บทที่3

"สวัสดีค่ะคุณนาย น้องหนูมาย" 

"น่ารักกันจังเลยนะคะ ใส่ชุดคู่กันมาด้วย" 

ทันทีที่เจ้าของร้านเช่าชุดเห็นฉันกับหมอนั่นเปิดประตูเข้ามาในร้าน ก็ทักทายฉัน และหยอกล้อเล็กน้อย ซึ่งพอพี่เขาพูดจบ นายนั่นก็เอามือมาโอบเอวฉันและออกแรงดึงฉันเข้าไปยืนใกล้ๆ เขาราวกับคู่รักแห่งปี หึ แสดงเก่ง

"น้องหนูมายอยากได้ธีมสีอะไรดีคะ"

"สีขาวค่ะ"

"ชมพูคับ"

"เอ่อ... " 

"ลองทั้งสองสีคับ"

"เป็นแบบไทยประยุกต์" 

"หรือแบบมิมินอลมินิใจดีคะ"​

"มินิมอลค่ะ"

"ไทยประยุกต์​คับ"

"เอ่อ..." 

"ขอลองทั้งสองแบบคับ" 

"ยินดีค่ะ งั้นเชิญทางนี้ค่ะ"

แค่เริ่มต้น ฉันกับเขาก็มีความเห็นไม่ตรงกันแล้ว ฉันได้แต่บ่นอยู่ในใจ ก่อนจะส่งยิ้มให้พี่พนักงานเบาเบา และเดินตามหลังเข้าไปในห้องลอง แต่ฉันว่า ฉันต้องตกลงกับเขาสักหน่อยจะได้ไม่เสียเวลา จึงใช้มือเล็กไปดึงเสื้อเขาให้หยุด ก่อนจะส่งสายตาหวาน กัดฟันให้เหมือนว่ากำลังพูดคุยกันด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขอยู่

"นายหยุดพูด แล้วเงียบเลยนะ" 

"ทำไมฉันจะพูดไม่ได้" 

"เดี๋ยวก็โป๊ะแตกหรอก"

"เธอนั่นแหละ อย่า เรื่อง มาก" 

พูดจบเขาก็ดึงมือฉันไปจับไว้ราวกับรักกันหวานชื่น แล้วพาเดินไปดูชุดที่แขวนเรียงรายนับพัน ถึงมันจะเป็นการหมั้นที่ฉันไม่เต็มใจ แต่ฉันก็ขอสวยที่สุดจะได้ไม่มีรูปหลุดไว้ให้นายนั่นเอามาแบล็ค​เมล์​ฉันทีหลัง

"น้องหนูมายใส่ชุดนี้แล้วสวยแพงมากๆเลยค่ะ"

"เนื้อปลิ้น เธอไปลองชุดอื่น"

ฉันถลึงตาเขียวใส่เขาด้วยสายตาคาดโทษทันทีที่เขาว่าฉันที่อยู่ในชุดเดรสสีชมพูเกาะอกกระดุมหน้า กระโปรงทรงกลมความยาวกรอมเข่า ถึงแม้จะดูเน้นทรวดทรงช่วงบน แต่ส่วนล่างก็ถูกดีไซน์ออกมาให้เหมาะกับลุคลูกคุณของฉัน นายนั่นตาบอดชะมัด เอาหน่ะ...ฉันจะคิดซะว่า โอกาสที่จะได้แต่งตัวแบบนี้ไม่ได้มีบ่อย จะลองชุดอื่นดูก็แล้วกัน

"ชุดนี้แหละ ฉันไม่ลองแล้ว" 

"ไม่อย่างงั้นนายมาลองเอง" 

"อือ อือ" 

ผ่านไปสิบชุดที่ผมแกล้งให้เธอไปเปลี่ยนชุดนั้นชุดนี้ให้ลองดูแบบนั้นแบบนี้ เพราะแต่ละชุดที่เธอเลือก มีทั้งเกาะอกโชว์เนื้อหน้าอกที่มันปลิ้นออกมา ไหนจะสายเดี่ยวเส้นเล็กไม่มีผ้าคลุม บางชุดก็เน้นสัดส่วนมากเกินไป ไม่เหมาะกับพิธีหมั้นที่มีแต่ผู้ใหญ่ของทั้งสองครอบครัว ส่วนผมก็นั่งไขว่ห้างจิบกาแฟรอบนโซฟานุ่มๆ อย่างสบายใจ จนมาชุดสุดท้ายที่เธอใส่และกำลังทำหน้างอแงใส่ผมอยู่ตอนนี้ เป็นชุดไทยที่พนักงานบอกผมว่าเป็นชุดไทยบรมพิมานโทนสีชมพูตัวเสื้อด้านในเป็นผ้าลูกไม้ มีสะไบที่ปักได้อย่างปราณีต ผ้าถุงก็ถูกจับจีบไว้อย่างสวยงาม ค่อยเหมาะสมกับผมหน่อย "หึ" ส่วนผู้ชายง่ายง่ายสบายสบายอย่างผมก็เลือกเป็นชุดสูทสีเทาเสื้อด้านในและเนคไทเป็นโทนสีชมพูอ่อนที่ดูเข้ากันกับยัยลูกหมู

"ฉันหิว อยากกินโอมากาเสะ" 

"แล้ว?" 

"นายต้องพาฉันไปเดี๋ยวนี้"

"ฉันดูว่าง?" 

"จิ๊" 

ระหว่างที่ผมกำลังขับรถพาเธอไปหาอะไรกิน เพราะนี่ก็บ่ายมากแล้วผมกับยัยนั่นยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยนอกจากชาเย็นและกาแฟ แต่เธอดันมาออกคำสั่งกับผมอย่างเอาแต่ใจจนผมอดรู้สึกหมันไส้เลยขอกวนกลับไปสักหน่อยให้มันมีสีสันพอไม่ให้รถเงียบ ทำเธอนั่งสะบัดหน้าหยิ่งๆ นั่งกอดอกเชิดๆ มองออกไปนอกหน้าต่าง และเงียบตลอดทาง ตลกชะมัด

ผมพาเธอมายังร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังย่านทองหล่อที่ปกติแล้วต้องจองคิวล่วงหน้า แต่โชคดีที่เจ้าของร้านเป็นเพื่อนสมัยมัธยมที่สนิทกับผมมากๆ คนหนึ่ง ผมเลยขอแทรกคิวพาเธอมาได้ ซึ่งเธอก็ดู​อารมณ์ดี​และมีความสุขกับอาหารตรงหน้าและเพลินกับการถ่ายรูปลงโซเชี่ยลจนลืมหาเรื่องวีนใส่ผม พลอยทำให้ผมสามารถกินอาหารมื้อนี้ได้อร่อยไม่ต้องมานั่งปวดหัว

"นาย ฉันอยากไปซื้อสมูทตี้ผลไม้ร้านนี้ด้วย" 

"อะไรของเธออีก"

"18 คอร์ส​ยังไม่อิ่ม?" 

"ถึงเป็นหมูแบบนี้ไง" 

"นี่..." 

"โอ้ย เจ็บนะเว้ย ยัยลูกหมู"

ผมโวยวายใส่เธอทันทีที่สั่งให้ผมพาไปร้านอื่นต่อ ก่อนจะเอื้อมมือไปบีบห่วงยางของเธอด้วยความหมันไส้ทำให้เธอฟาดมืออวบลงมาที่แขนล่ำของผมอย่างแรงจนรู้สึกแสบ ไหนๆ วันนี้ผมก็ว่างไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว จะเห็นแก่ลูกหมูตัวกลมๆ หน้าตาน่าสงสารใจดีพาไปซะหน่อยแล้วกัน

"นาย ฉันสั่งอันนี้มาเผื่อ มิลค์แอนด์คุกกี้"

"เห็นมะ ฉันใจดีสุดสุด"

"คิดไปเอง"

​#สมน้ำสมเนื้ออยู่นะ

#อ่านเพลินๆ เน้นฟิลกู้ด ขำๆกันเหมือนเดิมเนอะ😘

​​​​​