ตอนที่ 8 ได้โปรดแต่งงานกับพี่เถอะ 1

‘พูดแบบนี้มันหมายความว่าอย่างไรกัน พี่ดินพามาบ้าน มาหาย่า นั่นหมายถึง ไม่มั้ง’ หญิงสาวอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ วันนี้คณิศรทำดีกับเธอ ให้ความสนิทสนมแบบคนที่น่าไว้ใจ อีกอย่างเขาโปรยเสน่ห์ให้เธออย่างรุนแรง จนเธอหัวใจจะระเบิดไปหลายรอบ

ความเป็นจริงชนิษฐาไม่รู้ว่าเขาหลอกใช้ ตอนนี้คณิศรกำลังโปรยหว่านให้เธอรักให้เธอหลงเขา ดวงตาที่พร่างพราวนั่นทำให้เธอตกบ่วงรักลงไปอย่างง่ายดายความชอบที่มีมากกว่าร้อยเปอร์เซ็นต์อยู่แล้ว ตอนนี้ก็ยิ่งชอบเขาเข้าไปใหญ่

เธอกวาดสายตามองไปรอบบ้านของคุณย่า เพื่อลดความกังวล แต่ยิ่งเห็นว่าเขาร่ำรวย และฐานะที่แตกต่าง ทำให้รู้สึกตื่นเต้นยกใหญ่ มือเย็นมาก

คณิศรจับมือของเธอแล้วบีบ หญิงสาวจึงยกหน้ามองเขา

“เมี่ยงไม่กังวล และไม่ต้องกลัวนะ ย่าของพี่ใจดีมากครับ”

“ค่ะ ค่ะ คือเมี่ยงยังไม่เคยไปบ้านเพื่อนคนไหนเลยนะคะ พี่ดินเป็นคนแรกที่เมี่ยงมาเยี่ยมบ้านค่ะ”

“พี่ใช่เพื่อนของเมี่ยงที่ไหนกัน” เขายิ้มให้อย่างกรุ่มกริ่ม เสน่ห์ของคณิศรมีเยอะแยะ สำหรับชนิษฐาเขาขยิบตาจ้องแบบหวานๆ ทำท่าทียักคิ้วลิ่วตาเล็กๆ น้อยๆ เธอต้องก็ติดกับดักเขาเสียแล้ว

สายพิณยกทุกอย่างมาตั้งที่บนโต๊ะ เป็นเวลาเดียวกับที่คุณย่าออกมาจากห้องน้ำ ท่านตรงมายังทั้งสองหนุ่มสาว

คณิศรลุกขึ้นไปสวมกอดท่าน แล้วทำท่าออดอ้อน เขาหอมแก้มเหี่่ยวๆ ของคุณยายอย่างแสนรัก

“ไม่ต้องมาทำดีเอาตอนนี้นะ ชิ... ไม่กลับมานอนที่บ้านเมื่อคืน หายหัวไปเลย” พูดแล้วท่าก็หยิกเหน็บลงไปที่ผิวหนังเนื้อแขนของเขา

“โอ๊ย! ย่าครับ” คณิศรอุทานเบาๆ แล้วก็ทำปากปุ้ยใบ้ให้ย่ามองมาทางชนิษฐา

หญิงสาวยกมือไหว้ท่าน ทันทีที่ได้สบสายตา

“สวัสดีค่ะคุณย่า”

กิริยาที่อ่อนหวานแช่มช้อย ใบหน้าที่หมดจด แถมยังรอยยิ้มที่พิมพ์ใจ รวมถึงการแต่งเนื้อแต่งตัว ทำให้คุณย่าถึงกับยิ้มออกมาทั้งสายตาอย่างพึงพอใจ

ท่านตีเผียะไปที่แขนของหลานชาย

“ทำไมไม่บอกว่าจะพาน้องมาเที่ยวที่บ้าน”

“น้องชื่อเมี่ยงครับย่า ถ้าผมบอกย่า ก็ไม่เซอร์ไพรส์น่ะสิ”

ย่ามณีดีใจมากๆ ที่เห็นเห็นหลานชายควงสาวสวยมาเจอ และเป็นผู้หญิงที่น่ามองไปทุกระเบียบนิ้ว ผิดจากสาวๆ ที่คุณย่าเคยเห็นๆมา เอาที่คณิศรควงมาให้เจอโดยบังเอิญ ไม่นับรวมที่สายสืบที่รอบตัวของคณิศรได้แอบส่งรูปถ่ายมาให้

“เมี่ยงเป็นรุ่นน้องที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันครับ แต่คนละคณะ เธอเรียนเกี่ยวกับการบริหารธุรกิจ”

“ดีใจจังเลยที่ได้เจอหนูเมี่ยงนะ”

ได้รับการต้อนรับแบบนี้เธอก็ยิ้มนวล คุณย่าเดินเข้ามาหา และจับเนื้อจับตัว สายตาของท่านก็เพ่งพิจารณาไปทั่วร่างของชนิษฐา

ความอุ่นใจเกิดขึ้นมาอย่างประหลาด เธอรับรู้ได้ถึงความใจดีของคุณย่ามณี

“เป็นแฟนกันนานแล้วเหรอ คบกันนานหรือยัง ไม่เห็นพี่ดินเคยพูดถึงเลย ฮึ... น่าตีนัก” ไม่พูดเปล่า หันไปตีหลานชายอีกครั้ง

ชนิษฐาไม่พูดอะไรเ พราะเธอไม่ได้คบกับคณิศรแบบแฟน แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ เพราะเกรงจะเป็นการหักหน้าของท่าน

“ผมก็อยากขอเมี่ยงเป็นแฟนเหมือนกันครับ”

ชนิษฐาถึงกับตะลึง เธอมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ปีนี้น้องก็จะเรียนจบแล้วครับคุณย่า เหลือแค่สอบไฟนัล”

“จริงเหรอ” หันไปถามเอากับชนิษฐา

“ค่ะ” เธอตอบออกไปอย่างไว สายตามองสลับใบหน้าของคุณย่าและคณิศร

ที่จริงชนิษฐาเพราะไม่รู้จะพูดอะไร จริงๆ มันไม่ตั้งตัวที่จะได้เยินคำพูดอย่างนี้จากเขา คณิศรยังไม่ได้บอกชอบเธอสักคำ แต่บอกคุณย่าว่าเขาอยากเป็นแฟนกับเธอ

“กิจการงานบ้านเรามีเยอะแยะ หนูเมี่ยงจบแล้ว ก็แต่งงานกับพี่ดินเลยนะลูก ย่าจะจัดงานให้อย่างใหญ่โต”

“คุณย่าคะ คือว่า...” ชักจะเลยเถิด เธอกำลังจะขวาง

แต่คณิศรกับพูดขัด...

“ขอบคุณมากครับคุณย่า” คณิศรรีบยกมือไหว้ แล้วกอดประจบคุณย่า ท่านเลยใช้มืออีกข้างหนึ่งดึ่งร่างของหญิงสาวเข้ามากอดอีกคน

“รู้ไหมวันนี้เป็นวันที่ย่าดีใจที่สุดเลย คงกินข้าวได้อร่อยแน่ๆ พิณตักข้าวเลยนะ”

“ค่ะ”

ทุกคนหันมามองหน้าชนิษฐาอย่างยินดีต้อนรับเธอเข้ามาสู่ครอบครัวดี

คณิศรยิ้มเต็มใบหน้าให้กับชนิษฐา เธอส่ายหัวนิดๆ แต่เขากลับพยักหน้าหน่อยๆ เป็นอันรู้กัน เหมือนกับคณิศรจะบอกกับเธอว่าเขาตั้งใจจริง

ชนิษฐาเครียดจนคิ้วขมวด เขาชอบเธอตรงไหน เมื่อไร? ซึ่งมันหาคำตอบไม่ได้

คณิศรทำมือวาดในอากาศเป็นรูปหัวใจ บอกกับเธอนัยๆ ว่า เขาและเธอหัวใจตรงกัน

ทั้งสองหนุ่มสาวอยู่คุยกับคุณย่าเกือบสองชั่วโมงครึ่ง ก่อนจะขอตัวกลับ

“วันมะรืน ย่าจะไปสู่ขอหนูกับคุณป้านะ”

‘ไวมาก’ เธอยังไม่รู้จะเกริ่นบอกป้าช่อม่วงอย่างไรเลย ทุกอย่างกะทันหันไปหดม ชนิษฐายังไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ อีกอย่างคณิศรยังไม่ได้บอกรักเธอเลย...

แต่ความรักที่เธอมีให้กับเขามากมายก่ายกอง ความชอบที่มากจนล้นหัวใจ ที่มอบให้กับคณิศร ทำให้เธอไม่ปฏิเสธกับเรื่องนี้