เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่25
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-30 17:16:00
บทที่เกี่ยวข้อง
รักกันแบบธุรกิจ บทที่26
วันนี้เป็นวันที่สามที่ฉันกับเขาอยู่ที่ญี่ปุ่น เราสองคนตั้งใจจะไปตามล่าหาซูชิซาซิมิให้หนำใจไปเลย กินปลายังไงก็ไม่อ้วนอยู่แล้ว แถมเขายังชวนฉันออกกำลังกายทุกวันทุกคืนฉันก็ต้องเติมพลังเข้าไปให้เยอะหน่อยจะได้มีแรงสู้กับเขา เขาหน่ะแรงเยอะชะมัดเลย ถ้าไม่ติดว่าดูแลฉันดีมากมากนะฉันคงถีบเขาตกเตียงไปนานแล้ว ข้อหาสูบวิญญาณฉันไปจนหมดเราเลือกไปย่านโดทงโบริเมืองโอซาก้าแหล่งรวมอาหารอร่อย ที่นี่ยังเป็นต้นตำรับของทาโกะยากิที่มีไส้หมึกยักษ์ทั้งหอมนุ่มหนึบหนับไปกับเนื้อหมึกชิ้นโตเต็มคำจนแก้มฉันป่องออกมาเป็นลูกโป่ง ตามด้วยโอโคโนมิยากิหรือพิซซ่าญี่ปุ่นร้านดังที่เปิดมานานมากกว่าหกสิบปีร้านนี้ให้เครื่องแน่นมาก ดีที่เราสองคนไหวตัวทันลองสั่งมาแค่หนึ่งที่แล้วแบ่งกันชิมคนละคำสองคำมันเลยยิ่งอร่อยแค่ร้อนไปนิดหน่อยร้อนจนควันออกปาก ก่อนเขาจะพาฉันไปร้านของเล่นเป็นการพักท้องและเขาก็อยากได้โมเดลกับอาร์ตทอยการ์ตูนเรื่องโปรดของเขา ซึ่งฉันก็ไปกับเขาอย่างไม่งอแงหรืออิดออดอยากจะตามใจเขาสักนิดเรียนรู้โลกของเขาสักหน่อย แล้วฉันก็อยากไปคีบตุ๊กตาเล่นด้วยถ้าคีบได้ถือว่าโชคดีแต่ถ้าคีบไม่ได้จะคิดบวกว่าได้สนุกแล้วกัน"นาย คีบตุ๊กต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31รักกันแบบธุรกิจ บทที่27
"ถ้าครบสามเดือน เราต่อเวลากันมั้ย""ไม่ถอนหมั้นกันแล้วได้มั้ย"ฉันเหมือนคนหูดับเหมือนมีคนมาปิดสวิตช์ไฟทันทีที่ได้ยินประโยคคำถามจากปากเขา ใจดวงน้อยของฉันมันเต้นระรัวราวกลับจะทะลุออกมาให้ได้ แต่ฉันจะไม่ลังเลที่จะตอบเลยถ้าเกิดเขาไม่ถามฉันตอนที่ฉันกำลังถือโอเด้งแสนอร่อยป้อนเข้าปากตัวเองอยู่ ไอ้พิทบูลนี่! ไม่โรแมนติกเอาซะเลย ชักจะโมโหแล้วนะ!ฉันเลยขอแกล้งเขาเล่นสักหน่อยโดยการทำเป็นไม่ได้ยินตั้งหน้าตั้งตากัดโอเด้งคำโตโตเคี้ยวตุ้ยๆ ต่อ และเดินนำเขาไปข้างหน้าเพื่อปิดความความเขินอายที่แสดงออกมาทางใบหน้า หมวกก็ไม่ได้ใส่ไม่มีอุปกรณ์มาช่วยปิดซะด้วยสิ แต่แปลกที่เงียบผิดปกติไม่มีคำพูดต่อ จนเขาก้าวขายาวๆ เอามือข้างที่เคยจับมือฉันล้วงกระเป๋าเดินผ่านฉันไปโดยไม่หันมามองหรือสนใจฉันเลยสักนิด เห็นกวนประสาทแบบนี้แต่จริงๆ แล้วเขาหน่ะ ขี้งอนมากมากกว่าฉันสามเท่าและเอาแต่ใจตัวเองสุดสุด ถ้าโดนขัดใจนิดหน่อยหรือถ้าไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการก็จะทำท่าทางงอแงเงียบประท้วงเหมือนตอนนี้ ฉันเลยตัดสินใจทำการใหญ่ ตั้งหลักให้มั่นแล้ววิ่งไปกระโดดขี่หลังเขาจนเขาเซไปข้างหน้าเกือบพากันล้มคะมำ ดีที่สองขาแกร่งของเขาแข็งแรงพอที่จะตั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31รักกันแบบธุรกิจ บทที่28
ฟอด ฟอด ฟอด"ลูกหมู ตื่นเร็ว เดี๋ยวตกเครื่อง""...""...""ทำนิ่ง""ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก"ผมกำลังลังเลว่าจะเลื่อนไฟล์เที่ยวบินกลับไทยดีหรือจะอุ้มเธอไปอาบน้ำดีเพราะตอนนี้ยัยอ้วนนอนขี้เซาอยู่ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่นจนผมแอบกังวลลองเอามือไปอังที่จมูกเชิดเชิดดูถึงกับโล่งอกที่ยังมีลมหายใจอุ่นๆ มาปะทะที่มือผม จะว่าไปผมพึ่งปล่อยให้เธอนอนเมื่อตอนหกโมงเช้านี่เอง พอคิดได้อย่างนั้นผมเลยหยิบมือถือมาเลื่อนเที่ยวบินพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมเพิ่มนิดหน่อยเพราะเลื่อนแบบกระทันหัน ถึงจะเป็นสายการบินของที่บ้านเธอก็ตามแต่เราสองคนมาในฐานะผู้โดยสารก็ต้องปฏิบัติตามกฎเหมือนกับคนอื่นอื่น ก่อนจะลงไปติดต่อที่พักเพื่อจองเพิ่มอีกหนึ่งคืน โชคดีที่ห้องนี้ไม่มีคนมาพักต่อเราเลยไม่ต้องย้ายไปห้องอื่นให้เธอได้พักผ่อนให้เต็มที่ และออกไปหาซื้อมัทฉะลาเต้เย็นมาไว้ให้เธอสักหน่อยจะได้สดชื่นเวลาตื่นไม่มาโวยวายทำท่าทางนางยักษ์ใส่ผม รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพ่อบ้านใจกล้าเข้าไปทุกวันแกร๊ก! "นายยย ไปไหนมา""ตื่นแล้วหรอ หิวมั้ย""หิว""ตกเครื่องแล้วแน่เลย""เลื่อนเรียบร้อยแล้วคับผม""เพราะนายนั่นแหละ" "ต้องเสียเงินเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01รักกันแบบธุรกิจ บทที่29
"ของฝากค้าบเพื่อนเพื่อน""ขนลุกหว่ะ""ไงมึง ทริปนี้เสือสิ้นลายเลยหรอวะ""ไม่มีใครเฉิดฉายเป็นเพื่อนกูแล้วสิ""หึ ไอ้กาย มึงไม่ต้องพูด""กูรู้ กูเห็น""...""กูไม่อยู่ไม่กี่วัน ตกข่าวเลยหรอหว่ะ""เจ๋อเหมือนกันนะมึงเนี่ย""อ้าวไอ้สัสเตอร์ กูพังร้านมินทันนะ"ผมบินกลับมาจากญี่ปุ่นเมื่อช่วงเช้า ผมก็แชทหาไอ้เพื่อนเวรทั้งสองคนทันทีเพื่อนัดรับของฝากที่ผมตั้งใจเลือกมาให้อย่างพิถีพิถัน ทั้งๆ ที่ไอ้เตอร์ก็พึ่งกลับมาแต่ผมก็ซื้อมาฝากเพราะรายนั้นมันมัวแต่รนหาที่พาแฟนไปเที่ยว ซึ่งสถานที่นัดเจอก็เป็นที่อื่นไม่ได้นอกจากร้านเหล้าของไอ้เตอร์เหมือนกับเธอที่นัดลลิลไปเจอที่คาเฟ่มินิมินนี่เหมือนกัน แต่ผมรู้สึกว่าผมพลาดข่าวอะไรไปพอสมควรและเป็นไอ้เตอร์ผู้กุมความลับเอาไว้ถ้าจะให้เดาก็เดาได้ไม่ยากเพราะหลักฐานมันอยู่ที่คอไอ้กายอย่างชัดเจนกับรูปที่ผมแอบเห็นในหน้าจอมือถือมัน สงสัยผมต้องแอบหยิบคอลซิลเลอร์ของลูกหมูมาให้มันใช้หน่อยซะแล้วซึ่งวันนี้เราสามคนก็ดื่มแค่เบียร์เบาเบากันคนละกระป๋องเพราะไอ้เตอร์ต้องไปรับมินนี่ที่คอนโดลลิล ส่วนผมก็โดนยัยลูกหมูทิ้งให้อยู่คนเดียวเพราะเธออยากอยู่ช่วยลลิลทำคอนเทนต์รีวิวชอกโกแลตที่ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01รักกันแบบธุรกิจ บทที่30
ก่อนเปิดเทอมสองวันผมพาเธอมาดูการแสดงบินโดรนที่พัทยาชมความสวยงามของเทคโนโลยีที่เหมือนกลุ่มดาวยามราตรีบนท้องฟ้าเพราะเกือบสามเดือนหลังจากนี้เราทั้งคู่คงยุ่งกับโปรเจ็คจบผมคงพาเธอไปเที่ยวได้น้อยลงเลยขอใช้เวลาช่วงนี้ให้คุ้มสักหน่อย ตอนนี้เราสองคนกำลังนอนมองกลุ่มดาวระยิบระยับที่กำลังแปลอักษรเป็นรูปต่างๆ อยู่บนรถสปอร์ตหรูสีดำเปิดประทุนที่จอดอยู่ริมหาดในที่นั่งของตัวเองมีผมเอาสองแขนแกร่งประสานท้ายทอยไว้เงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้าส่วนเธอก็หยิบมือถือมาถ่ายคลิปสั้นๆ ลงสตอรี่ของตัวเองด้วยท่าทางตื่นตาตื่นใจส่งเสียงตื่นเต้นตลอดการแสดง จนผมแอบคิดว่าถ้าวันนึงผมจะทำอะไรสักอย่างให้เธอการบินโดรนอาจจะเป็นหนึ่งในตัวเลือกของผม คงต้องไปศึกษาหน่อยแล้วซิ และดูเหมือนจะมีคนรู้ทันความคิดผมชิงบอกสิ่งที่ตัวเองต้องการออกมาเป็นฉากฉากก่อนราวกับว่าถ้าผมไม่ทำให้จะไม่ยอมตกลงอย่างนั้นแหละ"นาย ถ้านายจะขอฉันแต่งงาน ใช้โดรนบินแล้วแปลเป็นตัวอักษรแบบนี้นะ""มันเหมือนหิ่งห้อย""โรแมนติกสุดสุดไปเลย""ไม่มีตังค์""..." "หึ""ไว้บอกคนอื่นก็ได้" "ไม่ง้อนายหรอก""อื้ออ" "อยากพูดไม่เข้าหูก่อน" "จุ๊บ" และผมก็ชอตฟิลเธอโดยการตอบปฏิเสธ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01รักกันแบบธุรกิจ บทที่31
เปิดเทอมวันแรกปีนี้เหมือนอะไรอะไรก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยอย่างที่นั่งในห้องเรียนตอนนี้จากที่พวกฉันสาวสวยทั้งสามคนนั่งแถวล่าง ส่วนเขาและติวเตอร์กับกายนั่งแถวบนทางด้านหลัง มาวันนี้แถวด้านหลังของฉันมีเพียงเขาและกายเท่านั้นส่วนติวเตอร์ก็มานั่งข้างยัยมิน และตลอดชั่วโมงเรียนอันแสนเคร่งเครียด ผมของฉันที่ถูกรวบเป็นหางม้าผูกโบว์ไว้อย่างสวยงามกลายเป็นของเล่นแสนสนุกมือของเขาไม่ห่วงว่าผมของฉันจะเสียทรงบ้างเลย จนฉันเริ่มไม่แน่ใจว่าที่หัวฟูอยู่นี้เพราะเรียนหนักหรือเพราะฝีมือเขากันแน่"อ้วน รถมายัง""จะถึงแล้ว นายรีบไปเถอะ""เดี๋ยวสายนะ""อืม ค้างสายไว้นะ""เจอกันเย็นนี้" พอจบคลาสช่วงเช้าเขาก็ขอแยกรีบเข้าบริษัทไปประชุมแทนคุณลุงเพราะท่านไปดูงานที่ต่างประเทศกับคุณพ่อของฉัน ฉันเลยไม่อยากให้เขาวนรถไปมาให้เสียเวลาเลยเรียกรถจากแอพลิเคชั่นสีเขียวกลับเองคนเดียวเพราะลลิลก็มีคนมารับ เพื่อนน่ารักๆ อย่างฉันก็ไม่อยากไปเป็นก้างของนาง กายก็ดูเหมือนจะมีธุระด่วนเหมือนกัน ส่วนติวเตอร์กับมินก็ไม่ต้องพูดถึงเพราะรถนางนั่งได้แค่สองคน แต่วันนี้ฉันขอออกนอกเส้นทางสักหน่อยแล้วกันขอไปทรีทเม้นต์ผิวที่ศูนย์เสริมความงามชั้นนำสาขาปร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-02รักกันแบบธุรกิจ บทที่32
ตลอดเกือบสามเดือนที่ผ่านผมกับเธอพากันยุ่งกับโปรเจคจบจนแทบไม่มีเวลาหายใจแต่ยังมีเวลาให้ทะเลาะกันเหมือนเดิม โดยมีลลิลเพื่อนร่วมกลุ่มคอยเป็นกรรมการห้ามทัพเราสองคนเสมอและดูเหมือนว่าบางทีลลิลน่าจะระแคะระคายในความสัมพันธ์ของเราสองคนอยู่ไม่น้อยเพราะเวลามาทำโปรเจคด้วยกันทีไรก็เห็นผมนอนเล่นเกมส์อยู่ที่โซฟาทุกที ไหนจะของใช้ของผู้ชายในห้องน้ำอีก อาจจะรู้หรือสงสัยแต่แค่ไม่พูดไม่ถามออกมาเท่านั้นและวันนี้ก็เป็นวันเกิดของผมซึ่งก็เป็นวันเกิดของเธอด้วยเราสองคนเกิดวันเดียว แต่ผมถือว่าผมเป็นพี่เพราะว่าถ้าดูจากเวลา ผมเกิดก่อนเธอสามชั่วโมง นี่น่าจะเป็นเหตุผลว่าทำไมเราสองคนถึงชอบอะไรคล้ายๆ กันแม้กระทั่งนิสัยที่ดูรู้ทันกันไปหมดทุกอย่าง โบราณเขาว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้แต่สำหรับผมกับเธอเปรียบเสมือนพ่อเสือกับแม่เสือพอมาอยู่ถ้ำเดียวกันความบันเทิงเลยเกิดขึ้นทุกวันห้องแชท 'TTKN'Tutor.T : @K.NAI ไงมึงอยากเซอร์ไพร์สTutor.T : แต่เจอเซอร์ไพร์สกลับK.NAI : เออผิดแผนไปหมดKKAY : เดือดร้อนกูกันทุกทีเป็นอีกปีที่เพื่อนๆ จัดงานวันเกิดให้เราสองคนที่ร้านไอ้เตอร์เพื่อนสนิทผมเหมือนเดิมมีมินนี่ทำเค้กวันเกิดมาให้เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-02รักกันแบบธุรกิจ บทที่33
เราสองคนต่างคนต่างลงรูปจนมีคอมเมนต์และยอดไลค์พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วจากเพื่อนๆ และดูเหมือนเพื่อนสนิทที่พึ่งแยกกันเมื่อชั่วโมงก่อนจะตั้งตารอและแย่งเป็นคอมเมนต์แรกเข้ามาแซวกันไม่พัก แต่พรุ่งนี้ผมค่อยไล่อ่านและตอบแล้วกัน ตอนนี้ผมต้องทวงของขวัญก่อนเพราะผมเสียเงินไปสองรอบต้องได้อะไรกลับมาบ้างเค้กหนึ่งชิ้นก็ยังดีหรืออะไรก็ได้ เลยค่อยๆ ผละตัวออกจากเธอยื่นมือแบไปตรงหน้าเหมือนกับเด็กน้อยพร้อมสีหน้าที่คาดหวังสุดสุด ผมไม่เคยอยากได้ของขวัญจากใครเท่านี้มาก่อนในชีวิต อยากได้จากเธอคนแรก"อะไร""ของขวัญ""ไม่มีไง ไม่มี""อ้วน เอาดีดี""อุ้ย ชิมเลม่อนชีสเค้กหน่อยดีกว่า""ไม่ให้ชิม""ได้ยังไง ยัยมินทำให้ฉันนะ""สรุปคือ ไม่มีจริงๆ ใช่มั้ย""...""..."แล้วเขาก็ทำหน้าบึ้งตึ้งเหมือนเด็กโดนขัดใจงอนฉันจนเดินเข้าห้องนอนไปเลย ส่วนฉันก็เดินไปหยิบกล่องเค้กที่เขาวางไว้บนโต๊ะข้างโซฟามาขอตัดเป็นชิ้นเล็กๆ ชิมสักหน่อยรอเวลาจะได้เซอร์ไพร์สเขาบ้าง แต่ดูเหมือนเงียบไปเลย และฉันก็เจอปัญหาให้เข้าแล้วเพราะมีดตัดเค้กไม่สามารถตัดลงไปตรงกลางได้เหมือนติดอะไรสักอย่าง ทำให้ต้องค่อยๆ แบ่งออกมาทีละนิดทีละนิดจนเห็นว่าตรงกลางมีเหมือนซอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
บทล่าสุด
รักกันแบบธุรกิจ บทที่42
ฉันค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากที่ได้ไปเดินเล่นในสวนดอกไม้สีขาวสวยมากและกว้างมากด้วยมีหิ่งห้อยบินเต็มไปหมดจนรู้สึกอยากจะอยู่ที่นี่ไม่อยากไปไหน จนได้ยินเสียงทุ้มที่คุ้นเคยเรียกชื่อฉันอยู่ไกลๆ พร้อมกับเสียงร้องโยเยจากเด็กน้อยเหมือนร้องเรียกหา ฉันเลยค่อยๆ เดินไปตามเสียงทีละนิดทีละนิดฉันนอนมองใบหน้าที่ดูอิดโรยคิ้วเข้มขมวดเป็นปมแน่นมีมือหนาของเขาจับมือบางของฉันไปแนบแก้มสากไว้ราวกับกลัวหายจนผ่านไปนานหลายนาทีก็ไม่มีวี่แววตื่นขึ้นมา ฉันเลยใช้นิ้วเรียวเล็กที่อยู่ตรงแก้มนั้นลูบสัมผัสปลุกเขาเบาเบาแต่กลับไม่ได้ผล เลยต้องเปลี่ยนเป็นหยิกลงไปแทนทำเขาสะดุ้งเฮือกลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันด้วยแววตาเป็นประกายฟอด ฟอด ฟอด"ตื่นแล้วหรอ อ้วน""นายกับลูกลูกรอตั้งนาน""เจ็บมั้ย""เจ็บ""ขอโทษคับ จุ๊บ" "ลูกละ" "เดี๋ยวพยาบาลพามา""รอแป๊บนะนายไปตามหมอก่อน"เขาโผเข้ากอดและหอมฉันอยู่นานราวกับว่าคิดถึงฉันมาก ฉันก็รู้สึกคิดถึงเขามากเหมือนกันเลยปล่อยให้เขากอดอยู่อย่างนั้นทั้งๆ ที่ก็แอบเจ็บแผลอยู่หน่อยๆ จนกระทั่งคุณหมอมาตรวจอาการฉันอย่างละเอียดและบอกให้ฉันกับลูกลูกนอนพักที่นี่อีกสี่ห้าวันให้แข็งแรงขึ้นอีกหน่อยแล้วค่อยก
รักกันแบบธุรกิจ บทที่41
"สวัสดีคับลูกหมู""ได้ยินเสียงปะป๊ามั้ย""หึ" "อยากออกมาเตะบอลกับป๊าใช่มั้ย""ปะป๊าอย่าพึ่งชวนลูกเตะบอลได้มั้ย""ลูกพากันเตะท้องมามี๊จนจุกไปหมดแล้วเนี่ย""จุ๊บ ขอโทษคับ"ตอนนี้เจ้าลูกชายของผมสองคนที่นอนอยู่ในพุงกลมกลมของเธออายุเกือบหกเดือนแล้ว ท่าทางจะแสบซนกันใช่ย่อย เพราะกว่าที่ผมจะสามารถเข้าใกล้เธอได้ก็ต้องรอเข้าเดือนที่สี่อาการเหม็นผมของเธอถึงจะเบาลงไป ผมถึงสามารถเข้ามาอยู่ในห้องเดียวกันนอนบนเตียงเดียวกันกับเธอได้ แถมยังพากันดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมาทำเอามามี๊ตัวกลมเจ็บและจุกอยู่บ่อยๆ จนบางทีผมก็ต้องแกล้งเอ็ดดุไปนิดหน่อยถึงพากันหยุดนอนนิ่งราวกับเป็นเด็กดีเชื่อฟังปะป๊าไม่กล้าดื้อไม่กล้าซน แต่บางทีด้วยความใจร้อนของผมก็อยากให้ลูกหมูออกมาวิ่งเล่นเตะฟุตบอลกับผมซะวันนี้พรุ่งนี้ไปเลย ชานมลูกสาวคนโตก็จะได้ไม่เหงามีเพื่อนเล่นเพิ่มด้วย"นาย ตั้งชื่อลูกกันมั้ย""อืมมม มายมีที่ชอบยัง""มายเลือกไม่ถูกชอบหลายชื่อมาก""หึ มีชื่ออะไรมั่ง""มี เลนส์ ฟิล์ม กล้อง แกรม โฟกัส""เพราะมายชอบถ่ายรูป มีนายเป็นตากล้องให้""งั้น...ชื่อนี้ดีมั้ย เลนส์กับฟิล์ม""นายมองมายผ่านเลนส์ ถ่ายทอดความรู้สึกออกมาเป็นภาพฟิล์ม"
รักกันแบบธุรกิจ บทที่40
และแล้ววันที่ฉันรอคอยก็มาถึง วันแต่งงานของฉันกับเขา ฉันเฝ้าคุมอาหารและออกกำลังกายอย่างหนักเพื่อที่จะได้เป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดยืนเคียงข้างเขาได้อย่างมั่นใจที่สุดในวันนี้ เราใช้เวลาถ่ายรูปกับเพื่อนๆ และแขกที่มาร่วมงานนานเกือบสองชั่วโมง ดีที่เจ้าบ่าวของฉันคอยยืนกอดคอฉันบ้าง นวดให้บ้าง โอบเอวประคองฉันไว้บ้างทำให้ฉันไม่เมื่อยเท่าไหร่ แถมยังมีเพื่อนน่ารักๆ อย่างสองสาวมินนี่และลลิล ที่คอยมาซับเหงื่อช่วยดูแลหน้าผมและป้อนน้ำให้ฉันอยู่ตลอด ฉันมีหน้าที่แค่ยืนแจกรอยยิ้มหวานหวานเท่านั้นหลังจากพิธีการเสร็จ เราสองคนก็ต้องรีบขึ้นมาเปลี่ยนเป็นชุดอาฟเตอร์ปาร์ตี้บนห้องที่เปิดไว้ให้ทันภายในยี่สิบนาที เพราะต้องลงไปสนุกกับเพื่อนๆ ต่อที่งาน อยากขอบคุณตัวฉันเองและเขาด้วยที่เลือกชุดที่ใส่ง่ายใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีฉันก็อยู่ในชุดใหม่เรียบร้อยแล้ว มีเวลาได้นั่งพักหายใจอีกสักหน่อย แต่แล้วดูเหมือนว่าฉันจะคิดผิด"นาย รูดซิปให้มายหน่อยสิ""เดี๋ยวค่อยรูด""อ๊ะ อย่าแกล้งนะ""ไม่แกล้ง เอาจริง""กระโปรงสั้นสั้นมันดีแบบนี้นี่เอง""นายใส่เลยนะ เวลาน้อย""อ๊ะ อื้อ""ซี้ด" "เดี๋ยวได้ทาลิปใหม่หรอก"เพี๊ยะจากที่ผมตั้งใจจะอ
รักกันแบบธุรกิจ บทที่39
และเราสองคนก็ได้ฤกษ์วันแต่งงานหลังจากฝึกงานเสร็จหนึ่งเดือนทำให้เธอถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับทั้งตื่นเต้นและเป็นกังวลกลัวจะเตรียมงานไม่ทัน ซึ่งผมก็ทำได้แค่ปลอบใจและหาออแกไนซ์มืออาชีพมาช่วยให้เธอเบาใจขึ้นให้เธอมีหน้าที่บอกธีมงานในฝันของเธอกับทีมงานแค่นั้น โดยไม่ได้กำหนดธีมสีว่าจะต้องเป็นสีไหน เพื่อเพื่อนๆ และแขกที่มาร่วมงานจะได้ใส่ชุดและสีที่ตัวเองมั่นใจที่สุดจะได้มีความสุขและสนุกไปกับงานของเราทั้งคู่ แล้ววันนี้เราสองคนมีนัดลองชุดแต่งงานซึ่งก็เป็นร้านเดียวกันกับชุดวันหมั้นนั่นแหละเพราะเธอชอบการตัดเย็บและดีเทลของแบรนด์นี้เลยไม่เปลี่ยนใจไปมองร้านอื่น"นายว่ามายใส่แบบไหนดี""ไม่เอาเกาะอก""เอาสิ มายว่ามายใส่เกาะอกสวย""ไม่สวย""...""แต่มายอยากลอง""...""พี่ขา หนูมายขอลองสองชุดนี้ก่อนค่ะ"ผมได้แต่นั่งไขว่ห้างกอดอกตกอยู่ในพะวังความคิดเฝ้าถามตัวเองด้วยความสงสัยว่าเมื่อครู่นี้เธอจะหันมาถามความเห็นของผมทำไมเพราะสุดท้ายแล้วเธอก็เลือกลองชุดแบบที่ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่แถมเป็นแบบเกาะอกไม่มีแขนทั้งสองชุดต่างกันแค่กระโปรงทรงสุ่มกับทรงเมอร์เมดก็เท่านั้น ผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีพนักงานในร้านก็เดินมาค่อยๆ เ
รักกันแบบธุรกิจ บทที่38
เราสองคนยืนกอดกันอยู่พักหนึ่ง ผมก็พาเธอเดินเข้าไปดูห้องน้ำที่มีอ่างกุชชี่ขนาดใหญ่ไว้สำหรับแช่น้ำกันสองคนและอาจจะพาลูกหมูตัวน้อยน้อยลงมาเล่นน้ำด้วย ถัดไปอีกหน่อยเป็นวอคอินโครเซทสำหรับเธอที่ชอบแต่งตัวสวยสวยซึ่งผมแบ่งที่แขวนเสื้อผ้าส่วนของเธอไว้ให้ถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์อีกสามสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเสื้อผ้าของผม โดยตรงกลางห้องมีตู้กระจกไว้แชร์กันสำหรับใส่เครื่องประดับอย่างสร้อยต่างหูและนาฬิกาข้อมือของเราสองคน ก่อนจะพาไปดูห้องนอนลูกลูกที่ผมทำเตรียมไว้สามห้องสำหรับสามคนเพื่อสานต่อธุรกิจของครอบครัวเราสองคนในอนาคต และที่ขาดไม่ได้ก็คือห้องสุดท้ายที่มีประตูเชื่อมกับห้องนอนใหญ่ของผมกับเธอเป็นห้องของลูกสาวคนโตของเราคือห้องของชานมนั่นเอง ซึ่งภายในห้องก็มีทั้งเบาะที่นอนนุ่มนุ่ม คอนโดหลายระดับหลายชั้นไว้ให้เจ้าตัวเล็กได้เลือกนอนตามใจชอบ รวมถึงห้องน้ำแมวอัตโนมัติด้วย ทำเธอกระโดดกอดผมอย่างดีใจและทำท่าทางตื่นเต้นไม่หยุดเดินเข้าห้องนั้นออกห้องนี้ดูว่าขาดเหลืออะไรตรงไหนเธอจะได้ไปเดินเลือกซื้อมาเพิ่ม"มายอยากแก้ตรงไหนมั้ย""ยังมีเวลา จะได้เสร็จทันก่อนย้ายเข้ามา""มายไม่อยากแก้ เพราะนายตั้งใจเลือกและทำให้มาย""ม
รักกันแบบธุรกิจ บทที่37
"ไอ้เตอร์ ฝึกงานเสร็จมึงจะแต่งเลยป่าววะ""อืม กูอยากมีลูกเลย มึงอะ""กูก็อยากแต่งเลย แต่ไม่รู้มายจะอยากแต่งมั้ย""มีแพลนกับเค้าบ้างมั้ยมึงอะ ไอ้กาย""...""อย่าไปถามมัน ไอ้นี่มันเสือซุ่มเงียบ""..."วันนี้ผมกับเธอขับรถพาชานมลูกสาวของเรามาพบสื่อมวลชนที่คาเฟ่มินิมินนี่ ทันทีที่สองสาวเห็นเจ้าตัวกลมก็พากันเอ็นดูผลัดกันอุ้มผลัดกันเล่นอยู่ไม่ห่าง ไม่นับรวมกับลูกค้าในร้านที่ต่างมาขอถ่ายรูปลูกผมจนต้องต่อแถวคิวยาวไปถึงหน้าร้าน เรียกว่าเวลานี้ชานมกลายเป็นซุปตาร์หน้าใหม่ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ลูกสาวของผมน่ารักจริงๆ นี่นาตัวกลมกลมขนนุ่มๆ ตาโตโต แถมขี้อ้อนมากมากด้วยจะว่าไปก็เหมือนมามี๊ของเธอนั่นแหละ ไม่รู้ว่าถ้าเกิดว่ามีลูกหมูตัวเล็กเล็กที่เกิดจากผมเอง จะขี้อ้อนแบบนี้มั้ยถ้าใช่ผมก็คงหลงลูกมากไม่อยากห่างไปไหนแน่เราสองคนอยู่นั่งคุยนั่งเล่นกับเพื่อนๆ จนเย็นก่อนจะแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน และวันนี้เป็นอีกวันที่ผมมาค้างที่บ้านของเธอเป็นปกติไปแล้วเพราะตั้งแต่มีชานมเธอก็จะชวนผมมาที่นี่ทุกอาทิตย์จนคุณอาทั้งสองยกห้องนอนส่วนตัวให้ผมหนึ่งห้องเป็นที่เรียบร้อย และที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ของผมก็มีห้องนอนส่วนตัวขอ
รักกันแบบธุรกิจ บทที่36
"อ้วน ลืมอะไรรึป่าว""ไม่ลืม ไม่ลืม""ลืม จุ๊บ""ผมยุ่งหมดละนะ""จะสวยไปให้ใครดู""เยอะแยะ""อื้อออ นายมันเป็นรอยเห็นมั้ย""สมน้ำหน้า""..." "ซี๊ดดด" จากที่ฉันกำลังจะรีบลงจากรถขึ้นไปออฟฟิตคุณพ่อในฐานะนักศึกษาฝึกงานกลับต้องมานั่งจิ้มคอลซิลเลอร์ปกปิดรอยที่เขาพึ่งสร้างไว้ที่ต้นคอของฉันอย่างเอาแต่ใจเมื่อครู่เพียงแค่ฉันแกล้งพูดเล่นเท่านั้น ซึ่งฉันก็เอาคืนเขาโดยการงับเข้าไปที่ต้นคอแกร่งของเขาเต็มแรงจนขึ้นรอยแดงอย่างชัดเจนและจะไม่ให้ยืมคอลซิลเลอร์ด้วยคอยดู แต่เขาก็ไม่ได้ดูเดือดร้อนอะไรแถมยังยกยิ้มเหมือนชอบอกชอบใจที่มีรอยอีกด้วย ทำฉันถึงกับมองค้อนเขาวงใหญ่ด้วยความหมันไส้ขั้นสุด ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาลลิลที่นั่งรออยู่ตรงล็อบบี้เหมือนทุกวัน"ยัยมาย ฉันนึกว่าแกจะพาน้องชานมมาด้วย""ฉันก็อยากพามาแต่กลัวพี่พี่พนักงานคนอื่นจะว่าเอาหน่ะ""ค่อยพาไปเล่นที่คาเฟ่ยัยมินอาทิตย์นี้ดีมั้ย""อาทิตย์นี้หรอ ฉันขอยังไม่คอนเฟิร์มนะ""จ้าาา ชั่วโมงบินสูงมาก...ก""นิดนึง อิอิ"ฉันกับลลิลได้รับโจทย์ให้ออกแบบแบนเนอร์หน้าเว็บเบราว์เซอร์ของบริษัทใหม่ให้ดูดึงดูดและเป็นที่น่าสนใจจากลูกค้ามากยิ่งขึ้น รวมถึงปรับหน้าแ
รักกันแบบธุรกิจ บทที่35
noomine : น้องชานม+มามี๊+ปาปี๊ @k.naimini.minnie : ต้องมีน้องชาเย็นด้วยสิl.lalil : คุณน้าต้องได้เล่นกะน้องkkay : @k.nai คุณพ่อลูก1tutor.t : รูปนี้ควรมีแค่มายกับชานมk.nai : @kkay @tutor.t อิจฉากู? หลังจากที่ฉันโพสต์รูปครอบครัวลงโซเชี่ยลเพื่ออวดความน่ารักของลูกสาวให้เพื่อนๆ ได้ชื่นชม สองสาวกับสองหนุ่มก็พากันมาคอมเมนต์อย่างรวดเร็ว ส่วนเขาก็นั่งยิ้มบ้างหัวเราะบ้างเล่นอยู่กับน้องไม่ห่าง อยากพาชานมไปให้มินนี่กับลลิลรู้จักอย่างเป็นทางการจัง รอโตอีกสักหน่อยแล้วกันนะเจ้าตัวเล็กเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์คุณแม่เลยออกไปตีกอล์ฟเป็นเพื่อนคุณพ่อและจะกลับมาทานข้าวเย็นกับเราสองคนอย่างพร้อมหน้า ทำให้วันนี้ฉันกับเขาได้อยู่ทำหน้าที่มามี๊กับปาปี๊ตลอดทั้งวัน ซึ่งคนที่ตื่นเต้นและไม่ยอมปล่อยน้องเลยกลายเป็นเขา ไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้อุ้มลูกสาวเลยสักนิด ฉันเลยทำได้แค่ยื่นมือไปเกาคางน้องที่นอนตัวกลมอยู่บนตักแกร่งเท่านั้น ทีตอนนั้นทำเป็นคัดค้านไม่พักพอมาตอนนี้กลับยิ้มไม่หุบเล่นไม่หยุดเลย คอยดูนะ! ฉันจะสอนให้ลูกสาวแก้แค้นเขาแทนฉัน"นาย พรุ่งนี้ไปซื้อที่นอนให้ลูกกันมั้ย""นายซื้อมาแล้ว""ไปดูอาหารเปียกกับวิตามิน
รักกันแบบธุรกิจ บทที่34
ตอนนี้เป็นเวลาตีสามผมต้องรีบวิ่งลงมามินิมาร์ทข้างล่างคอนโดเพื่อซื้อของใช้สำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะอย่างผ้าอนามัยให้ลูกหมูเพราะบนห้องหมดเกลี้ยงและเธอก็ลืมดูวันที่จดไว้ ดีที่ผมไปซื้อของใช้กับเธอตลอดเลยพอจะรู้ว่าเธอใช้แบบไหนยี่ห้ออะไรไม่อย่างงั้นผมต้องมายืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่หน้าชั้นวางสินค้าแน่แน่ ก่อนจะเดินไปหาผงขิงสำเร็จรูปไว้ชงให้เธอกินช่วยบรรเทาอาการปวดท้อง เป็นผมเองที่ไม่อยากให้เธอกินยาแก้ปวดมากจนเกินไปเพราะมันส่งผลข้างเคียงให้เธอในอนาคตพอได้ของจนครบผมก็รีบวิ่งขึ้นไปให้เธอที่นั่งรออยู่ในห้องน้ำจนตัวซีด ออกมายืนรอปล่อยให้เธอจัดการตัวเองจนเรียบร้อย ผมก็เข้าไปช้อนตัวอุ้มเธอที่ปวดท้องจนตัวงอออกมาวางลงบนเตียงนอน แล้วปลีกตัวมาต้มน้ำร้อนใส่กระเป๋าน้ำร้อนรูปตุ๊กตาหมูสีชมพูและนำมาวางอังลงบนหน้าท้องของเธอ นั่งมองเธอที่หลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า มีเม็ดเหงื่อซึมตามกรอบหน้า คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปมบ่งบอกให้รู้ว่าเธอไม่สบายตัวแค่ไหน ก่อนเธอจะพลิกตัวมาดึงแขนแกร่งของผมไปกอดไว้แน่นราวกับจะช่วยบรรเทาให้เธอได้อีกทางจนผมไม่กล้าจะขยับตัวไปไหนได้แต่นั่งพิงหัวเตียงแล้วพักสายตาเอาแรงสักหน่อยเพื่อจะได้ออกไปซื้อ
