ตอนที่ 7 ตัวแทน 2

ชนิษฐาตื่นมาตั้งแต่เช้าตรู่ เธอขัดสีฉวีวรรณตัว ก่อนจะออกมาเลือกชุดที่จะใส่ไปเรียนขับรถกับคณิศรอย่างบรรจง

หญิงสาวถ่ายรูปส่งไปให้หรือฤดีรัตน์ดูหลายรูป แต่ฝ่ายนั้นยังไม่ตื่น จึงไม่ได้ให้คำตอบ ชนิษฐาจึงตัดสินใจใส่เป็นชุดกระโปรงที่ดูเรียบร้อย น่ารักหวานแหวว เพราะเป็นอะไรที่น่าจะสร้างความประทับใจให้กับคณิศร

ทั้งที่เธอก็รู้ว่าผู้หญิงในแบบที่คณิศรชอบคือเปรี้ยวเข็ดฟัน แต่ว่าชนิษฐาอยากให้เขาได้เห็นผู้หญิงที่แตกต่างแบบเธอ

เมื่อใกล้เวลานัดเธอออกไปยังจุดนัดหมาย ชนิษฐายืนอยู่หน้าร้านมินิมาร์ท หน้าตู้กดเงินสดของหลายธนาคารที่วางเรียงราย

ด้านข้างร้านมินิมาร์เป็นบ้านคนที่ปลูกดอกไม้พวงครามที่โรยตัวแล้วยังจับกลุ่มเป็นช่ออย่างสวยงาม

สายตาของหญิงสาวมองตามถนนทั้งสองฝั่ง ไม่รู้ว่าคณิศรจะมาทางไหนอย่างหัวใจจดจ่อ เป็นเวลาที่เปลี่ยนโลกสีมอๆ ของชนิษฐาให้มีสีสัน

คณิศรมองไปยังจุดนัดพบ ดวงตาของเขาได้ปะทะเข้ากับร่างอรชรของหญิงสาว ชนิษฐาปล่อยผมยาวจะสยายเต็มแผ่นหลัง เธอติดกิ๊บน่ารักบนศีรษะสองอันด้วย จุดเด่นคือเส้นผมของชนิษฐาที่ดำขลับตัดกับดอกพวงครามที่กระเดียดไปทางสีม่วง เธอยืนอยู่ใต้ดอกไม้ และตรงพื้นมีดอกกระจายเกลื่อน คณิศรถึงกับตะลึงในความสวยนั่น

ปริ้น ปริ้น... เขากดแตรรถ

ชนิษฐาหันมาตามเสียง เธอจำรถเขาได้ หญิงสาวส่งยิ้มหวานให้แต่ไกล ชนิษฐารีบวิ่งเข้ามาก่ อนจะเปิดขึ้นไปนั่งข้างๆ

“สวยกว่าเมื่อวานอีกนะ”

เมื่อได้รับคำชม เธอก็รู้สึกเขินอายหนักมาก เริ่มหายใจติดขัด หัวใจใต้อกสาวเต้นระรัว

“กินอะไรมาหรือยังล่ะ พี่พาไปกินติ่มซำไหม”

“ยังค่ะ กินอะไรก็ได้ค่ะ”

เหมือนกับเป็นออกเดทกับคนรักเลย ชนิษฐาได้แต่มองไปข้างหน้า ท้องฟ้าสีครามดูสดใสกว่าทุกวัน คลายกับความรู้สึกของหญิงสาวในตอนนี้ มันสว่างวาบไปทั้งใจ

ชนิษฐาลอบมองหน้าของคณิศรอยู่เป็นระยะ บอกได้คำเดียวว่ายิ่งชอบเขา และก็ยิ่งชอบเข้าไปอีก มันมากขึ้น และยิ่งจะมากขึ้น

คนข้างๆ ก็คงจะรู้ตัว เพราะสายตาที่มองของชนิษฐานั้นหยาดเยิ้ม และพร่างพราวไปด้วยความรู้สึกดีๆ ราวกับเธอได้เทหัวใจให้คณิศรแล้วหมด

หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ เขาก็พาเธอไปหัดขับรถในพื้นที่ที่เป็นที่ดินของเขา ไปไกลถึงอำเภอจอมทอง จังหวัดลำพูน คณิศรดูใจเย็นมากๆ ในเวลาที่สอนเธอขับรถ ชนิษฐาก็เป็นนักเรียนที่ดี เธอหัวไวเสียอีก กำจัดความตื่นเต้นไปหมด เหลือไว้กับใจจดจ่อ จริงอย่างที่คณิศรพูด ถ้าเธอขับรถเป็น มันเป็นการดีกับเธอ ในเมื่อป้าไม่สอน และไม่ยอมให้ไปเรียน เธอก็เรียนเองได้

“หัวไวเหมือนกันนะเรานะ”

“ขอบคุณค่ะ พี่ดินก็ใจเย็นมากๆ ค่ะ เมี่ยงดูในคลิปหลายคลิปแล้วที่คนสอนกับคนเรียนตีกัน”

“แล้วใครชนะ”

“ผู้หญิงสิคะ แต่ก็น้ำตาท่วมไปเหมือนกัน”

“เหรอ”

การได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ ทำให้สองหนุ่มสาวได้ใกล้ชิดและสนิทสนมกันมากยิ่งขึ้น

“ที่จริงตรงนี้มันใกล้บ้านพี่นะ”

“เหรอคะ” ชนิษฐาออกอาการตื่นเต้น

“พี่อยู่ที่นี่กับย่าน่ะ อยู่กันสองคน ไม่มีใคร และก็คนดูแลย่า กับทำงานบ้าน” เขาเล่าเพราะอยากให้เธอรู้

“เราแวะไปกินข้าวเที่ยงกับย่าดีไหม”

ชนิษฐาตื่นเต้นดีใจได้แต่พยักหน้าหงึกๆ

“แล้วแต่พี่ดินค่ะ เมี่ยงยังไงก็ได้”

วันนี้โลกตอบรับและประทานพรดีๆ ให้กับชนิษฐาบ้างแล้ว เธอไม่เคยได้รับความรัก ความอบอุ่น อย่างเช่นวันนี้มากจากใครๆ เลย

คุณป้าช่อม่วงที่เธอรักและเคารพ ท่านมีนิสัยเคร่งขรึม พูดน้อย หน้าตาไม่เคยมีความสุข เอาแต่บึ้งตึงทั้งวัน ดีที่ชนิษฐายังมีเพื่อนๆ และครูบาอาจารย์ที่มองโลกในแง่บวก ทำให้หญิงสาวได้รับความสดใสจากคนอื่น ที่ไม่ใช่คุณป้า

ชนิษฐาพยายามเก็บอาการตื่นเต้นเอาไว้มาก ยิ่งตอนรถยนต์ของเขาเล่นเข้าไปในเขตสวนที่มีเนื้อที่หลายร้อยไร่ สองข้างทางปลูกดอกไม้เรียงราย

“คุณย่าของพี่ปลูกดอกไม้ขายน่ะมี คนงานเกือบ 100 คน”

ชนิษฐาเอาแต่ตะลึงมองไปข้างนอกเพื่อเก็บความงามด้วยสายตาเอาไว้ จนท้ายสุด เธอก็อดที่จะหยิบมือถือมาถ่ายทั้งรูปและวีดีโอเก็บเอาไว้

รถวิ่งไปในกลุ่มต้นไม้ใหญ่ที่ปลูกเรียงรายล้อมรอบบ้านเรือนไทยหลังเบ้อเร่อ ใต้ถุนมีคนอยู่จำนวนหนึ่งกำลังง่วนทำอะไรกันอยู่

“ย่าไปไหนล่ะพี่พิณ”

ทันทีที่เขาเห็นสายพิณ ต้นห้องของคุณย่าคณิศรนก็รีบถาม

สายพิณมองหน้าคณิศรแล้วเลยมองชนิษฐาที่ส่งยิ้มหวานมาอย่างจริงใจ สายพิณตอบรับด้วยยิ้มที่มีมิตรไมตรีจิต

“คุณย่าเข้าห้องน้ำค่ะ ประเดี๋ยวก็คงออกมา พี่กำลังตั้งโต๊ะอาหารพอดี คุณดินจะกินด้วยไหมคะ”

“กินสิกำลังหิว มีเมนูอะไรบ้างวันนี้”

“แกงอ่อมผักรวม ปลาทอด เหมือนรู้เลยนะคะว่าคุณดินจะมากินข้าวเที่ยงด้วย พี่มีแหนมกระดูกหมูด้วย เดี๋ยวพี่ไปทอดให้เลยค่ะ อ้อยังมีแกงโฮะอีก นั่งรอกันก่อนนะคะ” สายพิณจึงเดินเข้าไปในครัว

คณิศรไปที่ตู้เย็น เขาหยิบน้ำดื่มมาเสิร์ฟให้

“เมี่ยงดื่มน้ำก่อนนะ ย่าเข้าห้องน้ำน่ะ ถ้าย่าออกมา พี่จะแนะนำให้รู้จัก พี่เชื่อว่าย่าจะต้องชอบให้เมี่ยงแน่ๆ” เขาพูดให้กำลังใจ เพราะเห็นสีหน้าของชนิษฐาเหมือนไม่มั่นใจในตัวเอง

“ไม่เคยได้ไปพบผู้ใหญ่ที่ไหนนะคะ” ด้วยความที่คุณป้าช่อม่วงของเธอไม่สุงสิงกับใคร ทำให้กลายเป็นเธอต้องทำตัวแปลกแยกไปด้วย

“พี่รู้จักย่าของพี่ดี พี่เชื่อว่าคุณย่าท่านจะต้องชอบเมี่ยงแน่ๆ”