บทที่16

"ลูกหมู เอารูปที่ไปถ่ายมาดูหน่อย"

"สวย สวย ไม่ต้องดูหรอก"

"เอา มา ดู" 

"จิ๊"

ผมต้องรีบเอื้อมไปคว้าเอวเธอที่กำลังจะเดินหนีดูมีพิรุธมานั่งลงบนตักแกร่งแล้วใช้แขนข้างหนึ่งโอบเอาไว้แน่น ส่วนอีกข้างไปหยิบมือถือของเธอบังคับให้เธอปลดล็อคหน้าเจอแล้วเปิดเข้าไปในแกลอรี่รูปที่เธอถ่ายในวันนี้ นอกจากภาพที่ไอ้เตอร์ส่งมาให้แล้ว ยังมีชุดที่คล้ายๆ บิกินีต่างตรงข้างล่างเป็นกางเกงขาสั้นสีขาวส่วนข้างบนก็บราบิกินี่แบบคล้องคอนี่แหละ แถมท่าทางที่โพสต์ทำเส้นเลือดตรงขมับผมเต้นตุบตุบ ก่อนจะก้มลงไปงับที่แขนเล็กแรงแรงระบายความหงุดหงิด ยิ่งฟังเสียงแจ๋วแจ๋วเถียงข้างๆ คูๆ อีก ทำผมอดเลื่อนมือไปขยำก้อนกลมแรงแรงไม่ได้ 

"ไหนบอกใสใสไง"

"นี่ก็ใสใส"

"มันไม่เหมือนเรฟที่เธอเปิดให้ฉันดูเลยนะ"

"ชุดไม่เหมือน แต่ท่าเหมือนสุดสุด"

"อ๊ะ"

"แถเก่ง"

"บ่นเก่ง"

"ชอบโชว์นักนะ ไขมันเนี่ย"

"ถ้าบ่นอีกคำเดียว นายนอนโซฟา" 

"จิ๊"

อยู่อยู่คดีก็พลิกมาหาผมเฉยให้ตายเถอะ! ผมจึงปล่อยให้เธอนั่งเล่นมือถืออยู่บนตักผมราวกับเป็นเบาะรองนั่ง ส่วนผมก็นั่งเล่นเกมส์ต่อเงียบเงียบเพราะไม่อยากนอนบนโซฟาแข็งแข็ง มีหันมาถามผมบ้างอยากจะลงรูปในไอจีให้ผมช่วยเลือกให้หน่อยเพราะเลือกไม่ถูก ผมก็เลือกเซตที่เบาที่สุดท่าที่ดูซอฟต์ที่สุดให้เธอลงสี่ห้ารูป เพราะพยายามเข้าใจว่าสาวสาวก็อยากจะมีรูปสวยสวย เธอก็กดโพสต์ทันทีพร้อมแคปชั่นที่พาให้หนุ่มๆ มากดหัวใจ กดคอมเมนต์ แล้วก็กลับไปนั่งหัวเราะคิกคักเหมือนเด็กคุยกับเพื่อนสาวของเธอดูน่าสนุก พอเธอเริ่มเมื่อยก็ขยับหลังมาพิงผมวางศีรษะลงตรงซอกคอของผม จนผมที่ใช้สองมือเล่นเกมส์อยู่ต้องเลื่อนแขนลงมาวางพักไว้ตรงตักของเธอ สายตาก็เหลือบมองหน้าจอของเธอเป็นซีรีย์ที่เธอติดงอมแงมจนวันไหนที่ไม่มีเรียนหรือไปหามินก็สามารถดูมันได้ทั้งวัน ไม่รู้จะติดอะไรนักหนา ผมหล่อกว่าพระเอกในซีรีย์อีก

"นาย ฉันบีบยาสีฟันไว้ให้ที่แปรงแล้วนะ"

"ไปอาบน้ำสิ"

"คับ"

ฟอด

บทจะน่ารักก็น่ารักจนใจหาย บทจะน่าฟาดผมก็แทบอยากจะฟาดก้นกลมกลมให้เต็มแรงสักที แต่ได้แค่คิดในใจคนเดียวเงียบเงียบ ก่อนจะเดินเข้าไปหอมหัวเธอที่กำลังเช็ดผมอยู่แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองทันที ผ่านไปยี่สิบนาทีผมก็ออกมาในชุดนอนเสื้อยืดผ้าบางสีขาวกับกางเกงนอนขายาวสีดำก็เห็นยัยลูกหมูนอนหลับปุ๋ยไปแล้ว สงสัยจะเหนื่อยทั้งถ่ายรูปเกือบทั้งวันไหนจะเดินตลาดนัดอีกเกือบสองชั่วโมง 

"เอาหม่าล่าสองไม้" 

"หึ"

ขนาดละเมอยังละเมอเป็นของกิน ผมละเชื่อเธอเลย ก่อนจะพาตัวเองแทรกเข้าไปในผ้าห่มสีชมพูผืนเดียวกันกับเธอ ดึงเธอมานอนหนุนแขนแกร่งของผมและกอดร่างนุ่มนิ่มหลับตามเธอไป

ตึก ตึก ตึก ตึก

"อ้วน ลลิลโทรมา"

"นาย ส่งมาให้หน่อยสิ"

"ฮัลโหล ลลิล"

"แกทำไร ยุ่งอยู่มั้ย" 

"ไม่ ฉันวิ่ง​ออกกำลังกาย​อยู่" 

"เย็นนี้ไปทำชาบูห้องยัยมินกัน"

"ไปสิ แกมารับนะ" 

"โอเค แกวิ่งต่อเถอะ บาย" 

ฉันวิ่งต่ออีกสักพักเบิร์นไขมันออกสักหน่อย ตั้งแต่นายนั่นมาอยู่ด้วยพาฉันกินไม่หยุดเลยแต่มันก็เป็นอย่างเดียวที่ทำให้เราสงบศึกกันได้ ดีนะมีลู่วิ่งในห้องแล้วฉันเลยขยันออกกำลังกาย​ขึ้นมาหน่อย เดี๋ยวฝุ่นจะจับหมด พอพักจนหายเหนื่อยฉันก็เข้าครัวไปทำอาหารเช้าเมนู​ง่ายๆ อย่างไข่ออมเล็ต แฮม แล้วก็สลัดผัก พร้อมน้ำฝรั่งแยกกากเพิ่มความสดชื่นให้เช้านี้ โดยไม่ลืมที่จะทำเผื่อเขาด้วย พอเตรียมเสร็จเรียบร้อยเขาก็มาช่วยยกไปที่โต๊ะ​กินข้าวเล็กๆ สำหรับสองที่

"หอมจัง" 

"อร่อยด้วย นายลองชิมสิ"

"..." 

"อืม พอกินได้"

"งั้นเอาคืนมาไม่ต้องกิน"

"ไปสั่งกินเอง"

"..." 

ฉันอุตส่าห์​ตั้งใจทำสุดฝีมือ ตอนเค้าชิมฉันแอบลุ้นมากจนแทบจะนั่งไม่ติด แต่ดูเขาพูดสิบั่นทอนจิตใจฉันสุดสุด มันเป็นเมนูเก่งของฉันเลยนะเมนูนี้ ขนาดคุณพ่อคุณแม่ยังให้ฉันทำให้พวกท่านทานทุกครั้งที่ฉันกลับบ้าน ฉันเลยลุกขึ้นยกจานทั้งของเขาและของฉันมานั่งกินคนเดียวที่โซฟาหน้าทีวี อย่าหวังว่าฉันจะทำให้กินอีกเลย

"อ้วนค้าบบ ขอกินด้วย"

"ไม่ให้ มันไม่อร่อย"

"อร่อย อร่อยมาก นายอยากกิน"

"ขอนายกินด้วยนะ... นะ"

"..." 

ผมนี่นะ อยากจะตีปากตัวเองสักทีเกือบจะอดกินของอร่อยซะแล้ว เพราะความเคยชินที่ผมอยากจะแกล้งเธอเท่านั้น จริงๆ อาหารเช้าที่เธอทำให้มันอร่อยมาก ไข่ออมเล็ตนุ่มสุดๆ แถมยังรสกลมกล่อมไม่จืดไม่เค็มจนเกินไป แฮมก็ทอดด้วยน้ำเลยไม่แข็งเหมือนบางร้าน น้ำสลัดก็อร่อยไม่เลี่ยน ผมเคยเห็นเธอชอบทำน้ำสลัดเก็บไว้จิ้มกับพวกเบบี้แครอทกินเล่น และที่ผมชอบสุดสุดก็น้ำฝรั่งแยกกากเย็นเย็นมันให้ความสดชื่นที่สุด ผมเลยไถ่โทษ​โดยการกินทุกอย่างจนหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือติดจานเลยสักนิด ทำเธอแอบอมยิ้มทันทีที่เห็นจนผมอดที่จะโน้มหน้าเข้าไปหอมหัวเธอไม่ได้ ก่อนจะอาสาทำหน้าที่เก็บจานไปล้างจนเรียบร้อย

#เห็นอนาคตอยู่นะนาย🤭

#อ่านเพลินๆ เน้นฟิลกู้ด กันเหมือนเดิมจ้า💚