ชนิษฐาคิดวนเวียน เหมือนมีราชรถมาเกยถึงหน้าประตูบ้าน ถ้าเธอไม่ก้าวขาขึ้น ก็คงจะผิดปกติ อีกอย่างราชรถคันนี้ คนขับเป็นคนที่เธอคลั่งไคล้ไหลหลงมากๆ เสียด้วย
นั่นคือความสมหวังในชีวิตครั้งแรกของชนิษฐาเลยก็ว่าได้ เธอเคยอธิษฐานว่าอยากเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของคณิศร แล้ววันนี้ทุกอย่างมาโดยไม่ได้ตั้งใจ หรือแม้แต่จะมีเหตุการณ์อะไรบอกกล่าวล่วงหน้า
‘ฉันควรยิ้มรับกับความโชคชะตานี้ใช่ไหม’ ชนิษฐาถามตัวเองอีกครั้ง
“ว่าไงจะหนูเมี่ยง มะรืนนี้นะ บอกคุณป้าของหนูเอาไว้ด้วย”
“ค่ะ” เธอรับปากออกไปอย่างแผ่วเบา ชนิษฐาไม่รู้จะพูดอะไรออกมาอีกแล้วจริงๆ
หลังจากออกมาจากบ้านคุณย่ามณีแล้ว ทั้งสองคนก็นั่งรถไปด้วยกันอย่างเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไร จนเธอรู้สึกอึดอัด ชนิษฐาหันไปหาคณิศร
“ทำไมพี่ดินพูดแบบนั้นคะ นี่มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปแล้วค่ะ”
คณิศรเบรกรถกะทันหัน แล้วค่อยๆ พารถเข้าข้างทาง
“พี่คิดว่าเมี่ยงชอบพี่เสียอีก เมี่ยงไม่ได้สนใจพี่ใช่ไหม แล้วเมื่อกี้ที่รับปากว่าจะให้ย่าไปสู่ขอ หมายถึงตอนนี้เมี่ยงอยากจะปฏิเสธ” สายตาของเขาดูจริงจัง ไม่เหมือนที่อยู่กับคุณย่าเลย ที่ทั้งขี้เล่น แล้วก็มองเธออย่างไม่ละสายตา
ชนิษฐาได้แต่อึกอัก พูดไม่ออก
“แต่งงานกันไหมเมี่ยง” เขาจับมือของเธอ ที่ตอนนี้เย็นกว่าที่อยู่กับคุณย่าเสียอีก
“ตอบพี่ ที่พี่ขอเมี่ยงแต่งงาน ก็เพราะว่าพี่ต้องการผู้หญิงสักคนมาอยู่เคียงข้าง เพื่อสร้างครอบครัวไปด้วยกัน แต่งงานกันนะ เมี่ยงจ๋า”
‘นี่เขาเลือกเราเหรอ เลือกจากอะไร? ทำไมต้องเป็นเรา ทำไม?” ชนิษฐายิงคำถามรัวๆ อยู่ในใจ ได้แต่จ้องหน้าเขา
คณิศรขยับตัวเข้าหา จากนั้นเขาก็ช้อนใบหน้าของเธอ แล้วประทับจูบลงไปในทันที
ชนิษฐาตกใจที่เขากล้าจู่โจมและจูบเธอ หญิงสาวไม่คิดว่าเขาจะอาจหาญแบบนี้
‘จูบ… จูบ... หวานจัง’
ความหวานซ่านซาบซ่าไปทั่วโพรงปาก ปลายลิ้นของคณิศรที่ส่งเข้ามาพัวพัน ทั้งดึงดูด ทั้งล่อลวง เธอได้แต่ลื่นไหลไปกับการกรทำของเขา ชนิษฐาจูบตอบคณิศร
หญิงสาวพยายามตั้งสติอีก ทั้งมึน ทั้งสับสน
‘พี่ดินขอเธอแต่งงาน แล้วตอนนี้เขาก็จูบเธอ’
“อื้อ...” หญิงสาวครางประท้วงออกมา สับสนอลหม่านในหัว ชนิษฐารู้สึกเหมือนมีหมู่มวลผีเสื้อบินว่อนเต็มช่องท้องของเธอไปหมด
เมื่อเขาผละกลีบปากออก
“เมี่ยงจ๊ะ ตกลงเมี่ยงจะแต่งงานกับพี่ไหม”
“แต่ว่า...” มันเร็วเกินไปจนเธอตั้งรับไม่ทัน
“ไม่มีแต่ทั้งนั้น ถ้าหากว่าเมี่ยงรักพี่ หรือว่า... เมี่ยงไม่รักพี่ครับ” น้ำเสียงของเขาดูผิดหวัง แล้วช้อนสายตามองเธอ
“ความรู้สึกของเมี่ยงวันนี้คือ เมี่ยงยังไม่มั่นใจ”
“เมี่ยงกลัวอะไร พี่จะจดทะเบียนสมรสกับเมี่ยง... นะครับ” แววตาที่เร่งเร้าแฝงแววอ้อนวอน
“บ้านช่องของพี่เมี่ยงก็เห็นแล้ว และย่ายอมรักเมี่ยง เห็นไหมว่าย่าชอบเมี่ยงมาก”
“แล้วทำไมต้องเป็นเมี่ยงคะ” เธอถามราวกับว่าเธอเป็นผู้ถูกเขาเลือก
“ก็เราหัวใจตรงกันยังไงเมี่ยง” แล้วเขาก็ก้มลงมาจูบเธออีกครั้ง ครั้งนี้เนิ่นนานกว่าครั้งเก่ามากๆ จนเธอแทบสำลักความหวานจากจูบเดียวของคณิศร
เมื่อเขาผละห่าง ชายหนุ่มก็ใส่เกียร์รถแล้วพาเธอไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งนั่นก็เป็นที่ประจำของเขาอยู่แล้ว แพแห่งความสุข ที่เขามักพาสาวๆ มาหาความสุขใส่ตัว
แต่คราวนี้เขาไปอีกทาง เป็นแพหลังใหม่ที่ทำแยกออกมาจากจุดที่ห่างไกลจากร้านอาหาร
ชนิษฐาออกอาการลังเล ตอนที่คณิศรเปิดประตูรถข้างเธอ เขายื่นมือมาตรงหน้า คณิศรยิ้มอย่างหวานๆ หว่านเสน่ห์ เขาคิดอยู่แล้ว ถ้าชนิษฐาจับมือ นั่นหมายถึงโอเค เธอตกลง
เงินใครจะไม่อยากได้ สมบัติคุณย่า... คณิศรก็ไม่อยากให้มันไปตกอยู่ในมือใคร อีกอย่างความสุขของคุณย่าต่างหาก
คณิศรเองก็คิดว่าเขาเลือกผู้หญิงไม่ผิด ในวินาทีแรกที่คุณย่ามณีเห็นชนิษฐา นั่นเป็นคำยืนยันว่า... คุณย่าพึงใจ และโดยนิสัยของชนิษฐา เขาก็คิดว่าเธอจะทำหน้าที่ได้ดี จะไม่ทำให้เขาผิดหวัง
“มาสิ ลงมาก่อน”
ชนิษฐาส่งมือของเธอลงไปในมือของคณิศร เขาจับกุมและบีบเบา จากนั้นก็อุ้มเธอลงมาจากรถ แล้วจูงหญิงสาวลงไปในแพใหม่ ที่จะกลายเป็นรังรักของเขาในค่ำคืนนี้
ติ๊ง... ติ๊ง...
Wai_XXX:ดินอยู่ไหนคะ จะกลับมาหาหวายไหม หวายรอกินข้าวเย็นนะคะ
สุธาวีไม่รู้ว่าคณิศร แต่เธอเริ่มสั่นคลอน เขาพูดก่อนไปว่าจะไปทำตามที่เธอบอก แล้วก็หายไปเลย
คณิศรอ่านข้อความของเธอ แต่ไม่ตอบ เขาจะเล่นสงครามประสาทกับเธอหรืออย่างไร ทั้งที่เธอเองเวลาที่หายตัวไป ก็ทำพฤติกรรมแบบนี้
สุธาวีเดินกระสับกระส่ายอยู่ในห้อง คำว่า ‘ของตาย’ ตอนนี้น่าจะไม่ใช่ของตายเสียแล้วสิ และถ้าหากเขาแต่งงานไปจริงๆ สถานะระหว่างเธอกับเขาที่เป็นอยู่ มันจะเปลี่ยนไปไหม
เมื่อบานประตูห้องปิดลง ภาพในห้องที่ชนิษฐาเห็น มันเป็นสวรรค์วิมานของหนุ่มโสดแท้ๆ เตียงนอน และโซฟารูปทรงแปลกๆ ใช่เธอไม่เคยเห็น ในเวปฯ โป๊ทั่วไป ส่วนใหญ่ที่ตกแต่งอยู่คือเป็นเครื่องนอนที่ไม่ได้นอน พวกมันเอาไว้ใช้ในกิจกามเสียมากกว่า
ชนิษฐาคิดเปลี่ยนใจ เธอยังไม่พร้อม แม้ว่าจะรักเขา
ใช่... คำว่า ‘รัก’ ผุดขึ้นมาในหัว
‘ชนิษฐารักคณิศร’
สวบ... คณิศรสวมกอดเธอในทันที เขาก้มใบหน้าลงมาชิดทันที ใบหน้าเข้มคมคายของเขาจรดปลายจมูกลงไปที่แก้มนวล เสียงสูดกลิ่นหอมที่แก้มของเธอเข้าไปในจมูก
“พี่ดิน อึก... อย่าค่ะ” ขนลุกตั้งชันไปทั้งตัว ยืนแข็งทื่อเป็นต้นไม้
ทว่าชายหนุ่มก็ไม่ได้ฟังเสียงคัดค้านที่แผ่วเบานั่น เขาจู่โจมบดกลีบปากลงไปในทันที มันเป็นเรื่องที่คณิศรถนัดนี่น่า ไก่สาวแบบนี้ ไม่เคยประสาเรื่องอย่างว่า เจอกับคณิศรเขามีหวังติดใจ แล้วไม่อยากห่างกับเขาอีกเลย
“ถ้าตกปากรับคำแต่งงานกับพี่แล้ว เรื่องนี้มันก็หนีไม่ได้อยู่แล้ว” พูดไปเอามือน้อยๆ ที่ยังคงเย็นเฉียบจับลงไปที่ท่อนเนื้อของเขาที่พองเป็นยักษ์ตุงอยู่ในร่มผ้า
“พี่ดิน ขะ คือ...”
“อื้อ...” เขาทำเสียงออกมาจากลำคอ ฉกจูบลงมาอีกครั้ง แล้วดันร่างน้อยๆ ของชนิษฐาให้ไปยังเตียง
ตอนนี้หญิงสาวคิดอะไรไม่ออกอีกแล้ว มันเร็วเกินไป เขาไม่ได้ฟังอะไรเธอ คณิศรต้องการทำทุกอย่างตามอำเภอใจ
“รักพี่ใช่ไหมจ๊ะเมี่ยง ถ้าอย่างนั้นเราสองคนจะแต่งงานกัน เมี่ยงจ๋าเป็นของพี่นะ”
อะไรก็ไม่รู้ทำให้เธอไม่ขัดขืนเขาอีกต่อไป หรือว่าจะเป็นเสียงภายในจิตใจของชนิษฐาที่เวลานี้อยู่เหนือทุกสิ่งอย่าง เธออยากอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต ขอมอบกายมอบใจให้คณิศรดูแล
ความอุ่นซ่าน ความสุขใจ อิ่มเอม มันบรรยายไม่ได้เลย ยิ่งทำให้ดวงตาที่แสนหวานของชนิษฐามองเขาอย่างตกอยู่ในภวังค์
มือไม้ที่ไม่อยู่นิ่ง คณิศรจัดการลอกคาบเธอจนไม่เหลืออาภรณ์ติดกาย แม้จะมีสองมือเหมือนกับเขา แต่หญิงสาวก็ไม่สามารถใช้มันปกปิดเนื้อหนังของตัวเองที่ปรากฎอยู่ให้เขาเห็น
คณิศรกลืนน้ำลายดังเอื้อก เขามีคำตอบในใจ รูปร่างอรชรตรงหน้าช่างสวยงามราวกับจับปั้น ชายหนุ่มตะลึงไปอึดใจ และก็เอาแต่จ้องมองร่างบางที่สมส่วนกลมกลึงอย่างตาไม่กะพริบเขายังเผลอกลืนน้ำลายลงไปในคอดังอึก แล้วก็ได้คืนสติ นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ผู้หญิงตรงหน้าจะเป็นของเขา และหากได้เข้าพิธีแต่งงาน ชนิษฐาก็จะกลายเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามประเพณีและตามกฎหมายเขาไม่อยากจะพิจารณาร่างกายนวลหวานของเธอด้วยสายตาอีกแล้ว คณิศรส่งฝ่ามือลงไปลูบไล้เรือนกายบาง มือที่หนาหยาบของผู้ชายทำให้ชนิษฐาส่ายดิ้น เธอผินหน้าหนีพร้อมกับหลับตา หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าไปจนเต็มปอด ก่อนจะกลั้นลมหายใจอีกครั้งใบหน้าของคณิศรคลุกเคล้าลงไปแบบไม่อยากให้เสียเวลา ตอนนี้เขาต้องทำอย่างที่อยากทำ ต้องทำให้ชนิษฐาเป็นของเขา เพื่อไม่ให้เธอปฏิเสธหญิงสาวแขม่วหน้าท้องจนแบนราบ ยามที่เขาไล่แตะไต่ใบหน้า และใช้ปลายลิ้นและปลายจมูกโด่งสัมผัสไปทุกรูขุมขน ไม่เว้นแม้แต่เอวคอด และสะโพกกลมผายยามใบหน้าของคณิศรไล่พ่นลมหายใจผ่านหน้าท้องลงต่ำ เคลื่อนสู่โหนกสาวและหยุดทักทายแพขนสีเดียวกับเส้นผม และไล่เรื่อยลงไปถึงต้นขาเรียวงามชนิษฐาสะท้านสะเทือนไปถึงก้นบึ้งของหั
แม้คุณป้าช่อม่วงจะพร่ำสอนว่า อย่าใจอ่อนยอมไปนอนกับผู้ชาย พวกนี้มันล่อลวงและมักทำให้ผู้หญิงที่ตกหลุมรักตกหลุมพราง แล้วเมื่อปล่อยตัวปล่อยใจเผลอไผลไปแล้ว คนที่จะตกที่นั่งลำบาก และมีแต่ความเสียใจก็คือผู้หญิงเองทว่าตอนนี้ชนิษฐาไม่สนคำสอนใดๆ ไม่ว่าจะป้าหรือครูบาอาจารย์ที่บอกว่าให้รักนวลสงวนตัว หัวใจของเธอเตลิดอยากรู้ว่าคณิศรจะพาเธอโลดเล่นในเกมรักนี้ แล้วมันจะไปจบที่ตรงไหน“อื้อ...” เขาครางส่ง พร้อมกับกดแทรกแกนแกร่งลงไปในร่องน้อยๆ ทันที่ที่หัวหยักผลุบเข้าไปช่องคับแคบก็บีบท่อนลำของเขาจังๆ คณิศรถึงกับส่งเสียงครางอู้อ้า ผละจากกลีบปากแหงนหน้าสูดปากดังซู้ดซ้าดเหมือนกับกินของเผ็ดๆ“โอ๊ย! เจ็บค่ะ พี่ดินขา เจ็บ อี้... อะ... เจ็บ เอามันออกก่อนได้ไหมคะ” น้ำเสียงอ้อนวอนเขาเป็นที่สุด มือน้อยๆ ที่ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังและหัวไหล่ของเขา ตอนนี้จิกเล็บลงเนื้อหนังของคณิศรแล้วลากเป็นทางยาวเพื่อระบายความเจ็บปวดที่เธอได้รับท่อนแข็งแรงของคณิศรเหมือนจะฉีกร่างของเธอให้ออกเป็นสองส่วน เธอสั่นหน้า จ้องสบตากับเขาอย่างอ้อนวอน แต่ทว่าคณิศรก็เดินหน้าตอกอัดเสาเข็มใหญ่ของเขาไปเรื่อย“อื้อ อูย เจ็บ... ซี้ด...” ยิ่งลงลึกก็ยิ่ง
ที่บ้านของคุณป้าช่อม่วงท่านนั่งอยู่ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด สายตาจ้องมองหน้าหลานสาว ที่ตอนนี้เธอได้เอ่ยพูดขึ้นมาว่า“หนูได้เสียกับพี่ดินแล้วค่ะ”คุณป้าไม่พูดใดๆ โกรธจนหน้าขุ่นเขียว ถึงกับหยิกไปที่แขนของหลานสาวแรงๆ“ทำไมทำตัวอย่างนี้ฮะ เรียนหนังสือยังไม่จบปริญญาตรีด้วยซ้ำไป ริอาจจะมีผัวแล้วเหรอ แล้วรักกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมป้าไม่เคยรู้ฮึ... ไม่เคยคิดจะมาแนะนำให้ได้รู้จักกัน เมี่ยงทำแบบนี้ เมี่ยงยังเห็นหัวของป้าอยู่ไหม ฮึ... ฉันเลี้ยงแกมาตั้งแต่พ่อแม่แกตาย ยังไงก็ต้องเห็นนึกเห็นหน้ากันบ้าง แล้วสอนไม่จำ บอกกี่ครั้งว่า... อย่าทำแบบนี้ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น” คำพูดที่พรั่งพรูอย่างเสียใจออกมามากมายชนิษฐาน้ำตาไหลพรากๆ เธอทั้งขายหน้าและเสียใจด้วย แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วทุกอย่างคุณย่ามณีเอ่ยเร็วทันที“คุณช่อม่วงจ๋า เห็นแก่ฉันเถอะนะ อย่าตีหนูเมี่ยงเลย ฉันมีหลานแค่คนเดียว ก็คือดินนี่แหละ ฉันเองก็เพิ่งรู้ว่าเด็กสองคนนี้รักกัน แต่เห็นว่าสองคนรักกันจริงๆ ในเมื่อรักกันดี ฉันก็อยากจะมาเอ่ยปากกับทางนี้เสียให้เรียบร้อย และคุณช่อม่วงไม่ต้องกลัวนะว่าหลานชายของฉันจะทิ้งหลานสาวของคุณน่ะ เพราะถึงอย่างไรนับตั้งแ
คณิศรรับเอาแหวนไปจากมือของคุณย่า จากนั้นก็บรรจงสวมบนนิ้วนางข้างซ้ายให้กับชนิษฐา แหวนวงนั้นที่อยู่บนนิ้วของเธอก็ช่างพอเหมาะพอเจาะ คุณย่าได้จับมือเธอแค่ครั้งเดียวเท่านั้น แต่ก็รู้ขนาดแหวนวงนี้“มูลค่าของมันไม่ต้องนับนะ เอาเป็นว่านับไม่ถ้วน”แล้วคุณย่าก็หยิบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงิน เป็นชุดเครื่องเพชรอีกชุดหนึ่งที่เตรียมมา ท่านได้ยื่นให้กับคุณช่อม่วง“ส่วนนี่ฉันขอมอบให้คุณช่อม่วง ฉันให้เป็นของที่ระลึกที่เราสองครอบครัวจะได้เกี่ยวดองกัน”คุณช่อม่วงถึงกับปั้นหน้าไม่ถูก แต่ก็น้อมรับ แล้วยกมือไหว้“ขอบคุณค่ะ”“ก็ถือว่าเราเป็นญาติกันแล้วนะคะ ส่วนงานแต่งงาน ก็ให้หนุ่มสาวเข้าไปคุยกันเอาเองดีไหมค่ะ เอาฤกษ์ที่สะดวก”“ค่ะ แต่ก็ต้องรอให้เมี่ยงสอบให้เสร็จ จบการศึกษาเสียก่อนนั่นแหละค่ะ”“อื้อ... เอ่อ... ไม่รู้ว่าหนูเมี่ยงได้บอกคุณช่อม่วงไหมว่า อ่า... เมื่อวานนี้ทั้งสองคนน่ะเข้าไปจดทะเบียนสมรสกันมาแล้วเพียะ... ป้าตีไปที่แขนของชนิษฐาอีกครั้ง“ยายเมี่ยงเธอนี่น่าตีจริงๆ นะ เห็นป้าเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง” น้ำเสียงเขียวขึ้นมาอีกครั้งชนิษฐาขยับตัวเข้าไปกอด เธอซบหน้าลงไปที่หน้าตักของคุณป้า“ป้าขา เมี่ยงขอโทษจร
ที่แพแห่งความสุขชนิษฐานั่งทับแกนกายของคณิศรอยู่ เธอขยับโยกตามแรงบังคับของมือหนาใหญ่ของเขา ซึ่งหญิงสาวก็ได้แต่ทำตัวร้อนแรงโยกตามความรู้สึกของตนเองและคณิศร รวมถึงปรารถนาที่เร่าร้อนที่ปะทุออกมาจากร่างกาย เพราะแรงยั่วยุและเล้าโลมของคณิศรความสุขแผ่ซ่านไปทั้งสองร่างกาย เสียงกรีดร้องแห่งความสุขสมดังลั่นห้อง ก่อนที่ชนิษฐาซบหน้าลงไปกับหัวไหล่กว้างของคณิศร“ถึงสวรรค์ไม่รอพี่เลยนะเมี่ยง”“ก็มันเสียวนี่คะพี่ดิน”“สนุกคนเดียวไม่ได้แล้ว ขอพี่จัดสักทีเถอะ” แล้วเขาก็ยกตัวของชนิษฐาขึ้น หลังจากนั้นก็จับเธอให้คลานเข่าอยู่บนที่นอนคณิศรเข้าประกบอยู่ทางด้านหลังของเธอ เขาจับส่งแกนกายแข็งๆ เข้าไปในส่วนเร้นลับที่คับแคบตอดแน่น จากนั้นก็คณิศรได้กระแทกส่งเสือกไปข้างหน้า แรงส่งทำให้หัวหยักมนชนผนังภายในไปหนักๆหญิงสาวได้แต่ผวาหายใจหายใจเฮือก สองมือกำขยุ้มผ้าปูที่นอนจนเจ็บมือ ชนิษฐายังหยัดสะโพกแข็งขืนรอรับการขยับกระแทกของเขา ที่เสือกส่งความเป็นชายเข้าไปข้างในช่องทางน้อยๆ ที่ทำแสนหรรษาแบบนับครั้งไม่ได้คณิศรคำรามเสียงสุขอยู่ในลำคอ ผสานกับเสียงสอดผสานของท่อนแข็งกับร่องน้อยๆ ที่เต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่นตับ ตับ ตับ...
(“ดินน่ะพาเมี่ยงกลับมาบ้านได้แล้วนะ ย่าจะรอกินข้าวเย็น”)“ครับ ผมกำลังจะพากันออกจากที่นี่ครับ”(“รีบมาเร็วๆ เข้า ย่าหิวข้าว”)“ครับ” คณิศรวางสาย“คุณย่าโทรมาเหรอคะ”“จ้ะ ย่าให้กลับบ้านตอนนี้”“ไปกันเถอะค่ะพี่ดินให้คุณย่ารอนานไม่ดี คุณย่ามียาหลังอาหารกินด้วยนี่คะ”“ต่อไปเมี่ยงช่วยดูแลย่าเรื่องนี้ด้วยนะ” คณิศรมองทะลุแล้ว คนที่เขาจะฝากคุณย่าไว้ใจให้ดูแลได้ ก็คงเป็นชนิษฐาสองหนุ่มสาวพากันออกจากแพภายในใจของชนิษฐา เธอรู้สึกยินดีที่คุณย่าให้ความรักและเมตตากับเธอ เหมือนกับฟ้าประทาน หญิงสาวก็ได้แต่หวังว่าชีวิตของเธอจะมีแต่เรื่องราวๆ ดีๆ นับตั้งแต่บัดนี้ทั้งสองคนมาถึงบ้านแล้ว สายพิณรีบตั้งโต๊ะทันที“นี่หนูเมี่ยงมาดูรูปเร็ว ย่าเอาไปอัดเป็นรูปถ่าย”ชนิษฐารีบตรงเข้าไปหาท่าน คุณย่ามณีเอาอัลบั้มออกมาโชว์“คุณย่าคะน่ารักจังเลยค่ะ”“เดี๋ยวนี้ทันสมัยกว่าสมัยก่อนเยอะ เมื่อก่อนต้องถ่ายกันเป็นม้วนฟิล์ม ตอนถ่ายน่ะไม่รู้หรอกว่าหน้าตาจะออกมาเป็นอย่างไร โน้นต้องดูตอนที่ช่างเขาเอามาให้แล้วเก็บเงิน โอ้ยบางรูปดูไม่ได้ แต่ก็ต้องซื้อเก็บเอาไว้ แต่ดูสมัยนี่สิ สมัยนี้รูปถ่ายชัดแจ๋วๆ ทั้งนั้น นี่ย่ากำลังคิดนะว่าย่า
เพล้ง.... แก้วเหล้าในมือของสุธาวีถูกขว้างไปกระทบกับพื้นห้อง จนแตกกระจายหญิงสาวทรุดนั่งลงกับพื้น น้ำตาไหลพราก ฟูมฟายออกมาด้วยความเสียใจ การที่เธอถ่อไปหาเขาที่บ้าน เพราะสุธาวีตั้งใจว่าจะไปแนะนำตัวกับคุณย่า และเซอร์ไพส์คณิศรแต่คุณย่ามณีก็ยกเอาอัลบั้มรูปคู่ของหลานชายและหลานสะใภ้ออกมาให้ดูอย่างหน้าชื่นตาบาน นั่นทำให้สุธาวีได้รู้ว่า เธอได้ทำสิ่งพลาดผิดไป“ดินอย่าหวังว่าคุณจะมีความสุขกว่าหวายนะ ถ้าหวายไม่มีความสุข ดินกับอีเมียคนไหนของคุณก็ต้องไม่มีความสุข คุณน่ะขาดหวายไม่ได้หรอก แล้วหวายจะพิสูจน์ให้ดู คอยดูนะคะดิน” เธอหมายมั่นปั้นมือ สุธาวียกมือขึ้นมาปาดเช็ดน้ำตาการเสียน้ำตาในครั้งนี้ ไม่ได้เกิดจากความเสียดายคณิศร แต่มันเกิดจากคำว่าของตายที่เปลี่ยนไปมีชีวิตในน้ำใหม่ต่างหากเสียใจว่า... คณิศรหาผู้หญิงมาแต่งงานด้วยได้เร็วเกินไป นั่นต่างหากที่เธอเจ็บใจ... ที่เธอทำพลาดเองและในจังหวะนั้น มือถือของสุธาวีก็มีแจ้งเตือนแชทเด้งเข้ามาจากแอพหาคู่ที่เธอกำลังเล่นอยู่ เป็นข้อความจากฝรั่งที่จับแมทชิ่งกับเธอได้สุธาวีรีบหยิบมือถือ ข้อความที่ส่งมาเป็นภาษาอังกฤษMr M:คุณอยู่แถวนี้หรือเปล่าครับ ผมพักอยู่ที
ในใจของคณิศรบอกว่าควรรักผู้หญิงคนนี้ ที่อ่อนหวานอ่อนโยนไม่อิดออดที่จะทำอะไรตามที่เขาสั่ง ชนิษฐายินยอมที่จะมอบกายและถวายความสุขสมบูรณ์ของกายสาวให้กับเขาเชยชม เสียงครางหวานๆ ยังไพเราะเสนาะหู แม้จะไม่เจนจัดกับเรื่องบนเตียง แต่ชนิษฐาก็พร้อมที่จะเรียนรู้อีกอย่างหากทำชนิษฐาท้องได้ ความฝันของคุณย่าก็จะเป็นจริง อีกทั้งคณิศรจะได้เลิกคิดถึงผู้หญิงที่ใจร้ายอย่างสุธาวี ที่เห็นแก่ตัว จนมองข้ามในความเสียสละและความใจดีของเขาที่มีต่อเธอ คนบางคนถ้าไม่เห็นคุณค่ากับสิ่งที่เรามอบให้ก็อย่าไปสนใจจะดีกว่า“พี่ดินให้ทำอะไรคะ” ชนิษฐาถามเสียงหวาน กายอ่อนระทดระทวดอยู่ใต้ร่างของเขา“ทำอะไรก็ได้ ให้เราสองคนมีความสุขจ้ะ” คณิศรจับตัวหญิงสาวแล้วเปลื้องชุดนอนผ้าลื่นมือของเธอออกไปในทันที ชั้นในก็ไม่มี เพราะชายหนุ่มห้ามเธอใส่ในเวลานอน“น่ารักที่สุด เป็นเมียพี่ว่านอนสอนง่าย” คณิศรพูดชม จากนั้นก็ไล่งับนับเส้นขนของเธอ ชนิษฐาร้องลั่นสั่นสะท้าน มันเสียวสยิวที่สุด สูดปากเบาๆ อย่างรัญจวนใจคณิศรหมุนตัวและจ่อแท่งแข็งของเขาเข้าไปที่กลีบปาก โดยที่ไม่ต้องออกคำสั่ง เพราะชายหนุ่มก้มหน้าลงไปที่หว่างขาของหญิงสาว และฉกใบหน้าลงไปแล้ว