79

“ถ้าไม่ทำฉันก็ไม่มีวันรู้ว่าการทดลองของพี่ก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว โอ...และดูเหมือนโชคจะเข้าข้างฉัน มอโรว์ทำให้ฉันรู้ทุกความเคลื่อนไหวในห้องปฏิบัติการเครื่องเร่งอนุภาคไซโคลตรอน เขาทำให้ฉันรู้รหัสผ่านประตูนิรภัยของทุกห้อง ยกเว้นห้องเก็บชิปซึ่งมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้รหัส นั่นคือพี่...แต่ฉันก็ไม่ลังเลที่จะส่งออโซลย่า แฮ็คเกอร์มือหนึ่งขององค์กรที่ทำงานไม่เคยพลาดเข้าไป เธอมีรหัสผ่านประตูนิรภัยทุกห้องและสามารถแฮ็ครหัสของห้องสุดท้ายที่พี่ตั้งไว้...แน่นอน ฉันกำลังจะได้ทุกอย่างไว้ในมือถ้านังผู้หญิงข้างถนนนั่นมันไม่หักหลังฉันเสียก่อน!”

“ผู้หญิงข้างถนน” แดเนียลทวนคำ เขากำลังคิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งโมนิกาใช้คำ ๆ นี้หยามเหยียด

“แม่สาวยูทาห์...นังซอนญ่า ที่จริงหล่อนก็แค่โสเภณีข้างถนน!””

“โมนี่...นี่เธอรู้ว่าซอนญ่าคือออโซลย่า ถ้าอย่างนั้นนักฆ่าที่ตามล่าพวกเราในแคนยอนแลนด์ก็เป็นฝีมือของเธอใช่มั้ย!”

ทันทีที่เขาพูดจบเธอก็ระเบิดเสียงหัวเราะเหมือนคนบ้าคลั่ง

“ฉันฆ่าได้ทั้งนั้น! ใครก็ตามที่อยู่ใกล้พี่ฉันจะกำจัดมันทิ้งให้หมด แดเนียล...พี่น่าจะรู้ว่าฉันรักพี่ไม่ใช่ในฐานะของญาติสนิท แต่ฉันรักพี่ในฐานะของผู้หญิงคนหนึ่งที่อยากใช้ชีวิตกับผู้ชายที่ตัวเองรัก ฉันทนไม่ได้และไม่เคยทำใจได้ที่ต้องเห็นผู้หญิงคนไหนมาอยู่ใกล้พี่”

“โมนิกา...เธอพูดแบบนี้ก็หมายความว่าผู้หญิงที่พี่เคยคบแล้วเขาหายไปก็เป็นฝีมือของเธออย่างนั้นหรือ”

“ฉันเกลียดผู้หญิงพวกนั้น พี่ได้ยินมั้ย!” เธอตะเบ็งเสียงจนหน้าแดง “นังพวกดารานางแบบสวยแต่ไร้สมอง ฉันส่งคนของฉันไปขู่พวกหล่อน และก็ไม่มีใครสักคนกล้าท้าทายกับอันตรายที่มองไม่เห็น”

“โมนี่ พี่ไม่นึกเลยว่าเธอจะกล้าทำในสิ่งที่พี่คาดไม่ถึงหลายอย่าง เธอทำเรื่องพวกนี้ได้ยังไง”

“เพราะฉันคืออัจฉริยะ!” โมนิกาลั่นเสียงกร้าว “ฉันเอาชนะทุกคนได้ โลกนี้เป็นของฉัน!”

“โลกนี้ไม่ใช่ของเธอ โมนี่...มาถึงตอนนี้เธอควรยอมรับได้แล้วว่าเธอไม่สามารถกุมชะตาของใครไว้ได้อีกแล้ว ยอมมอบตัวกับตำรวจ ยอมรับในสิ่งที่เธอเคยทำผิดมามากต่อมาก โมนี่...ถึงยังไงพวกเราก็ยังรักเธอ”

“ไม่! พี่จะให้ฉันยุติทุกอย่างลงได้ยังไง ฉันคือไซออนเนต ตอนนี้เราคือผู้ครอบครองข้อมูลสำคัญและต่อไปเราจะเป็นผู้นำด้านข่าวสารของโลก”

“แต่สิ่งที่เธอทำมันเป็นเรื่องผิดกฎหมายร้ายแรงนะโมนี่ เธอโจรกรรมข้อมูลสำคัญเพื่อขายให้พวกนักค้าอาวุธ เธอต่างหากที่จะกลายเป็นอาชญากรสงครามของโลก”

“ใครจะไปสน! นี่คือสิ่งท้าทายอย่างที่สุด มันเป็นการทดสอบความอัจฉริยะในตัวฉันที่ไม่มีใครเทียบได้”

“โมนิกา พี่ผิดเองที่ไม่เคยรู้ว่าน้องสาวของพี่มีไอคิวสูงมากกว่าคนทั่วไป และคาดไม่ถึงว่ามันจะส่งผลต่อความผิดปกติทางจิตของเธอได้มากขนาดนี้ ทำไมเธอไม่ใช้มันให้เป็นประโยชน์ บางทีมันอาจไม่ต้องลงเอยแบบนี้ก็ได้”

“สายไปแล้วค่ะพี่” โมนิกาขบกรามขณะถอยหลังไปหนึ่งก้าว “ฉันมาไกลเกินกว่าที่จะให้ทุกอย่างกลับไปเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ฉันต้องก้าวไปข้างหน้าในฐานะผู้นำองค์กรที่ไร้คู่แข่ง ฉันสร้างมันและจะไม่มีวันทำลายสิ่งที่ฉันสร้างมากับมือ”

“โมนิกา หยุดบ้าซะทีเถอะ!”

แดเนียลคำรามอย่างเหลืออด แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไรอีกประตูลิฟท์เบื้องหลังหญิงสาวก็เปิดออก ร่างเพรียวระหงถอยหลังไปยืนด้านในและมองมายังเขาด้วยแววตาอันแน่วแน่

“แดเนียล ไพรซ์...ถึงฉันจะรักพี่มากแค่ไหน แต่ฉัน...ไม่มีวันทิ้งไซออนเนตเด็ดขาด”

โมนิกาทิ้งคำพูดเอาไว้ก่อนประตูลิฟท์จะปิดลง ลิฟท์ตัวนั้นพาเธอขึ้นไปชั้นบนและเมื่อมันเปิดออก ร่างบอบบางจึงวิ่งออกไปยังดาดฟ้าตึก ทีทอนและพวกของเขาส่วนหนึ่งหนีไปแล้ว ทุกอย่างว่างเปล่า เห็นเพียงลานกว้างซึ่งมีเครื่องหมายเป็นจุดใช้จอดเฮลิคอปเตอร์และกลิ่นน้ำมันยังลอยมาแตะจมูก หญิงสาวชั่งใจ ถ้าจะกลับลงไปข้างล่างเธอก็ต้องพบกับตำรวจ ไม่...โมนิกา นี่ต้องไม่ใช่จุดจบนายใหญ่แห่งไซออนเนต

“หยุดอยู่ตรงนั้น และยกมือขึ้น!”

เสียงที่ดังเบื้องหลังทำให้หญิงสาวหันกลับไปในทันที แดเนียลยืนอยู่หน้าลิฟท์พร้อมเจ้าหน้าที่ในชุดเกราะของหน่วยสวาทกำลังเล็งปืนมา โมนิกาก้าวถอยหลังทว่าก็ต้องตระหนกอีกครั้งเมื่อมีเจ้าหน้าที่ของหน่วยเฉพาะกิจปีนขึ้นมาด้านบนและล้อมกรอบเธอไว้อีกสี่นาย

“โมนิกา...มอบตัวกับเจ้าหน้าที่ ความผิดของเธอจะได้เบาลง!”