Chapter 51

ตรีรินทร์หน้าชาด้วยความเขินอายในขณะที่ธมกานต์ก็จ้องมองภรรยาสาวด้วยสายตามีความหมายแต่ก็ยังเก็กหน้าเวลาสบตากัน  ตรีรินทร์รู้สึกถึงความอึดอัดเหมือนระเบิดเวลาที่รอเวลาระเบิดตั้งแต่ทานอาหารเย็นเสร็จธมกานต์ก็แยกเข้าไปทำงานเหมือนเขาพยายามแยกตัวออกไป  คุณหญิงมณีจันทร์พยายามคลี่คลาย  สถานการณ์ที่ตึงเครียด

 “  ง้อเค้าหน่อยก็หายงอนแล้วนิสัยเสียตั้งแต่เด็กชอบเอาแต่ใจตัวเอง แต่พอเราง้อหน่อยแม่รับรองว่าเขาจะกลับมาน่ารักเหมือนเดิม  ถ้าหนูรินทร์จะรอให้พ่อคนนี้มาง้อ  สงสัยต้องรอนานพ่อคนนี้ใจแข็งเหมือนพ่อเขาไงแม่ไม่อยากให้หนูรินทร์ใจแข็งแล้วทิฐิเดี๋ยวจะเหมือนแม่นึกเสียใจเมื่อเหตุการณ์มันผ่านไป แล้วแล้วเลิกเรียกแม่ว่า “ ป้า”สักทีเรียกแม่เหมือนพ่อกานต์ตอนนี้เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”  คุณหญิงมณีจันทร์กล่าวแนะนำ

 ตรีรินทร์เอ่ยตอบเบาๆ ว่า “ ค่ะ คุณแม่  แต่รินทร์ต้องรอดูสถานการณ์ก่อนนะคะ” คุณหญิงมณีจันทร์คิดในใจ 

“ หรือจะเจออีกคู่คู่รักใจแข็งขอภาวนาอย่าให้เป็นเหมือนตนกับท่านนายพลเลย” 

 ตรีรินทร์เดินกลับไปเรือนหลังเล็กแต่เพียงลำพังระหว่างที่ขึ้นเตียงนอน ตรีรินทร์พยายามคิดว่าถ้าชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องเธอควรทำตัวอย่างไรแต่เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า ตรีรินทร์ก็ล้มตัวลงนอนแล้วนอนเกร็งอยู่นาน

 รุ่งเช้าเมื่อเจอหน้ากัน  ต่างคนต่างเงียบบรรยากาศภายในรถก็เงียบกริบ ชายหนุ่มพยายามเอาหนังสือขึ้นมาอ่านเอางานขึ้นมาทำ  ธมกานต์แอบมองหน้าภรรยาสาวระหว่างที่หญิงสาวเผลอเหม่อมองไปข้างนอก   แอบจ้องมองภรรยาสาว  ธมกานต์รู้สึกถึงบรรยากาศที่อึดอัดเช่นกันเกือบเผลอพูดกับหญิงสาวก่อนแต่ก็กลัวโดนหญิงสาวหัวเราะเยาะ  ธมกานต์คุ้นชินแต่มีคนมาตามง้องอนดังนั้นเมื่อต้องเป็นฝ่ายเริ่มต้นก่อนจึงแอบกลัวและหวั่นไหวว่าจะหน้าแตกนี่เจ้าหล่อนคงไม่รู้สินะว่าเมื่อคืนโดนเขาขโมยจูบเวลานอนหลับไหลไม่ได้สติ

 เมื่อตรีรินทร์หันหน้ามาธมกานต์ก็ทำหน้าเฉยแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อบรรยากาศบนเครื่องบินตรีรินทร์เหมือนถูกปล่อยให้อยู่คนเดียวเพราะชายหนุ่มข้างๆ ตัวหาได้สนใจเธอไม่ตรีรินทร์แอบหงุดหงิดในใจ

 ‘ อีตาบ้าจะชวนคุยหน่อยก็ไม่ได้ทำไมต้องให้ผู้หญิงมาง้อด้วยชวนคุยสักคำก็จะหายโกรธหรอก  ถ้าบ้างานขนาดนี้แล้วจะมาฮันนีมูนทำไมเนี่ยแล้วนี่เราต้องทนสภาพนี้อีกสิบกว่าวันเหรอเนี่ยสงสัยจะบ้าตาย’ 

ตรีรินทร์คิดในใจหงุดหงิดในขณะที่เครื่องเริ่มโคลงเคลงเมื่อตกหลุมอากาศเพราะอยู่ในวิสัยทัศน์ไม่สะดวกในการบินตรีรินทร์รีบรัดเข็มขัดเมื่อได้ยินเสียงประกาศเตือนธมกานต์นิ่งเฉย และทำงานอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวในขณะที่ตรีรินทร์เริ่มวิงเวียนศีรษะแล้วอยากอาเจียนอย่างรุนแรงอาจเป็นเพราะสองวันมานี้ เธอแทบจะไม่ได้ทานอาหารและไม่ได้พักผ่อนเพียงพอประจวบกับอดนอนทำให้รู้สึกวิงเวียนจนเกือบหน้ามืด  ตรีรินทร์หยิบยาดมขึ้นมาสูดดมมันช่วยให้หายใจสะดวกขึ้นแต่ก็อยากอาเจียน ธมกานต์หันมามองหน้าตรีรินทร์แล้วก็ตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของภรรยาสาวที่ซีดขาว เหงื่อออกมาก  มือเย็นธมกานต์หันมามองอย่างตกใจพร้อมกับพูดว่า

 “รินทร์คุณเป็นอะไรทำไมหน้าซีดแบบนี้”

 ตรีรินทร์โบกมือ ทำสัญญาณบอกว่า “ ไม่ต้องสนใจเรื่องเล็ก”  ก่อนจะพิงศีรษะ  พร้อมกับสูดดมยาดมเป็นระยะแล้วเกิดอาการอยากอาเจียนอย่างรุนแรงจนตรีรินทร์ต้องลุกพรวดแล้วเดินไปห้องน้ำธมกานต์วิ่งตามด้วยความเป็นห่วง

 “ รินทร์คุณเป็นอะไรหรือเปล่าไม่สบายทำไมไม่บอกผม” ธมกานต์ถามอย่างห่วงใย

 ตรีรินทร์อาเจียนออกมาจนน้ำตาไหลธมกานต์ยืนรอไม่ไหวผลักประตูก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหญิงสาวนั่งกอดโถส้วมใบหน้าซีดขาวกลิ่นอาเจียนตลบอบอวลธมกานต์ไม่รู้สึกรังเกียจขณะที่ตรีรินทร์โบกมือไล่ให้ธมกานต์ออกไปไกลๆ เพราะข้างในห้องน้ำเหม็นกลิ่นอาเจียน  ซึ่งธมกานต์ทำเป็นไม่เข้าใจแต่ขยับเข้ามาใกล้พร้อมกับลูบหลังเอาผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำแล้วเช็ดหน้าให้หญิงสาวตาจ้องตา

 “ไม่สบายทำไมไม่บอกผมเราเลื่อนวันเดินทางก็ได้” ธมกานต์กล่าวเสียงนุ่มพร้อมกับเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดหน้าไปมาตรีรินทร์น้ำตาไหลทั้งรู้สึกปวดหัวและอ่อนเพลียธมกานต์ประคองหญิงสาวไปนั่งประจำที่พร้อมกับโอบร่างหญิงสาวให้มานอนในอ้อมแขนตัวเอง

 แอร์โฮสเตทนำยาแก้เมาเครื่องมาให้หญิงสาวธมกานต์จัดการป้อนทั้งยาและน้ำก่อนจะกำชับเสียงนุ่ม

 “ผมว่าคุณนอนสักพักเดี๋ยวอาจจะดีขึ้น” 

 ตรีรินทร์พยักหน้าก่อนจะนอนซบไหล่กว้างอย่างอบอุ่นใจตรีรินทร์รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านอ้อมกอดของชายหนุ่ม  ธมกานต์ก้มลงสูดดมเส้นผมสลวยอย่างแสนรัก

 “รินทร์ผมอยากรักคุณให้น้อยกว่านี้บางที ผมจะได้ไม่หงุดหงิดและเจ็บปวดเวลาที่ เราไม่เข้าใจกัน  ผมจะพยายามอีกครั้งพยายามสร้างความรักระหว่างเราอีกครั้งผมรู้ว่าผมมันอาจไม่ดีเท่าแฟนเก่าคุณแต่เชื่อไหมรินทร์ผมจะทำให้ดีที่สุด”

ธมกานต์คิดในใจอย่างว้าวุ่นไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆในอ้อมกอดนี้จะมีอิทธิพลกับตนเองได้มากเท่านี้

 

 กระบี่

 ธมกานต์พาหญิงสาวเข้ามาพักที่โรงแรมที่ แม่ของตนจองไว้ให้ชายหนุ่มรู้สึกทึ่งในรสนิยมของมารดา

 “ ผมว่าคุณนอนสักพักก่อนดีไหมหน้ายังซีดอยู่เลยเย็นๆเราค่อยไปเดินเล่น”

 ตรีรินทร์พยักหน้าพร้อมกับเดินตรงเข้าห้องนอนก่อนจะล้มตัวลงนอนอย่างว่าง่าย

 ร้านอาหารริมทะเลที่บรรยากาศแสนโรแมนติค  มีเปียโนเบาๆ คลอ

ธมกานต์พาภรรยาสาวมานั่งทานอาหารทะเลหลังจากที่ได้พักผ่อนไปหลายชั่วโมงชายหนุ่มจ้องมองภรรยาสาวด้วยแววตาหมกมุ่นในขณะที่ตรีรินทร์รู้สึกเขินกับวิธีจ้องหน้าของชายหนุ่มจนทำอะไรไม่ถูกมือไม้ก็ไม่รู้จะเอาไปไว้ที่ไหน

 “  เรามาสงบศึกกันสักพักเถอะนะรินทร์  มาเที่ยวทั้งทีผมไม่อยากทะเลาะกับคุณด้วยยิ้มหวานๆกับผมสักครั้งแล้วผมจะหายโกรธคุณ” ธมกานต์เอ่ยขึ้นก่อนในที่สุด

 ตรีรินทร์หลุดขำก่อนจะยิ้มอ่อนหวานรอยยิ้มที่อ่อนหวานของภรรยาสาวทำให้ธมกานต์ตะลึงในความสวยและน่ารักของหญิงสาวจนตาลาย

 “ ค่อยยังชั่วค่อยมีอารมณ์ทานข้าวหน่อยผมสั่งอาหารจานโปรดคุณมาทานเยอะๆนะเมื่อเช้าคุณคงอาเจียนออกมาหมดแล้ว”

 ตรีรินทร์กล่าวเสียงสำนึกผิดว่า  “ รินทร์ขอโทษที่ทำให้คุณวุ่นวายและต้องมาดูแลคนป่วยทั้งที่มาเที่ยวแท้  ๆ”

 ธมกานต์เอื้อมมือมาบีบ มือของหญิงสาวที่วางนิ่งอยู่บนโต๊ะ

“ ห้ามคิดบ้าๆ แบบนี้อีกสุขภาพคุณสำคัญที่สุดคนไม่สบายห้ามกันไม่ได้หรอก   แต่คราวหน้าไม่สบายต้องรีบบอกผมห้ามฝืนเป็นอันขาดเราไม่ใช่อื่นไกลเป็นครอบครัวเดียวกันเหมือนคนๆเดียวกันอยู่แล้ว”   ธมกานต์พูดเสียงหนักแน่น

 “ เดี๋ยวเราจะไปไหนกันดีนึกสนุกอยากเล่นน้ำทะเลจังเชื่อไหมคะว่าฉันไม่เคยมากระบี่เลย  ไปแต่ทะเลใกล้ๆ  กรุงเทพฯ  พัทยา หัวหิน  ฉันเคยเห็นในสถานที่ท่องเที่ยวสวยมากพรุ่งนี้เราไปดำน้ำกันนะคะ”  น้ำเสียงตรีรินทร์ออดอ้อน

 “ คุณควรแทนตัวเอง ว่า “ รินทร์” มากกว่าใช้คำว่า “ ฉัน” ฟังแล้วมันเหินห่าง  อ้อแล้วเรื่องเที่ยวเนี่ยพักไว้ก่อนจนกว่าคุณจะหาย” ธมกานต์พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย

 “ รินทร์หายแล้วปกติดีแล้วนะคะคุณกานต์นะคะ  นะคะ”  ตรีรินทร์ออดอ้อนอ่อนหวาน

ธมกานต์มองหญิงสาวตรงหน้าและยิ้มอย่างเอ็นดูในความขี้อ้อนของหญิงสาว 

“ โอเคพาไปก็ได้แต่กลับมาต้องมีรางวัลให้ผมนะ”

 ตรีรินทร์ทำปากจู๋” รางวัลอะไรคะ”

 ธมกานต์ยิ้มก่อนจะพูดว่า “ พรุ่งนี้กลางคืนผมจะบอกให้”

 “ทานอีกสิฮะทานเยอะๆ ทานเสร็จเราไปเดินริมหาดย่อยอาหารกันดีกว่า”

 ตรีรินทร์ยิ้มหวานก่อนจะตอบว่า “ ทานเยอะแน่อยู่แล้วของโปรดทั้งนั้นเลย”

 ดนตรีเพราะ  อาหารอร่อยแล้วได้คู่สนทนาที่ถูกใจทำให้มื้ออาหารนั้น ทั้งตรีรินทร์และธมกานต์มีความสุขกับอาหารและบรรยากาศแสนหวาน  ธมกานต์จูงมือภรรยาสาวเดินเลียบชายหาดตรีรินทร์ถอดรองเท้าแล้วเดินบนน้ำทะเลก่อนที่ธมกานต์คว้ารองเท้ามาถือให้อย่างสุภาพบุรุษ

 “ขอบคุณค่ะ รินทร์ชอบเดินบนน้ำทะเลเวลาเท้าเหยียบน้ำมันทำให้เท้าผ่อนคลายจัง  อืม สบายจัง”

 ธมกานต์ยิ้มในความน่ารักของภรรยาก่อนจะใช้มือที่ว่างช่วยปัดเส้นผมของหญิงสาวให้พ้นจากหน้าผากก่อนจะโอบให้หญิงสาวมาพิงที่อกแล้วยืนมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับฟ้า

 “ รินทร์ครับผมอยากหยุดเวลาตรงนี้ไว้เวลาที่เรามองพระอาทิตย์กำลังจะลับฟ้าแสงที่ทองมันฉายรัศมีเรืองรองจัง”

 ตรีรินทร์รู้สึกอบอุ่นในอ้อมกอดของชายหนุ่มได้ยินเสียงหัวใจเต้นเพราะตนยืนพิงอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มแผ่นหลังของหญิงสาวสัมผัสหน้าอกของชาย หนุ่มที่หน้าอกแน่นอย่างคนที่ออกกำลังกายสม่ำเสมอเสียงเต้นของหัวใจทำให้ตรีรินทร์อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกธมกานต์ปล่อยรองเท้าไว้ที่พื้นทรายก่อนจะรวบกอดหญิงสาวด้วยมือทั้งสองข้างก่อนจะสูดดมเส้นผมยาวสลวย

 “ อืม  ชื่นใจจังหอมไปทั้งตัวหอมจนผมอดใจไม่ไหว” ธมกานต์แอบหอมแก้มในขณะที่ตรีรินทร์จ้องตาดุเป็นการห้ามปรามเพราะนอกจากเขาและเธอก็ยังมีฝรั่งและผู้คนเดินไปมาประปราย

 “ ทำไมมองผมแบบนั้นน่ากลัวตายล่ะ” 

 “ คนเยอะอายเค้า”  ตรีรินทร์เอ่ยอย่างเขินๆ

 “ใครเค้าจะมาสนใจคนมาฮันนีมูนก็ต้องหวานกันบ้างจริงไหม” ธมกานต์สูดดมต้นคอขาว  แก้มนวลก่อนจะจูบที่ริมฝีปากบางเบาๆ

 มือของชายหนุ่มก็ลูบไล้ไปมาที่หน้าท้องทำเอาตรีรินทร์วาบหวิวไปทั่วเรือนร่าง

 ตรีรินทร์รีบคว้ามือของชายหนุ่มก่อนที่เธอจะเตลิดไปมากกว่านี้

 “บ้าคนบ๊องเดี๋ยวคนอื่นก็เห็นหรอก” ตรีรินทร์ต่อว่าพร้อมกับเขินอาย

 ตรีรินทร์เดินออกพร้อมกับจูงมือชายหนุ่ม ธมกานต์ก้มหยิบรองเท้าของหญิงสาวและเดินเคียงข้างกันไป

 “ รินทร์อยากเล่นก่อกองทรายจังเลยคุณนั่งเป็นเพื่อนรินทร์ได้ไหมแป๊บเดียว” 

ตรีรินทร์ออดอ้อน

 “อายุเท่าไหร่แล้วจะเล่นก่อกองทราย”   ชายหนุ่มถามยิ้มๆ

 “  ไม่อยู่ที่อายุนะคะก็รินทร์ไม่ได้เล่นมาตั้งนานแล้วนะคะนั่งเป็นเพื่อนแป๊บเดียว”  เสียงหญิงสาวออดอ้อนพร้อมกับดึงให้ชายหนุ่มนั่งเป็นเพื่อน

 ตรีรินทร์นั่งยองๆก่อนจะก่อกองทรายธมกานต์นั่งข้างๆมองหญิงสาวที่เข้ามามีอิทธิพลกับหัวใจตัวเองด้วยแววตารักและหวงแหน  ตรีรินทร์หันมามองหน้าธมกานต์รีบเสไปมองทะเล  หญิงสาวหน้าแดงก่อนจะหันไปก่อกองทราย

 “ ผมไปซื้อน้ำนะคุณนั่งเล่นคนเดียวไปก่อนผมจะไปหาซื้อหนังสือมาอ่านสักเล่มระหว่างรอคุณเล่นเป็นเด็กๆ” ธมกานต์กล่าวยั่วเย้า

 ตรีรินทร์หันมาส่งค้อนก่อนเม้มปากธมกานต์เห็นท่าทางของภรรยาก็เอ่ยว่า 

“ ผมล้อเล่นเชิญเล่นตามสบายไหนๆก็มาถึงที่แล้วเดี๋ยวผมมา”

ธมกานต์เดินจากไปตรีรินทร์มองตามแผ่นหลังของสามีที่กำลังมุ่งตรงไปที่ร้าน

สะดวกซื้อที่ตั้งอยู่อีกฟากหนึ่งของถนน

 “ขอโทษครับมาคนเดียวเหรอ”  เสียงทักของชายหนุ่มแปลกหน้าทำให้ตรีรินทร์เงยหน้ามองก็เห็นชายหนุ่มผิวเข้มรูปร่างสูงโปร่งน้ำเสียงและแววตาเป็นมิตร

 “ เราไม่เคยรู้จักกันนี่ค่ะ” ตรีรินทร์ งง

 “ ครับแต่ผมเดินเล่นเห็นคุณนั่งเล่นทรายอยู่คนเดียว” ชวนนท์นายเหมืองหนุ่มมองหญิงสาวที่ตนสนใจตั้งแต่แรกเห็น

 “ ดิฉันไม่ได้มาคนเดียวหรอกค่ะว่าแต่มีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่า”

ตรีรินทร์รีบๆพูดเพื่อจบบทสนทนา ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงสามีหนุ่มพูดว่า

 “ คุณเป็นใครมีธุระอะไรกับภรรยาผม”  ธมกานต์มองชายแปลกหน้าตาขวาง

 “ เออคุณค่ะคุณรีบไปไม่ใช่เหรอเชิญตามสบาย”  ตรีรินทร์กล่าวไล่ส่งทางอ้อมเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะ

 ชวนนท์เห็นท่าทางจะไม่ดีก็เดินจากไปอย่างรีบเร่ง

  ธมกานต์ตาขวางมองมาที่หญิงสาวที่ยังนั่งก่อกองทรายเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้นอย่างหงุดหงิดใจ 

“ รู้จักกับมันหรือไงถึงอี๋อ๋อ กับมันขนาดนั้นผมนี่ไม่น่าจะเป็นก้างขวางคอใช่ไหม” 

  ตรีรินทร์ถึงกับถอนหายใจเฮือกในความวีนของชายหนุ่ม”  รู้จักกันที่ไหนเขาชื่ออะไรอยู่ ที่ไหนรินทร์ยังไม่รู้เลยเขาแค่เดินผ่านมาก็ทักทายเหมือนคนมีไมตรีทั่วไปคุณนะสิพูดกับเขาเหมือนจะฆ่าเขางั้นแหละ”

  ธมกานต์ยังตีหน้าบึ้ง” ช่วยไม่ได้อยากมาหลีกับเมียชาวบ้านเค้าทำไม  ผมไม่ชอบให้คุณไปคุยกับผู้ชายหน้าไหนที่ไม่ใช่ผม  ผมบอกก่อนผมขี้หึงมาก”หญิงสาวหลุดขำออกมา ธมกานต์ยิ่งตาขวางเม้มปากเมื่อเห็นท่าทางของหญิงสาวที่ไม่สะทกสะท้านแล้วยังหัวเราะ ตรีรินทร์ยิ้มแล้วบอกชายหนุ่มว่า

“ โถ นึกว่าอะไรเราอย่าทะเลาะกันได้ไหมคะ  คุณกานต์รินทร์อยากมาเที่ยวอย่างมีความสุขไหนดูสิคุณกานต์ซื้อน้ำดื่มมาบ้างไหมรินทร์หิวน้ำจังค่ะ”

ตรีรินทร์กล่าวเสียงอ่อนหวานทำไมธมกานต์หายโกรธรีบหยิบน้ำดื่มก่อนจะพูดว่า “ ซื้อมาสิ คุณอยากดื่มน้ำอะไร น้ำเปล่าหรือเอาโค้ก”

  “ เอาน้ำเปล่าดีกว่าค่ะคุณกานต์ป้อนรินทร์ด้วยนะคะรินทร์มือเลอะทราย”  ตรีรินทร์อ้อนต่อ

  ธมกานต์ยิ้มถูกใจพร้อมกับยื่นขวดน้ำไปจ่อที่ริมฝีปากของหญิงสาว  ตรีรินทร์ดื่มตาสบตาก่อนที่หญิงสาวจะเมินหลบด้วยความเขินอายเมื่อธมกานต์ยกน้ำขวดเดียวกันดื่มซ้ำที่รอยริมฝีปากเธอตรีรินทร์ยิ่งหน้าร้อนด้วยความเขินอายก่อนจะค้อนให้ชายหนุ่มธมกานต์ก้มกระซิบข้างหูภรรยาสาวว่า

“ เมื่อไหร่จะเลิกเล่นสักทีผมคิดถึงคุณจะแย่แล้วเรามาฮันนีมูนกันนะครับรินทร์”   ตรีรินทร์หน้าร้อนแล้วขว้างทรายใส่เสื้อชายหนุ่มเป็นการหยอกล้อแล้ววิ่งหนีลงน้ำธมกานต์วิ่งตามลงน้ำก่อนจะอุ้มหญิงสาวก่อนจะล้มลงที่ชายหาดไปด้วยกันต่างคนต่างเปียก  ธมกานต์จ้องมองตรีรินทร์อย่างมีความหมายเมื่อมองเห็นหน้าอกที่ชูชันของหญิงสาวอย่างชัดเจน

  “รินทร์เรากลับขึ้นห้องกันเถอะเย็นมากแล้วเดี๋ยวคุณจะไม่สบายอีก”ธมกานต์เร่งเร้า

  “ อีกเดี๋ยวนะคะคุณกานต์ รินทร์อยากเล่นน้ำอีกแป๊บหนึ่ง” ตรีรินทร์ออดอ้อนอ่อนหวาน

  “ อีกห้านาทีไม่งั้นผมคงอดห้ามใจที่จะจูบคุณตรงนี้ไม่ได้แน่ๆ”

ธมกานต์มองหญิงสาวอย่างมีความหมาย

  “บ้าคนลามก” ว่าแล้วตรีรินทร์ก็วิ่งหนีลงน้ำธมกานต์วิ่งตามก่อนจะคว้าเอวหญิงสาวพร้อมกับพาดบ่ากว้าง

  “อะไรนะว่าผมลามกงั้นเหรอโดนแน่คราวนี้จะต้องโดนลงโทษ” ธมกานต์ขู่ก่อนจะแบกหญิงสาวพาดไหล่ขึ้นห้อง

  “คุณกานต์ขาปล่อยรินทร์ก่อนรินทร์อยากเล่นน้ำอีกแป๊บเดียว

นะคะคุณกานต์คนดี้ คนดี” ตรีรินทร์ออดอ้อนแต่เหมือนจะไม่ได้ผลเพราะธมกานต์ก้าวยาวๆขึ้นห้อง โดยไม่ฟังเสียงหญิงสาวทักท้วงเสียงหัวใจหญิงสาวเต้นรัวเร็ว

  “คุณกานต์ นี่คุณจะทำอะไร”  ตรีรินทร์ตกใจเมื่อชายหนุ่มพาตนเข้ามาในห้องน้ำใบหน้าของชายหนุ่มเคร่งขรึม

  “ จะอาบน้ำให้คุณดูนี่เนื้อตัวเสื้อผ้าหน้าผมมีแต่ทรายเต็มไปหมดเล่นเป็นเด็กเลยคุณ อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย” ธมกานต์บ่นพร้อมใช้มือปัดทรายตามแขนเสื้อผ้าพร้อมกับกางเกงสามส่วน