บทที่5

"ลูกหมู" 

"อะไร" 

"มาช่วยเด็ดใบกะเพรา​หน่อย" 

"ฉันยุ่งอยู่" 

"ทำอะไร ยุ่ง" 

"นับ 1 ถึง 10"

ผมถึงกับต้องส่ายหัวอย่างเบื่อหน่ายทันทีที่เธอบอกว่ายุ่ง ทั้งๆ ที่ผมเห็นนอนคว่ำอยู่บนโซฟาดูซีรีย์ในไอแพดนอนตีขาหมูไปมาอย่างสบายใจ กางเกงก็สั้นยังจะยกขาสูงจนเกือบจะเห็นแก้มก้นอยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่ายืนหั่นพริกอยู่ ผมจะเดินไปฟาดสักที ไม่ระวังตัวบ้างเลย ไหนจะเสื้อกล้ามคอเว้าลึกจนเห็นก้อนไขมันกลมๆ สองก้อนอีก ทำผมเสียสมาธิในการทำกับข้าวจนต้องยืนหันหลังแล้วตะโกนคุยกับเธอแทน

"นาย ฉันอยากกินน้ำเลม่อน" 

"มาช่วยเด็ดใบกะเพรา แล้วจะทำให้"

"ปลอกกระเทียมด้วย"

"สรุปมาทำให้ฉันกิน หรือมาใช้ฉัน"

"เออๆ ทำเองก็ได้วะ" 

ทันทีที่เธอเดินเข้ามาในห้องครัวก็แปลงร่างเป็นลูกหมูตัวยุ่ง หยิบโน่นหยิบนี่มาคอยแกล้งผมอย่างก้านใบกะเพรานี่ คงคิดว่าเป็นไม้วิเศษของแม่มดมั้ง เอามาจิ้มๆ อยู่ที่แขนผมบ้าง แก้มสากผมบ้าง ชี้ออกคำสั่งกับผมอีก จนผมมองตาขวางด้วยความหงุดหงิด ก็หัวเราะคิกคักชอบใจเหมือนเด็กกำลังเล่นของเล่น แถมยังยืนพูดเสียงแจ๋วแจ๋ว จนบางทีผมก็คิดว่ายัยนี่ยืนคุยกับแม่ซื้ออยู่ พอผมหางานให้เธอทำเพิ่มก็งอแงไม่ยอมทำ ผมจึงตัดปัญหาเอามาทำเองให้หมด ให้เธอยืนอ้วนตัวกลมอยู่ตรงนั้นแหละ ผมจะได้สบายหูหน่อย

"นายขอไข่ดาวด้วยสิ เอาแบบไข่ขาวกรอบ ไข่แดงไม่สุก ตัดแล้วมีไข่แดงไหลเยิ้มเป็นลาวานะ" 

"ต้มจืดเต้าหู้หลอดใส่ผักกาดขาวด้วยนะ" 

"สั่งเก่งจริงนะ แม่คุณ"

"เสร็จยังอะ หิวร้องท้องแล้วเนี่ย"

"ได้ข่าวว่าพึ่งกินแอปเปิ้ล​ไป"

"จิ๊" 

ยังดีที่เธอมีน้ำใจช่วยตักข้าวใส่จาน และเดินไปเปิดซีรีย์ผ่านทีวีแทนไอแพด เราสองคนต่างคนต่างจัดการอาหารตรงหน้า กินไปดูซีรีย์ไป ไม่มีเสียงทะเลาะเพราะตกลงว่าจะสงบศึกเวลากินข้าว มีแต่เสียงหัวเราะคิกคักกับฉากตลก และท่าทางเขินอายเวลามีฉากโรแมนติก​ จนผมก็อดขำไปกับท่าทางของเธอไม่ได้ และเป็นผมที่ก้มหน้าก้มตาเก็บจานมาล้างอยู่ตอนนี้ เพราะยัยลูกหมูบอกว่าพึ่งทำเล็บมา ไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือข้ออ้างเพื่อหลอกใช้ผมกันแน่ 

"นาย ไปไหนต่อ"

"ฉันต้องรายงานเธอหรอ ยัยอ้วน! "

"เออ จะไปไหนก็ไปเลย รีบกลับไปเลย"​

น่ารำคาญชะมัดเลย ฉันอุตส่าห์ถามนายนั่นดีดีกลับมากวนประสาทฉันอีก อยากจะไปไหนทำอะไรก็ไปเลย ใครเขาอยากสนใจกัน แค่จะชวนคุยพอเป็นพิธีแค่นั้นแหละ ถ้าไม่ติดว่าซื้อของมาทำอาหารเย็นให้ฉันกิน ฉันไม่มีทางให้ขึ้นมาเฉิดฉายลอยหน้าลอยตาอยู่ในห้องฉันหรอก ทนเห็นหน้ามาทั้งวันก็เบื่อจะแย่ ฉันเหนื่อยจะต่อล้อจะเถียงกับเขา เลยเลือกเดินหนีเข้ามาในห้องนอน ก่อนจะไปเตรียมน้ำมันมะพร้าวมาใช้หมักผมเพื่อให้ผมนุ่มมีน้ำหนักไม่แห้งเสียและวางมาส์กอโลเวล่าบนหน้าสวยๆ ของฉันเพื่อให้ผิวหน้าชุ่มชื้นและผ่อนคลาย

วันนี้ฉันตื่นเช้ากว่าปกติเพราะนัดเพื่อนสาวสองคนไปทำบุญที่วัดรอบเกาะรัตนโกสินทร์​ โดยพวกเราตกลงกันว่าจะไหว้พระให้ครบเก้าวัดแล้วไปกินก๋วยจั๊บญวนที่ร้านดังที่อยู่ไม่ไกล ซึ่งฉันก็ไม่ลืมที่จะนัดเพื่อนๆ ให้ใส่ชุดธีมเดียวกัน เป็นเสื้อสีขาวกับผ้าถุงลายผ้าไทยคนละสี เกล้าผมมวยไว้ด้านหลัง ทั้งได้ทำบุญ ได้ถ่ายรูปกับวัดที่มีประติมากรรมสวยๆ ยัยลลิลก็ได้ทำคอนเทนต์​ด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกตั้งหลายตัวคุ้มสุดๆ

"สบายใจจัง"

"เนอะ นานๆมาทำบุญทีรู้สึกดีเหมือนกัน"

"พวกแก กินก๋วยจั๊บ​ญวนเสร็จไปสปาตัวกันต่อมั้ย ยัยมินแกไปได้มั้ย ต้องเข้าร้านรึเปล่า"

"ไปได้ วันนี้ฉันยกให้แกหนึ่งวันเลยมาย"

"ขอบใจนะ น่ารักที่สุด

"แล้วฉันละ น้อยใจแล้วนะ"

"แกก็น่ารักแต่น้อยกว่าฉันนิดหน่อย"

"ฮ่าๆ​ๆ" 

ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง

ฉันกำลังนอนสปาผิวอย่างสบายจนเคลิ้มกำลังจะพักสายตาสักหน่อย เสียงแจ้งเตือนแอพลิเคชั่นข้อความในมือถือของฉันก็ดังขึ้นรัวๆ ไม่หยุด ไม่ต้องเปิดอ่านก็รู้ว่าเป็นฝีมือใคร เพราะตั้งแต่วันที่เขามาทำอาหารเย็นให้ฉันกิน หมอนั่นก็ส่งข้อความมาทวงบุญคุณไม่หยุดให้ฉันเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนที่เขาเสียสละเวลาอันมีค่ามาทำอาหารให้ฉันกิน แถมส่งสติ๊กเกอร์​มาป่วนสามเวลาหลังอาหาร จนบางทีทำเครื่องฉันค้างไปเลย พอฉันเปิดอ่านแต่ไม่ตอบก็โทรมาเป็นสิบสายจนฉันต้องกดรับ​ พูดก็ไม่พูดคุยก็ไม่คุยให้ฉันถือสายฟังเขาเล่นเกมส์อยู่แบบนั้น พอฉันกดวางก็โทรมาว่าฉันไม่มีมารยาทแถมบังคับให้ฉันเปิดกล้อง อ้างว่าคุณพ่อคุณแม่ให้คอยดูฉันไม่ให้แอบหนีเที่ยว ดูอย่างตอนนี้สิ ฉันที่ไม่ว่างเปิดอ่านข้อความ ฉันนับหนึ่งถึงสิบรอเลยโทรมาป่วนฉันแน่นอน

"ยัยมาย แกดูโทรศัพท์​หน่อยมั้ย เผื่อมีธุระด่วน" 

"นั่นสิ มันดังไม่หยุดเลยนะ"

"ไม่มีอะไรหรอก พวกมิจฉาชีพ​หน่ะ" 

#เป็นมิจฉาชีพ​ไปแล้วหนึ่ง

#อ่านเพลินๆ เน้นฟิลกู้ด ขำๆกันเหมือนเดิมเนอะ 🤭