72

“คุณว่าอะไรนะ! ไพรซ์ คอร์ป เข้าไปเกี่ยวข้องอะไรกับองค์กรลับ เราไม่เคยมีประวัติในเรื่องแบบนี้”

“ผมอยากให้คุณกลับมาที่ซานตาโมนิกาด่วน เรื่องนี้สำคัญกับชื่อเสียงของคุณมาก มันอาจหมายถึงความมั่นคงของไพรซ์ กรุ๊ปเลยทีเดียว”

เออร์วิ่งเร่งเร้าและทำให้แดเนียลนิ่งเงียบไปพักใหญ่ ชายหนุ่มกำลังคิดไม่ตกกับปัญหาตอนนี้ในเมื่ออาการของอลินทิรายังไม่น่าไว้วางใจสำหรับเขา แล้วถาหากเธอรู้สึกตัวขึ้นมาตอนเขาไม่อยู่ เธอจะทำอย่างไร

“ว่ายังไงล่ะ แดเนียล...คุณกำลังทำอะไรอยู่?”

พอเสียงปลายสายดังขึ้นอีกครั้งแดเนียลจึงตัดสินใจ “โอเค...ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้ รอผมที่ห้องปฏิบัติการใต้ดิน แล้วผมจะรีบไปพบคุณ”

ชายหนุ่มวางสายและหันกลับไปยังประตูห้องพักฟื้นผู้ป่วย เขาถอนหายใจเบา  ๆ ก่อนเดินกลับเข้าไปข้างในอีกครั้ง

“เอ้อ...คุณแดเนียล”

“หมอครับ ผมมีธุระด่วนต้องรีบกลับซานตาโมนิกาตอนนี้ ถ้ายังไงผมต้องฝากคุณหมอช่วยดูแลภรรยาผมด้วย”

เจ้าของร่างสูงกล่าวกับนายแพทย์ก่อนก้มลงจุมพิตบนหน้าผากของอลินทิราที่ยังนอนหลับไม่รับรู้แม้แต่ลมหายใจผ่าวร้อนของเขา แดเนียลมองดูดวงหน้างามที่แพขนตากระตุกน้อย ๆ เป็นจังหวะอยู่ชั่วขณะก่อนหันไปทางนายแพทย์สูงวัยด้วยสีหน้าเคร่งเครียดก่อนเดินออกไปจากห้องด้วยท่าทีเร่งรีบ

“คุณหมอคะ...คุณหมอมีอะไรจะบอกคุณแดเนียลหรือเปล่าคะ”

นางพยาบาลหันมาถามนายแพทย์ที่ก้มลงดูแผ่นชาร์ตรายงานอาการผู้ป่วยในมืออย่างครุ่นคิด เขายักไหล่และหันไปยังร่างของผู้ป่วยที่ยังสงบนิ่ง

“เขารีบร้อนมากจนหมอยังไม่ทันได้บอก แต่ไม่เป็นไรหรอก เราจะแจ้งให้ภรรยาของเขาทราบอีกอาการที่ตรวจพบหลังจากเธอฟื้นก็แล้วกัน”

“ค่ะ...คุณหมอ” นางพยาบาลสาวพยักหน้ารับขณะเก็บแผ่นชาร์ตในมือนายแพทย์สูงวัยที่ส่งคืนให้และเดินออกไปพรอมกัน

บทที่ 17 

แกะรอยองค์กรลับ

               

แดนียลต้องเร่งรีบกลับมายังลอส แองเจลิสและเดินทางมาถึงคฤหาสน์ไพรซ์ในซานตาโมนิกาตอนย่ำค่ำ แม้ยังละล้าละหลังที่จะทิ้งอลินทรากลับมาอย่างกะทันหันแต่อย่างน้อยที่สุดในโรงพยาบาลที่นั่นก็ยังมีแพทย์ผู้เชี่ยวชาญและพยาบาลคอยดูแล

ภายในคฤหาสน์ทรงแอนทีคดูเงียบเชียบเป็นปกติ แต่เขาไม่เห็นเงาของโมนิกาซึ่งมักรีบเร่งออกมาคอยต้อนรับเสมอหากรู้ว่าญาติผู้พี่เดินทางมาถึง แต่การไปยูทาห์ครั้งนี้เขาไม่ได้บอกให้ใครรับรู้เพราะต้องการเก็บเรื่องที่เขาไปส่งอลินทิราให้เป็นความลับมากที่สุด

ร่างสูงใหญ่เดินอาด ๆ ตรงไปยังห้องทำงานอีกฟากหนึ่งของคฤหาสน์อันใหญ่โตโอ่โถง ตอนนี้เออร์วิ่งคงรออยู่ที่ห้องปฏิบัติการทางฟิสิกส์ใต้ดินหากแต่เหมือนมีอะไรบางอย่างทำให้ชายหนุ่มอยากกลับไปห้องทำงานเสียก่อน ภายในห้องที่เขาไม่ให้ใครเข้ามาโดยได้รับอนุญาตยังดูเป็นระเบียบเรียบร้อย หากแต่ก็มีอะไรบางอย่างที่เขาสังเกตเห็นเมื่อเปิดลิ้นชักออกดู

เอกสารภายในนั้นจัดเรียงซ้อนกันเป็นปกติ แต่ที่ผิดสังเกตคือตราประทับเอกสารมุมขวาล่างมีบางชุดที่สลับไปอยู่อีกด้าน นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มรู้ได้ในทันทีว่าต้องมีใครสักคนเข้ามาที่นี่และรื้อค้นเอกสารสำคัญซึ่งถูกจัดเก็บไว้หรือบางทีอาจไม่ได้ต้องการเอกสารอะไรเลย แต่เป็นข้อมูลสำคัญที่เขาเพิ่งได้กลับคืนมา

แดเนียลปิดลิ้นชักที่เขาเปิดออกดูและเห็นว่ามีความไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น ลิ้นชักทุกใบล้วนมีการรื้อค้นและจัดวางใหม่เสมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่เขาเท่านั้นที่รู้ว่ามันไม่เหมือนเดิม ทว่าก่อนที่ชายหนุ่มจะลุกเดินออกไปเขาก็เห็นอะไรบางอย่างบนพื้นพรมใต้โต๊ะทำงาน

ร่างสูงก้มลงหยิบสิ่งนั้นซึ่งเป็นโลหะประดับอัญมณีส่องประกายวาววาม ปื้นคิ้วหนาเหนือดวงตาสีน้ำเงินอมม่วงเลิกขึ้นสูงด้วยความประหลาดใจ เขาจดจำได้ว่ามันคือต่างหูประดับเพชรที่ซื้อให้ใครคนหนึ่ง

ต่างหูเพชรของ โมนิกา!

นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มนึกได้ในทันทีที่เห็น มันเป็นของขวัญราคาแพงระยับที่เขาตั้งใจซื้อให้ญาติผู้น้องเพียงเพื่อเป็นการตอบแทนที่โมนิการับผิดชอบงานของบริษัทในฐานะรองประธานผู้จัดการได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

มันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? เขาตั้งคำถามกับตัวเองจนไม่อาจนับครั้งกระทั่งตัดสินใจเก็บมันเอาไว้ในกระเป๋าเสื้อ ตอนนี้ไม่มีเวลาสำหรับการไขข้อสงสัย แดเนียลจำต้องเก็บทุกอย่างไว้ก่อนด้วยต้องรีบเร่งไปที่ห้องปฏิบัติการใต้ดิน

“แดเนียล...คุณมาช้าจากที่นัดผมเอาไว้สองชั่วโมงนะ”

เออร์วิ่งทักท้วงทันทีที่แดเนียลก้าวเข้ามาในห้องเล็กแคบซึ่งจัดไว้เป็นห้องส่วนตัวติดกับห้องทดลองเครื่องเร่งอนุภาคไซโคลตรอน นักสืบเอกชนมือหนึ่งมองร่างสูงที่เดินเข้ามายังโต๊ะทำงานรกรุงรังไปด้วยเอกสารกองพะเนินด้วยท่าทีรีบเร่ง ด้านนอกซึ่งมองไปเห็นเครื่องเร่งอนุภาคขนาดใหญ่มีทีมนักนิวเคลียร์ฟิสิกส์สี่ห้าคนที่ยังง่วนอยู่กับการทดลอง