67

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็คงเหมือนผู้หญิงทุกคนที่คุณผ่านมา นั่นคือฉันไม่มีอะไรจะบอกคุณอีก”

“แต่ผมอยากฟังสิ่งที่คุณกำลังจะพูด...ซอนญ่า”

แดเนียลกดไหล่บางที่เริ่มขยับตัวไว้เบา ๆ แววตานุ่มนวลของเขาทำให้หญิงสาวอ่อนยวบ ใบหน้าคร้ามเข้มก้มลงมาจนชิดเพื่อจะกระซิบ

“ผมอยากฟังทุกอย่างที่คุณอยากจะบอกผม”

เสียงทุ้มลึกนั้นช่างกระตุ้นความอ่อนไหว อลินทิราแทบไม่กล้าทอดถอนลมหายใจ แต่แล้วเธอก็กระซิบกลับไปว่า

“ค่ะ...แดน...คุณเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์และน่าหลงใหลที่สุด”

นั่นเองที่ช่วยจุดประกายรอยยิ้มเยือนบนใบหน้าหล่อเหลา เขาเลื่อนริมฝีปากไปบนขมับบางและไล้ปลายลิ้นบนใบหูเล็กก่อนขบเม้มปลายติ่งเบา ๆ กระทั่งเลื่อนมาประทับบนเรียวปากนุ่มดุจกำมะหยี่เพื่อแทรกลิ้นหนาเข้าไปปลุกเร้าความหิวกระหายในอุ้งปากหอมหวาน

“แดนคะ...อืม” อลินทิราแหงนเงยใบหน้าเมื่อเรียวปากหยักเลื่อนลงมาดูดซับความชื้นจากเนียนผิวบนลำคอขาวผ่อง หญิงสาวร้อนรุ่มขึ้นมาในฉับพลันจนต้องรั้งคอเสื้อของชุดกระโปรงให้อ้ากว้างเพื่อเปิดรับใบหน้าหล่อเหลาที่ฝังจมูกโด่งลงซุกไซ้ราวกับเป็นสิ่งที่เขาหลงใหลหนักหนา

“ซอนญา...ผมอยากให้คุณพูดอย่างที่คุณพูดอีกครั้ง”

“ค่ะ...แดเนียล...อืม...อา...คุณช่างน่าหลงใหล”

เสียงหวานเริ่มขาดเป็นห้วง ๆ เมื่อชายหนุ่มกดคางสากระคายลงกับเนินเนื้อกลมกลึงใต้เนื้อผาบางเบา มือหนาของเลื่อนมากอบกุมและเคล้นคลึงสองเต้าที่กระเพื่อมขึ้นลงโดยปราศจากบราเซียขวางกั้น ร่างสูงกดต้นขาแข็งแรงลงบนหน้าขาเรียวงามและสัมผัสได้ทันทีว่าใต้กระโปรงเนื้อบางคือเนื้อนวลที่ก็ปราศจากแพนตี้ขวางกั้นเช่นกัน

มันทำให้แดเนียลอดใจไม่ไหวต้องเลื่อนมือหนาใหญ่ต่ำลงและล้วงลึกเข้าไปใต้ชายกระโปรงที่เลิกขึ้นสูง

“แดน...อย่าค่ะ...อย่าค่ะ”

อลินทิราร้องห้ามทว่าเรือนกายงดงามกลับแอ่นขึ้นรับความรัญจวนที่ปะทุอยู่ใจกลางร่างสาว แดเนียลยั่วยุเธออีกครั้งด้วยปลายนิ้วแกร่งซึ่งค่อย ๆ หยั่งลึกลงไปจนถึงส่วนที่คับแคบและร้อนรุ่มทว่าชุ่มชื้น

แม้รับรู้ถึงความสุขสม แต่เสี้ยวหนึ่งของหญิงสาวกลับขื่นขมไปพร้อมกัน หลังจากนี้แดเนียลจะส่งเธอกลับบ้าน เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องของสัมพันธภาพในห้วงเวลาที่ผ่านมา มันอาจผ่านพ้นไปแล้ว และคงสิ้นสุดลงที่นี่ ที่เหลืออยู่คือช่วงเวลาแห่งการลาจาก

เขากำลังบอกลาเธอด้วยความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาจากเรือนร่างอันน่าลุ่มหลง ท้ายที่สุดก็จะเหลือเพียงความทรงจำที่มีแต่ความเข้าใจเสมือนเถ้าถ่านที่ยังหลงเหลือจากเปลวไฟเมื่อมันมอดดับ

แดน...ฉันรักคุณ นี่อาจเป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอจะบอกเขาผ่านความทรงจำในหัวใจของเธอเอง

“แดนคะ...ฉันต้องการคุณค่ะ” อลินทิราร้องบอกขณะไล้นิ้วไปบนอกแกร่งเปลือยเปล่าก่อนจูบมัดกล้ามงดงามสีแทนจัด ครบครองยอดอกแบนราบของเขาและดูดดื่มทั้งสองข้าง ลิ้มเลียไรขนอ่อนสีน้ำตาลทองบนกล้ามเนื้อขมวดเกร็ง ขณะเดียวกันก็หวิวหวั่นและปั่นป่วนในช่องท้องเมื่อเขาหยั่งนิ้วผ่านเข้าไปสู่ใจกลางที่ตอดรัด

ร่างอรชรหายใจขัดเมื่อชุดกระโปรงบางเบาหลุดลงไปกองบนพื้น อลินทิรายังลิ้มลองไปตามเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยหนั่นเนื้อแข็งแกร่งไม่รู้เบื่อ เขาเหมือนเหล็กกล้าหากก็มีชีวิตชีวาและเต็มไปด้วยเลือดเนื้ออันน่าเสน่หาไปทุกสัดส่วน

“ซอนญ่า...อา...พระเจ้า” นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์ครางออกมาอย่างหมดความอดทน ชายหนุ่มตรึงไหล่บางเอาไว้และขยับขึ้นทาบทับเธออีกหนก่อนเป็นฝ่ายลิ้นเลียร่างกลมกลึงซึ่งบิดไปมาด้วยความเสียวซ่านรัญจวน

“อื้อ...อ๊า...แดน” อลินทิราหลุดเสียงครางดังมากกว่าเดิม เธอเหมือนนักโทษที่ถูกร่างสูงสูงใหญ่ตรึงไว้ขณะใบหน้าคมคายเลื่อนไปฉกชิมทุกที่ทั้งลำคอระหง เนินออกขาวเนียน ทรวงสวยกลมกลึงและยอดทับทิมแสนหวาน แดเนียลกดไหล่เล็กเอาไว้และกดส่วนสะโพกหนาเพื่อดันความแข็งขันลงแนบสนิทกับแกนกลางของเรือนร่างโค้งเว้าด้านล่าง

“โอ...ซอนญ่า...คุณวิเศษมาก”

แดเนียลครางหอบ ครั้งนี้ใช่เพียงกดแกนกายเข้าหาแต่ยังแทรกตัวเขาเข้าสู่ความชุ่มฉ่ำจนล้ำลึก อลินทิราแยกเรียวขาออกและรับเขาไว้อย่างเต็มใจมากกว่าทุกครั้ง

“แดน...อา...คุณรู้แต่แรกใช่มั้ยคะว่าฉัน...สู้คุณไม่ได้”

หญิงสาวถามเสียงแตกพร่าขณะกอดรัดแผ่นหลังของบุรุษที่อยู่เหนือเธอซึ่งเขาเป็นผู้ควบคุมจังหวะ

“ใช่...ผมรู้ตั้งแต่ตอนคุณก้าวขา...แม้แต่ตอนออกหมัด ผมก็แน่ใจว่าถึงยังไงคุณก็หนีไม่พ้น”

“ฉันอ่อนหัดใช่มั้ยคะ...อืม...อา”

“เปล่าเลย” ชายหนุ่มส่ายหน้าน้อย ๆ และกอดตอบร่างเล็กในอ้อมแขนซึ่งเกร็งช่องท้องทุกครั้งที่ความขึงขังดันผ่านกลีบสีชมพูเข้ม

“คุณเป็นคนฉลาด...ซอนญ่า...สิ่งที่คุณแสดงออกตอนนั้น...อา...ผมยังคิดว่าคุณเป็นสายลับมือหนึ่งที่เก่งกาจ”

“ทั้งที่ฉันแพ้คุณอย่างนั้นหรือคะ...อะ...โอว”

“มันก็แค่ความไม่แน่ใจเล้กน้อย...พระเจ้า...คุณคับมาก”