บทที่ 10 แอบหวงหญิงสาวกรีดกรายเดินตรงไปที่รถยนต์หรูที่มาจอดรอรับอยู่หน้าตึกคณะฯ วันนี้ไม่ใช่รถของอธิปแต่เป็นรถโอโซน"ทำไมช้า" ทันทีที่เธอนั่งลงบนเบาะเขาก็เอ่ยถามเสียงเรียบ กาเนสวางกระเป๋าไว้บนหน้าตักและดึงเข็มขัดมาคาดตัว "ถามทำไมไม่ตอบ""จู้จี้จังอะ ก็เรียนเพิ่งเสร็จไหมจะถามทำไมเนี่ย""แค่อยากรู้" เมื่อได้คำตอบที่พอใจแล้วเขาลอยหน้าลอยตา ขับรถออกมาจากมหาวิทยาลัยแต่ก็อารมณ์ดีได้ไม่นานเพราะเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าในไลน์กาเนสดังขึ้นสามครั้งติด เขาไม่ได้อยากจะเดาให้เสียเวลาเลย เพราะรู้ว่าคนที่ส่งข้อความมาคืออธิปครืด~ ครืด~ว่าแล้วว่าแม่งต้องโทรมาแน่ ๆ โอโซนเหลือบตามองโทรศัพท์มือถือที่กำลังสั่นสะเทือนอยู่ในมือกาเนสแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร"สวัสดีค่ะพี่อัค"(เย็นนี้ไปทานมื้อค่ำกันที่ไหนดีครับ) อธิปกรอกเสียงเข้มกลับมาแต่กาเนสไม่ได้ตอบรับคำชวน เธอเหลือบตามองโอโซนที่ตั้งหน้าขับรถอย่างเงียบ ๆ"เย็นนี้เนสมีงานค่ะ เลยไม่ได้ไปทานมื้อค่ำกับพี่อัค เอาไว้เป็นวันหน้านะคะ ขอบคุณนะคะที่นึกถึงกัน" เธอยิ้มหวานจนคนข้าง ๆ รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมา(ครับ เอาไว้วันหน้าเราค่อยไปก็ได้)"ค่ะ" หญิงสาวกดวางสายพร้อมกับเสียง
บทที่ 11 จริงจังกาเนสกระแทกตัวนั่งลงบนโซฟาด้วยความหงุดหงิด เธอมองโอโซนที่กำลังถือของเดินผ่านไปตาขวาง "ฉันก็อยากมีเวลาส่วนตัวนะ นายจะไม่กลับบ้านกลับช่องเลยเหรอ""กลับก็ตอนที่อยากกลับนั่นแหละ" เขาหันมาตอบด้วยความมั่นใจพลางเอาของที่ซื้อมาเก็บเข้าที่ เมื่อเสร็จแล้วก็เดินมานั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับกาเนส "อยากให้กลับหรืออยากให้อยู่ต่อ""อยากให้กลับ" กาเนสตอบเสียงดังฟังชัดแต่ไม่รู้เธอจะตอบทำไมให้เปลืองน้ำลาย ในเมื่อเขาไม่ยอมกลับอยู่แล้ว"เอาไว้เบื่อค่อยกลับ อยู่ห้องคนเดียวมันก็น่าเบื่อ""แต่ฉันอยากอยู่คนเดียว อยากมีความเป็นส่วนตัวเข้าใจป่ะ" โอโซนพยักหน้าเข้าใจแล้วชี้ไปที่ห้องนอนเธอ "ทำไม" กาเนสมองตาม"คืนนี้ให้กูนอนในห้องไหม แล้วมึงนอนที่นี่จะได้มีความเป็นส่วนตัวไง" หญิงสาวหยิกแขนชายหนุ่มด้วยความหมั่นไส้แล้วง้างมือขึ้นแต่ถูกโอโซนห้ามไว้ก่อน"ตบหนึ่งครั้ง กูกระแทกหนึ่งยกเอาไหม" เธอเลิ่กลั่กแล้วลดมือลง"ไอ้บ้า!" ร่างบางลุกขึ้นแล้วเดินนวยนาดออกมาจากห้องนั่งเล่น เธอปิดประตูห้องนอนส่วนตัวเสร็จสรรพก็เดินมาทิ้งตัวนอนบนเตียงนุ่ม ๆครืด~เสียงข้อความเข้าทำให้เธอต้องลุกขึ้นมาดูอีกครั้ง กาเนสขมวดคิ้วยุ่
บทที่ 12 ขัดจังหวะกาเนสแยกเขี้ยวใส่แล้วไม่ได้ต่อปากต่อคำกับโอโซนอีก เพราะรู้ว่าเถียงไปเธอก็ไม่ชนะเขาหรอก"พรุ่งนี้จะกินอะไรก็บอกแล้วกัน เผื่อขยันตื่นเช้าจะทำให้กิน" เขาถามโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาสบตาเพราะกำลังยุ่งอยู่กับการเอาช้อนส้อมจิ้มมันฝรั่งเพื่อนำไปต้ม กาเนสอมยิ้มมองเขาด้วยความรู้สึกหลายอย่าง "มองกูแบบนั้นเอากันในครัวเลยไหม""ไอ้หื่น! คิดเป็นอยู่เรื่องเดียวเหรอ""ก็เห็นมองอยู่ได้ ไม่ตอบคำถามกูสักที""ใจคอจะไม่กลับบ้านเลยเหรอ พ่อแม่แกแจ้งความลูกหายแล้วมั้ง" ชายหนุ่มถอนหายใจเบา ๆ แล้วเดินเข้าไปหากาเนสในตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมาพอดี ริมฝีปากจิ้มลิ้มถูกเขาครอบครองอย่างง่ายดาย"พูดมาก! ไหนบอกมาช่วยไง""อึก..แล้วทำไมต้องจูบ! นิสัยไม่ดี""ก็ใครให้มึงพูดมากอะ จะช่วยก็มานี่" เขาลากแขสกาเนสไปที่เคาน์เตอร์แล้วจับมือเธอไว้แน่น "ทำเป็นไหม ใช้ช้อนส้อมจิ้มมันฝรั่งแบบนี้ หรือจะให้กูสาธิตให้ดูก่อน" เธอเอียงหน้าหลบ"ไม่ต้อง แค่นี้ทำเองได้""อืม งั้นก็ทำไปอย่าพูดให้มาก เดี๋ยวจะเปลี่ยนใจจากกินสเต๊กมากินมึงแทน""จู้จี้!""พูดมาก!" โอโซนตอบกลับทันควันแล้วหันไปแกะกระเทียมเพื่อจะทำไปทอดในสเต๊กด้วย หลายนาทีที่
บทที่ 13 ลูกจิ้งจอกตัวน้อยโอโซนขโมยจูบปากกาเนสแล้วเดินออกไปจากห้องนอน เพื่อทำอาหาร"เพิ่งรู้ว่าแกทำอาหารเก่ง""เอาเก่งด้วยนะ""โว๊ย! ไม่คุยด้วยแล้ว""เดี๋ยว" ร่างบางหยุดเดินกะทันหันแล้วหันมาเลิกคิ้วถามโอโซน"มีไร""วันนี้ไปไหน""ทำงาน ถ่ายสินค้านิดหน่อย""สินค้าอะไร""ชุดว่ายน้ำ""กูไปด้วย""ไม่! จะไปทำไมไม่ใช่งานของนายสักหน่อย เดี๋ยวก็มาบ่นว่าเบื่ออีกน่ารำคาญ""กูจะไป" เขาอนุญาตตัวเองและไม่ฟังเสียงฮึดฮัดที่กาเนสแสดงออกมา ไม่มีคำพูดไหนออกจากปากเธอก็แสดงว่าเขาไปได้ "โป๊มากไหม""ชุดว่ายน้ำมันก็ต้องโป๊สิถามได้""หนึ่งถึงสิบ บอกมาว่าอยู่ระดับไหน" เขทวางมือจากการทำอาหารหันมารอเอาคำตอบจากกาเนสอย่างจริงจัง เธอกัดริมฝีปากแล้วตอบ"ก็เจ็ดแปดประมาณนี้มั้ง ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องใส่แบบไหน""งั้นก็ไม่ต้องไป เสียหายเท่าไหร่กูจ่ายเอง""เฮ้ย! ก้าวก่ายมากไปป่ะ งานก็งานฉันนะแกจะมาทำแบบนี้ไม่ได้"โอโซนหันกลับมาสบตากับคนที่ยืนกอดอกอยู่ตรงประตูห้องครัวก่อนจะเดินเข้ามาประชิดตัวกาเนส"เพราะกูหวง กูรวยกูจ่ายเงินค่าจ้างนั่นให้มึงเอง กูจ่ายสองเท่าเลยเพื่อแลกกับการไม่ให้มึงไปยืนอวดหุ่นหน้ากล้องแบบนั้น""จริงจัง
บทที่ 14 อารมณ์น้อยใจ"ฟู่..ฉันจะไม่โมโหร้าย ฉันจะใจเย็น ๆ" กาเนสยิ้มให้โอโซนแต่เหมือนจะแยกเขี้ยวมากกว่า เขากระตุกยิ้มมุมปากแล้วตวัดแขนขึ้นมากอดคอเธอไว้ "ไอ้โชน!""ไหนบอกจะไม่โมโหร้ายไง เรียกไอ้เหมือนกูเป็นทาสมึงไปได้"หนอย..ไม่ได้เป็นก็เหมือนเป็นนั่นแหละ! มีที่ไหนตามติดขนาดนี้"เอาแขนออกเลย ต้องไปถ่ายต่อให้เสร็จ" ไม่ทันจะได้ก้าวออกไกลตัวโอโซนก็ถูกเขารั้งท้ายทอยไว้ด้วยมือหนาเพียงข้างเดียวร่างบอบบางก็ลอยมากระแทกตัว "โชน! มันจะมากไปแล้วนะ ทำบ้าอะไรของแกเนี่ย""ยังจะไปถ่ายอีกเหรอ กูไม่ให้ไปหรอกนะ""นี่มันงานฉันนะ""..ได้!" โอโซนเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดอะไรสักอย่างไม่นานเสียงข้อความเข้าจากโทรศัพท์ของกาเนสก็ดังขึ้น "งั้นกูจ้างมึงให้กลับบ้านกลับกูตอนนี้!""ไอ้บ้าหนิ! จริงจังมากไปไหมเนี่ย" กาเนสส่ายศีรษะไปมาอย่างระอาใจกับสิ่งที่โอโซนทำ เงินที่เขาโอนมาไม่ใช่น้อย ๆ "โอนมาทำไมเยอะแยะรวยมากรึไง""เออ กูรวยกรวยใหญ่ด้วย!""ทะลึ่ง! อย่าทำตัวน่ารำคาญได้ไหมฉันต้องทำงานให้เสร็จ ไม่งั้นได้เป็นข่าวซุบซิบว่าเล่นตัวแน่""เนส ถ้ามึงกลับไปกูจะทำโทษมึง""อะไร เกี่ยวไร""มึงดื้อกับกู" หญิงสาวทำหน้าบึ้งแล้วเดินกลับ
บทที่ 15 ง้อกลางดึก โอโซนกับเพื่อนร่วมชะตากรรมยังนั่งดื่มกันไม่เลิกจนตอนนี้เวลาล่วงเลยมาถึงห้าทุ่มกว่า ๆ ไม่สิจะเที่ยงคืนแล้วต่างหาก เหลือไม่กี่นาทีก็เป็นวันใหม่แล้ว"กูต้องไปพักผ่อนแล้วนะ เดี๋ยวทำงานไม่ได้" บดินทร์ลุกขึ้นแล้วเก็บจานที่นำมาใส่กับแกล้มเข้าบ้าน ส่วนขุนเขากับธันวาเข้าไปนอนในบ้านบดินทร์นานแล้ว"มึงง่วงยัง" ปรินหันมาถามเพื่อนเสียงยืดยานแต่โอโซนกลับนั่งเงียบ ปกป้องที่นั่งคอตกอยู่ได้ยินก็รีบเงยหน้าขึ้นมาถามโอโซนตรง ๆ"กูขอถามจริง ๆ เถอะ..มึงเบื่อหรือมึงกำลังทะเลาะกับอีเนส" เสียงพ่นลมหายใจออกดังขึ้นเป็นคำตอบที่ดีสำหรับปกป้องและปริน ทั้งสองพยักหน้าอย่างรู้กัน"กูเบื่อนิดหน่อย""เออ…เบื่อก็เบื่อวะ แล้วนี่ไม่เมาบ้างหรือไงพวกกูหัวจะถึงตีนแล้วนะ" ปรินปรือตาขึ้นมาพูดก่อนจะเอนตัวไปซบไหล่โอโซนแต่ทว่าเขากลับลุกขึ้นทำให้ปรินฟุบตัวนอนบนม้านั่งและหลับไปเลย ปกป้องชี้นิ้วไปที่ปรินหมายจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็หลับไปก่อน"พวกมึงเนี่ยนะ.." เขาถอนหายใจแล้วแบกเพื่อนเข้าไปนอนในบ้านบดินทร์ดี ๆ เมื่อเสร็จธุระแล้วก็ขับรถกลับแต่ยังลังเลใจอยู่ว่าจะกลับคอนโดตัวเองหรือกลับคอนโดกาเนส โอโซนเลี้ยวรถมาจอดเที
บทที่ 16 ง้อ(2)กาเนสเบือนหน้าหลบริมฝีปากหนาที่ตามมาซุกไซ้ลำคอเธอแต่ก็ถูกโอโซนรวบมือทั้งสองข้างไว้ แต่จู่ ๆ เขาก็หยุดการกระทำทุกอย่างแล้วแค่นหัวเราะ"ถ้าไม่ได้ตั้งใจมาง้อหรือมาหากูก็กลับไปเถอะ" เขาหันหลังเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงนอนหนานุ่มซึ่งไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวเลย กาเนสคงเป็นผู้หญิงคนแรก"ง้ออะไร" เธอเบ้ปากใส่แล้วเดินเข้าไปหาโอโซนที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงแล้วดึงแขนเขาลุก แต่กลับถูกเขาสะบัดแขนออกจนเธอล้มลงไปทาบทับเขาเอง "เจ็บนะ!""ใครใช้ให้มึงดื้อ""ดื้อตรงไหน""เยอะเลยล่ะ" ชายหนุ่มหันมานอนหงายแล้วรั้งร่างบางลงมานอนกอดไว้แนบแน่น "ถ้าจะง้อกูก็นอนนิ่ง ๆ กูหลับค่อยออกไป""ไม่เอา ฉันอึดอัดนะ""อึดอัดก็ต้องทน" เธอจะยอมตามใจเขาสักชั่วโมงสองชั่วโมงก็ได้ เผื่อว่าโอโซนจะหายโกรธ กาเนสเหลือบตามองคนตัวโตที่กำลังพ่นลมหายใจออกร้อนใส่ขมับเธอด้วยความไม่สบายตัว จะขยับก็กลัวจะไม่ถูกใจเขาอีก"อึดอัดนะ หันหน้าไปทางอื่นได้ไหม ลมหายใจมันร้อน""เปิดแอร์" โอโซนขยับปากพูดเสียงเบาแล้วซุกหน้าเข้าหาศีรษะทุยเล็ก ริมฝีปากหนาประกบจูบลำคอระหงเบา ๆ พลางอมยิ้มที่กาเนสยอมตามใจเขา เวลาผ่านไปนานพอสมค
บทที่ 17 งอแงกลางดึกของวัน กาเนสขยับนอนหงายพร้อมควานหาคนข้างกาย เมื่อไม่เจอจึงลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงด้วยความงัวเงียเหมือนเด็กน้อย"โชน" กาเนสเรียกหาชายหนุ่มพร้อมกับดึงผ้าห่มมาห่อตัวแล้วเดินออกมาจากห้องนอน เธอเอียงคอมองโอโซนที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงด้านนอก "หิวข้าว" เสียงยืดยานของกาเนสทำให้โอโซนหันมามอง เขาดับบุหรี่แล้งเดืนเข้ามาหาเธอ"ว่าไงนะ" ชายหนุ่มแสร้งเงี่ยหูฟังแล้วขโมยหอมแก้มหญิงสาวหนัก ๆ แล้วก้มลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มที่โผล่พ่นขอบผ้าห่มออกมา"หิวข้าว""อืม เดี๋ยวทำข้าวผัดให้กิน" โอโซนเดินผ่านกาเนสไปแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อถูกเธอรั้งมือไว้ "มีไร""ไปซื้อยาคุมมาให้ด้วย""อืม" เธอปล่อยมือเขาแล้วเดินทำหน้าบูดบึ้งเข้าไปในห้องนอนเหมือนเดิม โอโซนกระตุกยิ้มมุมปากแล้วออกไปซื้อยาคุมพร้อมกับของกินล็กน้อย เขากลับมาห้องพร้อมกับของที่กาเนสสั่งและผลไม้สดที่เธอชอบกิน"อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ""อืม ฉัน..เจ็บตรงนั้นนิดหน่อยลืมบอกให้ซื้อยามาทาด้วยอะ" โอโซนยิ้มจนหน้าบานที่กาเนสไม่รู้สึกเขินอายกับเขา "ยิ้มอะไรนักหนา""พอใจยิ้ม พอใจที่มึงทำตัวน่ารัก""อยากให้ทำตัวน่ารักก็โอนเงินมาแสนหนึ่ง""ค่าแรงเห