ตอนที่ 24 สามีเกรี้ยวกราดภรรยาควรตามใจ 2

เสียงดังโครมครามทำลายข้าวของเครื่องเรือนดังครืนๆ ทำเอาสาวใช้ของจวนตระกูลหลิงสามนางที่กำลังทำความสะอาดในเรือนชานต่างพากันตกใจวิ่งเข้ามาดูกันอย่างสามัคคี พวกนางมองเห็นสามีตัวโตของคุณหนูหลิงเวยกำลังกราดเกรี้ยวอาละวาดโดยที่คุณหนูเพียงยืนมองตามด้วยเนื้อตัวสั่นเทาใบหน้าแดงก่ำน้ำตาไหลริน

อา...ภาพนี้ต้องบอกต่อ

แทนที่จะตระหนกตกใจ สาวใช้ทั้งสามนางกลับคิดไปอีกทาง และไม่คิดจะเข้าไปห้ามปรามหรือช่วยเหลือหลิงเวยแต่อย่างใด ทั้งยังทิ้งงานในมือวิ่งออกไปนอกเรือนเพื่อหมายจะคาบข่าวไปนินทาอย่างสนุกปากตามวิสัย

การนินทาเจ้านายเป็นงานหลักยิ่งกว่างานใดๆ

ฟงชินหยางยืนตระหง่านอยู่เหนือซากปรักหักพังของตู้โต๊ะตั่งเครื่องเรือนทั้งหลายทั้งเล็กทั้งใหญ่โดยไม่มีอาการเหนื่อยหอบใดๆ เลยสักนิด เขาสามารถพังเรือนทั้งหลังยังได้

ชายหนุ่มปรายสายตาคมดุมองปราดไปที่ร่างบางของหญิงสาวอรชนที่ยืนนิ่งกะพริบตามองเขาผ่านม่านน้ำตาสีใส

ในครานี้น้ำตาของนางทำให้เขายิ่งคันตามเนื้อตัวโดยเฉพาะที่ฝ่ามือ

เขากำลังคันมืออยากฆ่าคน!

“เจ้าไม่ควรอ่อนแอให้ใครเหยียบย่ำ” เขาเอ่ยเสียงกดต่ำครางคำราม “เจ้าควรเข้มแข็ง”

หลิงเวยเงยหน้าขึ้นสู้สายตาคมดำอย่างไม่มีหลบเลี่ยงถึงแม้ว่าดวงตาของนางกำลังพร่ามัวไปด้วยม่านน้ำตา

“เจ้าควรเอาคืน” เขายังคงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเช่นเดิม

“ข้ารู้...” หลิงเวยกะพริบตาไล่น้ำสีใสให้หมดไปแล้วเอ่ยต่อ “ข้ารู้ มิใช่ว่าข้าไม่อยากทำ แต่มันปุบปับเกินไป”

ฟงชินหยางหรี่ตาก้มหน้ามองนางผู้เป็นภรรยาที่ตัวเล็กนุ่มนิ่มอ่อนปวกเปียกเหลือประมาณ แน่นอนว่านางทำไม่ได้ หากนางทำได้แล้วจะเป็นนางได้อย่างไร เรื่องนี้เขาย่อมเข้าใจ

“ตามข้ามา!” ชายหนุ่มเอ่ยคำรามอีกคราพลางหมุนตัวเดินนำหน้าหลิงเวยออกมาจากในห้อง เขาจักต้องเป็นผู้นำที่ดีให้ผู้ตามอย่างนาง

หลิงเวยจึงก้มหน้าเดินตามไปโดยไม่คิดจะขัดขืนอันใด

ภาพของชายหนุ่มร่างใหญ่คล้ายจอมปีศาจกำลังเดินแบบย่างสามขุมนำหน้าหญิงสาวร่างเล็กคล้ายนางฟ้าตัวน้อยแบบนั้นทำเอาเหล่าทหารกล้าที่ยืนนิ่งฟังเสียงโครมครามเมื่อครู่ต่างพากันเดินตามเป็นขบวนอย่างรู้หน้าที่โดยไร้ซึ่งคำถามใดๆ

ฟงชินหยางเดินนำหน้าขบวนด้วยมาดอึมครึมคล้ายเมฆหมอกสีดำทมิฬก่อนพายุคำรามออกจากเรือนเล็กทรุดโทรมแค่สะกิดก็พร้อมพังครืนหลังนั้นโดยมีหลิงเวยกลั้นหายใจเดินตามโดยไม่กล้าเอื้อนเอ่ยคำใดพร้อมด้วยสาวใช้ติดตามและทหารร่างใหญ่สีหน้าถมึงทึงหลายผู้หลายนาม ทั้งหมดเดินตามบุรุษร่างใหญ่ที่สุดมาตามทางเดิน 

ฟงชินหยางปรายสายตาคมปลาบร้ายกาจไปทางทหารคนหนึ่ง เมื่อสายตาคมทั้งสองสบกันจึงเข้าใจสัญญาณทางสายตาได้ไม่ยาก ทหารกล้านายนั้นพลันหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

 บุรุษร่างหนาทั้งยังสูงใหญ่แผ่กลิ่นอายไม่ธรรมดาคล้ายกับพญามัจจุราชผู้นี้กำลังเดินจนกินพื้นที่เต็มสองข้างฝั่งทางเดินระหว่างเรือนคล้ายกับอยู่กลางสมรภูมิรบเช่นขุนศึกกระหายเลือด เขามองกราดนับเรือนชานแต่ละหลังอย่างละเอียดทั้งมุมอับมุมเล็กมุมลับเป็นสัญญาณบางอย่างให้ลูกน้องได้มองกราดอย่างปราดเปรียวไปด้วยกันอย่างเงียบเชียบ

กระทั่งถึงเรือนใหญ่กลางจวนฟงชินหยางจึงหยุดเท้าก้าวเดิน เพื่อให้เหล่าลูกน้องเพียงยืนรออยู่ทางด้านหน้าของเรือนอย่างเป็นระเบียบ มีเพียงเจ้านายทั้งสองที่พากันเดินเข้าไปด้านใน

ฟงชินหยางเดินนำหน้าหลิงเวยเข้ามายังห้องโถงกลางเรือนด้วยมาดเย็นชาใบหน้าเรียบเฉยสายตาดุดันดำทมิฬแผ่กลิ่นอายสังหารของจอมมารชัดเจน  

เขาเดินเข้าเรือนกลางมาจนเจอกับผู้นำตระกูลหลิง

เสนาบดีกรมคลังหลิงอี้ถังกำลังนั่งเล่นหมากล้อมกับบุตรชายคนหนึ่งโดยมีบุตรชายอีกสองคนยืนมองอยู่ข้างๆ บ่งบอกได้ว่ากำลังสบายอารมณ์กันเหลือเกิน   

เมื่อบุตรชายทั้งสามของหลิงอี้ถังมองเห็นฟงชินหยางเดินเข้าเรือนมา พวกเขาจึงพากันหันหน้ามาทำความเคารพและกล่าวทักทายกับชายหนุ่มร่างยักษ์อย่างเป็นมิตรด้วยหวังผลเส้นสายทางการทหารตามความต้องการของบุรุษเช่นพวกเขา