LOGINShare
บทที่7
Last Updated:
2024-12-25 19:28:08"ยัยมาย"
"คอนเทนต์ที่แล้วที่แกช่วยฉันถ่าย ยอดวิวพุ่งมาก" "มีแต่หนุ่มๆ มาเมนต์ขอเปิดว๊าบแกทั้งนั้นเลย" "แกดูสิ" "ก็ฉันสวยจริงๆ" "มั่นมาก / มั่นมาก" เสียงเพื่อนสาวของฉันดังขึ้นพร้อมเพียงกันทันทีที่ได้ยินคำตอบของฉัน หลังจากจบคลาสฉันก็หนีตามยัยลลินกับยัยมินมาหลบภัยที่คาเฟ่มินิมินนี่ทันที เรานั่งคุยเล่นกันบ้าง ช่วยยัยมินเสิร์ฟเครื่องดื่มช่วงที่มีลูกค้าเยอะบ้าง หรือฉันจะมาสมัครเป็นพนักงานพาสไทม์คาเฟ่ยัยมินดี ให้นางจ่ายค่าจ้างเป็นชาเย็นวันละแก้วก็พอ กำลังนั่งคิดอะไรเพลินยัยสองคนก็เรียกให้ฉันดูข่าวซุบซิบหน้าเพจมหาวิทยาลัยฯ มิหน่าละวันนี้สมาร์ทโฟนเครื่องหรูของฉันถึงได้เงียบกริบ "หรือว่าพี่นายจะไม่โสดแล้ว" "ดาวคณะนิเทศน์ฯ นี่ฉันจำได้" "เหมือน ฉันเคยได้ยินเตอร์พูดว่า เป็นเพื่อนๆกันนะ" "ยัยมาย แกว่าจริง หรือจ้อจี้" "คอมเมนต์เดียวที่ฉันมี คือฉันสวยกว่า" "จ้า / แม่คนสวย" "คิกคิก" ฉันต้องรีบทำเป็นเนียนไม่รู้ไม่ชี้ไม่แสดงความคิดเห็นทันที เมื่อเห็นภาพข่าวในเพจ ภาพหมอนั่นกำลังเปิดประตูรถให้สาวเข้าไปนั่งมีรอยยิ้มบางเบาให้แก่กัน ฉันถึงกับต้องแอบหลบสายตาเพื่อนที่กำลังเม้าท์มอยเบะปากกลอกตามองบนอย่างนึกหมันไส้ ทีเวลาฉันที่เป็นว่าที่คู่หมั้นเขายังไม่เคยทำแบบนี้ให้เลยสักครั้ง แถมคอยว่าฉันต่างต่างนานา แค่พูดกันดีดียังนับคำได้เลย มีก็แค่มาทำอาหารให้ฉันกินบ้างบางวัน เวลาที่ฉันอยู่ห้องต้องค้างสายไว้ แล้วก็ทิ้งข้อความไว้ว่าจะไปไหน แค่นั้น หรือฉันจะเอาข่าวนี้เป็นข้ออ้างไม่หมั้นกับเขาแล้วดี เพราะถือว่าเขาทำผิดหนึ่งในข้อตกลงที่เราคุยกันเอาไว้ แต่บนความโชคร้ายของฉันก็ยังมีความโชคดีให้ฉันอยู่บ้างดีที่ฉันปิดเรื่องหมั้นเป็นความลับ ไม่อย่างนั้นวันนี้ฉันคงโดยเม้าท์มอยต่อจากข่าวของเขาและเพราะเขาแน่นอน หล่อตายแหละ ชิ โบราณเขาว่าถ้านึกถึงใครแล้วเขามาจะอายุยืน คงจะจริงนั่นแหละ เพราะทันทีที่ฉันพึ่งนึกถึงเขาก็ส่งข้อความมาหาหลอกหลอนสุดสุด ฉันทำเพียงเปิดอ่านแต่ไม่ตอบ เชิญอยู่กับสาวไปเถอะจ่ะ ฉันว่าฉันรีบย้ายตัวเองออกไปก่อนนายนั่นจะมาก่อนดีกว่า ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ไอ้พิทบูล : ลูกหมูอยู่คาเฟ่มิน? ไอ้พิทบูล : กำลังเข้าไป ไอ้พิทบูล : ? ... "แหวะ" "ไม่สบายหรอยัยมาย" "อืม ฉันเวียนหัวหน่ะ กลับก่อนนะ" "ฉันไปส่งมั๊ย" "ไม่เป็นไร ฉันเรียกรถกลับเอง" "บ๊าย บ.." "เฮ้ย แก นายนี่ สงสัยคู่จริงสินะ" ฉันที่ลุกสะพายกระเป๋ากำลังจะชิ่งหนีกลับหันไปมองตามเสียงของยัยลลิล มากับสาวยังจะส่งข้อความมาหาฉันอีกนะ นิสัยเสียชะมัด ก่อนจะตัดสินใจเดินมั่นๆ ไปทางประตูทันที ขอทำเป็นไม่รู้จักไปแล้วกันจะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลัง แต่เขากลับกวนประสาทฉันไม่หยุดเอาตัวใหญ่ๆ ขวางฉันอยู่ตรงประตูไม่ยอมหลบให้ฉันเดินแถมยังเลิกคิ้วทำหน้ายียวนใส่ฉันอีกนะ ฉันจึงทำเนียนกัดฟันฝืนใจยิ้มเอ่ยปากขอทางไป แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วขอสักทีเถอะ ก่อนจะใช้ส้นรองเท้าสูงแหลมของฉันกระแทบลงบนรองเท้าผ้าใบราคาแพงของเขาราวกับไม่ได้ตั้งใจ แล้วกระแทกไหล่แกร่งออกมาทันที สมน้ำหน้า "ขอทางด้วยค่ะ" "ครับ" ปึก! แต่ปีนี้ฉันคงจะดวงชงจริงๆ นั่นแหละ ขนาดเปิดแอพลิเคชั่นเรียกรถก็ยังไม่มีคันไหนรับฉันเลย ฉันเป็นหนูมายที่น่าสงสารที่สุดจะมีใครให้มากกว่าฉันมั้ย "จะไปไหนครับ ยัย เตี้ย" "ถ้าจะเรียกขนาดนี้ ไม่ต้องมีครับหรอก" "หึ" "ไปเดินตลาดนัดหาของกินกัน" "ฉันไม่หิว" จ๊อก... "หึ ให้พูดอีกที" "ฉันไม่ไปกับนาย เชิญนายไปกับผู้หญิงของนายเถอะ" "จิ๊ ปล่อยนะ ไอ้หมาบ้า" ผมที่ตั้งใจเนียนมาซื้อกาแฟแล้วค่อยหาทางชวนยัยลูกหมูไปเดินตลาดนัดเปิดใหม่แถวคอนโดเธอ แต่พอมาถึงก็เหมือนเธอกำลังจะกลับแถมยังทำร้ายร่างกายผมทั้งใช้ส้นรองเท้าแหลมๆเหยียบที่เท้าผมจนรู้สึกเจ็บไหนจะเดินกระแทกไหล่แกร่งของผมจนเซด้วยท่าทางเอาแต่ใจอีก ผมอุตส่าห์มาดีดีแต่กลับมาทำผมเจ็บ ผมไม่มีทางปล่อยเธอเดินเชิดหน้ากลับไปง่ายๆ แน่ พอได้กาแฟเรียบร้อยผมก็ทำทีเป็นมีธุระต่อรีบวิ่งออกมามองหาเธอทันที ก่อนจะเหลือบไปเห็นเธอยืนรอรถอยู่ตรงป้ายรถเมล์เหมือนคุณหนูตกอับเป็นภาพที่ทำให้ผมอดยกยิ้มขำและแอบถ่ายรูปไว้ไม่ได้ น่าตลกชะมัด แต่เหมือนวันนี้เธอจะงอแงกว่าทุกวันขนาดชวนไปหาของกินก็ยังไม่ได้ผลเหมือนไม่ใช่ยัยลูกหมูคนเดิมที่ร้องกินโน่นกินนี่ไม่หยุดสงสัยจะเห็นข่าวซุบซิบในเพจสินะ ผมจึงคว้าแขนเล็กเล็กดึงเธอให้เดินตามไปที่รถ ก่อนจะเปิดประตูแล้วจับเธอยัดใส่ลงไปพร้อมกับคาดเข็มขัดรัดไว้ไม่ให้เธอคิดหนี แล้วพาตัวเองเดินอ้อมขึ้นมาอีกฝั่งนั่งมองหน้าเชิดเชิดหยิ่งหยิ่งปากเล็กเล็กสีแดงเบะคว่ำไม่ยอมหันมามองหน้าผมแม้แต่น้อย เหมือนกับวันนั้นวันที่ผมตามเธอเข้าไปในห้องน้ำ ผมจึงโน้มตัวลงไปใกล้ใช้แขนข้างหนึ่งกักขังเธอเอาไว้ และใช้มืออีกข้างหนึ่งประคองหน้ากลมกลมให้หันมามองสบตาเพราะผมชอบมองหน้าที่คอยเหวี่ยงใส่ผม "ลูกพี่ลูกน้อง ไม่ใช่สาวๆ ในสต๊อค" "ไม่ได้อยากรู้" "แต่อยากบอก" "จิ๊" "สรุปไปเดินมั้ยตลาดนัด" "ไม่ได้อยากไป" "แต่อยากพาไป" "จิ๊" "อยากกินอะไรแวะซื้อของไปทำกินกันก็ได้" "ไม่ได้อยากกิน/ไม่ได้อยากกิน" "อื้อ" "เราตกลงกันแล้ว ฉันไม่ได้ทำอะไรที่ผิดจากข้อตกลง" "เธอห้ามงอนฉัน" "ไม่ได้งอน" "อื้อ" "ทำชาบูกินกันนะ" "สั่งกุ้งถังกับเล้งแซ่บไปกินที่ห้อง" "หึ อืม"Related chapters
รักกันแบบธุรกิจ บทที่8
"นี่ ลูกหมู ทำไมชอบใส่กระโปรงสั้นจังวะ""ก็ขาชั้นสวย""ขาหมู มีแต่ไขมันเนี่ยนะ สวย""เห็นแล้วอยากกินคากิ""ถ้าจะหิวขนาดนั้นก็ไปซื้อข้าวกินเถอะ""อยากกินลูกหมูแทน""..."เห็นมั้ยละ หมอนี่หน่ะพูดดีกับฉันได้ไม่นานหรอก ก็กลับมาหาเรื่องว่าฉันอีกละ ทำมาเป็นยิ้มกรุ่มกริ่มยักคิ้วหลิ่วตาใส่ฉันอีก หนวกหูชะมัดเลย อยากจะเอานิ้วเล็กเล็กของฉันจิ้มตาเขาสักที แถมยังทำมือรุ่มร่ามมาวางบนหน้าขาขาวเนียนและบีบเล่นอีก ฉันต้องไปมูที่ไหนใครก็ได้ช่วยบอกฉันที ฉันจึงเลือกหยิบแอร์พอร์ตและสมาร์ทโฟนขึ้นมาเปิดเพลงฟังเพราะเพราะดีกว่า สบายหูสบายอารมณ์กว่าเสียงนายนี่ตั้งเยอะ ก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงปล่อยใจไปกับเสียงเพลง แต่ความสุขก็มักจะอยู่กับฉันได้ไม่นาน ไม่นานจริงๆ เพราะไอ้พิทบูลนี่ยื่นมือมาแย่งแอร์พอร์ตจากหูฉันไปข้างหนึ่งแล้วเอาไปใส่ที่หูเขา บอกว่าจะฟังด้วย ฉันได้แต่ถลึงตามองเขาตาเขียวพอมาถึงคอนโด กุ้งถังกับเล้งแซ่บก็มาถึงพอดีฉันเลยลงจากรถและเดินตรงไปรับอาหาร ซึ่งพอเขาจอดรถเสร็จก็รีบวิ่งมารับอาหารในมือฉันไปถือไว้ในมือของเขา และพาเดินกันเข้าลิฟต์ ถ้าจะยืนในลิฟต์นิ่งๆ เงียบไม่กวนประสาทใส่ฉันคงไม่ใช่เขา เพราะเขาเล่นเดิน
Last Updated : 2024-12-26รักกันแบบธุรกิจ บทที่9
"ฉันขอเพิ่มข้อตกลงอีกข้อ""ต่อไปนี้นายต้องอยู่ห่างจากฉันอย่างน้อยหนึ่งเมตร""หึ ทำไม กลัว?""ฉันไม่ได้กลัว แต่ฉันจะเก็บไว้ให้แฟนในอนาคตของฉัน""ฝันเก่ง" "ลุกไปเลย""จะกินต่อมั้ย""... แต่นายต้องไปนั่งในครัว"ยัยลูกหมูนี่ฝันกลางวันเก่ง แถมยังมาเพิ่มข้อตกลงเด็กน้อย แล้วยังมาไล่ผมให้ไปนั่งกินที่อื่นอีก คิดว่าระยะห่างแค่นี้ผมจะทำอะไรเธอไม่ได้เลยสินะ ยัยอ้วน...ผมได้แต่คิดในใจแล้วขยับตัวกลับไปตีหน้ามึนนั่งที่เดิม จนยัยลูกหมูนั่งทำหน้ายักษ์เหมือนผีเสื้อสมุทรมองผมตาขวางจนแทบจะถลนออกมาจากตา ผมถึงกับนั่งกินไปขำไป ตลกชะมัดเป็นผมอีกแล้วที่ต้องเป็นคนเก็บจานไปล้างรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเป็นพ่อบ้านเข้าไปทุกวัน เพราะพอเธอกินอิ่ม ก็สะบัดก้นกลมกลมเดินเข้าห้องนอนไปทันที ไม่หันมาพูดกับผมสักคำ แต่ปล่อยไปก่อนเดี๋ยวสักพักก็จะเดินออกมาเอง มาหาของกินอีกเพราะเธอยังไม่ได้กินของหวานล้างปากแบบที่ชอบอ้างกับผม จนล้างจานเสร็จพร้อมเช็ดจนแห้งแล้ววางเรียงบนชั้นจนเรียบร้อย ก็ขอพักเหนื่อยสักหน่อย พาตัวเองไปนอนเล่นเกมส์อยู่บนโซฟาที่เราพึ่งนั่งกินกันและเกือบจะทำอะไรต่อมิอะไรจนเลยเถิดไปเมื่อครู่ ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ผมก
Last Updated : 2024-12-26รักกันแบบธุรกิจ บทที่10
และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันต้องตื่นมาแต่งหน้าทำผมตั้งแต่ตีสี่ ดีที่เมื่อคืนฉันมาส์กหน้าทิ้งไว้และเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ ทำให้วันนี้ผิวหน้าฉันฉ่ำฟูดูสุขภาพดีไม่ต้องแต่งอะไรมากเน้นแค่ดวงตาให้กลมโตดูคมมากขึ้นและเพิ่มขนตานิดหน่อยให้พอเป็นแพงอนยาว ลงแก้มอีกนิดเติมหางคิ้วนิดหน่อย และทาปากอวบอิ่มให้ชุ่มฉ่ำ เกล้าผมดัดรอนเป็นหางม้าประดับด้วยเครื่องประดับที่เข้ากับชุดไทยบรมพิมานที่จะใส่ในวันนี้ ซึ่งเสร็จทันเวลาใส่บาตรเช้าพอดีฉันค่อยๆ เดินลงบันไดมาจากชั้นสองของบ้าน เพื่อมาหาคุณพ่อคุณแม่ที่นั่งรออยู่พร้อมญาติญาติที่กำลังทยอยมา รวมถึงคุณลุงคุณป้าและเขาก็นั่งรออยู่พร้อมหน้า ทันทีที่เขาเห็นฉันกำลังก้าวลงบันไดทีละขั้นด้วยความระมัดระวังเพราะรองเท้าส้นสูงแหลมและผ้าถุงยาวแคบที่ไม่ค่อยถนัด เขาก็ลุกจากโซฟาเดินมารอรับฉันตรงบันไดขั้นสุดท้าย พร้อมยื่นมือมาให้ฉันจับพยุงตัวไม่ให้ก้าวพลาด ฉันที่กำลังเดินยิ้มลงมาสวยๆ เกือบจะต้องหุบยิ้มเพราะปากของเขา แต่ก็ต้องกัดฟันยิ้มเอาไว้เพื่อไม่ให้คุณพ่อคุณแม่สงสัยและดูมีพิรุธ"แต่งตั้งนาน ได้แค่นี้""วันหลังฉันแต่งให้ก็ได้""ถ้าไม่รู้จะพูดอะไร แนะนำให้เงียบ""..."อันที่จร
Last Updated : 2024-12-27รักกันแบบธุรกิจ บทที่11
"เขตนาย แต่ห้องฉัน""ได้หรอ อ้วน""ไหนดูหน่อย ถลอกยัง""ไม่รู้ไม่ชี้ ไปออกกำลังกายดีกว่า""แบร่"ฉันทำเนียนกลบเกลื่อนอย่างเขินอายเพราะยอมจำนนกับหลักฐานที่เห็นเมื่อตื่นขึ้นมาเป็นภาพที่ฉันนอนกอดเขาไว้แน่นเพราะคิดว่าเขาเป็นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่ฉันอุ้มมาวางแบ่งเขตแดนกับเขาเมื่อคืน ก่อนจะไปล้างหน้าเปลี่ยนจากชุดนอนเป็นชุดพร้อมออกกำลังกายเป็นชุดรัดรูปกระชับสัดส่วนตัวเสื้อด้านบนเป็นครอปสั้นสายเดี่ยวสีชมพู ใส่คู่กับกางเกงขายาวรัดรูปเข้าชุดกัน และเดินผ่านเขาที่นั่งเล่นเกมส์อยู่บนเตียงไปทางประตู เพื่อออกไปใส่รองเท้าผ้าใบเตรียมขึ้นไปห้องฟิตเนสส่วนกลางของคอนโด แต่ก็ต้องหันกลับมาเพราะอยู่ดีดีเขาก็มาโวยวายใส่ฉัน กอดอกมองหน้าฉันด้วยสายตาไม่พอใจ ไม่รู้ว่าเป็นวัยทองรึไง"ลูกหมู ใส่ชุดอะไรของเธอ""ก็ชุดออกกำลังกายไง""ไปเปลี่ยน""อะไรของนาย""ไปเปลี่ยนชุด ไม่เอาชุดนี้""ชุดนี้แหละ""จิ๊""งั้นออกอยู่ในห้อง ไม่ต้องขึ้นไป""มีมั้ยลู่วิ่ง""ดื้อจังวะ"ฉันเหนื่อยที่จะเถียงกับเขา อยู่ๆ ก็สั่งฉันอย่างเอาแต่ใจใส่ฉันแต่เช้า เลยรีบเดินออกมาแล้วตรงเข้าลิฟต์ขึ้นไปห้องฟิตเนสทันที ช่วงนี้ฉันต้องกลับมาออกกำลังกายและคุม
Last Updated : 2024-12-27รักกันแบบธุรกิจ บทที่12
"นาย กินโรตีสายไหมมั้ย""ฉันม้วนเผื่อ""กินไม่หมดก็บอก""ดี ไม่ต้องกิน ฉันกินเอง""อื้อ""จุ๊บ""อืม อร่อย""อ้วน กินอีก"ฉันอุตส่าห์ใจดีนั่งม้วนโรตีสายไหมอยู่ที่พื้นตรงโซฟาหน้าทีวีเรียงใส่จานไว้เผื่อเขาที่นั่งเล่นเกมส์อยู่บนโซฟาจะได้เอื้อมมาหยิบกินได้ง่ายง่าย ไม่ต้องมานั่งม้วนเอง แต่ไอ้พิทบูลก็คือไอ้พิทบูลนั่นแหละ ต้องหาเรื่องพูดว่าฉันคอยเถียงฉัน พอฉันหยิบขึ้นมากินเองก็มาทำนิสัยเสียโน้มหน้าเข้ามาเอาปากเขามาแย่งจากปากของฉันที่กำลังกัดอยู่แถมมาขโมยจุ๊บฉันอีก ก่อนจะตีมึนเด้งตัวกลับไปนั่งเล่นเกมส์เหมือนเดิม ส่วนฉันทำได้แต่หันไปมองเขาตาขวางแล้วกลับมากินต่อด้วยสีหน้าที่แดงเป็นมะเขือเทศ จนตอนนี้กลายเป็นว่าฉันต้องคอยป้อนเขาไปด้วย สบายเกินหน้าเกินตาไปมากเรานั่งเล่นกันอยู่บนโซฟาคนละมุมโดยที่ฉันดูซีรีย์ที่พระเอกหล่อสุดสุดจนฉันอยากทะลุจอเข้าไปเป็นนางเอกในฉากเลิฟซีนมาก ส่วนเขาก็นั่งเล่นเกมส์เหมือนเดิมไม่ขยับไปไหน อยู่กันอย่างนี้นานหลายชั่วโมงโดยไม่มีเสียงทะเลาะมีแต่ขายาวยาวที่ยื่นเหยียดมาวางไว้บนตักเล็กของฉัน ทำฉันแอบดึงขนหน้าแข้งเขาออกไปหลายเส้นด้วยความหมันไส้ ก่อนจะยกขาหนักที่พาดอยู่ออกแล้วลุก
Last Updated : 2024-12-28รักกันแบบธุรกิจ บทที่13
ฉันกำลังโดนนายนั่นล็อคแขนทั้งสองข้างด้วยมือหนาของเขาแล้วบังคับให้สบตามองเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ถ้าเลี่ยงฉันก็โดนไล่ต้อนโดยการหอมแก้ม อันที่จริงฉันรีบเดินหนีเข้าห้องนอนมาเพราะรู้สึกหงุดหงิดกับข้อความนั่นจนไม่อยากอยู่ใกล้คนเจ้าชู้ เลยเลือกมาสงบสติอารมณ์คนเดียวเงียบๆ แต่พอได้ยินเสียงเขาเรียกและบอกว่าจะออกไปข้างนอกมันก็ทำให้ฉันคิดไปต่างต่างนานาความรู้สึกน้อยใจก็เริ่มค่อยๆ เพิ่มขึ้น ความใกล้ชิดที่เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ก่อนหมั้นจนวันนี้มันก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหวง จนน้ำใสใสไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวอยู่นานนับนาที จนเขาส่งข้อความมาให้หยิบเสื้อกับกางเกงให้ฉันจึงลุกไปหยิบและยื่นออกไปให้เขาโดยที่ตัวแอบอยู่ด้านหลังประตูไม่อยากเห็นหน้าเขาและไม่อยากให้เขาเห็นฉันร้องไห้ด้วย จนเขามาคุกเข่าอธิบายให้ฉันฟังอย่างใจเย็นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ฉ้นก็แอบดีใจอย่างบอกไม่ถูก ใจฉันมันอดสั่นไหวเพราะเขาไม่ได้เลยฟอด"แสบ""ไหนจะไปเที่ยว""รีบไปสิ""ไม่อยากไปแล้ว"จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บเขาจูบฉันอยู่นานหลายนาทีก่อนจะค่อยๆ เลื่อนไปจูบข้างแก้ม ลากริมฝีกปากร้อนไปจูบที่ใบหูขาวของฉัน ไล่ลงมาตามลำคอแล้วหัวไหล่มน ฉันในตอนนี้ที่อยู่ในเ
Last Updated : 2024-12-28รักกันแบบธุรกิจ บทที่14
ฟอด ฟอด"ปล่อยเลย ไอ้พิทบูล""กัดฉันจนเป็นรอยเต็มตัวแล้วเนี่ย""ไม่ปล่อย""เธอทำให้ฉันไม่ได้ไปเที่ยว""ต้องรับผิดชอบ""เพราะฉัน?""อืมหึ""อ๊ะ""นี่ หมันเขี้ยวหว่ะ"จุ๊บ จ๊วบผมที่กำลังนอนซบหน้าซุกก้อนนุ่มนิ่มและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนบนโซฟาตัวเขื่องสนามรบของเราเมื่อชั่วโมงที่แล้ว หูก็คอยฟังเธองอแงใส่ผมทันทีที่หายเหนื่อย ก่อนจะยัดเยียดข้อหาให้เธอกลับเพราะอยากจะหาเรื่องกินลูกหมูตัวกลมกลมผิวอมชมพูนี่ต่อ ปากร้อนของผมจู่โจมเข้าที่ภูเขาลูกใหญ่ตรงหน้าทันทีไม่รอให้เธอได้คัดค้าน ผิวของเธอมันนุ่มลื่นจนมือหนาของผมไม่อยากจะปล่อย แก้มกลมกลมของเธอมันหอมจนอยากจะกดจมูกลงไปอยู่ซ้ำซ้ำ ปากของเธอมันหวานจนริมฝีปากร้อนของผมอยากจะชิมแล้วชิมอีก และอยากจะไล่ชิมไปตั้งตัวอีกครั้ง จึงค่อยๆ ไล่ลงไปค่อยๆ ชิมซอกคอนิด หัวไหล่มนหน่อย ขบเม้มต้นแขนเล็กน้อยน้อย ไล่ลงมาตามหน้าท้องแบนราบไล่เลียจนทั่ว แล้วมาหยุดตรงเนียนนุ่มสามเหลี่ยมที่แดงระเรื่อเพราะฝีมือลูกชายผม ก่อนจะค่อยๆ ใช้ลิ้นไล่เลียไปตามรอยแยกจนเธอถอยหนี สองมือร้ายของผมจึงต้องเลื่อนไปจับล็อคสะโพกกลมของเธอไว้ไม่ให้ขยับหนีไปไหนได้อีก และลงลิ้นจัดการเธอต่อทันทีไม่ให้เธอได
Last Updated : 2024-12-29รักกันแบบธุรกิจ บทที่15
ผมกำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่เพลินๆ ในห้องนั่งเล่นที่ห้องของเธอ และตอนนี้เป็นห้องของผมด้วย แต่อยู่ๆ ไอ้เตอร์เพื่อนผมก็ส่งรูปเข้าข้อความผมมารัวรัว จนผมต้องเปิดเข้าไปดูถึงกับขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดทันทีที่เห็น เป็นภาพยัยลูกหมูที่อยู่ในชุดเสื้อครอปไหล่ตกโชว์เอวลอยขึ้นจนเห็นบราด้านในกับกางเกงขาสั้นกุดเอวสูง ซึ่งมันเป็นคนละชุดกับที่เธอแต่งออกไปจากห้อง ยืนโพสต์ท่าก้มก้มเงยเงยอยู่กับลลิลเพื่อนของเธอ เพราะวันนี้เธอบอกว่ามีนัดถ่ายแบบกับเพื่อนในคอนเซ็ปต์ใสใสซนซน ซึ่งผมพอเห็นรูปตัวอย่างที่เธอเปิดให้ดูมันก็ดูเรียบร้อยดี ผมก็เลยไม่ได้ว่าหรือออกความเห็นอะไร แถมลลิลก็มารับออกไปตั้งแต่เช้า ไม่ทันได้สังเกตว่าเธอแบกกระเป๋าสะพายใบใหญ่ไปคงจะมีเสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่ในนั้น แสบสุดสุด"เจอกันแน่ ยัยลูกหมู"ผมจึงรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดโอเวอร์ไซส์สีขาวสบายแบบที่ผมชอบกับกางเกงยีนส์ขากระบอกตัวโปรด แล้วไปเปลี่ยนรถอีกคันที่คอนโดผมเพื่อไม่ให้มินกับลลิลจำรถผมได้แล้วจะสงสัย ส่วนไอ้เตอร์ผมไม่มีอะไรต้องกลัว เพราะมันคงแอบรู้อะไรมาไม่อย่างนั้นคงไม่จงใจส่งมาหาผมส่วนตัวแบบนี้ แล้วรีบเหยียบคันเร่งตร
Last Updated : 2024-12-29
Latest chapter
รักกันแบบธุรกิจ บทที่16
"ลูกหมู เอารูปที่ไปถ่ายมาดูหน่อย""สวย สวย ไม่ต้องดูหรอก""เอา มา ดู" "จิ๊"ผมต้องรีบเอื้อมไปคว้าเอวเธอที่กำลังจะเดินหนีดูมีพิรุธมานั่งลงบนตักแกร่งแล้วใช้แขนข้างหนึ่งโอบเอาไว้แน่น ส่วนอีกข้างไปหยิบมือถือของเธอบังคับให้เธอปลดล็อคหน้าเจอแล้วเปิดเข้าไปในแกลอรี่รูปที่เธอถ่ายในวันนี้ นอกจากภาพที่ไอ้เตอร์ส่งมาให้แล้ว ยังมีชุดที่คล้ายๆ บิกินีต่างตรงข้างล่างเป็นกางเกงขาสั้นสีขาวส่วนข้างบนก็บราบิกินี่แบบคล้องคอนี่แหละ แถมท่าทางที่โพสต์ทำเส้นเลือดตรงขมับผมเต้นตุบตุบ ก่อนจะก้มลงไปงับที่แขนเล็กแรงแรงระบายความหงุดหงิด ยิ่งฟังเสียงแจ๋วแจ๋วเถียงข้างๆ คูๆ อีก ทำผมอดเลื่อนมือไปขยำก้อนกลมแรงแรงไม่ได้ "ไหนบอกใสใสไง""นี่ก็ใสใส""มันไม่เหมือนเรฟที่เธอเปิดให้ฉันดูเลยนะ""ชุดไม่เหมือน แต่ท่าเหมือนสุดสุด""อ๊ะ""แถเก่ง""บ่นเก่ง""ชอบโชว์นักนะ ไขมันเนี่ย""ถ้าบ่นอีกคำเดียว นายนอนโซฟา" "จิ๊"อยู่อยู่คดีก็พลิกมาหาผมเฉยให้ตายเถอะ! ผมจึงปล่อยให้เธอนั่งเล่นมือถืออยู่บนตักผมราวกับเป็นเบาะรองนั่ง ส่วนผมก็นั่งเล่นเกมส์ต่อเงียบเงียบเพราะไม่อยากนอนบนโซฟาแข็งแข็ง มีหันมาถามผมบ้างอยากจะลงรูปในไอจีให้ผมช่วยเลือกให้หน
รักกันแบบธุรกิจ บทที่15
ผมกำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่เพลินๆ ในห้องนั่งเล่นที่ห้องของเธอ และตอนนี้เป็นห้องของผมด้วย แต่อยู่ๆ ไอ้เตอร์เพื่อนผมก็ส่งรูปเข้าข้อความผมมารัวรัว จนผมต้องเปิดเข้าไปดูถึงกับขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดทันทีที่เห็น เป็นภาพยัยลูกหมูที่อยู่ในชุดเสื้อครอปไหล่ตกโชว์เอวลอยขึ้นจนเห็นบราด้านในกับกางเกงขาสั้นกุดเอวสูง ซึ่งมันเป็นคนละชุดกับที่เธอแต่งออกไปจากห้อง ยืนโพสต์ท่าก้มก้มเงยเงยอยู่กับลลิลเพื่อนของเธอ เพราะวันนี้เธอบอกว่ามีนัดถ่ายแบบกับเพื่อนในคอนเซ็ปต์ใสใสซนซน ซึ่งผมพอเห็นรูปตัวอย่างที่เธอเปิดให้ดูมันก็ดูเรียบร้อยดี ผมก็เลยไม่ได้ว่าหรือออกความเห็นอะไร แถมลลิลก็มารับออกไปตั้งแต่เช้า ไม่ทันได้สังเกตว่าเธอแบกกระเป๋าสะพายใบใหญ่ไปคงจะมีเสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่ในนั้น แสบสุดสุด"เจอกันแน่ ยัยลูกหมู"ผมจึงรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดโอเวอร์ไซส์สีขาวสบายแบบที่ผมชอบกับกางเกงยีนส์ขากระบอกตัวโปรด แล้วไปเปลี่ยนรถอีกคันที่คอนโดผมเพื่อไม่ให้มินกับลลิลจำรถผมได้แล้วจะสงสัย ส่วนไอ้เตอร์ผมไม่มีอะไรต้องกลัว เพราะมันคงแอบรู้อะไรมาไม่อย่างนั้นคงไม่จงใจส่งมาหาผมส่วนตัวแบบนี้ แล้วรีบเหยียบคันเร่งตร
รักกันแบบธุรกิจ บทที่14
ฟอด ฟอด"ปล่อยเลย ไอ้พิทบูล""กัดฉันจนเป็นรอยเต็มตัวแล้วเนี่ย""ไม่ปล่อย""เธอทำให้ฉันไม่ได้ไปเที่ยว""ต้องรับผิดชอบ""เพราะฉัน?""อืมหึ""อ๊ะ""นี่ หมันเขี้ยวหว่ะ"จุ๊บ จ๊วบผมที่กำลังนอนซบหน้าซุกก้อนนุ่มนิ่มและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนบนโซฟาตัวเขื่องสนามรบของเราเมื่อชั่วโมงที่แล้ว หูก็คอยฟังเธองอแงใส่ผมทันทีที่หายเหนื่อย ก่อนจะยัดเยียดข้อหาให้เธอกลับเพราะอยากจะหาเรื่องกินลูกหมูตัวกลมกลมผิวอมชมพูนี่ต่อ ปากร้อนของผมจู่โจมเข้าที่ภูเขาลูกใหญ่ตรงหน้าทันทีไม่รอให้เธอได้คัดค้าน ผิวของเธอมันนุ่มลื่นจนมือหนาของผมไม่อยากจะปล่อย แก้มกลมกลมของเธอมันหอมจนอยากจะกดจมูกลงไปอยู่ซ้ำซ้ำ ปากของเธอมันหวานจนริมฝีปากร้อนของผมอยากจะชิมแล้วชิมอีก และอยากจะไล่ชิมไปตั้งตัวอีกครั้ง จึงค่อยๆ ไล่ลงไปค่อยๆ ชิมซอกคอนิด หัวไหล่มนหน่อย ขบเม้มต้นแขนเล็กน้อยน้อย ไล่ลงมาตามหน้าท้องแบนราบไล่เลียจนทั่ว แล้วมาหยุดตรงเนียนนุ่มสามเหลี่ยมที่แดงระเรื่อเพราะฝีมือลูกชายผม ก่อนจะค่อยๆ ใช้ลิ้นไล่เลียไปตามรอยแยกจนเธอถอยหนี สองมือร้ายของผมจึงต้องเลื่อนไปจับล็อคสะโพกกลมของเธอไว้ไม่ให้ขยับหนีไปไหนได้อีก และลงลิ้นจัดการเธอต่อทันทีไม่ให้เธอได
รักกันแบบธุรกิจ บทที่13
ฉันกำลังโดนนายนั่นล็อคแขนทั้งสองข้างด้วยมือหนาของเขาแล้วบังคับให้สบตามองเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ถ้าเลี่ยงฉันก็โดนไล่ต้อนโดยการหอมแก้ม อันที่จริงฉันรีบเดินหนีเข้าห้องนอนมาเพราะรู้สึกหงุดหงิดกับข้อความนั่นจนไม่อยากอยู่ใกล้คนเจ้าชู้ เลยเลือกมาสงบสติอารมณ์คนเดียวเงียบๆ แต่พอได้ยินเสียงเขาเรียกและบอกว่าจะออกไปข้างนอกมันก็ทำให้ฉันคิดไปต่างต่างนานาความรู้สึกน้อยใจก็เริ่มค่อยๆ เพิ่มขึ้น ความใกล้ชิดที่เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ก่อนหมั้นจนวันนี้มันก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหวง จนน้ำใสใสไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวอยู่นานนับนาที จนเขาส่งข้อความมาให้หยิบเสื้อกับกางเกงให้ฉันจึงลุกไปหยิบและยื่นออกไปให้เขาโดยที่ตัวแอบอยู่ด้านหลังประตูไม่อยากเห็นหน้าเขาและไม่อยากให้เขาเห็นฉันร้องไห้ด้วย จนเขามาคุกเข่าอธิบายให้ฉันฟังอย่างใจเย็นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ฉ้นก็แอบดีใจอย่างบอกไม่ถูก ใจฉันมันอดสั่นไหวเพราะเขาไม่ได้เลยฟอด"แสบ""ไหนจะไปเที่ยว""รีบไปสิ""ไม่อยากไปแล้ว"จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บเขาจูบฉันอยู่นานหลายนาทีก่อนจะค่อยๆ เลื่อนไปจูบข้างแก้ม ลากริมฝีกปากร้อนไปจูบที่ใบหูขาวของฉัน ไล่ลงมาตามลำคอแล้วหัวไหล่มน ฉันในตอนนี้ที่อยู่ในเ
รักกันแบบธุรกิจ บทที่12
"นาย กินโรตีสายไหมมั้ย""ฉันม้วนเผื่อ""กินไม่หมดก็บอก""ดี ไม่ต้องกิน ฉันกินเอง""อื้อ""จุ๊บ""อืม อร่อย""อ้วน กินอีก"ฉันอุตส่าห์ใจดีนั่งม้วนโรตีสายไหมอยู่ที่พื้นตรงโซฟาหน้าทีวีเรียงใส่จานไว้เผื่อเขาที่นั่งเล่นเกมส์อยู่บนโซฟาจะได้เอื้อมมาหยิบกินได้ง่ายง่าย ไม่ต้องมานั่งม้วนเอง แต่ไอ้พิทบูลก็คือไอ้พิทบูลนั่นแหละ ต้องหาเรื่องพูดว่าฉันคอยเถียงฉัน พอฉันหยิบขึ้นมากินเองก็มาทำนิสัยเสียโน้มหน้าเข้ามาเอาปากเขามาแย่งจากปากของฉันที่กำลังกัดอยู่แถมมาขโมยจุ๊บฉันอีก ก่อนจะตีมึนเด้งตัวกลับไปนั่งเล่นเกมส์เหมือนเดิม ส่วนฉันทำได้แต่หันไปมองเขาตาขวางแล้วกลับมากินต่อด้วยสีหน้าที่แดงเป็นมะเขือเทศ จนตอนนี้กลายเป็นว่าฉันต้องคอยป้อนเขาไปด้วย สบายเกินหน้าเกินตาไปมากเรานั่งเล่นกันอยู่บนโซฟาคนละมุมโดยที่ฉันดูซีรีย์ที่พระเอกหล่อสุดสุดจนฉันอยากทะลุจอเข้าไปเป็นนางเอกในฉากเลิฟซีนมาก ส่วนเขาก็นั่งเล่นเกมส์เหมือนเดิมไม่ขยับไปไหน อยู่กันอย่างนี้นานหลายชั่วโมงโดยไม่มีเสียงทะเลาะมีแต่ขายาวยาวที่ยื่นเหยียดมาวางไว้บนตักเล็กของฉัน ทำฉันแอบดึงขนหน้าแข้งเขาออกไปหลายเส้นด้วยความหมันไส้ ก่อนจะยกขาหนักที่พาดอยู่ออกแล้วลุก
รักกันแบบธุรกิจ บทที่11
"เขตนาย แต่ห้องฉัน""ได้หรอ อ้วน""ไหนดูหน่อย ถลอกยัง""ไม่รู้ไม่ชี้ ไปออกกำลังกายดีกว่า""แบร่"ฉันทำเนียนกลบเกลื่อนอย่างเขินอายเพราะยอมจำนนกับหลักฐานที่เห็นเมื่อตื่นขึ้นมาเป็นภาพที่ฉันนอนกอดเขาไว้แน่นเพราะคิดว่าเขาเป็นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่ฉันอุ้มมาวางแบ่งเขตแดนกับเขาเมื่อคืน ก่อนจะไปล้างหน้าเปลี่ยนจากชุดนอนเป็นชุดพร้อมออกกำลังกายเป็นชุดรัดรูปกระชับสัดส่วนตัวเสื้อด้านบนเป็นครอปสั้นสายเดี่ยวสีชมพู ใส่คู่กับกางเกงขายาวรัดรูปเข้าชุดกัน และเดินผ่านเขาที่นั่งเล่นเกมส์อยู่บนเตียงไปทางประตู เพื่อออกไปใส่รองเท้าผ้าใบเตรียมขึ้นไปห้องฟิตเนสส่วนกลางของคอนโด แต่ก็ต้องหันกลับมาเพราะอยู่ดีดีเขาก็มาโวยวายใส่ฉัน กอดอกมองหน้าฉันด้วยสายตาไม่พอใจ ไม่รู้ว่าเป็นวัยทองรึไง"ลูกหมู ใส่ชุดอะไรของเธอ""ก็ชุดออกกำลังกายไง""ไปเปลี่ยน""อะไรของนาย""ไปเปลี่ยนชุด ไม่เอาชุดนี้""ชุดนี้แหละ""จิ๊""งั้นออกอยู่ในห้อง ไม่ต้องขึ้นไป""มีมั้ยลู่วิ่ง""ดื้อจังวะ"ฉันเหนื่อยที่จะเถียงกับเขา อยู่ๆ ก็สั่งฉันอย่างเอาแต่ใจใส่ฉันแต่เช้า เลยรีบเดินออกมาแล้วตรงเข้าลิฟต์ขึ้นไปห้องฟิตเนสทันที ช่วงนี้ฉันต้องกลับมาออกกำลังกายและคุม
รักกันแบบธุรกิจ บทที่10
และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันต้องตื่นมาแต่งหน้าทำผมตั้งแต่ตีสี่ ดีที่เมื่อคืนฉันมาส์กหน้าทิ้งไว้และเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ ทำให้วันนี้ผิวหน้าฉันฉ่ำฟูดูสุขภาพดีไม่ต้องแต่งอะไรมากเน้นแค่ดวงตาให้กลมโตดูคมมากขึ้นและเพิ่มขนตานิดหน่อยให้พอเป็นแพงอนยาว ลงแก้มอีกนิดเติมหางคิ้วนิดหน่อย และทาปากอวบอิ่มให้ชุ่มฉ่ำ เกล้าผมดัดรอนเป็นหางม้าประดับด้วยเครื่องประดับที่เข้ากับชุดไทยบรมพิมานที่จะใส่ในวันนี้ ซึ่งเสร็จทันเวลาใส่บาตรเช้าพอดีฉันค่อยๆ เดินลงบันไดมาจากชั้นสองของบ้าน เพื่อมาหาคุณพ่อคุณแม่ที่นั่งรออยู่พร้อมญาติญาติที่กำลังทยอยมา รวมถึงคุณลุงคุณป้าและเขาก็นั่งรออยู่พร้อมหน้า ทันทีที่เขาเห็นฉันกำลังก้าวลงบันไดทีละขั้นด้วยความระมัดระวังเพราะรองเท้าส้นสูงแหลมและผ้าถุงยาวแคบที่ไม่ค่อยถนัด เขาก็ลุกจากโซฟาเดินมารอรับฉันตรงบันไดขั้นสุดท้าย พร้อมยื่นมือมาให้ฉันจับพยุงตัวไม่ให้ก้าวพลาด ฉันที่กำลังเดินยิ้มลงมาสวยๆ เกือบจะต้องหุบยิ้มเพราะปากของเขา แต่ก็ต้องกัดฟันยิ้มเอาไว้เพื่อไม่ให้คุณพ่อคุณแม่สงสัยและดูมีพิรุธ"แต่งตั้งนาน ได้แค่นี้""วันหลังฉันแต่งให้ก็ได้""ถ้าไม่รู้จะพูดอะไร แนะนำให้เงียบ""..."อันที่จร
รักกันแบบธุรกิจ บทที่9
"ฉันขอเพิ่มข้อตกลงอีกข้อ""ต่อไปนี้นายต้องอยู่ห่างจากฉันอย่างน้อยหนึ่งเมตร""หึ ทำไม กลัว?""ฉันไม่ได้กลัว แต่ฉันจะเก็บไว้ให้แฟนในอนาคตของฉัน""ฝันเก่ง" "ลุกไปเลย""จะกินต่อมั้ย""... แต่นายต้องไปนั่งในครัว"ยัยลูกหมูนี่ฝันกลางวันเก่ง แถมยังมาเพิ่มข้อตกลงเด็กน้อย แล้วยังมาไล่ผมให้ไปนั่งกินที่อื่นอีก คิดว่าระยะห่างแค่นี้ผมจะทำอะไรเธอไม่ได้เลยสินะ ยัยอ้วน...ผมได้แต่คิดในใจแล้วขยับตัวกลับไปตีหน้ามึนนั่งที่เดิม จนยัยลูกหมูนั่งทำหน้ายักษ์เหมือนผีเสื้อสมุทรมองผมตาขวางจนแทบจะถลนออกมาจากตา ผมถึงกับนั่งกินไปขำไป ตลกชะมัดเป็นผมอีกแล้วที่ต้องเป็นคนเก็บจานไปล้างรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเป็นพ่อบ้านเข้าไปทุกวัน เพราะพอเธอกินอิ่ม ก็สะบัดก้นกลมกลมเดินเข้าห้องนอนไปทันที ไม่หันมาพูดกับผมสักคำ แต่ปล่อยไปก่อนเดี๋ยวสักพักก็จะเดินออกมาเอง มาหาของกินอีกเพราะเธอยังไม่ได้กินของหวานล้างปากแบบที่ชอบอ้างกับผม จนล้างจานเสร็จพร้อมเช็ดจนแห้งแล้ววางเรียงบนชั้นจนเรียบร้อย ก็ขอพักเหนื่อยสักหน่อย พาตัวเองไปนอนเล่นเกมส์อยู่บนโซฟาที่เราพึ่งนั่งกินกันและเกือบจะทำอะไรต่อมิอะไรจนเลยเถิดไปเมื่อครู่ ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ผมก
รักกันแบบธุรกิจ บทที่8
"นี่ ลูกหมู ทำไมชอบใส่กระโปรงสั้นจังวะ""ก็ขาชั้นสวย""ขาหมู มีแต่ไขมันเนี่ยนะ สวย""เห็นแล้วอยากกินคากิ""ถ้าจะหิวขนาดนั้นก็ไปซื้อข้าวกินเถอะ""อยากกินลูกหมูแทน""..."เห็นมั้ยละ หมอนี่หน่ะพูดดีกับฉันได้ไม่นานหรอก ก็กลับมาหาเรื่องว่าฉันอีกละ ทำมาเป็นยิ้มกรุ่มกริ่มยักคิ้วหลิ่วตาใส่ฉันอีก หนวกหูชะมัดเลย อยากจะเอานิ้วเล็กเล็กของฉันจิ้มตาเขาสักที แถมยังทำมือรุ่มร่ามมาวางบนหน้าขาขาวเนียนและบีบเล่นอีก ฉันต้องไปมูที่ไหนใครก็ได้ช่วยบอกฉันที ฉันจึงเลือกหยิบแอร์พอร์ตและสมาร์ทโฟนขึ้นมาเปิดเพลงฟังเพราะเพราะดีกว่า สบายหูสบายอารมณ์กว่าเสียงนายนี่ตั้งเยอะ ก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงปล่อยใจไปกับเสียงเพลง แต่ความสุขก็มักจะอยู่กับฉันได้ไม่นาน ไม่นานจริงๆ เพราะไอ้พิทบูลนี่ยื่นมือมาแย่งแอร์พอร์ตจากหูฉันไปข้างหนึ่งแล้วเอาไปใส่ที่หูเขา บอกว่าจะฟังด้วย ฉันได้แต่ถลึงตามองเขาตาเขียวพอมาถึงคอนโด กุ้งถังกับเล้งแซ่บก็มาถึงพอดีฉันเลยลงจากรถและเดินตรงไปรับอาหาร ซึ่งพอเขาจอดรถเสร็จก็รีบวิ่งมารับอาหารในมือฉันไปถือไว้ในมือของเขา และพาเดินกันเข้าลิฟต์ ถ้าจะยืนในลิฟต์นิ่งๆ เงียบไม่กวนประสาทใส่ฉันคงไม่ใช่เขา เพราะเขาเล่นเดิน
