาสา“เอ่อ... ไม่เป็นไรค่ะ หยาไปเองได้ค่ะ”“แต่ผมคิดว่าชุดสาวเจ้าน่าจะเดินลำบากอยู่นะครับ ให้ผมไปส่งดีกว่า เฮ้ย ไอ้เคน ไอ้อเล็ก อยู่ตรงนี้แป๊บนะ ฉันไปเป็นเพื่อนคุณหยาเข้าห้องน้ำก่อน” ชาร์ลีหันไปพูดกับเพื่อนสองคน“ตามสบาย ดูแลเจ้าสาวของไอ้แม็กให้ดีล่ะ” อเล็กซิสกำชับชาร์ลีก่อนจะยิ้มให้กับปั้นหยา“เดินระวังนะครับ”“ขอบคุณค่ะ”ปั้นหยาเดินไปข้างหน้าด้วยความระมัดร
เรือนกายเปลือยเปล่าของบุรุษที่มีรูปร่างงดงามไม่ต่างจากเทพบุตรกรีกยืนนิ่งอยู่ใต้สายน้ำเย็นเฉียบ โทสะของเขากำลังพลุ่งพล่านเดือดดาล ความเกลียดชังที่มีต่อผู้หญิงที่เสแสร้งทำเป็นอ่อนแอราวกับนางเอกละครน้ำเน่าทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆเขาเกลียดปั้นหยา หล่อนสารเลว หล่อนแพศยา และหล่อนก็คือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด เขากับอันนาต้องแยกจากกัน ก็เพราะผู้หญิงสารเลวที่ยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้ผู้ชายอย่างหล่อนเขาจะต้องทำให้หล่อนตกนรกหมกไหม้ จะทำทุกอย่างเพื่อให้หล่อนรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ผู้ชนะ หล่อนจะไม่มีวันชนะ หากยังอยู่ในอุ้งมือของเขา“ผู้หญิงสารเลว!”ตั้งแต่เกิดจากท้องพ่อท้องแม่ เขายังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนแสดงบทนางเอกได้แนบเนียนอย่างปั้นหยามาก่อน แม้กระทั่งไอ้เพื่อนสนิททั้งสามคนของเขาก็ยังเชื่อเลยว่าปั้นหยาน่าสงสาร และไม่มีทางทำเรื่องอย่างว่าได้ แต่เขาคือคนหนึ่งแหละที่ไม่มีทางเชื่อมารยาร้อยพันเล่มเกวียนของหล่อนถ้าไม่ใช่หล่อน แล้วใครกันที่จะวางยาปลุกเซ็กซ์ให้เขากินในค่ำคืนนั้นกรามแกร่งขบกันแน่นจนขึ้นสันนูนเป่ง ความโกรธแค้น ศักดิ์ศรีที่ถูกหยามทำให้แม็กซิมัสเหี้ยมโหดขึ้นอย่างน่าหวาดกลัว เขาเอื้อมมื