บทที่11

"เขตนาย แต่ห้องฉัน"

"ได้หรอ อ้วน"

"ไหนดูหน่อย ถลอกยัง"

"ไม่รู้ไม่ชี้ ไปออกกำลังกายดีกว่า"

"แบร่"

ฉันทำเนียนกลบเกลื่อนอย่างเขินอายเพราะยอมจำนนกับหลักฐานที่เห็นเมื่อตื่นขึ้นมาเป็นภาพที่ฉันนอนกอดเขาไว้แน่นเพราะคิดว่าเขาเป็นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่ฉันอุ้มมาวางแบ่งเขตแดนกับเขาเมื่อคืน ก่อนจะไปล้างหน้าเปลี่ยนจากชุดนอนเป็นชุดพร้อมออกกำลังกายเป็นชุดรัดรูปกระชับสัดส่วนตัวเสื้อด้านบนเป็นครอปสั้นสายเดี่ยวสีชมพู ใส่คู่กับกางเกงขายาวรัดรูปเข้าชุดกัน และเดินผ่านเขาที่นั่งเล่นเกมส์อยู่บนเตียงไปทางประตู เพื่อออกไปใส่รองเท้าผ้าใบเตรียมขึ้นไปห้องฟิตเนสส่วนกลางของคอนโด แต่ก็ต้องหันกลับมาเพราะอยู่ดีดีเขาก็มาโวยวายใส่ฉัน กอดอกมองหน้าฉันด้วยสายตาไม่พอใจ ไม่รู้ว่าเป็นวัยทองรึไง

"ลูกหมู ใส่ชุดอะไรของเธอ"

"ก็ชุดออกกำลังกายไง"

"ไปเปลี่ยน"

"อะไรของนาย"

"ไปเปลี่ยนชุด ไม่เอาชุดนี้"

"ชุดนี้แหละ"

"จิ๊"

"งั้นออกอยู่ในห้อง ไม่ต้องขึ้นไป"

"มีมั้ยลู่วิ่ง"

"ดื้อจังวะ"

ฉันเหนื่อยที่จะเถียงกับเขา อยู่ๆ ก็สั่งฉันอย่างเอาแต่ใจใส่ฉันแต่เช้า เลยรีบเดินออกมาแล้วตรงเข้าลิฟต์ขึ้นไปห้องฟิตเนสทันที ช่วงนี้ฉันต้องกลับมาออกกำลังกายและคุมอาหารสักหน่อยเพราะมีนัดถ่ายแบบให้กับกันต์เพื่อนใหม่ของฉันยัยมินและลลิลเป็นสไตล์ใสใสดูแซบซนพวกเราเลยรับและช่วยให้กันต์มีโปรไฟล์เก็บไว้ด้วย ฉันใช้เวลาวิ่งเกือบๆ หนึ่งชั่วโมง ต่อด้วยคาดิโอเบาเบาอีกนิดหน่อย นั่งพักจนหายเหนื่อย ก่อนจะเดินกลับลงไปที่ห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ตั้งใจจะชวนเขาไปหาอะไรกินกันข้างนอกสักหน่อยดีกว่า แต่พอเปิดประตูห้องเข้ามาก็ต้องตกใจจนปิดประตูกลับแล้วดูเลขหน้าห้องอีกครั้งจนแน่ใจว่าฉันไม่ได้มาผิดห้องจึงเปิดเข้าไปอีกครั้ง จะไม่ให้ฉันตกใจได้ยังไง ฉันไม่อยู่ห้องแค่ไม่ถึงสองชั่วโมง ตอนนี้ในห้องฉันมีลู่วิ่งขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรงประตูกระจกริมระเบียง...

"อันนี้คืออะไร"

"ลู่วิ่งของเธอไง"

"..."

"จะได้ไม่ต้องใส่ชุดโชว์พุงปลิ้น ออกไปวิ่งนอกห้อง"

"..."

คำตอบของเขาทำฉันหน้าเหวอซ้ำแล้วซ้ำอีก ทำเอาฉันไปไม่เป็นไม่รู้จะพูดอะไรโต้ตอบเขากลับ เลยเดินเข้ามาตั้งหลักในห้องนอน แล้วพาตัวเองไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สมองปลอดโปร่งแทนแล้วกัน นี่ขนาดย้ายมาอยู่กับฉันได้ยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงนะ แต่เอาเถอะ ดีเหมือนกันฉันจะได้ไม่ต้องขึ้นไปรอคิวคนอื่นใช้ลู่วิ่ง คิดบวกเข้าไว้หนูมาย...เป้าหมายของฉันวันนี้คือกุ้งแม่น้ำร้านดังที่อยุธยา ไหนๆ วันนี้ไขมันที่มีอันน้อยนิดของฉันหายไปหลายกิโลแคลอรี่แล้ว เติมของอร่อยๆ เข้าไปเพิ่มนิดหน่อยคงไม่อ้วนขึ้นหรอก จะได้กระชับมิตรรูมเมทคนใหม่และขอบคุณที่สั่งลู่วิ่งมาให้ฉันด้วย น่ารักเหมือนกันนะ คุณคู่หมั้นของฉันเนี่ย

"นายยยยย ไปกินกุ้งแม่น้ำที่อยุธยากัน"

"ไม่ว่าง เล่นเกมส์อยู่"

"โอเค งั้นฉันขับรถไปเองก็ได้"

"..."

ยัยลูกหมูนี่ขยันทำผมหงุดหงิดอยู่เรื่อย ผมหงุดหงิดเธอตั้งแต่เช้าที่ดื้อใส่ชุดออกกำลังกายที่เน้นทุกสัดส่วนของเธอชุดนั้นเดินออกไปนอกห้อง จนผมทนไม่ไหวกดสั่งลู่วิ่งให้มาส่งด่วนในหนึ่งชั่วโมงและนั่งประกอบให้เธอจนเสร็จ แล้วไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามานั่งเล่นเกมส์รอเธอจะชวนออกไปหาข้าวกินกัน พอเธอกลับมาก็ดูอึ้งกับสิ่งที่เห็นจนเดินเข้าไปในห้องนอน และออกมาในชุดที่ทำผมหงุดหงิดรอบสอง เพราะเธอใส่เป็นเสื้อเกาะอกสีขาวโชว์ก้อนไขมันล้นล้นสองก้อนกับกางเกงยีนส์ขายาวรวบผมเป็นกลมกลมไว้ด้านหลังในมือถือหมวกกับกระเป๋าพร้อมออกไปข้างนอก ผมที่ไม่ชอบชุดนี้ของเธอเลยตอบไปแบบนั้นจะได้เปลี่ยนใจสั่งอะไรมากินกันในห้องแทน แต่เธอดันแอดวานซ์ไปอีก ทำผมหัวร้อนวิ่งตามไปแย่งกุญแจรถในมือเธอมาถือไว้แล้วขับรถพาเธอไปเอง แต่กลับเป็นผมซะเองที่ตอนนี้ต้องรู้สึกร้อนรนกับความเงียบของเธอ เพราะตั้งแต่ขึ้นรถมาเธอไม่พูดไม่เล่นอะไรกับผมเลย นอกจากให้ผมช่วยจอดรถแวะซื้อชาเย็นแค่นั้น รอบนี้ผมเองที่เอาแต่ใจและยังทำเสียงหงุดหงิดใส่เธอทั้งๆ ที่เธอก็อยู่ของเธอเฉยๆ ทั้งๆ ที่เธอตั้งใจมาชวนผมด้วยท่าทางสดใส งานหยาบอีกแล้วคับไอ้นาย...

"อะ ฉันซื้ออเมริกาโน่เย็นมาฝากนาย"

"จะได้อารมณ์ดี ไม่เหวี่ยงใส่ฉันอีก"

"หึ ขอบคุณนะ ฟอดดด"

"โอ๊ย ผมฉันยุ่งหมด"

ยัยอ้วนของผมน่ารักจัง น่ารักจนผมอดที่จะโน้มตัวเข้าไปกดจมูกโด่งโด่งของผมลงแก้มกลมกลมของเธอแรงแรงไม่ได้ น่ารักจนผมอดที่จะใช้มือหนาขยี้ผมเธอด้วยความหมันเขี้ยวไม่ได้ แทนที่จะเป็นผมต้องเป็นคนง้อเธอ แต่เธอกลับยอมลงให้ผม คงกลัวผมปล่อยเธอไว้กลางทางละมั้ง

พอมาถึง ผมก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะเธอสั่งแค่กุ้งแม่น้ำสองตัว ต้มยำกุ้งน้ำใส และข้าวผัดจานเล็กหนึ่งจานมาแบ่งกันกับผม เหมือนไม่ใช่เธอเลย ถามไปถามมาเธอเลยเล่าว่ามีถ่ายแบบต้องคุมน้ำหนักนิดหน่อย ก่อนจะอ้อนผมให้พาไปต่อคาเฟ่ขนมไทยร้านดังแล้วก็บ่นอยากซื้อโรตีสายไหมกลับไปกินที่ห้องด้วย นี่แหละคับ...ยัยลูกหมูตัวจริง

"นาย ไปร้านนี้กัน"

"ชาวเน็ตบอกว่าขนมไทยอร่อยมาก"

"เธอบอกต้องคุมน้ำหนัก"

"นายช่วยฉันกินไง แบ่งกันไง"

"..."