LOGINShare
บทที่19
Last Updated:
2024-12-30 17:13:21ฉันนั่งดูข้อความที่นายนั่นส่งมาไม่หยุดอยู่นานก่อนจะกดเป็นโหมดเครื่องบิน แล้วหันไปสนุกกับเพื่อนๆ ต่อ พยายามจะไม่หันไปมองไม่สนใจเขาอีกต่อไป อยากจะทำอะไร จะเรียกสาวมานั่งตักหรือขี่คอด้วยก็เชิญเลย วันนี้ฉันจะถือว่าฉันไม่มีคู่หมั้น ส่วนพรุ่งนี้... ค่อยว่ากันอีกที
"ยัยมาย ฉันชอบนักร้องคนนี้จัง" "ฉันไปขอคอนแทคให้เอามั้ย" "จะดีหรอ" "แหมมมม ลลิล" ฉันกับยัยมินประสานเสียงใส่ยัยลลิลพร้อมกันด้วยความหมันไส้ ชั่วโมงนี้ช้าอดหมดสิทธิ์จ่ะสาว แต่เพื่อนฉันต้องได้ ว่าแล้วฉันไปจัดการดิลผู้ให้นางเลยดีกว่า พอถึงเพลงสุดท้ายของพี่นักร้องคนนี้ฉันเลยรีบเดินเบียดผู้คนไปยืนรอข้างเวทีเพื่อเริ่มแผนหาผู้ให้เพื่อนทันที แต่ฉันดันลืมหยิบมือถือมานี่หน่ะสิ จนพี่เขาเดินลงมาจากเวที ฉันก็พุ่งเข้าไปหาทันทีพร้อมกับบอกให้มองไปตรงเพื่อนฉันว่าเป็นคนไหนจะได้ตรงปกตรงใจซึ่งพอพี่เขาหันไปมองยัยลลิลเขาก็หันกลับมายื่นมือถือของเขาพร้อมเปิดไอจีให้ฉันพิมพ์ชื่อไอจียัยลลิลให้ก่อนเขาจะส่งข้อความทักไปหานาง หล่อแล้วก็ฉลาดเหมาะกับเพื่อนฉันที่สุดเลย คอมพลีทสุดสุด ฉันกำลังจะเดินกลับโต๊ะแต่เหมือนมีแรงกระชากแขนฉันจากด้านหลังจนต้องหันกลับไปมองเตรียมตัวจะฟาดแต่ดันเป็นคนที่ฉันไม่อยากเจอที่สุดตอนนี้ จะมีใครซะอีก ก็ไอ้พิทบูล นี่แหละ จิ๊ ก่อนที่เขาจะเลื่อนมือมาจับมือของฉันไว้แน่นสะบัดเท่าไหร่ก็ไม่ออก แล้วพาฉันเดินมาที่รถสีแดงของเขาตรงลานจอดรถ "ทำอะไร" "อย่า มา ยุ่ง" "กลับห้องกัน" "ต่างคนต่างกลับ แยก" "ไม่แยก ลูกหมูคุยกันดีดี" "..." "โอเค นายขอโทษคับ" "นายเข้าใจลูกหมูผิดเอง" "ส่วนผู้หญิงคนนั้นที่ลูกหมูเห็นนายก็ไม่ได้เรียกมา เขาล้มมาเอง" "ฉันไม่ได้ถาม" "แต่นายอยากบอก" ผมพยายามอธิบายอย่างใจเย็นที่สุด ทั้งที่ใจผมมันเดือดหัวผมมันร้อนตั้งแต่ที่เห็นเธอเดินไปคุยกับนักร้องร้านไอ้เตอร์แล้ว ดูเหมือนจะแลกคอนแทคกันด้วย แถมยังดื้อใส่สายเดี่ยวเดินโชว์ไปมานั่นอีก แต่ตอนนี้ผมที่มีคดียาวเป็นหางว่าวทำได้เพียงทดไว้ในใจก่อนค่อยทบต้นทบดอกทีเดียวและจะเอาให้หนักเลยคอยดู ก่อนจะมัดมือชกอุ้มเธอพาดบ่ามานั่งฝั่งคนขับโดยที่ผมตามเข้ามานั่งและยกตัวเธอที่พยายามจะปีนออกอีกทางกลับมานั่งตักแล้วล็อคไว้แน่นแต่ก็อดไม่ได้ที่จะใช้มือหนาฟาดลงไปที่ก้นกลมกลมของเธอแรงแรงหนึ่งที ใส่กางเกงซะ สั้นสั้นจนเห็นแก้มก้น มันน่านักนะ! ทันทีที่รถผมจอดสนิทเธอก็วิ่งลงจากรถผมอย่างไว ผมไม่รอช้ารีบวิ่งไปคว้าตัวเธอขึ้นมาอุ้มพาดบ่าเพราะเป็นท่าที่สามารถล็อคเธอไว้ได้แน่นที่สุด แต่เธอก็ใช้กำปั้นเล็กๆ ทุบเข้าที่หลังผมไม่หยุด ความอดทนของผมหมดทันทีที่ประตูปิดลงและเป้าหมายของผมที่จะพาเธอกลับมาด้วยกันก็สำเร็จแล้ว ผมจึงพุ่งเข้าไปจูบปากเล็กเล็กที่กำลังจะอ้าปากด่าผมแต่ดันเปิดให้ผมเข้าไปตักตวงความหวานได้แทน สองมือเล็กเล็กก็พยายามหยิกตามต้นแขนแกร่งของผมจนเจ็บไปหมด จากที่จะจูบหวานหวานง้อเธอก่อน กลับทำให้อารมณ์ผมมันพลุ่งพล่านกลายเป็นร้อนแรงแทนอยู่นานเกือบสิบนาที ก่อนจะเลื่อนไปกดจมูกลงที่แก้มกลมกลมแล้วไปกระซิบที่ข้างหูขาวอมชมพู "ดีกันนะ นายขอโทษ" "กลับห้องตัวเองไปเลย" "ไม่กลับแล้ว จะนอนนี่" "ให้นายนอนด้วยนะ" "มะ..." "จุ๊บ" เรื่องอะไรผมจะปล่อยให้เธอพูดจบ พูดออกมาแต่ละคำก็คงไม่พ้นไล่ผมอยู่ดี ผมจัดการก้มลงไปปิดปากเธออีกครั้ง สองมือซุกซนของผมก็เลื่อนไปเกี่ยวสายเส้นเล็กให้หลุดออกจากไหล่มนจนเห็นก้อนภูเขาลูกโตที่มีเพียงแผ่นซิลิโคนปิดอยู่เท่านั้น ผมจะทดเป็นข้อที่สามไว้ก่อน แล้วบีบเคล้นอย่างเต็มแรงจนขึ้นรอยแดงเป็นรูปมือผม "หึ" จากนั้นจึงเลื่อนไปจัดการด้านล่างที่ชุ่มฉ่ำเป็นการลงโทษเธอข้อแรกด้วยความเร็วและแรงด้วยสองนิ้วเรียวยาวของผม "อ๊ะ เจ็บนะ" "นะ นาย มายไม่ไหว" "อื้อ อ๊า" "อยากคุยกับผู้ชายคนอื่นก่อน" จนเธอปล่อยน้ำหวานออกมาจนฉ่ำสองนิ้ว ผมจึงอุ้มเธอที่ขาอ่อนแรงมาวางลงบนโซฟาแล้วดึงสิ่งกีดขวางชิ้นเล็กชิ้นน้อยบนตัวเธอออกไปจนหมด เหลือให้เห็นเพียงผิวขาวอมชมพู ก่อนจะใช้ลิ้นร้อนของผมลงไปทำโทษเธอในข้อที่สองโดยไม่ปล่อยให้เธอพัก "นะ นาย" "หืม" "มะ มันเร็วไป" "พะ พอนะ" "อ๊ะ อ๊า" "อยากดื้อเอง" "บอกให้ใส่เสื้อคลุมแต่ไม่ยอมใส่" "อื้อ" "จุ๊บ" และข้อสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด เพราะหลังจากนี้ผมคงต้องง้อเธอต่ออีกหลายๆ รอบ ผมจับเธอพลิกตัวในท่านอนคว่ำแล้วดึงสะโพกขึ้นมารับไม้เรียวร้อนที่พร้อมอยู่แล้วของผมโดยไม่ให้เธอได้ทันตั้งตัว ก่อนจะขยับสะโพกเข้าไปแรงๆ จนเธอครางไม่เป็นภาษา สองมือของผมก็ทำหน้าที่ประคองก้อนนุ่มนิ่มไว้พร้อมกับขยำทำโทษเธอไปด้วย "นะ นาย" "เพี๊ยะ" "อยากไม่ใส่บราทำไม" "อื้อ" "อ๊า/อ่าา" "หึ" "ปล่อยเลย" "นายยังไม่ได้ง้อเลย" แล้วผมก็พาเธอเข้าไปง้อบนเตียงนุ่มนุ่ม ในห้องนอน ในอ่างอาบน้ำอุ่นอุ่นในห้องน้ำ และตรงตู้เสื้อผ้าก่อนใส่ชุดนอนจนเธอสลบซบลงอกแกร่งของผม ผมถึงพาเธอมานอนกอดบนเตียงสบายสบาย #นายมันร้ายหาเรื่องกินลูกหมูไม่พัก🔥 #อ่านเพลินๆ เน้นฟิลกู้ด เหมือนเดิมจ่ะ💚Related chapters
รักกันแบบธุรกิจ บทที่20
สายของอีกวัน ฉันพยายามพาตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนเท่าไหร่ก็ลุกไม่ขึ้น มันรู้สึกปวดเมื่อยตามตัวไปหมดเพราะเขาคนเดียวเลยหาเรื่องรังแกฉันไม่หยุดทำให้ฉันต้องนอนเป็นผักอยู่แบบนี้ อย่าให้ฉันลุกไหวนะจะกระโดดขึ้นไปหยุมหัวเขาให้ดูเลย"อ้วน ตื่นมาคุยกันก่อนดิ๊""..." "อย่ามามองแรง""อะไรของนาย" "จะไปไต้หวันทำไมไม่บอก""แล้วไปกับใคร""ไปกี่วัน""ก็นายไม่พาฉันไปญี่ปุ่นซะที""ก็ฉันกะเซอร์ไพร์สเธอไง""นี่ไง เจอฉันเซอร์ไพร์สกลับ""เป็นไง เซอร์ไพร์สป่ะ""ตลกเก่งจริงนะ แม่คุณ"เพี๊ยะ! สรุปเป็นเขาที่กำลังนั่งจัดการเลื่อนเที่ยวบินไปญี่ปุ่นเป็นหลังสอบเสร็จ และจองตั๋วไปไต้หวันกับฉันเพิ่มแทน แถมกำชับห้ามฉันไม่ให้งอแงไม่ไปเด็ดขาดเพราะเขาจ่ายเงินจองที่พักไปหมดแล้ว ข้อเสนอดีขนาดนี้ใครจะไม่ไปกัน ฉันนอนกลิ้งไปกลิ้งมาพักร่างอยู่ไม่นานก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเสื้อยืดครอปสีขาวกับกางเกงยีนส์สีขาวสบายสบายออกไปทำอะไรกินลองท้องสักหน่อย สงสัยวันนี้ต้องงดออกไปข้างนอกเพราะต้องเก็บผ้าแยกผ้าทั้งของเขาและของฉันส่งซักสักหน่อย ไหนจะต้องแปลงร่างเป็นแม่บ้านกดโรบอทดูดฝุ่นให้ทำงานอีก"อ้วน ตื่นแล้วหรอ" "ฉันสั่
Last Updated : 2024-12-30รักกันแบบธุรกิจ บทที่21
NooMine : ไต้หวันมีหนูมาย แล้วใจเธอมีใครรึยัง 😉วันแรกของทริปไต้หวัน เพราะฉันและเขาจองไฟล์ทแรกของวันทำให้เรามาถึงกันตั้งแต่ช่วงเช้า ซึ่งฉันก็มาถึงโดยสมบูรณ์แบบเพราะได้กินไต้หวันก่อนเป็นอันดันแรกฟินสุดๆ ก่อนจะพากันไปเช็คอินที่โรงแรมและนอนพักเอาแรงสักหน่อยค่อยออกไปไหว้และเที่ยวในเมืองหลวงอย่างไทเป ซึ่งระหว่างนั่งรถฉันก็เลือกโพสต์รูปที่เขาถ่ายให้ฉันตอนถึงสนามบินไต้หวัน เป็นรูปที่ฉันนั่งกินชานมไต้หวันอยู่บนกระเป๋าเดินทางมองเหม่อไปทางด้านข้าง ส่วนเขาก็โพสต์รูปที่ฉันถ่ายให้เขาตอนอยู่สนามบินที่ไทย เป็นรูปที่ถ่ายจากด้านหลังตอนเขาเดินบันไดเลื่อนสะพายกระเป๋าใบใหญ่ใส่หมวกไหมพรม เสื้อยืดสีขาวตัวโคร่ง กับกางเกงผ้าสีดำ ใส่รองเท้าผ้าใบแบรนด์ดังสีขาวดำ ดูคูลสุดสุด พร้อมกับแคปชั่นภาษาอังกฤษที่ทำให้ฉันต้องหันไปถลึงตาใส่เขาทันทีเพราะเหมือนอยากประกาศให้โลกรู้ว่าเรามาด้วยกัน หรือจะพูดกันอีกอย่างก็คือ รูปคู่ที่ไม่มีคู่นั่นแหละK.NAI : Mi Thoe 🙃 (มีเธอ)เราพากันนั่งรถไฟฟ้า MRT ไปวัดหลงซานกันเป็นที่แรกตามที่ฉันตั้งใจ เพราะชาวเน็ตบอกว่าที่นี่มีเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์มากมาย และถ้าอยากขอพรด้านไหนใ
Last Updated : 2024-12-30รักกันแบบธุรกิจ บทที่22
"ไม่ทราบว่าคุณหนูมายไปไต้หวันกับใครคะ" "..." "แล้วใครเป็นคนถ่ายรูปให้คะ"... ""คนรู้ใจหรือคนรู้จักคะ""... "ตอนนี้ฉันรับบทดาราสาวท่านหนึ่งกำลังโดนเหยี่ยวสาวสองคนยื่นไมค์ยิงคำถามรัวรัวไขข้อสงสัยที่เห็นฉันโพสต์รูปสวยๆ ตอนไปเที่ยวที่ไต้หวัน ซึ่งเขากับสองหนุ่มก็นั่งอยู่ด้วยแถมยังพากันจับตามองมาที่ฉันราวกับอยากรู้ว่าฉันจะตอบอย่างไรโดยเฉพาะคำถามในข้อสุดท้าย ก่อนจะพากันหัวเราะเสียงดังราวกับชอบใจในคำตอบของฉัน แต่สายตาฉันก็แอบเหลือบเห็นสายตาที่ส่งมาอย่างคาดโทษของเขา ไม่รู้แหละชั่วโมงนี้ฉันต้องเอาตัวรอดไว้ก่อน"คนขับรถค่ะ""..." "ฮ่าๆๆ /ฮ่าๆๆ" "ห๊ะ/ห๊ะ""แค่นี้?""ฉันหิว ไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือกัน""เปลี่ยนเรื่องเก่ง""มีพิรุธสุดสุด""ไม่รู้ ไม่รู้ ไปกัน"ดีที่ปกติฉันกับลลิลจะไปรถคันเดียวกับเขาและกายอยู่แล้ว ส่วนยัยมินหนีไปนั่งรถสปอร์ตสุดหรูกับติวเตอร์สองคน พวกเราพากันมากินก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าดังที่มีกล้วยทอดแสนอร่อยในห้างที่อยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยฯ พอมาถึงฉันก็รีบวิ่งไปจองคิว ก่อนจะพากันเดินไปที่โต๊ะสองฝั่งชายหญิง และเป็นเขาที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับฉันแถมยื่นขายาวมาชนฉันบ้างเหยียบเท้าฉันบ้
Last Updated : 2024-12-30รักกันแบบธุรกิจ บทที่23
วันนี้ฉันกับเขาต้องมางานเปิดตัวบริษัทใหม่ของครอบครัวเราสองคนเป็นบริษัทให้เช่ารถยนต์มีตั้งแต่ซุปเปอร์ไปจนถึงรถยนต์ไฟฟ้าเหมาะสำหรับนักท่องเที่ยวหรือชาวต่างชาติที่เข้ามาใช้ชีวิตในประเทศเพียงระยะสั้นๆ โดยเราสองคนแยกกันเข้างานเพราะว่าเขาต้องกลับไปทำหน้าที่ลูกชายแสนดีขับรถไปรับคุณลุงคุณป้า ส่วนฉัน คุณพ่อคุณแม่กำลังขับรถมารับที่คอนโดเพราะอยากใช้เวลาครอบครัวด้วยกันและอยากเข้างานพร้อมกันด้วย ซึ่งฉันก็มานั่งรอสวยสวยอยู่ข้างล่างพร้อมขึ้นรถยนต์หรูของคุณพ่อที่มีคุณแม่เป็นตุ๊กตาหน้ารถทันที"ไงเรา ไปเที่ยวมาสนุกมั้ย""สนุกค่ะคุณพ่อ""หนูมายกินจนอ้วนไปหมดแล้วค่ะ""ไม่อ้วนสักหน่อยลูก มีน้ำมีนวลกำลังดี""แม่ว่าแบบนี้แหละกำลังสวย""ก็หนูมายสวยเหมือนคุณแม่นี่คะ""ปากหวานเหมือนพ่อเราเลยคนสวย""แล้วเจ้านาย ดูแลเราดีมั้ย""... ก็ดีค่ะ""แค่นี้?" "ค่ะ ดูแลดีแต่กวนประสาท""จนบางวันหนูมายปวดหัว""แล้วเริ่มรักหรือชอบชอบบ้างรึยังคะ" "... ""ไม่เป็นไร ค่อยๆ ดูกันไป"พอมาถึงที่งานคุณพ่อคุณแม่ก็พาฉันมาสวัสดีผู้ถือหุ้นคนอื่นของบริษัทสายการบินที่มาร่วมงานจนครบทั้งรายเล็กรายใหญ่ รวมถึงคุณลุงคุณป้าด้วย แต่ที่ฉันร
Last Updated : 2024-12-30รักกันแบบธุรกิจ บทที่24
พองานเลี้ยงจบลง ผมก็รีบขออนุญาตคุณอาทั้งสองพาเธอกลับเองเพราะกลัวเธอจะหนีผมกลับไปนอนที่บ้านของเธอ ถ้าเป็นแบบนั้นผมคงนอนไม่หลับขอบตาผมจะต้องดำแน่ๆ และอยากจะพาเธอไปหาของอร่อยอร่อยกินเพราะมันเป็นหนึ่งในวิธีที่ง้อเธอแล้วได้ผลเร็วที่สุด ตลอดระยะเวลาเดือนกว่ากว่าที่เราได้ใช้ชีวิตด้วยกันในฐานะคู่หมั้นมันทำให้ผมรู้สึกไม่ชอบเวลาที่เธอไม่คุยด้วย ทุกครั้งที่เธองอนผม ข้างในใจผมมันจะต้องร้อนรุ่มกระวนกระวายเสมอ ถึงวันนี้ผมจะไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอโกรธแต่ผมก็อยากง้อเธอนะ เพราะเธอคือ 'ยัยลูกหมูของผม' ผมเลือกพาเธอมาร้านข้าวต้มโต้รุ่งทางกลับคอนโดเพราะอิ่มและเบาท้องย่อยค่อนข้างง่ายเธอจะได้ไม่เป็นกรดไหลย้อน แล้วร้านนี้ก็มีหมูกรอบคั่วพริกเกลืออร่อยๆ ของโปรดเธอด้วย พอกินเสร็จก็เหมือนเธอจะอารมณ์ดีขึ้นมานิดหน่อย ผมเลยเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสและขอแกล้งเธอให้มันกระชุ่มกระชวยสักหน่อย"อ้วน หายงอนยัง""ก็บอกไม่ได้งอนไง""ถ้าไม่ได้งอน วันนี้ขึ้นให้หน่อยนะ""ไอ้บ้านาย!""ฮ่าๆๆ""มันไม่มีอะไรเลยเหอะ" "พึ่งรู้จักกันในงาน""แทบไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำ""ทีนายเห็นฉันคุยกับพี่ตะวัน นายยังว่าฉันเลย""ทำไมต้องพูดชื่อคนอื่น""
Last Updated : 2024-12-30รักกันแบบธุรกิจ บทที่25
ตอนนี้ผมกับเธอกำลังพากันนอนทิ้งร่างอยู่บนที่นอนกว้างสีขาวของโรงแรมในเมืองโตเกียวหลังจากใช้ชีวิตอยู่บนเครื่องบินนานเกือบหกชั่วโมง ดีที่เป็นสายการบินของที่บ้านเธอ เราเลยได้นั่งชั้นเฟิร์สคลาส ซึ่งที่นั่งสามารถปรับเป็นที่นอนและมีผ้านวมนุ่มๆ ให้แถมมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันสุดพรีเมี่ยม แต่เพราะความเหนื่อยล้าจากการไปเที่ยวและการเดินทางแบบนอนสต๊อปทำให้เราลงความเห็นขอนอนเป็นผักนิ่งนิ่งกันก่อนค่อยลุยกันต่อพรุ่งนี้แล้วกัน ครั้งจะต่างคนต่างนอนก็ยังไงอยู่ผมจึงรวบร่างนุ่มนุ่มหอมหอมมาไว้ในอ้อมกอดโดยที่เธอซุกหน้าเข้าอกแกร่งของผม คิดถึงตัวนุ่มนิ่มจังไม่ได้นอนกอดตั้งหลายวัน"นายยยยยยยย""หืม""หิว""หึ อ้วนเอ้ย""ที่นี่มีบุฟเฟ่ต์ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง""มีไอศครีมของโปรดเธอด้วย""ดีจัง รู้ใจสุดสุดไปเลย""รางวัล""จุ๊บ""ซี๊ด""ซนนะอ้วน"แล้วเธอก็แอบซนใช้ฟันเล็กๆ กัดเข้าที่หน้าอกของผมเล่นพร้อมกับเอานิ้วเรียวลูบตามรอยฟันที่เธอทิ้งไว้ ไอ้เจ็บมันไม่เจ็บเท่าไหร่แต่กลัวรู้สึกอย่างอื่นจะมามากกว่า ผมมันพวกเครื่องเร็วสตาร์ทติดง่ายซะด้วยสิ เดี๋ยวไม่ได้พาเธอลงไปหาอะไรกินก็พาลโมโหหิวใส่ผมอีก ยัยลูกหมูหน่ะนางมารร้
Last Updated : 2024-12-30รักกันแบบธุรกิจ บทที่26
วันนี้เป็นวันที่สามที่ฉันกับเขาอยู่ที่ญี่ปุ่น เราสองคนตั้งใจจะไปตามล่าหาซูชิซาซิมิให้หนำใจไปเลย กินปลายังไงก็ไม่อ้วนอยู่แล้ว แถมเขายังชวนฉันออกกำลังกายทุกวันทุกคืนฉันก็ต้องเติมพลังเข้าไปให้เยอะหน่อยจะได้มีแรงสู้กับเขา เขาหน่ะแรงเยอะชะมัดเลย ถ้าไม่ติดว่าดูแลฉันดีมากมากนะฉันคงถีบเขาตกเตียงไปนานแล้ว ข้อหาสูบวิญญาณฉันไปจนหมดเราเลือกไปย่านโดทงโบริเมืองโอซาก้าแหล่งรวมอาหารอร่อย ที่นี่ยังเป็นต้นตำรับของทาโกะยากิที่มีไส้หมึกยักษ์ทั้งหอมนุ่มหนึบหนับไปกับเนื้อหมึกชิ้นโตเต็มคำจนแก้มฉันป่องออกมาเป็นลูกโป่ง ตามด้วยโอโคโนมิยากิหรือพิซซ่าญี่ปุ่นร้านดังที่เปิดมานานมากกว่าหกสิบปีร้านนี้ให้เครื่องแน่นมาก ดีที่เราสองคนไหวตัวทันลองสั่งมาแค่หนึ่งที่แล้วแบ่งกันชิมคนละคำสองคำมันเลยยิ่งอร่อยแค่ร้อนไปนิดหน่อยร้อนจนควันออกปาก ก่อนเขาจะพาฉันไปร้านของเล่นเป็นการพักท้องและเขาก็อยากได้โมเดลกับอาร์ตทอยการ์ตูนเรื่องโปรดของเขา ซึ่งฉันก็ไปกับเขาอย่างไม่งอแงหรืออิดออดอยากจะตามใจเขาสักนิดเรียนรู้โลกของเขาสักหน่อย แล้วฉันก็อยากไปคีบตุ๊กตาเล่นด้วยถ้าคีบได้ถือว่าโชคดีแต่ถ้าคีบไม่ได้จะคิดบวกว่าได้สนุกแล้วกัน"นาย คีบตุ๊กต
Last Updated : 2024-12-31รักกันแบบธุรกิจ บทที่27
"ถ้าครบสามเดือน เราต่อเวลากันมั้ย""ไม่ถอนหมั้นกันแล้วได้มั้ย"ฉันเหมือนคนหูดับเหมือนมีคนมาปิดสวิตช์ไฟทันทีที่ได้ยินประโยคคำถามจากปากเขา ใจดวงน้อยของฉันมันเต้นระรัวราวกลับจะทะลุออกมาให้ได้ แต่ฉันจะไม่ลังเลที่จะตอบเลยถ้าเกิดเขาไม่ถามฉันตอนที่ฉันกำลังถือโอเด้งแสนอร่อยป้อนเข้าปากตัวเองอยู่ ไอ้พิทบูลนี่! ไม่โรแมนติกเอาซะเลย ชักจะโมโหแล้วนะ!ฉันเลยขอแกล้งเขาเล่นสักหน่อยโดยการทำเป็นไม่ได้ยินตั้งหน้าตั้งตากัดโอเด้งคำโตโตเคี้ยวตุ้ยๆ ต่อ และเดินนำเขาไปข้างหน้าเพื่อปิดความความเขินอายที่แสดงออกมาทางใบหน้า หมวกก็ไม่ได้ใส่ไม่มีอุปกรณ์มาช่วยปิดซะด้วยสิ แต่แปลกที่เงียบผิดปกติไม่มีคำพูดต่อ จนเขาก้าวขายาวๆ เอามือข้างที่เคยจับมือฉันล้วงกระเป๋าเดินผ่านฉันไปโดยไม่หันมามองหรือสนใจฉันเลยสักนิด เห็นกวนประสาทแบบนี้แต่จริงๆ แล้วเขาหน่ะ ขี้งอนมากมากกว่าฉันสามเท่าและเอาแต่ใจตัวเองสุดสุด ถ้าโดนขัดใจนิดหน่อยหรือถ้าไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการก็จะทำท่าทางงอแงเงียบประท้วงเหมือนตอนนี้ ฉันเลยตัดสินใจทำการใหญ่ ตั้งหลักให้มั่นแล้ววิ่งไปกระโดดขี่หลังเขาจนเขาเซไปข้างหน้าเกือบพากันล้มคะมำ ดีที่สองขาแกร่งของเขาแข็งแรงพอที่จะตั้
Last Updated : 2024-12-31
Latest chapter
รักกันแบบธุรกิจ บทที่38
เราสองคนยืนกอดกันอยู่พักหนึ่ง ผมก็พาเธอเดินเข้าไปดูห้องน้ำที่มีอ่างกุชชี่ขนาดใหญ่ไว้สำหรับแช่น้ำกันสองคนและอาจจะพาลูกหมูตัวน้อยน้อยลงมาเล่นน้ำด้วย ถัดไปอีกหน่อยเป็นวอคอินโครเซทสำหรับเธอที่ชอบแต่งตัวสวยสวยซึ่งผมแบ่งที่แขวนเสื้อผ้าส่วนของเธอไว้ให้ถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์อีกสามสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเสื้อผ้าของผม โดยตรงกลางห้องมีตู้กระจกไว้แชร์กันสำหรับใส่เครื่องประดับอย่างสร้อยต่างหูและนาฬิกาข้อมือของเราสองคน ก่อนจะพาไปดูห้องนอนลูกลูกที่ผมทำเตรียมไว้สามห้องสำหรับสามคนเพื่อสานต่อธุรกิจของครอบครัวเราสองคนในอนาคต และที่ขาดไม่ได้ก็คือห้องสุดท้ายที่มีประตูเชื่อมกับห้องนอนใหญ่ของผมกับเธอเป็นห้องของลูกสาวคนโตของเราคือห้องของชานมนั่นเอง ซึ่งภายในห้องก็มีทั้งเบาะที่นอนนุ่มนุ่ม คอนโดหลายระดับหลายชั้นไว้ให้เจ้าตัวเล็กได้เลือกนอนตามใจชอบ รวมถึงห้องน้ำแมวอัตโนมัติด้วย ทำเธอกระโดดกอดผมอย่างดีใจและทำท่าทางตื่นเต้นไม่หยุดเดินเข้าห้องนั้นออกห้องนี้ดูว่าขาดเหลืออะไรตรงไหนเธอจะได้ไปเดินเลือกซื้อมาเพิ่ม"มายอยากแก้ตรงไหนมั้ย""ยังมีเวลา จะได้เสร็จทันก่อนย้ายเข้ามา""มายไม่อยากแก้ เพราะนายตั้งใจเลือกและทำให้มาย""ม
รักกันแบบธุรกิจ บทที่37
"ไอ้เตอร์ ฝึกงานเสร็จมึงจะแต่งเลยป่าววะ""อืม กูอยากมีลูกเลย มึงอะ""กูก็อยากแต่งเลย แต่ไม่รู้มายจะอยากแต่งมั้ย""มีแพลนกับเค้าบ้างมั้ยมึงอะ ไอ้กาย""...""อย่าไปถามมัน ไอ้นี่มันเสือซุ่มเงียบ""..."วันนี้ผมกับเธอขับรถพาชานมลูกสาวของเรามาพบสื่อมวลชนที่คาเฟ่มินิมินนี่ ทันทีที่สองสาวเห็นเจ้าตัวกลมก็พากันเอ็นดูผลัดกันอุ้มผลัดกันเล่นอยู่ไม่ห่าง ไม่นับรวมกับลูกค้าในร้านที่ต่างมาขอถ่ายรูปลูกผมจนต้องต่อแถวคิวยาวไปถึงหน้าร้าน เรียกว่าเวลานี้ชานมกลายเป็นซุปตาร์หน้าใหม่ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ลูกสาวของผมน่ารักจริงๆ นี่นาตัวกลมกลมขนนุ่มๆ ตาโตโต แถมขี้อ้อนมากมากด้วยจะว่าไปก็เหมือนมามี๊ของเธอนั่นแหละ ไม่รู้ว่าถ้าเกิดว่ามีลูกหมูตัวเล็กเล็กที่เกิดจากผมเอง จะขี้อ้อนแบบนี้มั้ยถ้าใช่ผมก็คงหลงลูกมากไม่อยากห่างไปไหนแน่เราสองคนอยู่นั่งคุยนั่งเล่นกับเพื่อนๆ จนเย็นก่อนจะแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน และวันนี้เป็นอีกวันที่ผมมาค้างที่บ้านของเธอเป็นปกติไปแล้วเพราะตั้งแต่มีชานมเธอก็จะชวนผมมาที่นี่ทุกอาทิตย์จนคุณอาทั้งสองยกห้องนอนส่วนตัวให้ผมหนึ่งห้องเป็นที่เรียบร้อย และที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ของผมก็มีห้องนอนส่วนตัวขอ
รักกันแบบธุรกิจ บทที่36
"อ้วน ลืมอะไรรึป่าว""ไม่ลืม ไม่ลืม""ลืม จุ๊บ""ผมยุ่งหมดละนะ""จะสวยไปให้ใครดู""เยอะแยะ""อื้อออ นายมันเป็นรอยเห็นมั้ย""สมน้ำหน้า""..." "ซี๊ดดด" จากที่ฉันกำลังจะรีบลงจากรถขึ้นไปออฟฟิตคุณพ่อในฐานะนักศึกษาฝึกงานกลับต้องมานั่งจิ้มคอลซิลเลอร์ปกปิดรอยที่เขาพึ่งสร้างไว้ที่ต้นคอของฉันอย่างเอาแต่ใจเมื่อครู่เพียงแค่ฉันแกล้งพูดเล่นเท่านั้น ซึ่งฉันก็เอาคืนเขาโดยการงับเข้าไปที่ต้นคอแกร่งของเขาเต็มแรงจนขึ้นรอยแดงอย่างชัดเจนและจะไม่ให้ยืมคอลซิลเลอร์ด้วยคอยดู แต่เขาก็ไม่ได้ดูเดือดร้อนอะไรแถมยังยกยิ้มเหมือนชอบอกชอบใจที่มีรอยอีกด้วย ทำฉันถึงกับมองค้อนเขาวงใหญ่ด้วยความหมันไส้ขั้นสุด ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาลลิลที่นั่งรออยู่ตรงล็อบบี้เหมือนทุกวัน"ยัยมาย ฉันนึกว่าแกจะพาน้องชานมมาด้วย""ฉันก็อยากพามาแต่กลัวพี่พี่พนักงานคนอื่นจะว่าเอาหน่ะ""ค่อยพาไปเล่นที่คาเฟ่ยัยมินอาทิตย์นี้ดีมั้ย""อาทิตย์นี้หรอ ฉันขอยังไม่คอนเฟิร์มนะ""จ้าาา ชั่วโมงบินสูงมาก...ก""นิดนึง อิอิ"ฉันกับลลิลได้รับโจทย์ให้ออกแบบแบนเนอร์หน้าเว็บเบราว์เซอร์ของบริษัทใหม่ให้ดูดึงดูดและเป็นที่น่าสนใจจากลูกค้ามากยิ่งขึ้น รวมถึงปรับหน้าแ
รักกันแบบธุรกิจ บทที่35
noomine : น้องชานม+มามี๊+ปาปี๊ @k.naimini.minnie : ต้องมีน้องชาเย็นด้วยสิl.lalil : คุณน้าต้องได้เล่นกะน้องkkay : @k.nai คุณพ่อลูก1tutor.t : รูปนี้ควรมีแค่มายกับชานมk.nai : @kkay @tutor.t อิจฉากู? หลังจากที่ฉันโพสต์รูปครอบครัวลงโซเชี่ยลเพื่ออวดความน่ารักของลูกสาวให้เพื่อนๆ ได้ชื่นชม สองสาวกับสองหนุ่มก็พากันมาคอมเมนต์อย่างรวดเร็ว ส่วนเขาก็นั่งยิ้มบ้างหัวเราะบ้างเล่นอยู่กับน้องไม่ห่าง อยากพาชานมไปให้มินนี่กับลลิลรู้จักอย่างเป็นทางการจัง รอโตอีกสักหน่อยแล้วกันนะเจ้าตัวเล็กเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์คุณแม่เลยออกไปตีกอล์ฟเป็นเพื่อนคุณพ่อและจะกลับมาทานข้าวเย็นกับเราสองคนอย่างพร้อมหน้า ทำให้วันนี้ฉันกับเขาได้อยู่ทำหน้าที่มามี๊กับปาปี๊ตลอดทั้งวัน ซึ่งคนที่ตื่นเต้นและไม่ยอมปล่อยน้องเลยกลายเป็นเขา ไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้อุ้มลูกสาวเลยสักนิด ฉันเลยทำได้แค่ยื่นมือไปเกาคางน้องที่นอนตัวกลมอยู่บนตักแกร่งเท่านั้น ทีตอนนั้นทำเป็นคัดค้านไม่พักพอมาตอนนี้กลับยิ้มไม่หุบเล่นไม่หยุดเลย คอยดูนะ! ฉันจะสอนให้ลูกสาวแก้แค้นเขาแทนฉัน"นาย พรุ่งนี้ไปซื้อที่นอนให้ลูกกันมั้ย""นายซื้อมาแล้ว""ไปดูอาหารเปียกกับวิตามิน
รักกันแบบธุรกิจ บทที่34
ตอนนี้เป็นเวลาตีสามผมต้องรีบวิ่งลงมามินิมาร์ทข้างล่างคอนโดเพื่อซื้อของใช้สำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะอย่างผ้าอนามัยให้ลูกหมูเพราะบนห้องหมดเกลี้ยงและเธอก็ลืมดูวันที่จดไว้ ดีที่ผมไปซื้อของใช้กับเธอตลอดเลยพอจะรู้ว่าเธอใช้แบบไหนยี่ห้ออะไรไม่อย่างงั้นผมต้องมายืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่หน้าชั้นวางสินค้าแน่แน่ ก่อนจะเดินไปหาผงขิงสำเร็จรูปไว้ชงให้เธอกินช่วยบรรเทาอาการปวดท้อง เป็นผมเองที่ไม่อยากให้เธอกินยาแก้ปวดมากจนเกินไปเพราะมันส่งผลข้างเคียงให้เธอในอนาคตพอได้ของจนครบผมก็รีบวิ่งขึ้นไปให้เธอที่นั่งรออยู่ในห้องน้ำจนตัวซีด ออกมายืนรอปล่อยให้เธอจัดการตัวเองจนเรียบร้อย ผมก็เข้าไปช้อนตัวอุ้มเธอที่ปวดท้องจนตัวงอออกมาวางลงบนเตียงนอน แล้วปลีกตัวมาต้มน้ำร้อนใส่กระเป๋าน้ำร้อนรูปตุ๊กตาหมูสีชมพูและนำมาวางอังลงบนหน้าท้องของเธอ นั่งมองเธอที่หลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า มีเม็ดเหงื่อซึมตามกรอบหน้า คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปมบ่งบอกให้รู้ว่าเธอไม่สบายตัวแค่ไหน ก่อนเธอจะพลิกตัวมาดึงแขนแกร่งของผมไปกอดไว้แน่นราวกับจะช่วยบรรเทาให้เธอได้อีกทางจนผมไม่กล้าจะขยับตัวไปไหนได้แต่นั่งพิงหัวเตียงแล้วพักสายตาเอาแรงสักหน่อยเพื่อจะได้ออกไปซื้อ
รักกันแบบธุรกิจ บทที่33
เราสองคนต่างคนต่างลงรูปจนมีคอมเมนต์และยอดไลค์พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วจากเพื่อนๆ และดูเหมือนเพื่อนสนิทที่พึ่งแยกกันเมื่อชั่วโมงก่อนจะตั้งตารอและแย่งเป็นคอมเมนต์แรกเข้ามาแซวกันไม่พัก แต่พรุ่งนี้ผมค่อยไล่อ่านและตอบแล้วกัน ตอนนี้ผมต้องทวงของขวัญก่อนเพราะผมเสียเงินไปสองรอบต้องได้อะไรกลับมาบ้างเค้กหนึ่งชิ้นก็ยังดีหรืออะไรก็ได้ เลยค่อยๆ ผละตัวออกจากเธอยื่นมือแบไปตรงหน้าเหมือนกับเด็กน้อยพร้อมสีหน้าที่คาดหวังสุดสุด ผมไม่เคยอยากได้ของขวัญจากใครเท่านี้มาก่อนในชีวิต อยากได้จากเธอคนแรก"อะไร""ของขวัญ""ไม่มีไง ไม่มี""อ้วน เอาดีดี""อุ้ย ชิมเลม่อนชีสเค้กหน่อยดีกว่า""ไม่ให้ชิม""ได้ยังไง ยัยมินทำให้ฉันนะ""สรุปคือ ไม่มีจริงๆ ใช่มั้ย""...""..."แล้วเขาก็ทำหน้าบึ้งตึ้งเหมือนเด็กโดนขัดใจงอนฉันจนเดินเข้าห้องนอนไปเลย ส่วนฉันก็เดินไปหยิบกล่องเค้กที่เขาวางไว้บนโต๊ะข้างโซฟามาขอตัดเป็นชิ้นเล็กๆ ชิมสักหน่อยรอเวลาจะได้เซอร์ไพร์สเขาบ้าง แต่ดูเหมือนเงียบไปเลย และฉันก็เจอปัญหาให้เข้าแล้วเพราะมีดตัดเค้กไม่สามารถตัดลงไปตรงกลางได้เหมือนติดอะไรสักอย่าง ทำให้ต้องค่อยๆ แบ่งออกมาทีละนิดทีละนิดจนเห็นว่าตรงกลางมีเหมือนซอ
รักกันแบบธุรกิจ บทที่32
ตลอดเกือบสามเดือนที่ผ่านผมกับเธอพากันยุ่งกับโปรเจคจบจนแทบไม่มีเวลาหายใจแต่ยังมีเวลาให้ทะเลาะกันเหมือนเดิม โดยมีลลิลเพื่อนร่วมกลุ่มคอยเป็นกรรมการห้ามทัพเราสองคนเสมอและดูเหมือนว่าบางทีลลิลน่าจะระแคะระคายในความสัมพันธ์ของเราสองคนอยู่ไม่น้อยเพราะเวลามาทำโปรเจคด้วยกันทีไรก็เห็นผมนอนเล่นเกมส์อยู่ที่โซฟาทุกที ไหนจะของใช้ของผู้ชายในห้องน้ำอีก อาจจะรู้หรือสงสัยแต่แค่ไม่พูดไม่ถามออกมาเท่านั้นและวันนี้ก็เป็นวันเกิดของผมซึ่งก็เป็นวันเกิดของเธอด้วยเราสองคนเกิดวันเดียว แต่ผมถือว่าผมเป็นพี่เพราะว่าถ้าดูจากเวลา ผมเกิดก่อนเธอสามชั่วโมง นี่น่าจะเป็นเหตุผลว่าทำไมเราสองคนถึงชอบอะไรคล้ายๆ กันแม้กระทั่งนิสัยที่ดูรู้ทันกันไปหมดทุกอย่าง โบราณเขาว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้แต่สำหรับผมกับเธอเปรียบเสมือนพ่อเสือกับแม่เสือพอมาอยู่ถ้ำเดียวกันความบันเทิงเลยเกิดขึ้นทุกวันห้องแชท 'TTKN'Tutor.T : @K.NAI ไงมึงอยากเซอร์ไพร์สTutor.T : แต่เจอเซอร์ไพร์สกลับK.NAI : เออผิดแผนไปหมดKKAY : เดือดร้อนกูกันทุกทีเป็นอีกปีที่เพื่อนๆ จัดงานวันเกิดให้เราสองคนที่ร้านไอ้เตอร์เพื่อนสนิทผมเหมือนเดิมมีมินนี่ทำเค้กวันเกิดมาให้เ
รักกันแบบธุรกิจ บทที่31
เปิดเทอมวันแรกปีนี้เหมือนอะไรอะไรก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยอย่างที่นั่งในห้องเรียนตอนนี้จากที่พวกฉันสาวสวยทั้งสามคนนั่งแถวล่าง ส่วนเขาและติวเตอร์กับกายนั่งแถวบนทางด้านหลัง มาวันนี้แถวด้านหลังของฉันมีเพียงเขาและกายเท่านั้นส่วนติวเตอร์ก็มานั่งข้างยัยมิน และตลอดชั่วโมงเรียนอันแสนเคร่งเครียด ผมของฉันที่ถูกรวบเป็นหางม้าผูกโบว์ไว้อย่างสวยงามกลายเป็นของเล่นแสนสนุกมือของเขาไม่ห่วงว่าผมของฉันจะเสียทรงบ้างเลย จนฉันเริ่มไม่แน่ใจว่าที่หัวฟูอยู่นี้เพราะเรียนหนักหรือเพราะฝีมือเขากันแน่"อ้วน รถมายัง""จะถึงแล้ว นายรีบไปเถอะ""เดี๋ยวสายนะ""อืม ค้างสายไว้นะ""เจอกันเย็นนี้" พอจบคลาสช่วงเช้าเขาก็ขอแยกรีบเข้าบริษัทไปประชุมแทนคุณลุงเพราะท่านไปดูงานที่ต่างประเทศกับคุณพ่อของฉัน ฉันเลยไม่อยากให้เขาวนรถไปมาให้เสียเวลาเลยเรียกรถจากแอพลิเคชั่นสีเขียวกลับเองคนเดียวเพราะลลิลก็มีคนมารับ เพื่อนน่ารักๆ อย่างฉันก็ไม่อยากไปเป็นก้างของนาง กายก็ดูเหมือนจะมีธุระด่วนเหมือนกัน ส่วนติวเตอร์กับมินก็ไม่ต้องพูดถึงเพราะรถนางนั่งได้แค่สองคน แต่วันนี้ฉันขอออกนอกเส้นทางสักหน่อยแล้วกันขอไปทรีทเม้นต์ผิวที่ศูนย์เสริมความงามชั้นนำสาขาปร
รักกันแบบธุรกิจ บทที่30
ก่อนเปิดเทอมสองวันผมพาเธอมาดูการแสดงบินโดรนที่พัทยาชมความสวยงามของเทคโนโลยีที่เหมือนกลุ่มดาวยามราตรีบนท้องฟ้าเพราะเกือบสามเดือนหลังจากนี้เราทั้งคู่คงยุ่งกับโปรเจ็คจบผมคงพาเธอไปเที่ยวได้น้อยลงเลยขอใช้เวลาช่วงนี้ให้คุ้มสักหน่อย ตอนนี้เราสองคนกำลังนอนมองกลุ่มดาวระยิบระยับที่กำลังแปลอักษรเป็นรูปต่างๆ อยู่บนรถสปอร์ตหรูสีดำเปิดประทุนที่จอดอยู่ริมหาดในที่นั่งของตัวเองมีผมเอาสองแขนแกร่งประสานท้ายทอยไว้เงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้าส่วนเธอก็หยิบมือถือมาถ่ายคลิปสั้นๆ ลงสตอรี่ของตัวเองด้วยท่าทางตื่นตาตื่นใจส่งเสียงตื่นเต้นตลอดการแสดง จนผมแอบคิดว่าถ้าวันนึงผมจะทำอะไรสักอย่างให้เธอการบินโดรนอาจจะเป็นหนึ่งในตัวเลือกของผม คงต้องไปศึกษาหน่อยแล้วซิ และดูเหมือนจะมีคนรู้ทันความคิดผมชิงบอกสิ่งที่ตัวเองต้องการออกมาเป็นฉากฉากก่อนราวกับว่าถ้าผมไม่ทำให้จะไม่ยอมตกลงอย่างนั้นแหละ"นาย ถ้านายจะขอฉันแต่งงาน ใช้โดรนบินแล้วแปลเป็นตัวอักษรแบบนี้นะ""มันเหมือนหิ่งห้อย""โรแมนติกสุดสุดไปเลย""ไม่มีตังค์""..." "หึ""ไว้บอกคนอื่นก็ได้" "ไม่ง้อนายหรอก""อื้ออ" "อยากพูดไม่เข้าหูก่อน" "จุ๊บ" และผมก็ชอตฟิลเธอโดยการตอบปฏิเสธ
