บทที่ 631

หลังจากงานการกุศลจบลง เผิงฟางก็ดึงหานซานเฉียนเข้ามาหาและกล่าวคำขอบคุณ เธอกังวลอนาคตของบ้านแห่งรักตลอดเวลา และไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป ตอนนี้มีหานซานเฉียนยื่นมือเข้ามาช่วย เธอจึงรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก

สำหรับหานซานเฉียนแล้ว เรื่องนี้เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย เมื่อได้รับคำขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าของเผิงฟาง เขาก็รู้สึกละอายเล็กน้อย เผิงฟางได้อุทิศทุกอย่างเพื่อบ้านแห่งรักแต่เขาทำได้ไม่ถึงครึ่งของเธอด้วยซ้ำ ถึงแม้จะมีคุณงานความดีมากมาย แต่เมื่อเทียบกับความทุ่มเทของเผิงฟาง ไม่ต่างจากหิ่งห้อยกับแสงจันทร์

“พี่เผิง ผมก็เป็นส่วนหนึ่งของบ้านแห่งรักนะครับ ถ้าพี่พูดแบบนี้อีกผมจะไม่ไปที่นั่นแล้วนะครับ” หานซานเฉียนพูดด้วยรอยยิ้มเจื่อน ๆ

เผิงฟางหยุดคำพูดที่กำลังจะออกจากปากและพูดว่า “โอเค โอเค ฉันไม่พูดแล้ว ถ้าเธอมีเวลาก็มาบ่อย ๆ นะ เด็ก ๆ คงคิดถึงเธอ”

“แน่นอนครับ”

หานซานเฉียนเดินไปส่งเผิงฟางที่ประตูสโมสร เฉินหลิงเหยาและฉี๋อีหยุนก็ออกไปด้วยกัน ขณะที่เธอทั้งสองออกไป เห็นได้ชัดว่าเฉินหลิงเหยากำลังจับมือฉี๋อีหยุน

ด้วยนิสัยของเฉินหลิงเหยา เธออาจจะพูดอะไรบางอย่างกับฉี๋อีหยุน

อย่างไรก็ตาม หานซานเฉ