65

หญิงสาวบอกขณะที่อีกฝ่ายเปิดฝาล๊อคเก็ตออกดู นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มนิ่งๆไปชั่วครู่เมื่อเห็นใบหน้าหญิงสูงวัยด้านใน

“นี่คงเป็นแม่บุญธรรมของคุณสินะ ซอนญ่า...ท่านเป็นผู้หญิงที่สวยมาก”

แดเนียลพูดและบิดรอยยิ้มบนปากหยัก อลินทิรากล่าวขึ้นมาโดยสายตาคู่นั้นไม่ยอมละไปจากใบหน้าหล่อเหลา

“ค่ะ...ท่านสวยมากและเป็นผู้หญิงที่เมตตาที่สุดในโลก”

“ท่านคงรักคุณมาก”

“อาจจะมากกว่าที่ฉันรักท่านด้วยซ้ำ ฉันตั้งความหวังตอนที่เดินทางไปยูทาห์ว่าฉันจะกลับไปหาท่าน ดูแลแม่ของฉันในบั้นปลายชีวิต แต่ตอนนี้ฉันคงทำอย่างที่คิดไม่ได้อีกแล้ว”

ทันทีที่น้ำเสียงเศร้าสร้อยนั้นหยุดลงแดเนียลก็พบว่ามีบางสิ่งแอบซ่อนอยู่ด้านหลังล็อคเก็ตที่เปิดออกได้ เขาดึงมันออกมาซึ่งเป็นชิปเก็บข้อมูลขนาดเล็กที่เขากำลังตามหานั่นเอง ชายหนุ่มเลื่อนสายตาไปทางหญิงสาวที่ก้มหน้าลงเล็กน้อย เธอประสานมือเข้าหากันแน่นราวกับรอฟังคำพิพากษา แดเนียลจำเป็นต้องพิสูจน์ชิปในมือด้วยการสอดมันเข้าไปในสมาร์ทโฟนและพบว่าข้อมูลที่ปรากฎหน้าจอเป็นสิ่งที่เขาเก็บรวบรวมขณะทำการทดลองจริง ๆ

“ขอโทษนะคะ แดเนียล...ที่จริงฉันควรจะคืนให้คุณนานแล้ว และในเมื่อคุณได้ในสิ่งที่ต้องการกลับไปฉันก็ยินดีจะรับโทษให้สาสมกับความผิดของตัวเอง จะไม่มีออโซลย่า ฝากบอกแม่ฉันด้วยนะคะว่าฉันรักท่านมาก”

อลินทิราเงยหน้าและหลับตาขณะหยาดน้ำไหลลงอาบแก้ม เธอยินดีที่จะยอมรับการพิพากษา หากทว่าหญิงสาวกลับต้องพบความประหลาดใจเมื่อสิ่งที่รับรู้หาใช่ความรุนแรง แต่เป็นสัมผัสแนบแน่นจากริมฝีปากหนาที่ประกบปิดลงมาบนกลีบปากนุ่มนวลพร้อมกันกับที่เอวบางถูกรั้งเข้าไปจนชิดอกแกร่ง

“แดน...” หญิงสาวครางออกมาขณะกระพริบตามองเมื่อเขาถอนริมฝีปากออกแต่ยังกอดธอไว้แนบอก

“ใช่...นับแต่นี้จะไม่มีออโซลย่า แต่คุณบอกผมเองไม่ใช่หรือว่าอยากจะกลับไปดูแลแม่บุญธรรมของคุณที่โมอับ”

“แต่ฉันทำผิดนะคะแดน ถ้าคุณไม่ลงโทษก็ได้โปรดส่งฉันไปให้ตำรวจดำเนินคดีตามกฎหมายเถอะค่ะ”

“ไหนคุณบอกผมเองไม่ใช่หรือว่าจะไม่มีสายลับชื่อ ออโซลย่า  ตอนนี้สายลับมือหนึ่งของไซออนเนตได้ตายไปแล้ว มีแต่ซอนญ่า หรืออลินทิรา คาฮาน่าคนนี้เท่านั้น”

“แดนคะ...แต่ว่า...”

“ผมจะพาคุณไปส่งที่โมอับ...ด้วยตัวผมเอง”

“แดน” ถึงตอนนี้อลินทิรากลับยินยอมให้เขาประทับริมฝีปากลงมาอีกหน ยอมเรียวลิ้นหนากวาดไปทั่วอุ้งปากและดูดดื่มความหอมหวาน สัมผัสลิ้นเล็กที่ตอบสนองกลับ เสี้ยวหนึ่งของความคิดบอกหญิงสาวว่าเธอโหยหาอ้อมแขนแกร่งนี้นับแต่วันที่เขาทิ้งเธอไว้ไม่ยอมเหลียวแล หรือนี่คือการไถ่โทษจากความโกรธโดยไร้เหตุผล ร่างบางกระหวัดลิ้นเล็กไปมาในปากของเขาราวกับอยากจะสื่อให้รู้ว่านี่คือสิ่งที่เธอรอคอย

“ซอนญา...พระเจ้า” แดเนียลครางลึกก่อนใช้อุ้งมือประคองใบหน้าหวานให้รับจูบเขาเต็มที่ ชายหนุ่มค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออกแต่ยังจูบซับบนปากจิ้มลิ้มและจมูกโด่งรั้น ใช่...เขาคิดถึงเธอตลอดเวลาที่ไม่ยอมย่างกรายเข้ามาที่นี่ เขาพยายามลืมเธอเสียบ้าง แต่ทุกครั้งที่หลับตาก็ยังเห็นใบหน้าแสนหวานของสายลับแสนสวย เขาอยากกลับมาที่นี่ใจแทบขาดแต่ก็ทำเป็นไม่สนใจเพราะอยากให้อลินทิราสำนึกว่าเขาก็ทำได้ที่จะไม่แคร์เธอบ้าง

“ผมน่าจะคิดได้ตั้งแต่วันนั้นตอนพบคุณที่แคนยอน แลนด์”

“ฉันอวดดี...ฉันรู้ค่ะ แดน แต่จะทำยังไงได้ล่ะคะ ในเมื่อตอนนั้นฉันพยายามแกล้งท้าทายคุณแบบโง่ ๆ “

“ทำไมคุณไม่ใช้วิชากังฟูที่อุตส่าห์ไปฝึกฝนมาจากเมืองจีนให้เต็มที่ บางทีคุณอาจจะหนีผมไปได้ตั้งแต่ตอนนั้น”

“คุณเหนือกว่าฉันค่ะ แดน”

อลินทิราตอบขณะสบสายตาเข้มลึกล้ำ หญิงสาวรู้สึกใกล้ชิดเขามากกว่าที่เคยลังจากปลดเปลื้องสิ่งที่หนักอึ้งภายในใจทุกอย่างจนเบาโล่ง เธอคืนข้อมูลให้แดเนียลและเขาก็ไม่ได้ทำอะไรอย่างที่เธอหวั่นกลัวแต่แรก ที่สำคัญคือเขาจะส่งเธอกลับบ้าน ทว่าสิ่งสุดท้ายก่อเกิดคำถามซึ่งเธออดคิดไม่ได้ว่าทุกอย่างกำลังจะจบสิ้นลงแล้วจริง ๆ หรือ?

“แดนคะ...ฉันอาจจะเคยเรียนวิชาการต่อสู้มาก็จริง แต่สิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุดคือการเผชิญหน้า ซึ่งถ้าพูดกันตามตรงการทำงานในที่ที่ไม่มีใครเห็นทำให้ฉันไม่ชอบการเปิดเผยตัวเอง”