LOGINShare
บทที่ 5
Last Updated:
2025-01-02 08:07:18ตั้งแต่ก้าวเข้าห้องมาอันดารันก็ติเตียนทุกอย่างติจนเจียอีถอนหายใจไม่รู้กี่รอบหากสถานการณ์ปกติไม่มีโรคระบาดเขาก็คงจะทิ้งให้คนเจ็บไว้นอกห้องยอมเป็นคนใจดำให้สังคมประณามดีกว่าทนร่วมห้องกับคนอย่างสรพงษ์
“นี่คุณสรพงษ์ห้องของผมก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นไหม 1 ห้องนอน 1 ห้องน้ำมีโซนห้องครัวมีระเบียงตากผ้าแถมยังกันแดดกันฝนได้คุณจะเอาอะไรอีกอย่าลืมกินยาผมว่าคุณกินสองเม็ดไปเลยดีกว่าอาการจะได้ทุเลา”
“แกว่าฉันบ้า?”
“ผมได้พูดสักคำไหม” เจียอีเกาแก้มทำทีเป็นไขสือ
“ฉันอยากอาบน้ำเตรียมอ่างให้ฉันด้วย”
เจียอีถอนหายใจรอบที่ร้อยแปดของวันอ่างอาบน้ำ? ในพื้นที่ห้องแค่ไม่กี่สิบตารางวาเนี่ยนะ
“มีแต่กะละมังถ้าคุณจะแช่ผมก็ไม่ติด”
“กะละมังคืออะไร” เจียอีตบหน้าผากตัวเองอย่างแรงนี่มันเวรกรรมอะไรของเขาเขาแค่อยากใช้ชีวิตสโลไลฟ์ด้วยตัวเองแต่เหมือนพระเจ้าจะไม่เห็นใจแถมยังส่งตัวป่วนระดับพระกาฬมาทำลายระบบโสตประสาทของเขาอีกด้วย
“เฮ้อผมว่าคุณควรกินยาติดต่อกันขาดไม่ได้สักเม็ดเผื่ออาการคุณจะดีขึ้น”
“ฉันไม่ได้บ้าไม่รู้จักไม่ได้แปลว่าโง่”
“โอเคโอเคตามมาทางนี้” อันดารันตามผู้ชายแปลกหน้าที่เหมือนจะคุ้นเคยขึ้นมาเล็กน้อยแต่ไม่ไว้วางใจเสียทีเดียว
“อะไรนี่ห้องอาบน้ำเหรอทำไมมันเล็กอย่างนี้แล้วไหนอ่าง” เจียอีชี้มือไปยังกะละมังใบเล็กสีดำที่เขาใช้แช่ซักถุงเท้า
“นั่น”
“หาเล็กแค่นี้ฉันจะแช่ได้ยังไง”
“จะอาบไม่อาบไม่อาบก็ทนเหม็นเลือกเอา” อันดารันจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างหัวเสีย
“ฉันเจ็บแขนถอดไม่ถนัดแต่แกอย่าคิดอะไรสกปรก”
“ผมไม่พิศวาสคุณหรอกคุณเป็นผู้ชายผมก็เป็นผู้ชายไม่เหมือนกันตรงไหน” อันดารันยกมือลูบต้นคอตัวเองด้วยความรู้สึกประหม่า
“แกไม่ใช่อัลฟ่าแน่นะ”
“โอ๊ย! คุณสรพงษ์เลิกเบียวได้แล้วโลกนี้ไม่มีหรอกอัลฟ่าเบต้าอะไรของคุณน่ะจะให้ผมถอดให้หรือจะถอดเอง” โอเมก้าอย่างอันดารันที่ตอนนี้ไม่ได้สวมปลอกคอรู้สึกกังวลเป็นที่สุดก็น่ะมีแต่อัลฟ่ารุมล้อมอยากตีตราทำพันธะด้วยไอ้เราก็สวยรวยซะด้วยสิมีแต่ไอ้ตาบอดตรงหน้าที่ทำหน้าเหม็นเบื่อเขาแทบทุกครั้งไม่ใช่ก็ไม่ใช่ไม่เห็นจะต้องทำหน้าเหมือนเจอผีที่พูดเรื่องนี้ไอ้เบต้ากระจอกอันดารันพึมพำบ่นกับตัวเองอย่างมีน้ำโห
“ฉันจะทำเองออกไปได้แล้ว”
อันดารันสำรวจภายในห้องน้ำที่เขาเพิ่งก้าวเท้าเข้ามามันเล็กแคบเสียจนอารมณ์ในการพอกหน้าถูตัวหายไปหมดมีเพียงฝักบัวแชมพูและสบู่เหลวเท่านั้นนี่มันบ้าอะไรกันทำไมชีวิตเขาถึงต้องมาตกระกำลำบากอย่างนี้อันดารันสำรวจใบหน้าตัวเองในกระจกอย่างถี่ถ้วนใบหน้าเค้าโครงเดิมซึ่งทำให้เขารู้สึกโล่งใจอยู่บ้างก่อนจะกรีดร้องด้วยความตกใจไม่ว่าจะหนวดตรงคางขนที่รักแร้ขนหน้าอก
“กรี๊ดดดดด” อันดารันรับไม่ได้ไหนจะขนหน้าแข้งที่ยาวเฟื้อยนั่นอีก
“คุณเป็นอะไร” เจียอีที่กำลังเก็บของอยู่ข้างนอกรีบเข้ามาดูด้วยความตกใจ
“นะหนวดฉันมีหนวด” เจียอีกลอกตาทันทีที่ได้ยินคำตอบเขาอยากจะความจำเสื่อมแทนคุณสรพงษ์เสียเดี๋ยวนี้
อยากจะบ้าตาย ! นี่แค่วันแรกวันต่อๆไม่อยากจะคิด
เจียอีจัดห้องของเขาอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยอีกครั้งเพราะเมื่อก่อนอยู่ตัวคนเดียวนึกอยากจะถอดเสื้อถอดกางเกงพาดตามเก้าอี้โซฟายังก็ได้แถมไม่มีใครมาคอยบ่นแต่พอมีอีกคนมาอาศัยอยู่ด้วยถ้าไม่อยากฟังเสียงบ่นทั้งวันก็ต้องเก็บกวาดให้เข้าที่เจียอีเหลือบสายตาไปมองสรพงษ์ที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้ายับยู่ยี่เสื้อยืดสีขาวที่ยาวคลุมหน้าขาไหนจะกางเกงบ็อกเซอร์นั่นเป็นของใหม่ของเจียอีที่ยังไม่ได้ใส่เห็นริมฝีปากบางที่กำลังจะอ้าปากพ่นอะไรออกมาเขาก็เอ่ยปาก
“หยุดผมรู้ว่าคุณจะบ่นอะไรไม่มีตัวเลือกอื่นแล้วอยู่ไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่”
“แกรู้ได้ยังไงว่าฉันจะพูดอะไร”
“ปากคุณไม่พูดเรื่องอะไรดีๆออกมาหรอก”
“แก!”
“เจียอี” เจียอีพูดพลางยักคิ้วให้อีกฝ่ายด้วยสีหน้ายียวนเขาอยากจะกวนประสาทอีกฝ่ายให้อกแตกตายกันไปเลยทนไม่ได้จนต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปากไปอยู่ที่อื่นได้ยิ่งดี
“ถ้าฉันติดต่ออาร์ชินได้แกไม่รอดแน่”
“เดอะแกรนด์ซิตี้อะไรนั่นของคุณน่ะนะ”
“ใช่” อันดารันกอดอกเชิดหน้าตอบอย่างไม่ยอมแพ้
“ผมจะบนบานศาลกล่าวให้ไอ้คนที่จะมาช่วยคุณรีบตามหาคุณเจอเร็วๆเลยเอ้า!”
“เขาต้องมาตามหาฉันแน่เพราะฉันเป็นคนสำคัญของเขา”
“เหรอ”
เจียอีรำคาญที่จะต้องต่อล้อต่อเถียงกับคนป่วยจึงก้มหน้าจัดห้องตัวเองต่อสำคัญเลยคือเสื้อผ้าต้องแยกของเขากับของคุณสรพงษ์แล้วจัดสรรเป็นสัดส่วนเจียอีเลือกเสื้อผ้าไซซ์เล็กที่ใส่ไม่ได้แล้วให้อีกฝ่าย
“ไม่มีเสื้อผ้าแบบอื่นแล้วเหรอ” อันดารันก้มมองเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมอยู่ผ้านิ่มสบายก็จริงแต่ไม่มีรสนิยมเอาเสียเลยเห่ยเป็นบ้าใครมาเห็นว่าอันดารันโอเมก้าอันดับหนึ่งแห่งเดอะแกรนด์ซิตี้ต้องมาสวมเสื้อผ้าแบบนี้มีหวังถูกล้อจนตายเลยเสื้อผ้าไม่มีไซซ์ของเขาอีกทั้งกางเกงบ๊อกเซอร์ที่สวมอยู่ก็หลวมจนต้องผูกปมที่เอวให้ตายทำไมโอเมก้าคนดังอย่างเขาต้องมาจมปลักอยู่ในที่แห่งนี้ด้วยสภาพบ้านเมืองก็เสื่อมโทรมถนนผุพังไม่ราบเรียบไม่มีทางเท้าอากาศมีแต่ฝุ่นควันสภาพผิวบอบบางอย่างเขาจะทนได้ไงครีมอะไรก็ไม่มีให้บำรุงอันดารันอยากจะกรีดร้องออกมากับสภาพความเป็นอยู่ของเขาในตอนนี้นัก
“ไม่มี”
“ซื้อใหม่สิไม่เห็นจะต้องใช้หัวคิด”
“เฮ้อ!” เจียอีหยุดมือที่กำลังพับผ้าเขาถอนหายใจพลางท่องยุบหนอพองหนออย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมา
“นี่คุณสรพงษ์นอกจากคุณจะไม่สำนึกแล้วคุณยังไม่มีความเกรงใจคนอื่นอีกห้องก็ห้องผมเสื้อผ้าบ็อกเซอร์ข้าวน้ำก็ของผมไม่พอใจก็ตินู่นนี่แล้วยังจะมาเรียกร้องให้ซื้อเสื้อผ้าให้อีก”
“แล้วไงแกต้องรับผิดชอบฉันจนกว่าอาร์ชินจะหาฉันเจอไม่งั้นฉันจะป่าวประกาศว่าแกขับรถชนคนแล้วไม่รับผิดชอบ”
“ฮ่ะฮ่าเชื่อเลยนี่ยังว่าไม่รับผิดชอบอีกเหรอดูแลจนออกโรงพยาบาลพามาอยู่ด้วยจนกว่าจะหายดีให้ข้าวให้น้ำแถมยังให้ที่ซุกหัวนอนคุณจะเอาอะไรอีกฮะ” เจียอีเริ่มไม่สบอารมณ์กับคนตรงหน้า
Related chapters
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 6
“แล้วคิดว่าฉันอยากจะอยู่เป็นภาระแกงั้นเหรอ” อันดารันกวาดสายตามองไปรอบๆห้องอย่างนึกรังเกียจห้องคนใช้ที่บ้านหนึ่งตระการยังดูดีกว่านี้ไม่รู้กี่เท่าพอคิดถึงบ้านก็อดคิดถึงแม่นมภัสสรไม่ได้ไม่รู้ที่บ้านจะวุ่นวายกันหรือเปล่าที่เขาหายตัวไปกะทันหันแบบนี้ว่าแล้วก็แบมือขอโทรศัพท์มือถือคนตรงหน้าที่กำลังนั่งพับผ้าอยู่หน้าตู้อย่างขะมักเขม้น“เอาโทรศัพท์แกมา”“เออรีบๆโทรให้เขามารับเลยให้ไว” เจียอีตอบความรำคาญพร้อมโยนโทรศัพท์มือถือไปให้คนที่นั่งบนเตียง“อ๊ะไม่มีใครกล้าโยนของใส่ฉันนะ” อันดารันรีบคว้าโทรศัพท์ที่ถูกโยนมาให้อย่างส่งๆด้วยสัญชาตญาณ“มารยาททราม”“จะโทรไม่โทรไม่โทรก็เอาคืนมา”อันดารันกัดฟันกรอดไอ้บ้านี่ก่อนนิ้วเรียวสวยจะกดเบอร์มือถือที่จดจำได้อย่างขึ้นใจ‘ไม่มีหมายเลขที่ท่านเรียกกรุณากดเบอร์ใหม่อีกครั้ง’“โทรศัพท์พังหรือเปล่าเนี่ยทำไมโทรไม่ติด” ไม่พูดเปล่าพลางเขวี้ยงไปโดนหลังเจียอีเต็มแรงดังปึก“สรพงษ์!!!!”“ก็มันโทรไม่ติดนี่จะให้ฉันทำไงไอ้โทรศัพท์เฮงซวยนั่นใช้งานได้จริงหรือเปล่าะฮะ?” เจียอีเหลือทนอย่างขีดสุดก่อนจะย่างสามขุมเข้าไปหาอันดารันที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนแมวที่รอจะตะปบทาสยังไงยังง
Last Updated : 2025-01-02รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 7
ไม่มีหรอกอาหารที่ว่ามีแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ความจริงเขาจะหุงหาอาหารก็ได้แหละ แต่เพราะอยากกวนตีนใครบางคนเลยเลือกบะหมี่รสโปรดของเขาออกมาสองห่อ กะว่าแบ่งกันคนละซอง ภาพในหัวเจียอีคิดว่าคุณโอเมก้าอันดับหนึ่งคงตีโพยตีพายเรื่องบะหมี่ตรงหน้าแน่ ๆ แต่เปล่าเลยเพราะสรพงษ์นั่งมองเหมือนไม่เคยเห็นและลิ้มรสมาก่อนซะอย่างนั้น แถมยังใช้ตะเกียบไม่เป็นอีกด้วยบะหมี่ส่งกลิ่นหอมฉุยไปทั่วทั้งห้องอันดารันเดินตามกลิ่นไปจนถึงโซนห้องครัวที่มีประตูเลื่อนกั้นไปทางระเบียงเส้นสีนวลกำลังลอยอยู่ในหม้อแถมสีของน้ำซุปก็ดูจะเผ็ดร้อนยังไงชอบกลโอเมก้าอย่างเขากล้าพูดได้เต็มปากว่าไม่เคยเห็นรูปร่างหน้าตาอาหารประเภทเส้นแบบนี้มาก่อนเจียอีที่กำลังตอกไข่ใส่หม้อสองฟองเหลือบตามามองอีกคนที่จ้องมองบะหมี่ในหม้อเหมือนไม่เคยเห็น“ทำยังกะไม่เคยกินอย่างงั้นแหละ”“ก็ใช่นะสิ”“…”“อาหารพื้นๆแบบนี้คุณไม่เคยกินอย่างงั้นเหรอไม่อยากจะเชื่อหรือว่าคุณกินเพชรกินพลอยเป็นอาหารหรือไง”“อย่าพล่ามให้มากน้ำลายกระเด็นใส่หม้อหมดแล้วรีบๆทำฉันหิวจนปวดท้องไปหมด”“ครับครับเชิญคุณโอเมก้าอันดับหนึ่งไปนั่งรอที่โต๊ะได้เลยครับ” อันดารันนวยนาดเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอย
Last Updated : 2025-01-03รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 8
“อร่อยล่ะสิไหนบอกไม่เปรี้ยวไม่เค็มไม่เผ็ดไม่หวานจนเลี่ยน” อันเจียได้ทีรีบเอาคืนแม้คำพูดเขาจะไม่ระคายผิวคุณสรพงษ์เลยสักกระผีกก็ตามขอให้ได้กัดได้จิกสักนิดก็ยังดี อันดารันเชิดหน้าอย่างท้าทาย“แล้วไงก็พอถูไถให้อิ่มไปได้หนึ่งมื้อ” “อ้อเหรอ” อันเจียลากเสียงยาวววววขนาดถูไถน้ำซุปสักหยดก็ไม่เหลือหากคุณเขามาเห็นปริมาณโซเดียมในหนึ่งซองคนอกแตกตาย “หากคุณแขนดีคุณต้องเป็นฝ่ายเก็บไปล้างผมทำกับข้าวคุณล้างตกลงไหม”“ไม่” อันดารันตอบโดยไม่ต้องคิดมือไวกว่าความคิดเขาก็ดีดหน้าผากคนป่วยด้วยความหมั่นไส้ “โอ๊ยไอ้บ้าดีดมาได้”“คุณน่ะสิบ้าบ้าไม่พอยังนิสัยเสียถ้าคุณไม่ทำก็ไม่ต้องกินเป็นอีกหนึ่งข้อตกลงระหว่างเราที่ต้องอยู่ร่วมกัน”“ตอนนี้ฉันแขนหักใส่เฝือกอยู่นะ” น้ำเสียงอ่อนลงแถมยังทำหน้าออดอ้อนออกมาอีกใบหน้าหวานนั้นดูน่ารักน่าเอ็นดูอยู่หรอกสำหรับคนที่พบเห็นเป็นครั้งแรกแต่หากมาได้ใช้ชีวิตด้วยกันแบบเขาร้อยทั้งร้อยคุณโอเมก้าอันดับหนึ่งต้องถูกเนรเทศออกจากห้องแน่ๆเล่นบ่นสากกะเบือยันเรือรบขนาดนั้นใครจะทนคนอย่างสรพงษ์ได้ขนาดนี้นอกจากพ่อพระอย่างเขา“ผมก็บอกถ้าคุณหาย”“ทำไมฉันต้องทำ”“ผมไม่ใช่คนใช้คุณนะ”“แล้วไงแกชน
Last Updated : 2025-01-04รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 9
อันดารันตอนนี้สวมเสื้อยืดกางเกงยีนสีซีดธรรมดาดูแล้วคล้ายเด็กมหาลัยดูไม่มีพิษสงแต่อย่าให้อ้าปากพูดเชียวไอ้ใบหน้าใสๆน่าเอ็นดูนั่นล่อตีนได้ไม่ยากดีที่ไม่สวมผ้าพันคอผืนใหญ่คล้ายลูกเสือออกมาด้วย“ฉันอยากได้ครีมบำรุงผิวมันหยาบกร้านไปหมดแล้ว” “แล้วก็ของกินบำรุงพวกคอลลาเจนไฟเบอร์เครื่องสำอางดูสิหน้าฉันโล่งขนาดนี้หากใครมาเห็นเข้าฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”“คุณมีเงินเหรอ?” “ไม่มี…แกสิต้องจ่ายเรื่องอะไรฉันต้องมานั่งจ่ายด้วยแกชนฉันฉันอยู่ในสภาพนี้เพราะใคร—”“หยุดเลย” อันดารันยกยิ้มมุมปากคิดว่าอีกฝ่ายต้องยอมทำตามความต้องการเขาแน่ๆไหนจะเสื้อผ้าที่เชยระเบิดแบบนี้อีกให้ตาย! อยู่ไปได้ยังไงเนี่ยสรพงษ์นายแม่งเฮงซวยจริงๆ “ไม่ซื้อฟังนะ…ผมไม่ได้มีเงินฟุ้งเฟ้อที่จะเติมความต้องการของคุณได้ทั้งหมดหรอกมีงบให้แค่ 500 บาทแบงก์สีแดง 5 ใบนี้เท่านั้น” เจียอีกรีดแบงก์แล้วนับทวนให้อีกฝ่ายอย่างใจเย็น“ห้าร้อยเนี่ยนะ!”“ใช่…ไม่พอก็ต้องพอ” อันดารันอ้าปากค้างช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน“นี่คุณโอเมก้าอันดับหนึ่งเงินเดือนผมหักนั่นนี่เหลือแบงก์สีเทา 16 ใบก็คือ 16,000 บาทจ่ายค่าเช่าค่าน้ำค่าไฟค่าน้ำมันค่าซ่อมรถเต่าน้อยของผมเดือนนี
Last Updated : 2025-01-05รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 10
“เพิ่มอีกห่อนะนะนะ” อันดารันเหมือนลืมตัวสมัยก่อนพอเขาอยากซื้ออะไรอยากทำอะไรตามใจตัวเองแบบนี้อาร์ชินก็เหมือนกับเจียอีตอนนี้หากใช้ไม้แข็งไม่มีทางโน้มน้าวได้ก็ต้องใช้ลูกอ้อนใส่จริตจะก้านเข้าไปเพื่อให้ได้มาและทำตามใจตัวเองถือบะหมี่พร้อมทำหน้าแมวอ้อนในสายตาเจียอีเหมือนแมวตัวน้อยที่ส่งสายตาอ้อนวอนให้ทาสทำตามหรือรับไปเลี้ยงงั้นแหละวิ่งอ้อมหน้าอ้อมหลังจนชายหนุ่มรู้สึกรำคาญ“ก็บอกไม่ได้ไง” เสียงอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว“ใจร้ายก็แค่อีกแพ็คเดียวเองนะนะ” “งั้นก็ต้องแบ่งส่วนห้าร้อยของคุณออกมา” อันดารันหน้าตึงทันทีไอ้หมอนี่ “ได้ไงแค่นี้ไม่รู้จะพอหรือเปล่าเลย”“ก็ใช่ไงผมมีงบสำหรับปากท้องพวกเราเดือนนี้เพียงสามพันกว่าๆรวมกับของใช้อื่นๆในบ้านด้วยก็สี่พันบาทเท่านั้น”“ทำไมแกจนอย่างนี้!!!” อันดารันแหวใส่อย่างหมดความอดทนนั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ “เออผมมันจนคุณก็ไปหาคนที่รวยๆแล้วไปเกาะเขาสิคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง” เจียอีหัวเสียเป็นอย่างมากเดินเข็นรถเข็นเดินออกมาโดยไม่สนใจคนข้างหลังอีกพวกเขาทะเลาะกันคล้ายคู่รักคู่หนึ่งในสายตาของสาววายที่มองมาแถมยังกระซิบกระซาบอมยิ้มกันใหม่อันดารันไม่มีทางเลือกมากนักได้แต่วิ่งตามอี
Last Updated : 2025-01-06รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 11
พอกลับมาถึงห้องอันดารันก็เห็นเจียอีจัดแจงของใช้แยกประเภทอย่างเป็นระเบียบ “นี่อย่าลืมล้างมือตั้งแต่กลับมาผมยังไม่เห็นคุณล้างมือเลยนะ” เจียอีพูดในขณะที่มือยังไม่หยุดหยิบจับนู่นนี่“มือฉันสะอาดจะตาย”“นี่คุณคงไม่รู้จักโควิดสินะ” แม้อันดารันไม่พูดอะไรออกมาเจียอีก็พอจะรู้ว่าเจ้าตัวคงไม่รู้อะไรจริงๆนั่นแหละนอกจากจะอวยตัวเองไปวันๆเหมือนนกหงส์หยก“เป็นโรคติดต่อชนิดหนึ่งติดผ่านอากาศเมื่อกี้คุณก็เห็นว่าคนส่วนใหญ่สวมแมสกันหมดมีเพียงแค่ไม่กี่คนที่ไม่ได้สวมโควิดติดกันทางอากาศหายใจการสัมผัสเพราะฉะนั้นก่อนจะหยิบจับอะไรไปไหนมาไหนต้องล้างมือและเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำก่อนก็ดี” “ทำยังกะว่าโลกจะแตกยังงั้นแหละ”“ก็อาจจะเห็นทางยุโรปและบางประเทศติดกันจนโรงพยาบาลไม่มีเตียงให้คนไข้อีกทั้งยังต้องสวมชุด PPE ชุดเหมือนอยู่ในอวกาศ”“ขนาดนั้นเลย?”“ประเทศเรายังดียังไม่ได้ระบาดขนาดนั้นแต่ผมดูแล้วว่าคงอีกไม่นานระบาดหนักแน่ผมเลยทยอยตุนของข้าวสารอาหารแห้งพวกน้ำดื่มยาแมสอะไรพวกนี้มาสักพักละ”อันดารันมาจากโลกที่รัฐบาลเคยผ่านการระบาดอย่างหนักของโรคติดต่อชนิดหนึ่งมาก่อนก่อนที่รัฐบาลจะจัดตั้งโครงการจับคู่ไข่กับอสุจิขึ้นมาเพ
Last Updated : 2025-01-07รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 15
อั๊ก อีกฝ่ายลงไปนอนกุมท้องหน้าดำหน้าเขียวอยู่กับพื้น สีหน้าทุรนทุรายเป็นที่สุด“ถึงฉันจะทุรนทุรายจากการฮีทแค่ไหนก็ไม่หน้ามืดตามัวขอร้องแกหรอกย่ะอย่าหวังว่าจะได้แอ้ม” อันดารันพูดเสร็จก็เดินข้ามอีกฝ่ายไปยังห้องครัวรื้อหาของกินอย่างสบายใจเฉิบใกล้ช่วงฮีทแล้วต้องบำรุงสักหน่อยเพราะโลกเดิมเป็นโอเมก้าที่เคร่งครัดเรื่องอาหารการกินรวมไปถึงครีมสารพัดเน้นการบำรุงภายในสู่ภายนอกแม้อาร์ชินคนรักจะเป็นเบต้าไม่รับรู้ถึงกลิ่นฟีโรโมนใดๆแต่ก็ช่วยปลอบประโลมเขาจนผ่านสภาวะฮีทมาได้แม้ว่าอาร์ชินกับเขาจะมีความเข้ากับไข่และอสุจิต่ำมากก็ไม่สำคัญอันดารันคิดว่าทั้งชั่วชีวิตของเขาไม่มีใครจะรักและเข้าใจเขาไปมากกว่าอาร์ชินอีกแล้วแต่พอนึกถึงตอนที่อีกฝ่ายถูกดาเมียนลากออกไปลางสังหรณ์อันเฉียบคมบอกเขาว่าระหว่างดาเมียนและอาร์ชินจะต้องเป็นคู่ที่มีการเข้ากันของไข่และอสุจิสูงอย่างแน่นอนอาร์ชินเปรียบเสมือนภูเขาลูกใหญ่ที่คอยเป็นที่กำบังรวมไปถึงเป็นที่พักพิงโอเมก้าที่หยิ่งทะนงภายนอกแข็งกร้าวแต่ความจริงเป็นเพียงเปลือกหนาที่อันดารันสร้างขึ้นมาปกป้องตัวตนที่อ่อนแอและบอบบางของตัวเองเขารู้สึกสะใจทุกครั้งที่ได้เห็นใบหน้าบิดเบี้ยวของผู้
Last Updated : 2025-01-08รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 16
คืนนี้เป็นคืนแรกที่พวกเขาสองคนต้องนอนด้วยกันแต่ว่านะดูเหมือนคุณสรพงษ์จะเข้าใจอะไรผิดไปนี่คือห้องของเขาส่วนคุณสรพงษ์น่ะคนมาขออยู่อาศัยแท้ๆกลับนอนตีพุงตากลมกระดิกตีนอยู่บนเตียงสบายใจเฉิบไม่รู้สึกเกรงอกเกรงใจเลยสักนิด“นี่คุณสรพงษ์โน้นที่นอนของคุณอยู่ข้างล่าง” เจียอีชี้ไปยังฟูกที่นอนที่เขาปูให้เรียบร้อยอยู่ตรงข้างล่างเตียง“เรื่องอะไร”“เรื่องอะไรอีกล่ะนี่ห้องผมและผมก็ไม่ใช่สุภาพบุรุษพอที่จะให้คุณมานอนบนเตียงส่วนผมนอนข้างล่างหรอกนะ”“เป็นเรื่องที่นายควรจะทำไม่ใช่เหรอไง”“ฮะ”“เรื่องอะไรฉันจะต้องนอนที่พื้นแบบนั้นด้วยปวดหลังตาย!” “ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”“ก็บอกว่าไม่ไงหูหนวกหรือไง”“ลงมาเดี๋ยวนี้เลย” เจียอีฉุดกระชากลากถูอีกฝ่ายลงมาจากเตียงอย่างทุลักทุเล “อะแกจะลากฉันแบบนี้ไม่ได้นะโอ๊ย!” อันดารันร้องเสียงหลงออกมาเสียงดังเจียอีจึงหยุดการกระทำของตัวเองทันที“ปะเป็นอะไรไป”“ก็เจ็บแขนน่ะสิฉันต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็เพราะใครไอ้บ้า” อันดารันลูบแขนตัวเองด้านขวาป้อยๆเหมือนหางตาจะมีหยาดน้ำตาซึมออกมาเจ็บปวดไปจนถึงกระดูกคำนี้ไม่เกินจริง “จะเจ็บจริงเหรอ” อันดารันหันขวับเมื่อได้ยินคำถามโง่ๆแบบนั้น“เจ็บจ
Last Updated : 2025-01-10
Latest chapter
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 82
“อ๊าอ๊า” เอวสอบเร่งจังหวะทำเอาคุณเขาครางแทบไม่เป็นภาษาก่อนจะเปลี่ยนท่าให้หน้าอกราบไปกับโต๊ะท่านี้ทำเอาอันดารันแทบยืนไม่ไหวจุดกระสันถูกกระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเขาเสียวไปหมดไม่พอขาขาวข้างนึงยังถูกยกพาดต้นแขน “อ๊า” ท่านี้แทงถูกจุดกระสันอย่างจังจนเขาเสร็จออกมาพื้นเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเสร็จสมชายหนุ่มจึงแช่ค้างไว้อย่างนั้นเพราะกลัวว่าจะเสร็จตามอีกฝ่ายไปเอวสอบซอยถี่ยิบอีกครั้งก่อนจะอุ้มกระเตงเข้าไปยังห้องนอนร่างบางผวาก่อนจะตวัดขากอดรัดเอวสอบเอาไว้แน่นท่านี้ลึกกว่าเมื่อกี้เสียอีกแถมยังกระแทกกระทั้นเข้ามาคล้ายต้องการลงทัณฑ์ไอ้หมอนี่ไม่ใช่โจรธรรมดาแต่เป็นโจรปล้นสวาทที่คุณตำรวจสาวถูกหลอกล่อจนตกหลุมพรางต่างหากล่ะ!!! เจียอีหอบกระเส่ากอบกุมก้นขาวนั้นไว้แน่นควบคุมให้กระแทกลงมาเป็นจังหวะพร้อมกับเอวสอบที่สอดใส่ประสานงานกันอย่างดีเยี่ยมจนคุณเขาแหงนหน้าเชิดครวญครางแทบไม่เป็นภาษาคุณตำรวจสาวครวญครางอยู่นานจนแทบไม่มีเสียงนิ้วเท้าทั้งสิบจิกเกร็งเมื่อจุดกระสันถูกกระแทกย้ำๆอยู่อย่างนั้นเขาเริ่มดิ้นพล่านเพราะใกล้ถึงฝั่งฝันเจียอีกอดร่างบางเอาไว้แน่นก่อนจะสาวเท้าไปยังเตียงกว้างแบะขาให
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 81
ตอนนี้เจียอีกำลังถูกเชือกสีแดงมัดไปทั้งตัวแถมข้อมือยังถูกมัดไพล่หลังอีกด้วยเขานั่งมองภรรยาที่แต่งชุดเป็นตำรวจหญิงสวมถุงน่องตาข่ายสีดำกระโปรงสั้นจนปิดแก้มข้นขาวที่สวมจีสตริงเอาไว้ไม่มิด “คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้เล่นนอกบท”“แน่ใจสิ”“ไหนคุณบอกว่าจะซ้อมบทละครไงแต่ผมว่ามันแปลกๆนะ”“แปลกตรงไหนนายเป็นโจรฉันเป็นตำรวจ”“ถ้าไม่ให้คุณเล่นคุณจะโกรธผมหรือเปล่า”“ถ้าไม่ให้ฉันเล่นนายจะเสียใจ”“?”คุณตำรวจสาวไม่พูดเปล่าพร้อมเลื่อนเก้าอี้เลื่อนเข้ามาตรงหน้าโจรที่กำลังถูกมัดมืออยู่บนพื้นก่อนจะทำทีเป็นอ้าขากว้างเผยให้เห็นส่วนลับวับๆแวบจีสตริงที่ปกปิดเพียงส่วนหน้าอันดารันทำทีเป็นถือแฟ้มเพื่อสอบปากคำก่อนจะรู้สึกลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดอยู่ตรงต้นขาด้านใน“จะสอบปากคำอะไรผมล่ะ…คุณตำรวจ” เจียอีเลียริมฝีปากพร้อมส่งสายตาท้าทาย “ต่อให้คุณฆ่าผมให้ตายผมก็ไม่บอกหรอก”“แน่ใจเหรอ…หืม”ชายหนุ่มลากลิ้นร้อนนั้นไปตามถุงน่องตาข่ายสีดำก่อนจะขมเม้มอย่างมันเขี้ยวซุกหน้าลงตรงแกนกายก่อนจะลากลิ้นเลียผ่านชั้นในสีขาวจนเปียกชุ่มคุณตำรวจสาวดึงทึ้งเส้นผมนั้นอย่างแรงจนโจรหน้าหล่อแหงนหน้าไปด้านหลัง“คิดจะติดสินบนกับเจ้าพนักงานหรือไง”“
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 80
ระหว่างนี้สามีอย่างเขาก็กลายเป็นสนามอารมณ์เทียนหอมที่คุณเขาชอบกลิ่นของมันหนักหนาบรรยายสรรพคุณไว้อย่างดีก่อนหน้าต้องเก็บไว้ในตู้อย่างมิดชิดกลิ่นน้ำหอมน้ำยาซักผ้าเหมือนว่าคุณเขาจะไวเรื่องกลิ่นเป็นพิเศษแถมตอนนอนยังต้องเอาหน้าซุกกับหน้าอกเขาด้วยงอตัวคล้ายกุ้งเหมือนว่ากำลังปกป้องอะไรสักอย่างแถมยังชอบเอาเสื้อผ้าของเขาไปกองสุมๆไว้ตามมุมของห้องนอนจะซักก็ไม่ยอมจนต้องสั่งมาใหม่ทุกสองสามวัน แม่บ้านแทบไม่กล้าเข้าใกล้ช่วงนี้จะหยิบจะจับอะไรคุณเขามองตาขวางเจียอีเห็นท่าว่าไม่ได้การพรุ่งนี้เลยจับคุณเขายัดใส่รถเดินทางไปโรงพยาบาลที่จองเอาไว้ก่อนหน้าจะได้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่าคุณเขาเป็นอะไรกันแน่ผลการตรวจของอันดารันทำเอาเจียอีไม่เชื่อถึงกับถามย้ำๆคุณหมออยู่สองสามรอบ“ตั้งครรภ์ครับคุณอันดารันตั้งครรภ์ได้ 3 สัปดาห์แล้วครับส่วนนี่ภาพอัลตร้าซาวด์” คุณพ่อมือใหม่โห่ร้องไชโยทำเอาคุณแม่โอเมก้าหน้าตึงต้องดึงทึ้งเสื้อผ้าอีกฝ่ายที่กำลังกระโดดโลดเต้นต่อหน้าคุณหมอและพยาบาลให้นั่งลง “ผมจะได้เป็นพ่อคนแล้วผมจะได้เป็นพ่อคนแล้ว” แถมยังหอมแก้มภรรยาโดยไม่สนสายตาหมอพยาบาลในห้องตรวจอีกไม่พอยังกระซิบกระซาบถามอะไรกับคุณหมออ
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 79
สองสามีภรรยาจูบแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม เอวสอบค่อย ๆ เสือกไสเข้าออกด้วยจังหวะที่เนิบช้า ก่อนจะซอยถี่ทำเอาคุณเขาไถลไปกับเตียงกว้าง “อื้อ อะ อะ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องนอนกว้าง ตับ ตับ “อ๊า” ก่อนจะจับร่างบางให้หันหลังเอาหมอนสอดไว้ที่ท้องน้อย ยกสะโพกขึ้นก่อนจะสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง “อ๊า” แท่งร้อนเสือกไสเข้าไปจนมิด จนแก้มก้นขาวรู้สึกระคายเพราะขนหยาบ อันดารันจับหัวเตียงไว้แน่นเมื่อร่างกายโยกคลอนเพราะแรงกระแทกที่เร็วขึ้น แถมยังบี้กับจุดกระสันภายในทำเอาโอเมก้าหวีดเสียงร้องออกมาอย่างอดไม่ได้ แกนกลางกายกระตุกโดยไม่มีอะไรหลั่งออกมา เจียอีแช่ค้างเอาไว้เพราะช่องทางบีบรัดแน่นจนเขาแทบจะเสร็จสมตามคุณเขาไปชายหนุ่มมองไปยังต้นคอขาวผ่องหากเขาเป็นอัลฟ่าละก็คุณเขาก็ไม่ต้องทนกลิ่นอัลฟ่าคนอื่นแถมยังไม่ต้องมีปฏิกิริยาอะไรกับกลิ่นฟีโรโมนบ้าบอพวกนั้นเจียอีเอี้ยวตัวไปยังลิ้นชักข้างหัวเตียงเขาสวมที่ครอบฟันเป็นอุปกรณ์ที่สั่งทำพิเศษฟันปลอมนี้บรรจุไปด้วย DNA ของเขาที่ถูกตัดแต่งพันธุกรรมออกมาให้มีฤทธิ์เหมือนน้ำลายอัลฟ่าเขาค่อยๆพยุงร่างบางนั้นขึ้นมาจุมพิตที่ขมับก่อนจะเอ่ย “ให้ผมสลักพันธะที่หลังคอของคุณได้ไหม”
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 78
“จะร้องทำไมเล่า” คุณเขายื่นทิชชูมาให้ ก่อนจะนอนหันหลังให้ไม่สนใจกันอีก ไอ้หมาได้ทีก็เข้าไปออดอ้อน โอบกอดคุณเขาให้แผ่นหลังบางนั้นได้ไออุ่นจากอกหนา “แต่ผมไม่เชื่อหรอกนะว่า 79 เปอร์เซ็นต์นั้นจะทำลูกไม่ติด ต่อให้เบต้า โอเมก้าเปอร์เซ็นต์ที่จะตั้งครรภ์จะต่ำก็จริง แต่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเสียหน่อย”“นี่นายฝันอยู่เหรอไง”“คุณจะมีลูกให้ผมสักคนได้หรือเปล่า”“ทำให้โอเมก้าอย่างฉันตั้งครรภ์ให้ได้สิหน้าที่นายไม่ใช่เหรอ”“?”“เดือนหน้าซื้อที่ตรวจรอไว้เลย”“…”“เพราะผมจะหย่อนเมล็ดพันธุ์ไว้ในตัวคุณทุกๆวัน”“ไอ้บ้าอื้อ”เพราะว่าตอนเย็นอยู่ท่ามกลางอัลฟ่ามากหน้าหลายตาทำให้โอเมก้ารู้สึกตัวรุมๆคล้ายว่าจะเกิดการฮีทเทียมอีกทั้งเพราะสามีเป็นเบต้าเขาไม่สามารถทำพันธะได้แถมอัลฟ่าคนอื่นๆยังรับรู้ถึงกลิ่นฟีโรโมนอันหอมหวานของเขาได้อีก…มือร้อนลากไล้ปัดป่ายไปตามร่างกายที่เปลือยเปล่าชุดนอนผ้าซาตินถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้รู้เพียงแต่ว่าทุกการเคลื่อนไหวของสามีทำเอาร่างกายร้อนรุ่มไปหมดครั้งนี้เหมือนว่าเขาจะเข้าสู่สภาวะฮีทเทียมอย่างสมบูรณ์เลยรู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากกว่าปกติ “อื้ออึก” ลิ้นร้อนที่ปัดป่ายอยู่ตรงบริเวณตุ่
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 77
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทันทีที่พวกเขาทั้งสองลืมตาก็พบว่าตัวเองได้วาร์ปมาอยู่ที่เดอะแกรนด์ซิตี้ เมืองที่ขึ้นชื่อเป็นศูนย์กลางของโลกอนาคต เมืองที่เต็มด้วยสีสันและความทันสมัยของเทคโนโลยี ตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากเพนเฮ้าส์หรูของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง ที่กลับมาสวมปลอกคอมุกปกปิดลำคอระหงที่ถูกสามีฝากรอยจูบเอาไว้จนทั่ว จะว่าไปแฟชั่นปลอกคอนี้ก็ไม่เลว! มันเหมาะกับภรรยา ดูมีสง่า สมมงกับตำแหน่งโอเมก้าอันดับหนึ่งที่ว่า สามีขออวยยศให้ สิบ สิบ ไปเลย เจียอีไปเที่ยวต่างประเทศมาตั้งหลายที่แต่ไม่มีที่ไหนที่เขาเห็นว่าจะเจริญเทียบเท่ากับเมืองแห่งนี้เหมือนจะมีจานบินลอยฟ้าเลยแฮะ ตั้งแต่ออกจากที่พักมาปากของชายหนุ่มก็ร้อง “โอ้โหไม่หยุด” จนโดนคุณเขาทั้งดุทั้งใช้สายตาทิ่มแทงคล้ายอยากจะพูดว่า “หุบปากสักที” เสียเต็มแก่จะว่าไปเหมือนคุณเขาที่ไปเดินเที่ยวตลาดนัดครั้งแรกเลยเถอะสภาพบ้านเมืองมันไฮเทคทันสมัยจนมีรถไฟฟ้าเมกเลฟรถเมล์ไฮโดรเจนที่วิ่งด้วยพลังงานน้ำมิน่าอากาศถึงดีสุดๆไม่แปลกที่คุณเขาลืมตาขึ้นมาแล้วจะแว้ดๆใส่เขาตอนที่อยู่โรงพยาบาล “โอ้โห…นั่นโอเมก้าใช่หรือเปล่าแต่ละคนสวมปลอกคอหมดเลยอ่ะแล้วผมต้องใส่หรือเปล่าคุณ”“ใส่ทำ
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 76
ภายในมุมหนึ่งของห้องนั่งเล่นมีต้นคริสต์มาสที่ถูกตกแต่งตั้งตระหง่านอยู่ตรงนั้นแถมภายนอกยังมีพลุหลากสีที่ถูกจุดอีกหลายดอกเจียอีกปรนนิบัติพัดวีให้ภรรยาตัวเองอย่างเอาใจเท้าแทบไม่ติดพื้นก่อนจะอุ้มคุณเขาในท่าเจ้าสาวมานั่งที่โซฟาวางร่างบางที่อ่อนแรงลงบนตักตัวเองพลางหยิบโกโก้ร้อนที่ชงไว้ก่อนหน้าให้คุณเขาจิบเพื่อให้ร่างกายอุ่นขึ้นพลุที่แตกกลางอากาศกลายเป็นตัวอักษร “HAPPY BIRTH DAY”“หือ”“สุขสันต์วันเกิดผมสัญญาในวันเกิดทุกๆปีจะมีเราอยู่ด้วยกันแบบนี้จนแก่เฒ่าจนแก่ลงโลง” ชายหนุ่มเอ่ยคำมั่นสัญญาพร้อมกับจูบกระหม่อมบางนั้นด้วยความรักใคร่พร้อมกับใช้ผ้าพันคอคลุมร่างทั้งสองเอาไว้ “นายอยากมีลูกไหม” จู่ๆอันดารันก็เอ่ยออกมา“แล้วแต่คุณ”“ฉันมีได้ที่ไหนเล่า” “ผมรักคุณที่คุณเป็นอย่างนี้ต่อให้มีลูกไม่ได้นั่นไม่ใช่ประเด็นถ้าคุณอยากจะอุปการะเด็กสักคนเอาไว้เป็นลูกของพวกเราผมก็ยินดี” “ทั้งๆที่ไม่ใช่สายเลือดของนายและฉันจริงๆน่ะเหรอ”“แล้วคุณอยากมีลูกเพื่ออะไรกันล่ะ”“ไม่รู้สิ”“อนาคตค่อยว่ากันผมไม่ได้แคร์ว่าเขาจะมีสายเลือดของพวกเราหรือเปล่าแต่ผมคิดว่าหากพวกเรามีความรักมากมายให้แก่กันเด็กคนนั้นจะได้รับความรัก
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 75
“จะให้ผัวหลงไปถึงไหนฮะ คุณแม่ง” เจียอีซูดปากกัดฟันซอยเอวอย่างถี่ สองมือก็รั้งแขนทั้งสองข้างมาไว้ข้างหลัง ท่านี้ทำให้ตอกลึกขึ้น เสียวจนคุณเขาครวญครางไม่เป็นภาษา “อะ อะ” ก่อนจะรั้งอีกฝ่ายเพื่อจูบ จังหวะถี่รัวในตอนแรกเปลี่ยนมาเนิบนาบเพราะต้องการจูบ อันดารันคล้องคออีกฝ่ายเพื่อยึดเป็นหลักเอาไว้ เสียงจูบเฉอะแฉะของน้ำลายคลอไปพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ฝ่ามือร้อนปัดป่ายได้ตามหน้าอก บี้บีบตุ่มไตทั้งสองข้างอย่างหลอกล้อ ก่อนจะถอดถอนแก่นกายเปลี่ยนท่าให้คุณเขาขึ้นมานั่งบนตักแทนอันดารันใช้สองแขนคล้องคออีกฝ่ายก่อนริมฝีปากของทั้งคู่จะประกบกันอีกครั้งแต่ว่าครั้งนี้มันทั้งหวาบหวามและเนิ่นนานจนแทบหายใจไม่ทันจุ๊บจุ๊บ“เมียใครนับวันยิ่งสวยสวยจนไม่อยากให้ไปไหนไม่อยากให้ใครเห็นคุณ” อันดารันหัวเราะกับความคิดบ้าๆของสามี “จะขังฉันไว้หรือไงคุณสามี” อันดารันหอมแก้มสากนั้นหลายฟอดออดอ้อนเอาใจสองแก้มก้นก็ถูไถแกนกายที่แข็งตระหง่านไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนตัวลงง่ายๆอาศัยความเปียกปอนส่วนปลายถูไถกับรูจีบนั้นอย่างยั่วยวน“ไม่ได้หรือไงซี้ด!”“แล้วจะขังฉันด้วยอะไรล่ะ…หืม” สีหน้าแววตาคุณเขาที่มองมามีแต่ความท้าทาย“ก็ไอ้นี่ไ
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 74
สองปีผ่านไปคุณโอเมก้าอันดับหนึ่งก็กลายเป็นซุปตาร์แถวหน้าที่ได้ขึ้นบิลบอร์ดไปทั่วทุกมุมถนนตามสมกับที่ตั้งใจเอาไว้ อันดารันก็ยังใช้ชื่อสรพงษ์เพื่อระลึกถึงเจ้าของร่างที่แท้จริง แต่ว่านามสกุลถูกเปลี่ยนมาใช้นรเศรษฐ์ ใช่แล้ว…หลังจากอันดารันออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นานก็มีการจัดพิธีแต่งงานกับเจียอี เรียกได้ว่าบ้านนรเศรษฐ์มีข่าวดีด้วยกันสองงานใหญ่ งานแรกก็คือบุตรสาวคนโตสมรสกับนายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันที่จัดช่วงต้นปี ส่วนบุตรชายคนรองสมรสกับซูเปอร์สตาร์คนดังจัดขึ้นปลายปีเดียวกัน หลังจากสมรสเท่าเทียมผ่านก็เหมือนจะเป็นการเปิดกว้างกับเพศทางเลือกมากขึ้นซึ่งมีข้อกฎหมายมารองรับซึ่งแตกต่างจากพ.ร.บคู่ชีวิตก่อนหน้าอีกทั้งอันดารันและคุณ FALLIN เองก็เป็นที่ปรึกษากรรมาธิการสมรสเท่าเทียมเพื่อให้กฎหมายครอบคลุมทุกเพศ งานแต่งงานของอันดารันถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ในห้องบอลรูมโรงแรมห้าดาวใจกลางเมืองในเครือของนรเศรษฐ์ดอกไม้สีขาวหลากหลายชนิดเป็น Backdrop ยังไม่นับ Flower stand อีกหลายสิบชุดเรียกได้ว่ายกสวนดอกไม้มาจัดไว้ที่นี่เลยก็ว่าได้แค่แขกของฝั่งนรเศรษฐ์มีหลายร้อยแล้วไหนจะเพื่อนในวงการเพื่อนพ้องน้องพี่ในวงการของอันดา
