อันดารันตอนนี้สวมเสื้อยืดกางเกงยีนสีซีดธรรมดาดูแล้วคล้ายเด็กมหาลัยดูไม่มีพิษสงแต่อย่าให้อ้าปากพูดเชียวไอ้ใบหน้าใสๆน่าเอ็นดูนั่นล่อตีนได้ไม่ยากดีที่ไม่สวมผ้าพันคอผืนใหญ่คล้ายลูกเสือออกมาด้วย“ฉันอยากได้ครีมบำรุงผิวมันหยาบกร้านไปหมดแล้ว” “แล้วก็ของกินบำรุงพวกคอลลาเจนไฟเบอร์เครื่องสำอางดูสิหน้าฉันโล่งขนาดนี้หากใครมาเห็นเข้าฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”“คุณมีเงินเหรอ?” “ไม่มี…แกสิต้องจ่ายเรื่องอะไรฉันต้องมานั่งจ่ายด้วยแกชนฉันฉันอยู่ในสภาพนี้เพราะใคร—”“หยุดเลย” อันดารันยกยิ้มมุมปากคิดว่าอีกฝ่ายต้องยอมทำตามความต้องการเขาแน่ๆไหนจะเสื้อผ้าที่เชยระเบิดแบบนี้อีกให้ตาย! อยู่ไปได้ยังไงเนี่ยสรพงษ์นายแม่งเฮงซวยจริงๆ “ไม่ซื้อฟังนะ…ผมไม่ได้มีเงินฟุ้งเฟ้อที่จะเติมความต้องการของคุณได้ทั้งหมดหรอกมีงบให้แค่ 500 บาทแบงก์สีแดง 5 ใบนี้เท่านั้น” เจียอีกรีดแบงก์แล้วนับทวนให้อีกฝ่ายอย่างใจเย็น“ห้าร้อยเนี่ยนะ!”“ใช่…ไม่พอก็ต้องพอ” อันดารันอ้าปากค้างช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน“นี่คุณโอเมก้าอันดับหนึ่งเงินเดือนผมหักนั่นนี่เหลือแบงก์สีเทา 16 ใบก็คือ 16,000 บาทจ่ายค่าเช่าค่าน้ำค่าไฟค่าน้ำมันค่าซ่อมรถเต่าน้อยของผมเดือนนี
“เพิ่มอีกห่อนะนะนะ” อันดารันเหมือนลืมตัวสมัยก่อนพอเขาอยากซื้ออะไรอยากทำอะไรตามใจตัวเองแบบนี้อาร์ชินก็เหมือนกับเจียอีตอนนี้หากใช้ไม้แข็งไม่มีทางโน้มน้าวได้ก็ต้องใช้ลูกอ้อนใส่จริตจะก้านเข้าไปเพื่อให้ได้มาและทำตามใจตัวเองถือบะหมี่พร้อมทำหน้าแมวอ้อนในสายตาเจียอีเหมือนแมวตัวน้อยที่ส่งสายตาอ้อนวอนให้ทาสทำตามหรือรับไปเลี้ยงงั้นแหละวิ่งอ้อมหน้าอ้อมหลังจนชายหนุ่มรู้สึกรำคาญ“ก็บอกไม่ได้ไง” เสียงอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว“ใจร้ายก็แค่อีกแพ็คเดียวเองนะนะ” “งั้นก็ต้องแบ่งส่วนห้าร้อยของคุณออกมา” อันดารันหน้าตึงทันทีไอ้หมอนี่ “ได้ไงแค่นี้ไม่รู้จะพอหรือเปล่าเลย”“ก็ใช่ไงผมมีงบสำหรับปากท้องพวกเราเดือนนี้เพียงสามพันกว่าๆรวมกับของใช้อื่นๆในบ้านด้วยก็สี่พันบาทเท่านั้น”“ทำไมแกจนอย่างนี้!!!” อันดารันแหวใส่อย่างหมดความอดทนนั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ “เออผมมันจนคุณก็ไปหาคนที่รวยๆแล้วไปเกาะเขาสิคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง” เจียอีหัวเสียเป็นอย่างมากเดินเข็นรถเข็นเดินออกมาโดยไม่สนใจคนข้างหลังอีกพวกเขาทะเลาะกันคล้ายคู่รักคู่หนึ่งในสายตาของสาววายที่มองมาแถมยังกระซิบกระซาบอมยิ้มกันใหม่อันดารันไม่มีทางเลือกมากนักได้แต่วิ่งตามอี
พอกลับมาถึงห้องอันดารันก็เห็นเจียอีจัดแจงของใช้แยกประเภทอย่างเป็นระเบียบ “นี่อย่าลืมล้างมือตั้งแต่กลับมาผมยังไม่เห็นคุณล้างมือเลยนะ” เจียอีพูดในขณะที่มือยังไม่หยุดหยิบจับนู่นนี่“มือฉันสะอาดจะตาย”“นี่คุณคงไม่รู้จักโควิดสินะ” แม้อันดารันไม่พูดอะไรออกมาเจียอีก็พอจะรู้ว่าเจ้าตัวคงไม่รู้อะไรจริงๆนั่นแหละนอกจากจะอวยตัวเองไปวันๆเหมือนนกหงส์หยก“เป็นโรคติดต่อชนิดหนึ่งติดผ่านอากาศเมื่อกี้คุณก็เห็นว่าคนส่วนใหญ่สวมแมสกันหมดมีเพียงแค่ไม่กี่คนที่ไม่ได้สวมโควิดติดกันทางอากาศหายใจการสัมผัสเพราะฉะนั้นก่อนจะหยิบจับอะไรไปไหนมาไหนต้องล้างมือและเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำก่อนก็ดี” “ทำยังกะว่าโลกจะแตกยังงั้นแหละ”“ก็อาจจะเห็นทางยุโรปและบางประเทศติดกันจนโรงพยาบาลไม่มีเตียงให้คนไข้อีกทั้งยังต้องสวมชุด PPE ชุดเหมือนอยู่ในอวกาศ”“ขนาดนั้นเลย?”“ประเทศเรายังดียังไม่ได้ระบาดขนาดนั้นแต่ผมดูแล้วว่าคงอีกไม่นานระบาดหนักแน่ผมเลยทยอยตุนของข้าวสารอาหารแห้งพวกน้ำดื่มยาแมสอะไรพวกนี้มาสักพักละ”อันดารันมาจากโลกที่รัฐบาลเคยผ่านการระบาดอย่างหนักของโรคติดต่อชนิดหนึ่งมาก่อนก่อนที่รัฐบาลจะจัดตั้งโครงการจับคู่ไข่กับอสุจิขึ้นมาเพ
อั๊ก อีกฝ่ายลงไปนอนกุมท้องหน้าดำหน้าเขียวอยู่กับพื้น สีหน้าทุรนทุรายเป็นที่สุด“ถึงฉันจะทุรนทุรายจากการฮีทแค่ไหนก็ไม่หน้ามืดตามัวขอร้องแกหรอกย่ะอย่าหวังว่าจะได้แอ้ม” อันดารันพูดเสร็จก็เดินข้ามอีกฝ่ายไปยังห้องครัวรื้อหาของกินอย่างสบายใจเฉิบใกล้ช่วงฮีทแล้วต้องบำรุงสักหน่อยเพราะโลกเดิมเป็นโอเมก้าที่เคร่งครัดเรื่องอาหารการกินรวมไปถึงครีมสารพัดเน้นการบำรุงภายในสู่ภายนอกแม้อาร์ชินคนรักจะเป็นเบต้าไม่รับรู้ถึงกลิ่นฟีโรโมนใดๆแต่ก็ช่วยปลอบประโลมเขาจนผ่านสภาวะฮีทมาได้แม้ว่าอาร์ชินกับเขาจะมีความเข้ากับไข่และอสุจิต่ำมากก็ไม่สำคัญอันดารันคิดว่าทั้งชั่วชีวิตของเขาไม่มีใครจะรักและเข้าใจเขาไปมากกว่าอาร์ชินอีกแล้วแต่พอนึกถึงตอนที่อีกฝ่ายถูกดาเมียนลากออกไปลางสังหรณ์อันเฉียบคมบอกเขาว่าระหว่างดาเมียนและอาร์ชินจะต้องเป็นคู่ที่มีการเข้ากันของไข่และอสุจิสูงอย่างแน่นอนอาร์ชินเปรียบเสมือนภูเขาลูกใหญ่ที่คอยเป็นที่กำบังรวมไปถึงเป็นที่พักพิงโอเมก้าที่หยิ่งทะนงภายนอกแข็งกร้าวแต่ความจริงเป็นเพียงเปลือกหนาที่อันดารันสร้างขึ้นมาปกป้องตัวตนที่อ่อนแอและบอบบางของตัวเองเขารู้สึกสะใจทุกครั้งที่ได้เห็นใบหน้าบิดเบี้ยวของผู้
คืนนี้เป็นคืนแรกที่พวกเขาสองคนต้องนอนด้วยกันแต่ว่านะดูเหมือนคุณสรพงษ์จะเข้าใจอะไรผิดไปนี่คือห้องของเขาส่วนคุณสรพงษ์น่ะคนมาขออยู่อาศัยแท้ๆกลับนอนตีพุงตากลมกระดิกตีนอยู่บนเตียงสบายใจเฉิบไม่รู้สึกเกรงอกเกรงใจเลยสักนิด“นี่คุณสรพงษ์โน้นที่นอนของคุณอยู่ข้างล่าง” เจียอีชี้ไปยังฟูกที่นอนที่เขาปูให้เรียบร้อยอยู่ตรงข้างล่างเตียง“เรื่องอะไร”“เรื่องอะไรอีกล่ะนี่ห้องผมและผมก็ไม่ใช่สุภาพบุรุษพอที่จะให้คุณมานอนบนเตียงส่วนผมนอนข้างล่างหรอกนะ”“เป็นเรื่องที่นายควรจะทำไม่ใช่เหรอไง”“ฮะ”“เรื่องอะไรฉันจะต้องนอนที่พื้นแบบนั้นด้วยปวดหลังตาย!” “ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”“ก็บอกว่าไม่ไงหูหนวกหรือไง”“ลงมาเดี๋ยวนี้เลย” เจียอีฉุดกระชากลากถูอีกฝ่ายลงมาจากเตียงอย่างทุลักทุเล “อะแกจะลากฉันแบบนี้ไม่ได้นะโอ๊ย!” อันดารันร้องเสียงหลงออกมาเสียงดังเจียอีจึงหยุดการกระทำของตัวเองทันที“ปะเป็นอะไรไป”“ก็เจ็บแขนน่ะสิฉันต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็เพราะใครไอ้บ้า” อันดารันลูบแขนตัวเองด้านขวาป้อยๆเหมือนหางตาจะมีหยาดน้ำตาซึมออกมาเจ็บปวดไปจนถึงกระดูกคำนี้ไม่เกินจริง “จะเจ็บจริงเหรอ” อันดารันหันขวับเมื่อได้ยินคำถามโง่ๆแบบนั้น“เจ็บจ
“ดิ้นให้ตายยังไงก็ไม่หลุดหรอก” ลมหายใจร้อนเป่ารดที่ใบหูขาวทำเอาคนใต้ร่างขนลุกซู่ “อื้อเจ็บซี้ด” แขนขวาที่หักก็ถูกอีกฝ่ายกดเอาไว้เช่นกันอันดารันเจ็บจนน้ำตาซึมหางตาเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาเจียอีเงยหน้าขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงร้องพร้อมกับคลายวงแขนออกพลันสายตาหยุดชะงักกับหน้าตาเหยเกของอีกฝ่ายมันไม่ได้ดูน่าสงสารแต่มันดูน่ากลั่นแกล้งเข้าไปอีกจิตใต้สำนึกของชายที่โสดมายาวนานอย่างเจียอีจู่ๆก็มีภาพคุณสรพงษ์ร่ำไห้น้ำตาไหลร้องแทบขาดใจโดยร่างบางโยกคลอนไปตามแรงกระแทกเสียงครวญครางกระเส่าที่ดังออกมาจากริมฝีบางไม่หยุด“เชี่ย!” เจียอีสะบัดหน้าอย่างแรงเพื่อไล่ภาพอกุศลนั้นออกไปแต่สีหน้าคล้ายเว้าวอนของคนใต้ร่างทำเอาเจียอีตกอยู่ในภวังค์ “ทำหน้าแบบนี้หมายความว่าไง” “อะไร!”“อย่าไปทำหน้าแบบนี้ให้ใครเห็นอีกเข้าใจไหม”“เฮอะ! เบต้ากระจอกอย่างแกอย่าใฝ่สูงให้มากโอเมก้าอันดับหนึ่งอย่างฉะ—”เสียงถูกกลืนคงไปในลำคออย่างรวดเร็วรู้ตัวอีกทีริมฝีปากของเขาก็แนบชิดสนิทกับอีกฝ่ายจนไม่เหลือช่องว่างอันดารันตะลึงจนสองตาเบิกกว้างแทบจะถลนออกมาอันดารันเบี่ยงหน้าหนีสุดกำลังแต่กลับถูกล็อกไว้ด้วยฝ่ามือหนาตรึงหน้าไว้ไม่ให้หันหนีไ
“ไม่แน่ที่คุณถูกทิ้งแบบนี้อาจเป็นเพราะนิสัยแย่ๆของคุณก็ได้” ประโยคนี้เหมือนค้อนปอนด์ที่ทุบหัวอันดารันเข้าอย่างจังเขารู้ดีว่าตัวเองนิสัยแย่แต่ไม่เคยมีใครหน้าไหนกล้าว่าเขาต่อหน้าแบบนี้มาก่อนแม้แต่พี่สะใภ้อย่างไลลาแม้จะเป็นไม้เบื่อไม้เบากันจิกกันพอหอมปากหอมคอแต่ก็ไม่เคยเจ็บใจขนาดนี้มาก่อนไหนจะยัยดาเมียนหยุมหัวกันมากี่ครั้งต่อกี่ครั้งคำพูดคำด่าที่สาดโคลนใส่กันก็ไม่เคยระคายผิวและแทงเข้าในใจเหมือนคำพูดของคนตรงหน้าเลยสักนิดแม้แต่พ่อของเขาอย่างอาคเนย์ที่เอาแต่ด่าลูกชายโอเมก้าว่าเสเพลไม่เป็นโล้เป็นพายก็ไม่ได้ตกผลึกเท่ากับคำพูดของผู้ชายตรงหน้าคนธรรมดาที่พบเจอกันได้ไม่กี่วันแต่คำพูดกลับมีผลต่อความรู้สึกมากนัก“ฉันนิสัยเสียแล้วไงแกชนฉันแกต้องรับผิดชอบ” คางเล็กถูกบีบจนใบหน้าบู้บี้ไปหมด“ผมบอกแล้วไงว่าให้พูดให้ดี”“อ่อยอันน่ะ” “ปล่อยนะปล่อยแน่แต่ต้องทำโทษให้เข็ดหลาบโทษของคุณมีสองกระทงกระทงแรกกินเหลือกระทงที่สองพูดคำหยาบถ้าไม่มีใครสอนคุณได้ผมจะสอนคุณเอง” อันดารันตกใจที่ถูกอีกฝ่ายอุ้มร่างพาดบ่ามาตรงโซฟาเจียอีอุ้มอีกฝ่ายแล้ววางร่างคว่ำพาดหน้าขาเหมือนเด็ก“จะทำอะไร” อันดารันถามเสียงแข็ง“ทำโทษไง”เพีย
โอเมก้าหลงยุคอย่างอันดารันเริ่มเรียนรู้และปรับตัวให้เข้ากับผู้คนที่นี่อย่างรวดเร็วประการแรกหากเขาสวมผ้าพันคอมนุษย์ร่างยักษ์ตรงหน้าไม่มีวันให้เขาก้าวเท้าออกจากห้องไปช็อปปิ้งเป็นอันขาดและเป็นอย่างแรกที่อันดารันต้องทำตัวให้ชินแต่มันก็คงจะไม่ใช่เร็วๆนี้อย่างแน่นอนปลอกคอเปรียบเสมือนอวัยวะที่ 33 ของโอเมก้าใส่ตั้งแต่ตื่นยันนอนจะให้ไม่ใส่เลยก็ออกจะรู้สึกแปลกๆ “นี่คุณจะเดินกุมต้นคออะไรนักหนา”“ก็มันระแวงนี่” “ระแวงอะไรของคุณ” “ก็—” เมื่อเห็นสายตารวมถึงใบหน้าสุดกวนถามออกมาแบบนั้นอันดารันก็พูดไม่ออกจะว่าไงดีล่ะแบบว่ากลัวเจออัลฟ่าที่กำลังรัทแบบนั้นน่ะเหรอหรือว่ากลัวตัวเองจะถูกทำพันธะโดยไม่ยินยอม “จะพูดไม่พูด” เจียอีกอดอกมองอีกฝ่ายที่มัวแต่ทำตัวแปลกประหลาดพร้อมเดินกุมคอตัวเองไปด้วยความหวาดระแวง“ต้นคอคุณเป็นอะไรปวดเจ็บหรือยังไง” “เปล่า”“เปล่าแล้วเดินกุมทำไมงั้นก็ส่งมือมา”“อะไร”“ก็จะจับไว้แบบนี้แหละจะได้ไม่ต้องเดินกุมคอแบบนั้นอีก” อันดารันทำตัวไม่ถูกเมื่ออีกฝ่ายยื่นมือมากุมมือซ้ายเอาไว้สองมือสอดประสานกันจับจูงกันไป“อีกอย่างคนเยอะคุณจะได้ไม่หลง”“อ้อ” “สวมแมสดีๆอย่างดึงลงคนยิ่งเยอะอยู่ด้วย
“เหนื่อยเหรอคุณ”“อืม…เมื่อก่อนฉันไม่เคยรู้คุณค่าในส่ิงที่ตัวเองมีมักจะคิดเปรียบเทียบนั่นนี่อยู่ตลอดแต่พอมาใช้ชีวิตที่นี่สิ่งที่ฉันมีมันไม่ได้แย่เลยสักนิดบางครั้งปัญหามันก็เกิดจากการที่ฉันเรียกร้องมากเกินไปต่างหากที่นั่นฉันมีบ้านมีเงินมีคนใช้ไม่ต้องคิดอะไรมากมายไม่ต้องเปลืองสมองในการใช้ชีวิตแต่ละวันแต่ฉันก็ยังไม่พอใจอยู่ดีนายรู้ไหม…ฉันมักจะคิดว่าพ่อรักลูกไม่เท่ากันแต่ต่อให้ฉันจะทำตัวเหลวแหลกยังไงก็ไม่เคยตัดเงินในบัญชีไม่เคยไล่ออกจากบ้านมีบ้างที่บ่นก่นด่าสาดเสียเทเสียแต่ก็เป็นฉันอีกแหละที่ก่อปัญหาให้เขาต้องแก้ไขเทียบกับชีวิตในตอนนี้ต่างกันสุดๆฉันเพิ่งรู้ว่าเงินมันหายากขนาดไหนจะใช้เงินก็ต้องคิดหน้าคิดหลังไม่สามารถใช้เงินเติมเต็มความปรารถนาได้อย่างแต่ก่อนทำงานเหมือนวัวเหมือนควายแต่ค่าตอบแทนยังไม่พอจะซื้อของที่อยากได้แต่ช่างเถอะ…แค่ฉันยังมีชีวิตอยู่ในตอนนี้ก็ยังดีกว่าตายล่ะนะ”“นายยิ้มอะไร” เจียอีบีบจมูกเชิดรั้นนั้นอย่างอดไม่ได้“ก็ยิ้มที่คุณดูมีความคิดขึ้นดูโตขึ้นมากกว่าที่เจอกันตอนแรกเสียอีกตอนนั้นคุณโวยวายใหญ่โตบ่นทุกอย่างที่เห็นบ่นทุกอย่างที่ใช้ตอนนั้นคุณยังถามหาอ่างจากุชชีในคอนโดผมอย
“ผมพูดจริง อยากทำให้มันดีสมกับตำแหน่งโอเมก้าอันดับหนึ่งของคุณ” อันดารันเงียบก่อนจะเอ่ย“โอเมก้าอันดับหนึ่งนั้นจะมีค่าอะไรถ้าฉันต้องยืนอยู่เพียงลำพัง” เจียอีชะงักก่อนจะเงยหน้ามาจุมพิตหน้าท้องขาวนั้นผ่านเสื้อยืดตัวบางแถมยังเป็นเสื้อของเขาอีกด้วย “อีกอย่างมันก็เป็นแค่ชื่อไอดีโอเมก้ามีจริงที่ไหนกันตอนแรกนายว่าฉันเพี้ยนไม่ใช่เหรอทำไมตอนนี้นายจริงจัง” “สงสัยติดเชื้อบ้าจากคุณ”“แกสิบ้า”“อ๊ะ” “เป็นหมาหรือไง” อันดารันลูบหน้าท้องของตัวเองป้อยๆงับลงมาได้ “ไหนเล่ามาสิไปก่อเรื่องอะไรไว้”“อะไร”“พี่แซนดี้เล่าให้ผมฟังหมดแล้วคุณนี่มันแสบจริงๆเลยนะ”“ฉันก็แค่ปกป้องตัวเองแสบเสิบอะไรแล้วไอ้หมอนั่นยังโดนน้อยไปด้วยซ้ำ” “ผมรู้แต่ว่าคุณต้องดูแลตัวเองดีๆคุณก็รู้ว่าครอบครัวนั้นมีอิทธิพลขนาดไหน” เจียอีพูดพร้อมกับเกลี่ยแก้มใสนั้นอย่างเอ็นดูสายตาที่อีกฝ่ายกำลังจ้องมองมาทำเอาอันดารันทำตัวไม่ถูกก่อนจะหันหน้าหนีหลบหลีกสายตาที่แสดงความเป็นห่วงเป็นใยออกมาจนเขารู้สึกได้หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะที่ได้สบตาคู่นั้น “รู้แล้วน่า”“รู้แล้วน่าของคุณนี่คืออะไรรู้แล้วแต่ยังทำ?”“ก็แค่ปกป้องตัวเอง”“เอาเถอะครั้งนี้ถือว่าแล้
อันดารันรวมไปถึงสต๊าฟคนอื่นๆกลับกรุงเทพฯตั้งแต่รับประทานมื้อเช้าของโรงแรมเสร็จต้องขอบคุณ SMS จากผู้หวังดีเมื่อวานที่ทำให้นักแสดงน้องใหม่ไม่ตกเป็นข่าวฉาวตั้งแต่ซีรีส์ยังไม่ฉายรวมไปถึงโดนแบล็กเมล์ยอมเป็นทาสกามให้กับคนพรรค์นั้นแต่อย่างว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวในเมื่อศราวุธชอบใช้แผนชั่วในการโจมตีคนอื่นเขาเลยรับหน้าที่เป็นผู้ลงทัณฑ์สั่งสอนให้เจ้าตัวได้รู้เสียบ้างแต่ก็ยังพอมีขอบเขตอยู่นิดนึงเพราะการถูกข่มขืนโดยที่ไม่มีสติไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีและเป็นสิ่งที่เพื่อนมนุษย์ควรกระทำต่อกันเพราะเป็นกองถ่ายซีรีส์เลยหาอุปกรณ์ได้ไม่ยาก อันดารันและพรรคพวกเลยจัดฉากปั่นหัวให้ศราวุธได้บทเรียนเสียบ้างจะแจ้งความก็ไม่ได้จะเอาเรื่องกับทางโรงแรมก็ไม่ได้อีกเพราะไม่ว่ายังไงเมื่อเรื่องไปถึงนักข่าวตัวศราวุธเองมีแต่เสียกับเสียบางทีเงินก็ไม่หนักพอที่จะปิดปากคนทำให้เรื่องชั่วช้าที่ได้ทำเอาไว้แดงออกมาอีกครั้ง อันดารันยิ้มเยาะและต้องขอบคุณตู้โทรศัพท์สาธารณะที่มีอยู่ทั่วทุกมุมจังหวัดถึงเวลาปั่นหัวคืนบ้างแล้วไอ้เรื่องที่คลิปที่ว่าก็ไม่มีจริงหรอกอี๋! ใครจะอยากเห็นร่างกายหมอนั่นกันเงินก็ไม่อยากได้ที่อยากได้คือคว
แม้หลัง ๆ การถ่ายทำจะไม่ราบรื่นสักเท่าไหร่ เพราะดูเหมือนพระนายจะไม่ได้รักกันหวานเชื่อมเหมือนที่บทให้มาน่ะสิ แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี วันนี้เป็นวันเลี้ยงฉลองปิดกล้องของเรื่อง “รักครั้งใหม่ของโอเมก้า” ส่วนในรายละเอียดอย่างฟีโรโมน การทำรัง รวมไปถึงช่วงฮีท อันดารันเองก็ได้เอ่ยพูดคุยกับคนเขียนบทหลายครั้งจนทุกอย่างลงตัว เพราะคุณนุชคนเขียนบทเองยังคิดไม่ตกในบางส่วน พอได้มาพูดคุยกับนายเอกของเรื่องที่บอกว่าได้อ่านนิยายประเภทนี้มาพอสมควรจึงสามารถถ่ายทอดสิ่งที่โอเมก้าต้องพบเจอมาได้หมด แถมยังตรงใจเธอสุด ๆ อีกด้วย คืนนี้เป็นงานเลี้ยงปิดกล้องทางทีมงานได้เช่าห้องจัดงานของโรงแรมเอาไว้พร้อมกับกำชับเรื่องความเป็นส่วนตัวของนักแสดง “วุธพี่ขอวันนี้อย่าก่อเรื่องอีกเลย”“ผมรู้แล้วน่า”“ปิดกล้องแล้วก็ยังต้องร่วมงานอื่นๆกันอีกช่องก็กำลังจะดันด้วยอย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่”“ผมชักอยากจะรู้ว่าเด็กใคร! ดูท่าพี่จะเกรงใจมันมากนะ”“จะเด็กใครก็ช่างเถอะทำหน้าที่ของตัวเองจบๆกันไปไม่ดีเหรอ”“พี่ไม่ใช่ผมก็พูดได้ซิ”“เอาเถอะถือว่าพี่ขอนะวุธ” ชลดาพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องพักไปแต่เธอก็มั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่สนคำร้องขอของเธอ
เมื่อ Pilots ที่อันดารันไปเก็บตัวถ่ายมาตลอดระยะหลายสัปดาห์รวมไปถึงการตัดต่อต่างๆได้เผยแพร่ออกไปทำให้คุณโอเมก้าอันดับหนึ่งเป็นที่รู้จักมากขึ้นในนาม “พอเพียง” ซึ่งเป็นชื่อของนายเอกในเรื่องแฟนตาซีที่ถ่ายทำเป็นเรื่องแรกซึ่งก่อนหน้านี้ผู้จัดและค่ายเองก็มีการประการเฟ้นหานักแสดงหน้าใหม่มาก่อนหน้านั้นแล้วส่วนอันดารันเองแม้จะไลฟ์บ้างเป็นครั้งคราวแต่ก็ไม่ได้ปริปากเรื่องที่ตัวเองได้บทนักแสดงนำในเรื่องนี้ซึ่งยอดวิวในแพลตฟอร์มสูงขึ้นเป็นประวัติการณ์อีกทั้งยังได้นักแสดงที่มีชื่อเสียงหลายคนร่วมแสดงด้วยเรียกได้ว่าเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ได้รับความสนใจจากประชาชนมากเลยทีเดียวซึ่งช่องที่จะฉายนั่นก็คือ Ever Nine เรียกได้ว่าโฆษณาหลายตัวต่างก็ตบเท้ากันเข้ามาซื้อพื้นที่ภายในช่องระหว่างการฉายเรื่อง “รักครั้งใหม่ของโอเมก้า” ที่มีกำหนดฉายกลางปีหน้ามีการแสดงความคิดเห็นอย่างล้นหลามในโลกออนไลน์โดยเฉพาะนักแสดงน้องใหม่อย่างอันดารันซึ่งตอนนี้เป็นนักแสดงอิสระไม่ได้สังกัดที่ช่องไหนแต่ได้ข่าวแว่วๆว่ากำลังจะเซ็นสัญญากับบริษัทน้องใหม่แห่งหนึ่งโดยมีการพูดคุยและเจรจาหลายครั้งจากหลายๆต้นสังกัด เพราะเร่งถ่ายทำกันอยู่หลายวันเ
ตั้งแต่เข้าวงการมาชีวิตธรรมดาของอันดารันก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงอยากจะสวยต้องอดทนไม่ว่าจะทำหน้าขัดตัวทำสปารวมถึงวิ่งแคสต์งานโฆษณาอีกได้บ้างไม่ได้บ้างภายในรถตู้ของบริษัทมีนักแสดงน้องใหม่หลายคนที่อยู่ภายใต้การดูแลของแซนดี้ชีวิตแทบจะกินนอนภายในรถตู้นี่และอันดารันมีอายุมากที่สุดคือ 25 ย่าง 26 ปีบางคนอายุเพียง 16 -17 เองอย่างว่านอกจากจะมีชื่อเสียงแล้วเรื่องรายได้นี่แหละที่ดึงดูดความสนใจของผู้คนขนาดอันดารันไม่มีประสบการณ์การแสดงยังได้เป็นตัวประกอบในโฆษณาแบรนด์ดังเขายังได้เงินตั้งหลายหมื่นแซนดี้เองก็อยากจะให้นักแสดงในสังกัดของตัวเองโตอย่างช้าๆงานประเภทนี้ไม่ได้อาศัยเพียงหน้าตาเพียงอย่างเดียวต้องอาศัยฝีมือด้วยคนสวยคนหล่อมีเยอะแยะและพร้อมที่จะแจ้งเกิดได้ทุกเมื่อหากจะยืนหยัดในวงการได้อย่างยาวนานละก็ก็ต้องเก็บประสบการณ์การเป็นตัวประกอบเล็กน้อยพวกนี้ก่อนอันดารันเองก็คิดแบบนั้นและการแสดงบทโศกเป็นเรื่องยากสำหรับเขาเองด้วยเช่นกันโดยเฉพาะซีรีส์ที่กำลังถ่ายทำเดือนหน้าก็เป็นฤกษ์งามยามดีที่จะทำพิธีบวงสรวงเปิดกล้องเรื่อง “รักครั้งใหม่ของโอเมก้า” อันดารันที่มาจากโลกที่เทคโนโลยีทันสมัยเขางงเป็นไก่ตาแตกกั
น่ารัก คุณเขาใช้คำว่าน่ารักได้เปลืองมากในสายตาของเจียอี ซอกคอขาวผ่องนั้นแต่งแต้มไปด้วยรอยขบเม้ม เจียอีปัดป่ายลิ้นร้อนไปตามซอกคอระหงนั้นอย่างหยอกเย้า ยิ่งรับรู้ถึงใต้ร่างที่กระตุกบิดเกร็งไปด้วยความเสียว เขาก็ยิ่งอยากจะกลั่นแกล้งมากขึ้นไปอีก นิ้วเรียวยาวที่ชุ่มไปด้วยเจลหล่อลื่นกำลังเบิกทางอย่างใจเย็น “เข้ามาได้แล้ว”ได้ยินดังนั้นแกนกายค่อยๆเสือกไสเข้าไปในรูจีบนั้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปเจียอีแช่ไว้สักครู่เพื่อรออีกฝ่ายปรับตัวพร้อมกับโอบกอดร่างบางใต้ร่างด้วยความรักพวกเขาต่างก็จูบกันอยู่อย่างนั้นริมฝีปากแทบไม่แยกห่างออกจากกันแม้จะเปลี่ยนไปกี่ท่วงท่าแล้วก็ตามแสงไฟจากหลอดไฟข้างทางที่อยู่ห่างออกไปพอจะได้เห็นเงาตะคุ่มทั้งสองที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนรถเป็นเซ็กซ์ที่ค่อยเป็นค่อยไปไม่ใช่เพียงแค่อารมณ์พาไปมันมีความรู้สึกท่วมท้นอยู่ในภาษากายที่พวกเขากำลังสื่อสารกันเสียงเนื้อกระทบเนื้อเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดของโช็ครถดังปะปนกับเสียงครางเครือของพวกเขาทั้งคู่ไม่ขาดสายอีกทั้งคุณเขายังเหมือนว่าจะมีอารมณ์ร่วมมากกว่าปกติเห็นได้จากที่เป็นฝ่ายควบขี่คุมจังหวะเองท่าทางกัดริมฝีบางแล้วเชิดหน้าครางนั้นทำเอาอารมณ์
“ก่อนคุณจะไปถ่ายซีรีส์ผมอยากจะพาคุณไปที่ๆหนึ่งไปในฐานะคนธรรมดาไม่ใช่นายเอกซีรีส์คนดัง”“ทำไมนายมั่นใจว่าฉันจะดัง?”“ก็คุณเคยบอกไว้อย่างนั้น” อันดารันเพียงชายตามองชายหนุ่มตรงหน้าโดยไม่พูดอะไรอีก“เอาน่ารับรองคุณจะต้องชอบ”“ถ้าฉันไม่ชอบล่ะ”“ผมจ่ายด้วยนี่ก็แล้วกัน” เจียอีชี้ที่บั้นเอวตัวเองแต่ก็ต้องถูกอีกฝ่ายหยิกจนเนื้อเขียว“เอาแต่ได้”“หรือว่าคุณไม่อยากได้”“นี่นาย!!!”สถานที่เจียอีขับรถพาอีกฝ่ายมาเป็นสถานที่ลับของเขาเป็นสถานที่ดูดาวในชานเมืองที่เขามักจะมาคนเดียวเป็นประจำตั้งแต่สมัยเรียนอีกทั้งเป็นภูเขาสูงการเดินทางลำบากจึงไม่มีรถสัญจรไปมามากนักเจียอีจอดรถอยู่ริมข้างทางหันท้ายรถไปทางในตัวเมืองเปิดท้ายรถพร้อมขนเครื่องดื่มออกมาก่อนหน้าเขาปูเบาะพร้อมเตรียมเครื่องดื่มเอาไว้แล้ว“มาไม้ไหน” อันดารันมองอีกฝ่ายอย่างระแวง “คุณเคยบอกผมว่าอยากจะมีรูปคุณติดอยู่ตรงบิลบอร์ดแล้วผมคิดว่าคุณคงจะทำได้อย่างที่พูดจริงๆวันนี้ผมเลยพาคุณมาที่นี่มาในฐานะคนธรรมดาด้วยบรรยากาศสบายๆไม่ต้องแคร์สายตาผู้คนรอบข้าง”อันดารันขยับตัวจากเบาะหน้าคลานมานั่งที่ท้ายรถพร้อมกับหย่อนขาเปิดเบียร์กระป๋องออกมาดื่มโดยไม่พูดอะไรสา
เย็นวันเสาร์วันหนึ่งเจียอีสวมบทเป็นผู้จัดการส่วนตัวของอันดารันเขากำชับกับอีกฝ่ายหลายเรื่องโดยเฉพาะนิสัยที่ไม่ยอมคนของเจ้าตัวการวางตัวต่อหน้าและลับหลังกล้องวงการบันเทิงเป็นวงการมายาที่พร้อมจะแทงข้างหลังกันอยู่เสมอยังไม่รวมแฟนวอร์ทั้งหลายแค่ประเด็นเล็กเท่าเม็ดสิวก็ลุกลามใหญ่โตได้รวมไปถึงหากคุณล้มหลายคนก็พร้อมจะเหยียบย่ำคุณไปด้วยอีกอย่างมีคนรักย่อมมีคนเกลียดโดยเฉพาะพวกข่าวฉาวต่างๆที่ทำเอาดารานักแสดงหลายคนต้องออกจากวงการไปนักต่อนักว่ากันว่าวงการนี้ Hight Risk Hight Return มาไวไปไวมีน้องใหม่ที่พร้อมแจ้งเกิดในวงการอยู่ทุกวันและมันยากมากที่จะเป็นดาวค้างฟ้าเป็นซุปตาร์ที่ประชาชนให้การยอมรับรวมไปถึงสื่อมวลชนด้วย “นี่ทำยังกะนายเคยอยู่วงการบันเทิงอย่างนั้นแหละ”“อ่า…ผมแค่เป็นห่วงคุณก็เท่านั้นเอง”“ฉันรู้น่า”“จะว่าไปบทนี้ก็ดูหน่อมแน้มไปหน่อย”“คุณอ่านแล้วเหรอ”“ก็ใช่น่ะสิ…ไม่เหมาะกับโอเมก้าอันดับหนึ่งอย่างฉันเลยสักนิด” เจียอีส่ายหน้าที่ได้ยินคำพูดของคุณเขาอันดารันมีบรรยากาศที่คนนอกเห็นจะรู้สึกหมั่นไส้และอคติทันทีด้วยลุคที่มั่นใจในตัวเองรวมไปถึงการอวยตัวเองโดยไม่กระดากปากเมื่อก่อนเขาก็เป็นหนึ่งใน