MasukShare
บทที่ 2
Terakhir Diperbarui:
2024-12-31 11:52:14คนที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์ชนคนเจ็บปางตาย ขวัญแตกกระเจิงตั้งแต่เมื่อคืน เมื่อโดนอีกฝ่ายฉอดก็ฟังไม่เข้าหัวสักอย่าง โชคดีที่มีโรงพยาบาลรัฐอยู่ใกล้ ๆ ถ้าเป็นเอกชนไม่อยากจะคิดว่าค่ารักษาพยาบาลจะเท่าไหร่
เจียอีเกาหัวอย่างลวกๆปัดความคิดฟุ้งซ่านก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรงค่อยๆพูดค่อยๆจากับคนเจ็บที่นอนอยู่บนเตียงแต่ในใจเขาคิดว่าส่วนที่ควรจะบาดเจ็บที่สุดควรจะเป็นฝีปากที่คมกริบเหมือนกรรไกรของเจ้าตัวมากกว่าพูดแต่ละอย่างเรียกตีนได้ง่ายมาก
“นี่ติดต่อเลขาฉันหรือยัง ‘อินคา’ แล้วย้ายฉันไปห้องพิเศษ…แกไม่รู้จักฉันหรือไง?”
“…”
“อ้อ…อีกอย่างแกต้องเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่ทำฉันเจ็บตัวอยู่แบบนี้อีกอย่างแกต้องรับผิดชอบค่ารักษาใบหน้าแขนขาของฉันที่ต้องเกิดรอยขีดข่วนแกคงไม่รู้สินะว่าวงเงินประกันฉันสูงมากกกก”
“…”
“แกเป็นใบ้หรือไงหรือลืมเอาปากมาฮะ!!”
เห็นหน้าตาทึ่มทื่อของไอ้หมอนี่แล้วหัวเสียชะมัดถามอะไรก็ไม่ตอบบ้าบออันดารันสบถกับตัวเองอย่างหัวเสียแถมไอ้คนตรงหน้าดูเหมือนจะเมินเขาเสียด้วยเหมือนตะโกนคุยกับกำแพง
“นี่!!!”
“คุณเป็นใครคุณยังไม่รู้ผมจะไปรู้ได้ยังไงอีกเรื่องผมย้ายคุณไปห้องพิเศษไม่ได้หรอกมันแพงอีกอย่างผมก็ไม่ได้ร่ำรวยมากพอที่จะมารับผิดชอบความผิดที่ผมไม่ได้ก่อ”
“หาาาาานี่แกหาว่าฉันบ้าวิ่งทะเล่อทะล่าให้รถชนสินะ”
เจียอีเลิกคิ้วยียวนหรือว่าไม่จริงอีกฝ่ายอาจจะเป็นนกต่อก็ได้คนดีๆที่ไหนจะวิ่งออกมากลางถนนสุ่มสี่สุ่มห้าเคยได้ยินแก๊งที่วิ่งให้รถชนแล้วเรียกค่าทำขวัญไม่คิดว่าจะเจอกับตัว
เฮ้อ…พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกจริงๆเจียอีถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายโชคดีที่ถึงเวลาเคอร์ฟิวพยาบาลเลยอนุญาตให้เขานอนเฝ้าคนเจ็บที่ข้างเตียงได้กว่าจะได้งีบก็เข้าช่วงเช้าของอีกวันสภาพของเจียอีตอนนี้ดูไม่จืดเลยสักนิดหน้าตาโหลเหลเสื้อผ้าหลุดลุ่ยผมเผ้ายุ่งเหยิง
“ผมขอบัตรประจำตัวประชาชนของคุณหน่อยต้องกรอกข้อมูลต่างๆรวมถึงเรื่องประกันรถ”
“บัตรอะไรนะ”
“บัตรประชาชนน่ะหรือบัตรอะไรก็ได้ที่มีรูปคุณติดอยู่หรือไม่ก็ใบขับขี่”
“นี่แกประสาทหรือไงเค้าเรียกว่าไอดีการ์ดบัตรประชาชงประชาชนไม่มีหรอก” หมอนี่พูดจาแปลกๆบัตรที่ว่าอันดารันไม่เคยได้ยินมาก่อนตั้งแต่เล็กจนโต
“ฮะ!! คุณมาจากต่างดาวหรือไงที่นี่ใครๆเขาก็มีทั้งนั้นหรือว่าคุณลักลอบเข้าเมืองมาผิดกฎหมาย”
“คนระดับฉันเนี่ยนะ…ลักลอบเข้าเมือง” อันดารันแหวใส่พร้อมชี้นิ้วเข้ามาที่หน้าอกตัวเองเสียงเริ่มดังขึ้นจนพยาบาลต้องรีบมาปราม
“รบกวนลดเสียงลงด้วยค่ะรบกวนคนไข้คนอื่น”
“ครับๆขอโทษด้วยครับ” เจียอีรีบลุกจากเก้าอี้ข้างเตียงพร้อมก้มหัวขอโทษขอโพยพยาบาลที่เข้ามาติเตียน
“เอาล่ะๆผมรู้ว่าคุณได้รับความกระทบกระเทือน” พลางชี้นิ้วใส่หัวตัวเองเจียอีพยายามพูดอย่างใจเย็นใส่คนเจ็บขนาดนอนเป็นผักยังฤทธิ์เยอะขนาดนี้ถ้าปกติจะขนาดไหน
“ค่อยๆคิดค่อยๆนึกดีกว่าไหมว่าคุณเป็นใครมาจากไหนอาจลืมบัตรไว้ที่ห้องหรือคุณมีครอบครัวหรือเพื่อนอะไรไหมผมจะได้ติดต่อให้”
“เดี๋ยว…ไม่สิที่นี่ที่ไหน” กลับกลายเป็นคนเจ็บที่ถามกลับมาเสียเอง
“โรงพยาบาล…”
“ฮะ!!”
“ไม่ไม่นี่เมืองอะไร”
“นนทบุรี”
“นนทบุรี” อันดารันทวนคำนั้นอย่างฉงนอ่านภูมิศาสตร์ศึกษาตำรามามากมายไม่เคยได้ยินชื่อเมืองนนทบุรีมาก่อนมีแต่เดอะแกรนด์ซิตี้เดอะฮิลล์เดอะยาร์น
“นนทรีออล?”
“ไม่ไม่นน-ทะ-บุ-รี” เจียอีสะกดให้คนเจ็บฟังช้าๆ
“…”
“แกเป็นเบต้าใช่ไหม” อันดารันถามด้วยความประหม่าและเมื่อมองบริเวณรอบๆก็เป็นสถานที่ที่เขาไม่คุ้นเคยนี่ไม่เหมือนโรงพยาบาลเหมือนโรงฆ่าสัตว์ชัดๆ
“เบต้า?”
“ถ้าผมเป็นเบต้าคุณก็แกรมม่าไหมล่ะเอาเถอะนอนพักเสียผมจะไปคุยกับหมอเรื่องอาการของคุณสักหน่อย”
อันดารันกำลังจะอ้าปากฉอดแต่ก็ต้องหุบลงฉับเมื่ออีกฝ่ายลุกไปทันทีที่พูดจบ
“ไอ้…” กล้าลุกไปทั้งๆที่เขายังไม่ทันอนุญาตได้ยังไงไม่มีมารยาทสุดๆอันดารันด่าทอเหยียดหยามอีกฝ่ายในใจก่อนจะก้มมองสำรวจเสื้อผ้าที่สวมใส่แขนข้างขวาสวมเฝือกแถมยังมีผ้าก๊อซสีขาวแปะประปรายตามตัวกำลังจะจัดท่านอนต้องชะงักเมื่อเจอกับสายตาของอีกคนที่นอนอยู่เตียงข้างๆ
“มองหาอะไร” แหวใส่อย่างหงุดหงิดก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
ต้องบ้าแน่ๆที่ให้โอเมก้าอย่างเขามานอนเป็นผักอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้าพวกนี้ไม่รู้ว่ามีพวกอัลฟ่าบ้ากามบ้างหรือเปล่า
เอ๊ะ…จริงสิปลอกคอก่อนจะคลำคอตัวเองอย่างลนลานเมื่อไม่มีปลอกคอราคาแพงที่เคยสวมใส่อยู่ทุกวันตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาก็มีเรื่องให้ฉอดได้ไม่หยุดแถมยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆด้วยสิเมื่อเจอกับไอ้คนเฮงซวยนั่นทดไว้ในใจก่อนแล้วกันกล้าดียังไงมาถอดปลอกคอของเขาออกก่อนที่จะได้รับอนุญาต!!
เจียอีให้เพื่อนที่เป็นตำรวจค้นดูประวัติและสืบทราบมาว่าคนป่วยมีชื่อว่าสรพงษ์ตามบัตรประชาชนเป็นคนต่างจังหวัดแถบภาคอีสานเขาถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าอย่างน้อยก็ไม่ใช่ต่างด้าวลักลอบเข้าเมืองมาไม่งั้นเรื่องราวคงจะยุ่งยากมากกว่านี้เป็นแน่
Bab terkait
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 3
เจียอีหัวเสียเดินไปพบหมอเจ้าของไข้อย่างไม่สบอารมณ์เจอคนไข้ที่ฟื้นขึ้นมาแทนที่จะขอโทษขอโพยหรือขอความเห็นใจไม่ให้เขาเอาเรื่องเอาราวแต่ที่ไหนได้ไม่ใช่แขนอย่างเดียวที่เดี้ยงต้องใส่เฝือกปากน่าจะได้เย็บด้วยผู้ชายอะไรหน้าตาพอใช้ได้แต่กิริยามารยาทขี้ติเตียนซะยิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีกหนักสุดคงจะเป็นสมอง…เบต้าโอเมก้าอะไรบ้าบอแล้วไม่รู้ว่าคนเจ็บมีพ่อแม่พี่น้องที่ไหนบ้างแต่เขากลัวว่าจะเป็นพวกลักลอบทำงานผิดกฎหมายซะมากกว่าแบบโดนฆ่าตัดตอนอะไรเทือกนั้นไม่ก็เสพยาจนหลอน“สวัสดีครับผมเป็นญาติของคุณเอ่อ…สรพงษ์มาพบคุณหมอทัชชกรครับ”“ค่ะ…รอสักครู่นะคะ” พยาบาลประจำวอร์ดต่อสายโทรศัพท์ถึงปลายสายสักครู่ก็เอ่ย“เชิญค่ะคุณหมอรออยู่ออกไปทางซ้ายแล้วเลี้ยวขวานะคะหน้าห้องจะมีชื่อนายแพทย์ทัชชกรเขียนติดอยู่ค่ะเข้าไปได้เลยค่ะ” “ขอบคุณมากครับ” เจียอีเดินไปตามทางที่พยาบาลสาวแนะนำก่อนจะเคาะประตูหน้าห้องเข้าพบคุณหมอเพื่อสอบถามอาการของคนเจ็บทันทีที่เปิดประตูเข้าไป“ไงไอ้คุณเจียไม่เจอกันนานมาเจอกันที่นี่ได้”“เออไอ้หมอขนาดใส่แมสยังจำได้อยู่นะ”“คบกันมาตั้งนานแค่เห็นข้างหลังก็ดูออก”“เออช่างเถอะ…กูมาถามอาการของสรพงษ์จะกลับบ้าน
Terakhir Diperbarui : 2024-12-31รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 4
เจียอีกลับมาที่ห้องพักของตัวเอง เป็นคอนโดเก่ามีเพียงหนึ่งห้องนอนมันก็เพียงพอแล้วสำหรับหนุ่มโสด ดีที่เมื่อวานเป็นวันศุกร์เป็นวันสุดท้ายที่เขาจะได้ออกไปทำงานที่บริษัท เนื่องจากวิกฤตโรคติดต่อร้ายแรงที่กำลังแพร่ระบาด ทางฝ่ายกรมควบคุมโรคก็กำลังประสานงานไปยังสนามบินเพื่อคัดกรองผู้คนที่เดินทางมาจากต่างประเทศ แต่ตอนนี้ประเทศไทยยังพอควบคุมได้ ดีกว่าหลาย ๆ ทวีปที่ติดกันอย่างหนัก ไหนจะอุปกรณ์ขาดแคลน เพียงว่าอยู่ตัวคนเดียวอีกทั้งไม่มีเวลาออกไปซื้อของเข้าห้องมากนัก เขาจึงมักสั่งของแห้งตุนเอาไว้ ถือสโลแกนเหลือก็ยังดีกว่าขาด มองดูแพ็คขวดน้ำหลายสิบแพ็ค ข้าวสารสองสามถุง ไข่ไก่ น้ำมันพืช เพราะจากที่ติดตามข่าวคาดว่าโรคระบาดจะเดินทางมาถึงประเทศไทยในไม่ช้าแน่ ๆ จึงอาบน้ำชำระร่างกาย นอนพักสักตื่นตกเย็นจึงออกจากห้องไปหาอะไรกิน จึงเข้าห้างใกล้บ้านไปขนเสบียงมาตุนไว้ และตุนไว้เผื่อสำหรับสองคนด้วยจะว่าไม่ให้คิดถึงสรพงษ์ก็คงจะเป็นไปไม่ได้หากไม่ใช่เขาที่เป็นคนชนอีกฝ่ายก็คงไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้ไม่ว่าจะเจตนาหรือไม่เจียอีก็คิดไว้แล้วว่าเขาจะต้องดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่เพื่อนมนุษย์หนึ่งคนจะทำได้ยิ่งพอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ป
Terakhir Diperbarui : 2024-12-31รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 5
ตั้งแต่ก้าวเข้าห้องมาอันดารันก็ติเตียนทุกอย่างติจนเจียอีถอนหายใจไม่รู้กี่รอบหากสถานการณ์ปกติไม่มีโรคระบาดเขาก็คงจะทิ้งให้คนเจ็บไว้นอกห้องยอมเป็นคนใจดำให้สังคมประณามดีกว่าทนร่วมห้องกับคนอย่างสรพงษ์“นี่คุณสรพงษ์ห้องของผมก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นไหม 1 ห้องนอน 1 ห้องน้ำมีโซนห้องครัวมีระเบียงตากผ้าแถมยังกันแดดกันฝนได้คุณจะเอาอะไรอีกอย่าลืมกินยาผมว่าคุณกินสองเม็ดไปเลยดีกว่าอาการจะได้ทุเลา”“แกว่าฉันบ้า?”“ผมได้พูดสักคำไหม” เจียอีเกาแก้มทำทีเป็นไขสือ “ฉันอยากอาบน้ำเตรียมอ่างให้ฉันด้วย”เจียอีถอนหายใจรอบที่ร้อยแปดของวันอ่างอาบน้ำ? ในพื้นที่ห้องแค่ไม่กี่สิบตารางวาเนี่ยนะ“มีแต่กะละมังถ้าคุณจะแช่ผมก็ไม่ติด”“กะละมังคืออะไร” เจียอีตบหน้าผากตัวเองอย่างแรงนี่มันเวรกรรมอะไรของเขาเขาแค่อยากใช้ชีวิตสโลไลฟ์ด้วยตัวเองแต่เหมือนพระเจ้าจะไม่เห็นใจแถมยังส่งตัวป่วนระดับพระกาฬมาทำลายระบบโสตประสาทของเขาอีกด้วย“เฮ้อผมว่าคุณควรกินยาติดต่อกันขาดไม่ได้สักเม็ดเผื่ออาการคุณจะดีขึ้น”“ฉันไม่ได้บ้าไม่รู้จักไม่ได้แปลว่าโง่”“โอเคโอเคตามมาทางนี้” อันดารันตามผู้ชายแปลกหน้าที่เหมือนจะคุ้นเคยขึ้นมาเล็กน้อยแต่ไม่ไว้วางใจเสียท
Terakhir Diperbarui : 2025-01-02รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 6
“แล้วคิดว่าฉันอยากจะอยู่เป็นภาระแกงั้นเหรอ” อันดารันกวาดสายตามองไปรอบๆห้องอย่างนึกรังเกียจห้องคนใช้ที่บ้านหนึ่งตระการยังดูดีกว่านี้ไม่รู้กี่เท่าพอคิดถึงบ้านก็อดคิดถึงแม่นมภัสสรไม่ได้ไม่รู้ที่บ้านจะวุ่นวายกันหรือเปล่าที่เขาหายตัวไปกะทันหันแบบนี้ว่าแล้วก็แบมือขอโทรศัพท์มือถือคนตรงหน้าที่กำลังนั่งพับผ้าอยู่หน้าตู้อย่างขะมักเขม้น“เอาโทรศัพท์แกมา”“เออรีบๆโทรให้เขามารับเลยให้ไว” เจียอีตอบความรำคาญพร้อมโยนโทรศัพท์มือถือไปให้คนที่นั่งบนเตียง“อ๊ะไม่มีใครกล้าโยนของใส่ฉันนะ” อันดารันรีบคว้าโทรศัพท์ที่ถูกโยนมาให้อย่างส่งๆด้วยสัญชาตญาณ“มารยาททราม”“จะโทรไม่โทรไม่โทรก็เอาคืนมา”อันดารันกัดฟันกรอดไอ้บ้านี่ก่อนนิ้วเรียวสวยจะกดเบอร์มือถือที่จดจำได้อย่างขึ้นใจ‘ไม่มีหมายเลขที่ท่านเรียกกรุณากดเบอร์ใหม่อีกครั้ง’“โทรศัพท์พังหรือเปล่าเนี่ยทำไมโทรไม่ติด” ไม่พูดเปล่าพลางเขวี้ยงไปโดนหลังเจียอีเต็มแรงดังปึก“สรพงษ์!!!!”“ก็มันโทรไม่ติดนี่จะให้ฉันทำไงไอ้โทรศัพท์เฮงซวยนั่นใช้งานได้จริงหรือเปล่าะฮะ?” เจียอีเหลือทนอย่างขีดสุดก่อนจะย่างสามขุมเข้าไปหาอันดารันที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนแมวที่รอจะตะปบทาสยังไงยังง
Terakhir Diperbarui : 2025-01-02รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 7
ไม่มีหรอกอาหารที่ว่ามีแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ความจริงเขาจะหุงหาอาหารก็ได้แหละ แต่เพราะอยากกวนตีนใครบางคนเลยเลือกบะหมี่รสโปรดของเขาออกมาสองห่อ กะว่าแบ่งกันคนละซอง ภาพในหัวเจียอีคิดว่าคุณโอเมก้าอันดับหนึ่งคงตีโพยตีพายเรื่องบะหมี่ตรงหน้าแน่ ๆ แต่เปล่าเลยเพราะสรพงษ์นั่งมองเหมือนไม่เคยเห็นและลิ้มรสมาก่อนซะอย่างนั้น แถมยังใช้ตะเกียบไม่เป็นอีกด้วยบะหมี่ส่งกลิ่นหอมฉุยไปทั่วทั้งห้องอันดารันเดินตามกลิ่นไปจนถึงโซนห้องครัวที่มีประตูเลื่อนกั้นไปทางระเบียงเส้นสีนวลกำลังลอยอยู่ในหม้อแถมสีของน้ำซุปก็ดูจะเผ็ดร้อนยังไงชอบกลโอเมก้าอย่างเขากล้าพูดได้เต็มปากว่าไม่เคยเห็นรูปร่างหน้าตาอาหารประเภทเส้นแบบนี้มาก่อนเจียอีที่กำลังตอกไข่ใส่หม้อสองฟองเหลือบตามามองอีกคนที่จ้องมองบะหมี่ในหม้อเหมือนไม่เคยเห็น“ทำยังกะไม่เคยกินอย่างงั้นแหละ”“ก็ใช่นะสิ”“…”“อาหารพื้นๆแบบนี้คุณไม่เคยกินอย่างงั้นเหรอไม่อยากจะเชื่อหรือว่าคุณกินเพชรกินพลอยเป็นอาหารหรือไง”“อย่าพล่ามให้มากน้ำลายกระเด็นใส่หม้อหมดแล้วรีบๆทำฉันหิวจนปวดท้องไปหมด”“ครับครับเชิญคุณโอเมก้าอันดับหนึ่งไปนั่งรอที่โต๊ะได้เลยครับ” อันดารันนวยนาดเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอย
Terakhir Diperbarui : 2025-01-03รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 8
“อร่อยล่ะสิไหนบอกไม่เปรี้ยวไม่เค็มไม่เผ็ดไม่หวานจนเลี่ยน” อันเจียได้ทีรีบเอาคืนแม้คำพูดเขาจะไม่ระคายผิวคุณสรพงษ์เลยสักกระผีกก็ตามขอให้ได้กัดได้จิกสักนิดก็ยังดี อันดารันเชิดหน้าอย่างท้าทาย“แล้วไงก็พอถูไถให้อิ่มไปได้หนึ่งมื้อ” “อ้อเหรอ” อันเจียลากเสียงยาวววววขนาดถูไถน้ำซุปสักหยดก็ไม่เหลือหากคุณเขามาเห็นปริมาณโซเดียมในหนึ่งซองคนอกแตกตาย “หากคุณแขนดีคุณต้องเป็นฝ่ายเก็บไปล้างผมทำกับข้าวคุณล้างตกลงไหม”“ไม่” อันดารันตอบโดยไม่ต้องคิดมือไวกว่าความคิดเขาก็ดีดหน้าผากคนป่วยด้วยความหมั่นไส้ “โอ๊ยไอ้บ้าดีดมาได้”“คุณน่ะสิบ้าบ้าไม่พอยังนิสัยเสียถ้าคุณไม่ทำก็ไม่ต้องกินเป็นอีกหนึ่งข้อตกลงระหว่างเราที่ต้องอยู่ร่วมกัน”“ตอนนี้ฉันแขนหักใส่เฝือกอยู่นะ” น้ำเสียงอ่อนลงแถมยังทำหน้าออดอ้อนออกมาอีกใบหน้าหวานนั้นดูน่ารักน่าเอ็นดูอยู่หรอกสำหรับคนที่พบเห็นเป็นครั้งแรกแต่หากมาได้ใช้ชีวิตด้วยกันแบบเขาร้อยทั้งร้อยคุณโอเมก้าอันดับหนึ่งต้องถูกเนรเทศออกจากห้องแน่ๆเล่นบ่นสากกะเบือยันเรือรบขนาดนั้นใครจะทนคนอย่างสรพงษ์ได้ขนาดนี้นอกจากพ่อพระอย่างเขา“ผมก็บอกถ้าคุณหาย”“ทำไมฉันต้องทำ”“ผมไม่ใช่คนใช้คุณนะ”“แล้วไงแกชน
Terakhir Diperbarui : 2025-01-04รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 9
อันดารันตอนนี้สวมเสื้อยืดกางเกงยีนสีซีดธรรมดาดูแล้วคล้ายเด็กมหาลัยดูไม่มีพิษสงแต่อย่าให้อ้าปากพูดเชียวไอ้ใบหน้าใสๆน่าเอ็นดูนั่นล่อตีนได้ไม่ยากดีที่ไม่สวมผ้าพันคอผืนใหญ่คล้ายลูกเสือออกมาด้วย“ฉันอยากได้ครีมบำรุงผิวมันหยาบกร้านไปหมดแล้ว” “แล้วก็ของกินบำรุงพวกคอลลาเจนไฟเบอร์เครื่องสำอางดูสิหน้าฉันโล่งขนาดนี้หากใครมาเห็นเข้าฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”“คุณมีเงินเหรอ?” “ไม่มี…แกสิต้องจ่ายเรื่องอะไรฉันต้องมานั่งจ่ายด้วยแกชนฉันฉันอยู่ในสภาพนี้เพราะใคร—”“หยุดเลย” อันดารันยกยิ้มมุมปากคิดว่าอีกฝ่ายต้องยอมทำตามความต้องการเขาแน่ๆไหนจะเสื้อผ้าที่เชยระเบิดแบบนี้อีกให้ตาย! อยู่ไปได้ยังไงเนี่ยสรพงษ์นายแม่งเฮงซวยจริงๆ “ไม่ซื้อฟังนะ…ผมไม่ได้มีเงินฟุ้งเฟ้อที่จะเติมความต้องการของคุณได้ทั้งหมดหรอกมีงบให้แค่ 500 บาทแบงก์สีแดง 5 ใบนี้เท่านั้น” เจียอีกรีดแบงก์แล้วนับทวนให้อีกฝ่ายอย่างใจเย็น“ห้าร้อยเนี่ยนะ!”“ใช่…ไม่พอก็ต้องพอ” อันดารันอ้าปากค้างช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน“นี่คุณโอเมก้าอันดับหนึ่งเงินเดือนผมหักนั่นนี่เหลือแบงก์สีเทา 16 ใบก็คือ 16,000 บาทจ่ายค่าเช่าค่าน้ำค่าไฟค่าน้ำมันค่าซ่อมรถเต่าน้อยของผมเดือนนี
Terakhir Diperbarui : 2025-01-05รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 10
“เพิ่มอีกห่อนะนะนะ” อันดารันเหมือนลืมตัวสมัยก่อนพอเขาอยากซื้ออะไรอยากทำอะไรตามใจตัวเองแบบนี้อาร์ชินก็เหมือนกับเจียอีตอนนี้หากใช้ไม้แข็งไม่มีทางโน้มน้าวได้ก็ต้องใช้ลูกอ้อนใส่จริตจะก้านเข้าไปเพื่อให้ได้มาและทำตามใจตัวเองถือบะหมี่พร้อมทำหน้าแมวอ้อนในสายตาเจียอีเหมือนแมวตัวน้อยที่ส่งสายตาอ้อนวอนให้ทาสทำตามหรือรับไปเลี้ยงงั้นแหละวิ่งอ้อมหน้าอ้อมหลังจนชายหนุ่มรู้สึกรำคาญ“ก็บอกไม่ได้ไง” เสียงอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว“ใจร้ายก็แค่อีกแพ็คเดียวเองนะนะ” “งั้นก็ต้องแบ่งส่วนห้าร้อยของคุณออกมา” อันดารันหน้าตึงทันทีไอ้หมอนี่ “ได้ไงแค่นี้ไม่รู้จะพอหรือเปล่าเลย”“ก็ใช่ไงผมมีงบสำหรับปากท้องพวกเราเดือนนี้เพียงสามพันกว่าๆรวมกับของใช้อื่นๆในบ้านด้วยก็สี่พันบาทเท่านั้น”“ทำไมแกจนอย่างนี้!!!” อันดารันแหวใส่อย่างหมดความอดทนนั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ “เออผมมันจนคุณก็ไปหาคนที่รวยๆแล้วไปเกาะเขาสิคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง” เจียอีหัวเสียเป็นอย่างมากเดินเข็นรถเข็นเดินออกมาโดยไม่สนใจคนข้างหลังอีกพวกเขาทะเลาะกันคล้ายคู่รักคู่หนึ่งในสายตาของสาววายที่มองมาแถมยังกระซิบกระซาบอมยิ้มกันใหม่อันดารันไม่มีทางเลือกมากนักได้แต่วิ่งตามอี
Terakhir Diperbarui : 2025-01-06
Bab terbaru
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 82
“อ๊าอ๊า” เอวสอบเร่งจังหวะทำเอาคุณเขาครางแทบไม่เป็นภาษาก่อนจะเปลี่ยนท่าให้หน้าอกราบไปกับโต๊ะท่านี้ทำเอาอันดารันแทบยืนไม่ไหวจุดกระสันถูกกระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเขาเสียวไปหมดไม่พอขาขาวข้างนึงยังถูกยกพาดต้นแขน “อ๊า” ท่านี้แทงถูกจุดกระสันอย่างจังจนเขาเสร็จออกมาพื้นเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเสร็จสมชายหนุ่มจึงแช่ค้างไว้อย่างนั้นเพราะกลัวว่าจะเสร็จตามอีกฝ่ายไปเอวสอบซอยถี่ยิบอีกครั้งก่อนจะอุ้มกระเตงเข้าไปยังห้องนอนร่างบางผวาก่อนจะตวัดขากอดรัดเอวสอบเอาไว้แน่นท่านี้ลึกกว่าเมื่อกี้เสียอีกแถมยังกระแทกกระทั้นเข้ามาคล้ายต้องการลงทัณฑ์ไอ้หมอนี่ไม่ใช่โจรธรรมดาแต่เป็นโจรปล้นสวาทที่คุณตำรวจสาวถูกหลอกล่อจนตกหลุมพรางต่างหากล่ะ!!! เจียอีหอบกระเส่ากอบกุมก้นขาวนั้นไว้แน่นควบคุมให้กระแทกลงมาเป็นจังหวะพร้อมกับเอวสอบที่สอดใส่ประสานงานกันอย่างดีเยี่ยมจนคุณเขาแหงนหน้าเชิดครวญครางแทบไม่เป็นภาษาคุณตำรวจสาวครวญครางอยู่นานจนแทบไม่มีเสียงนิ้วเท้าทั้งสิบจิกเกร็งเมื่อจุดกระสันถูกกระแทกย้ำๆอยู่อย่างนั้นเขาเริ่มดิ้นพล่านเพราะใกล้ถึงฝั่งฝันเจียอีกอดร่างบางเอาไว้แน่นก่อนจะสาวเท้าไปยังเตียงกว้างแบะขาให
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 81
ตอนนี้เจียอีกำลังถูกเชือกสีแดงมัดไปทั้งตัวแถมข้อมือยังถูกมัดไพล่หลังอีกด้วยเขานั่งมองภรรยาที่แต่งชุดเป็นตำรวจหญิงสวมถุงน่องตาข่ายสีดำกระโปรงสั้นจนปิดแก้มข้นขาวที่สวมจีสตริงเอาไว้ไม่มิด “คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้เล่นนอกบท”“แน่ใจสิ”“ไหนคุณบอกว่าจะซ้อมบทละครไงแต่ผมว่ามันแปลกๆนะ”“แปลกตรงไหนนายเป็นโจรฉันเป็นตำรวจ”“ถ้าไม่ให้คุณเล่นคุณจะโกรธผมหรือเปล่า”“ถ้าไม่ให้ฉันเล่นนายจะเสียใจ”“?”คุณตำรวจสาวไม่พูดเปล่าพร้อมเลื่อนเก้าอี้เลื่อนเข้ามาตรงหน้าโจรที่กำลังถูกมัดมืออยู่บนพื้นก่อนจะทำทีเป็นอ้าขากว้างเผยให้เห็นส่วนลับวับๆแวบจีสตริงที่ปกปิดเพียงส่วนหน้าอันดารันทำทีเป็นถือแฟ้มเพื่อสอบปากคำก่อนจะรู้สึกลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดอยู่ตรงต้นขาด้านใน“จะสอบปากคำอะไรผมล่ะ…คุณตำรวจ” เจียอีเลียริมฝีปากพร้อมส่งสายตาท้าทาย “ต่อให้คุณฆ่าผมให้ตายผมก็ไม่บอกหรอก”“แน่ใจเหรอ…หืม”ชายหนุ่มลากลิ้นร้อนนั้นไปตามถุงน่องตาข่ายสีดำก่อนจะขมเม้มอย่างมันเขี้ยวซุกหน้าลงตรงแกนกายก่อนจะลากลิ้นเลียผ่านชั้นในสีขาวจนเปียกชุ่มคุณตำรวจสาวดึงทึ้งเส้นผมนั้นอย่างแรงจนโจรหน้าหล่อแหงนหน้าไปด้านหลัง“คิดจะติดสินบนกับเจ้าพนักงานหรือไง”“
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 80
ระหว่างนี้สามีอย่างเขาก็กลายเป็นสนามอารมณ์เทียนหอมที่คุณเขาชอบกลิ่นของมันหนักหนาบรรยายสรรพคุณไว้อย่างดีก่อนหน้าต้องเก็บไว้ในตู้อย่างมิดชิดกลิ่นน้ำหอมน้ำยาซักผ้าเหมือนว่าคุณเขาจะไวเรื่องกลิ่นเป็นพิเศษแถมตอนนอนยังต้องเอาหน้าซุกกับหน้าอกเขาด้วยงอตัวคล้ายกุ้งเหมือนว่ากำลังปกป้องอะไรสักอย่างแถมยังชอบเอาเสื้อผ้าของเขาไปกองสุมๆไว้ตามมุมของห้องนอนจะซักก็ไม่ยอมจนต้องสั่งมาใหม่ทุกสองสามวัน แม่บ้านแทบไม่กล้าเข้าใกล้ช่วงนี้จะหยิบจะจับอะไรคุณเขามองตาขวางเจียอีเห็นท่าว่าไม่ได้การพรุ่งนี้เลยจับคุณเขายัดใส่รถเดินทางไปโรงพยาบาลที่จองเอาไว้ก่อนหน้าจะได้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่าคุณเขาเป็นอะไรกันแน่ผลการตรวจของอันดารันทำเอาเจียอีไม่เชื่อถึงกับถามย้ำๆคุณหมออยู่สองสามรอบ“ตั้งครรภ์ครับคุณอันดารันตั้งครรภ์ได้ 3 สัปดาห์แล้วครับส่วนนี่ภาพอัลตร้าซาวด์” คุณพ่อมือใหม่โห่ร้องไชโยทำเอาคุณแม่โอเมก้าหน้าตึงต้องดึงทึ้งเสื้อผ้าอีกฝ่ายที่กำลังกระโดดโลดเต้นต่อหน้าคุณหมอและพยาบาลให้นั่งลง “ผมจะได้เป็นพ่อคนแล้วผมจะได้เป็นพ่อคนแล้ว” แถมยังหอมแก้มภรรยาโดยไม่สนสายตาหมอพยาบาลในห้องตรวจอีกไม่พอยังกระซิบกระซาบถามอะไรกับคุณหมออ
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 79
สองสามีภรรยาจูบแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม เอวสอบค่อย ๆ เสือกไสเข้าออกด้วยจังหวะที่เนิบช้า ก่อนจะซอยถี่ทำเอาคุณเขาไถลไปกับเตียงกว้าง “อื้อ อะ อะ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องนอนกว้าง ตับ ตับ “อ๊า” ก่อนจะจับร่างบางให้หันหลังเอาหมอนสอดไว้ที่ท้องน้อย ยกสะโพกขึ้นก่อนจะสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง “อ๊า” แท่งร้อนเสือกไสเข้าไปจนมิด จนแก้มก้นขาวรู้สึกระคายเพราะขนหยาบ อันดารันจับหัวเตียงไว้แน่นเมื่อร่างกายโยกคลอนเพราะแรงกระแทกที่เร็วขึ้น แถมยังบี้กับจุดกระสันภายในทำเอาโอเมก้าหวีดเสียงร้องออกมาอย่างอดไม่ได้ แกนกลางกายกระตุกโดยไม่มีอะไรหลั่งออกมา เจียอีแช่ค้างเอาไว้เพราะช่องทางบีบรัดแน่นจนเขาแทบจะเสร็จสมตามคุณเขาไปชายหนุ่มมองไปยังต้นคอขาวผ่องหากเขาเป็นอัลฟ่าละก็คุณเขาก็ไม่ต้องทนกลิ่นอัลฟ่าคนอื่นแถมยังไม่ต้องมีปฏิกิริยาอะไรกับกลิ่นฟีโรโมนบ้าบอพวกนั้นเจียอีเอี้ยวตัวไปยังลิ้นชักข้างหัวเตียงเขาสวมที่ครอบฟันเป็นอุปกรณ์ที่สั่งทำพิเศษฟันปลอมนี้บรรจุไปด้วย DNA ของเขาที่ถูกตัดแต่งพันธุกรรมออกมาให้มีฤทธิ์เหมือนน้ำลายอัลฟ่าเขาค่อยๆพยุงร่างบางนั้นขึ้นมาจุมพิตที่ขมับก่อนจะเอ่ย “ให้ผมสลักพันธะที่หลังคอของคุณได้ไหม”
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 78
“จะร้องทำไมเล่า” คุณเขายื่นทิชชูมาให้ ก่อนจะนอนหันหลังให้ไม่สนใจกันอีก ไอ้หมาได้ทีก็เข้าไปออดอ้อน โอบกอดคุณเขาให้แผ่นหลังบางนั้นได้ไออุ่นจากอกหนา “แต่ผมไม่เชื่อหรอกนะว่า 79 เปอร์เซ็นต์นั้นจะทำลูกไม่ติด ต่อให้เบต้า โอเมก้าเปอร์เซ็นต์ที่จะตั้งครรภ์จะต่ำก็จริง แต่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเสียหน่อย”“นี่นายฝันอยู่เหรอไง”“คุณจะมีลูกให้ผมสักคนได้หรือเปล่า”“ทำให้โอเมก้าอย่างฉันตั้งครรภ์ให้ได้สิหน้าที่นายไม่ใช่เหรอ”“?”“เดือนหน้าซื้อที่ตรวจรอไว้เลย”“…”“เพราะผมจะหย่อนเมล็ดพันธุ์ไว้ในตัวคุณทุกๆวัน”“ไอ้บ้าอื้อ”เพราะว่าตอนเย็นอยู่ท่ามกลางอัลฟ่ามากหน้าหลายตาทำให้โอเมก้ารู้สึกตัวรุมๆคล้ายว่าจะเกิดการฮีทเทียมอีกทั้งเพราะสามีเป็นเบต้าเขาไม่สามารถทำพันธะได้แถมอัลฟ่าคนอื่นๆยังรับรู้ถึงกลิ่นฟีโรโมนอันหอมหวานของเขาได้อีก…มือร้อนลากไล้ปัดป่ายไปตามร่างกายที่เปลือยเปล่าชุดนอนผ้าซาตินถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้รู้เพียงแต่ว่าทุกการเคลื่อนไหวของสามีทำเอาร่างกายร้อนรุ่มไปหมดครั้งนี้เหมือนว่าเขาจะเข้าสู่สภาวะฮีทเทียมอย่างสมบูรณ์เลยรู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากกว่าปกติ “อื้ออึก” ลิ้นร้อนที่ปัดป่ายอยู่ตรงบริเวณตุ่
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 77
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทันทีที่พวกเขาทั้งสองลืมตาก็พบว่าตัวเองได้วาร์ปมาอยู่ที่เดอะแกรนด์ซิตี้ เมืองที่ขึ้นชื่อเป็นศูนย์กลางของโลกอนาคต เมืองที่เต็มด้วยสีสันและความทันสมัยของเทคโนโลยี ตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากเพนเฮ้าส์หรูของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง ที่กลับมาสวมปลอกคอมุกปกปิดลำคอระหงที่ถูกสามีฝากรอยจูบเอาไว้จนทั่ว จะว่าไปแฟชั่นปลอกคอนี้ก็ไม่เลว! มันเหมาะกับภรรยา ดูมีสง่า สมมงกับตำแหน่งโอเมก้าอันดับหนึ่งที่ว่า สามีขออวยยศให้ สิบ สิบ ไปเลย เจียอีไปเที่ยวต่างประเทศมาตั้งหลายที่แต่ไม่มีที่ไหนที่เขาเห็นว่าจะเจริญเทียบเท่ากับเมืองแห่งนี้เหมือนจะมีจานบินลอยฟ้าเลยแฮะ ตั้งแต่ออกจากที่พักมาปากของชายหนุ่มก็ร้อง “โอ้โหไม่หยุด” จนโดนคุณเขาทั้งดุทั้งใช้สายตาทิ่มแทงคล้ายอยากจะพูดว่า “หุบปากสักที” เสียเต็มแก่จะว่าไปเหมือนคุณเขาที่ไปเดินเที่ยวตลาดนัดครั้งแรกเลยเถอะสภาพบ้านเมืองมันไฮเทคทันสมัยจนมีรถไฟฟ้าเมกเลฟรถเมล์ไฮโดรเจนที่วิ่งด้วยพลังงานน้ำมิน่าอากาศถึงดีสุดๆไม่แปลกที่คุณเขาลืมตาขึ้นมาแล้วจะแว้ดๆใส่เขาตอนที่อยู่โรงพยาบาล “โอ้โห…นั่นโอเมก้าใช่หรือเปล่าแต่ละคนสวมปลอกคอหมดเลยอ่ะแล้วผมต้องใส่หรือเปล่าคุณ”“ใส่ทำ
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 76
ภายในมุมหนึ่งของห้องนั่งเล่นมีต้นคริสต์มาสที่ถูกตกแต่งตั้งตระหง่านอยู่ตรงนั้นแถมภายนอกยังมีพลุหลากสีที่ถูกจุดอีกหลายดอกเจียอีกปรนนิบัติพัดวีให้ภรรยาตัวเองอย่างเอาใจเท้าแทบไม่ติดพื้นก่อนจะอุ้มคุณเขาในท่าเจ้าสาวมานั่งที่โซฟาวางร่างบางที่อ่อนแรงลงบนตักตัวเองพลางหยิบโกโก้ร้อนที่ชงไว้ก่อนหน้าให้คุณเขาจิบเพื่อให้ร่างกายอุ่นขึ้นพลุที่แตกกลางอากาศกลายเป็นตัวอักษร “HAPPY BIRTH DAY”“หือ”“สุขสันต์วันเกิดผมสัญญาในวันเกิดทุกๆปีจะมีเราอยู่ด้วยกันแบบนี้จนแก่เฒ่าจนแก่ลงโลง” ชายหนุ่มเอ่ยคำมั่นสัญญาพร้อมกับจูบกระหม่อมบางนั้นด้วยความรักใคร่พร้อมกับใช้ผ้าพันคอคลุมร่างทั้งสองเอาไว้ “นายอยากมีลูกไหม” จู่ๆอันดารันก็เอ่ยออกมา“แล้วแต่คุณ”“ฉันมีได้ที่ไหนเล่า” “ผมรักคุณที่คุณเป็นอย่างนี้ต่อให้มีลูกไม่ได้นั่นไม่ใช่ประเด็นถ้าคุณอยากจะอุปการะเด็กสักคนเอาไว้เป็นลูกของพวกเราผมก็ยินดี” “ทั้งๆที่ไม่ใช่สายเลือดของนายและฉันจริงๆน่ะเหรอ”“แล้วคุณอยากมีลูกเพื่ออะไรกันล่ะ”“ไม่รู้สิ”“อนาคตค่อยว่ากันผมไม่ได้แคร์ว่าเขาจะมีสายเลือดของพวกเราหรือเปล่าแต่ผมคิดว่าหากพวกเรามีความรักมากมายให้แก่กันเด็กคนนั้นจะได้รับความรัก
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 75
“จะให้ผัวหลงไปถึงไหนฮะ คุณแม่ง” เจียอีซูดปากกัดฟันซอยเอวอย่างถี่ สองมือก็รั้งแขนทั้งสองข้างมาไว้ข้างหลัง ท่านี้ทำให้ตอกลึกขึ้น เสียวจนคุณเขาครวญครางไม่เป็นภาษา “อะ อะ” ก่อนจะรั้งอีกฝ่ายเพื่อจูบ จังหวะถี่รัวในตอนแรกเปลี่ยนมาเนิบนาบเพราะต้องการจูบ อันดารันคล้องคออีกฝ่ายเพื่อยึดเป็นหลักเอาไว้ เสียงจูบเฉอะแฉะของน้ำลายคลอไปพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ฝ่ามือร้อนปัดป่ายได้ตามหน้าอก บี้บีบตุ่มไตทั้งสองข้างอย่างหลอกล้อ ก่อนจะถอดถอนแก่นกายเปลี่ยนท่าให้คุณเขาขึ้นมานั่งบนตักแทนอันดารันใช้สองแขนคล้องคออีกฝ่ายก่อนริมฝีปากของทั้งคู่จะประกบกันอีกครั้งแต่ว่าครั้งนี้มันทั้งหวาบหวามและเนิ่นนานจนแทบหายใจไม่ทันจุ๊บจุ๊บ“เมียใครนับวันยิ่งสวยสวยจนไม่อยากให้ไปไหนไม่อยากให้ใครเห็นคุณ” อันดารันหัวเราะกับความคิดบ้าๆของสามี “จะขังฉันไว้หรือไงคุณสามี” อันดารันหอมแก้มสากนั้นหลายฟอดออดอ้อนเอาใจสองแก้มก้นก็ถูไถแกนกายที่แข็งตระหง่านไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนตัวลงง่ายๆอาศัยความเปียกปอนส่วนปลายถูไถกับรูจีบนั้นอย่างยั่วยวน“ไม่ได้หรือไงซี้ด!”“แล้วจะขังฉันด้วยอะไรล่ะ…หืม” สีหน้าแววตาคุณเขาที่มองมามีแต่ความท้าทาย“ก็ไอ้นี่ไ
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 74
สองปีผ่านไปคุณโอเมก้าอันดับหนึ่งก็กลายเป็นซุปตาร์แถวหน้าที่ได้ขึ้นบิลบอร์ดไปทั่วทุกมุมถนนตามสมกับที่ตั้งใจเอาไว้ อันดารันก็ยังใช้ชื่อสรพงษ์เพื่อระลึกถึงเจ้าของร่างที่แท้จริง แต่ว่านามสกุลถูกเปลี่ยนมาใช้นรเศรษฐ์ ใช่แล้ว…หลังจากอันดารันออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นานก็มีการจัดพิธีแต่งงานกับเจียอี เรียกได้ว่าบ้านนรเศรษฐ์มีข่าวดีด้วยกันสองงานใหญ่ งานแรกก็คือบุตรสาวคนโตสมรสกับนายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันที่จัดช่วงต้นปี ส่วนบุตรชายคนรองสมรสกับซูเปอร์สตาร์คนดังจัดขึ้นปลายปีเดียวกัน หลังจากสมรสเท่าเทียมผ่านก็เหมือนจะเป็นการเปิดกว้างกับเพศทางเลือกมากขึ้นซึ่งมีข้อกฎหมายมารองรับซึ่งแตกต่างจากพ.ร.บคู่ชีวิตก่อนหน้าอีกทั้งอันดารันและคุณ FALLIN เองก็เป็นที่ปรึกษากรรมาธิการสมรสเท่าเทียมเพื่อให้กฎหมายครอบคลุมทุกเพศ งานแต่งงานของอันดารันถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ในห้องบอลรูมโรงแรมห้าดาวใจกลางเมืองในเครือของนรเศรษฐ์ดอกไม้สีขาวหลากหลายชนิดเป็น Backdrop ยังไม่นับ Flower stand อีกหลายสิบชุดเรียกได้ว่ายกสวนดอกไม้มาจัดไว้ที่นี่เลยก็ว่าได้แค่แขกของฝั่งนรเศรษฐ์มีหลายร้อยแล้วไหนจะเพื่อนในวงการเพื่อนพ้องน้องพี่ในวงการของอันดา
