บทที่6

"แต๊งกิ้วนะจ๊ะลลิลเพื่อนเลิฟ"

"อุตส่าห์​ขับรถวนมาส่งฉัน" 

"สบายมากแก ฉันไปก่อนนะ" 

"บ๊ายบาย ขับรถดีดีแก"

ฉันเดินฮัมเพลงเข้ามาคอนโดด้วยความสบายใจ หวังว่าหลังจากนี้ตัวฉันจะหมดเคราะห์หมดโศกหรือถ้ายังไม่หมดก็ขอให้เบาลงก็ยังดี ชีวิตหนูมายจะได้กลับไปสงบสุขเหมือนเดิม แต่จะว่าไปโทรศัพท์​ของฉันก็เงียบไปนานหลายชั่วโมงแล้วนะ สงสัยพรที่ฉันขอไหว้จะเห็นผลทันตาเลย รู้งี้ชวนสองสาวไปตั้งนานแล้วดีกว่า เฮ้อ... สบายใจจัง 

ระหว่างที่ฉันกำลังกดรหัสประตูอยู่หน้าห้อง ก็สัมผัสได้ถึงอากาศเย็นๆ ที่ลอดผ่านออกมาจากช่องใต้ประตู เมื่อเช้าฉันว่าฉันปิดไฟปิดแอร์เดินดูดีแล้วนี่นา หรือว่าฉันลืมปิดแอร์หรอ หรือคุณพ่อคุณแม่จะแอบมาเซอร์ไพร์สลูกสาวคนสวยกันนะ ไหวเท่าความคิด ฉันจึงรีบเปิดประตูเข้าไปทันที แต่สองขาเรียวเล็กของฉันต้องหยุดชะงัก รอยยิ้มสวยๆ ของฉันต้องหุบลงทันที เพราะมีมารผจญนั่งหน้าบึ้งตึงกอดอกไขว่ห้างแถมยังขมวดคิ้วเข้มมองฉันด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาอีก หรือว่าฉันต้องบินไปมูที่ไต้หวันให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยดีนะ

"ฉันนั่งอยู่ไม่เห็นหรอ"

"เห็น แต่ไม่อยากทัก"

"ไปไหนมา" 

"เรื่องของฉัน"

"ทำไมไม่อ่านข้อความ ไม่รับสาย" 

"ไม่ได้ยินเสียง"

"มาย"

ฉันอุตส่าห์​มองเขาเป็นอากาศไปแล้วนะ อยากทำจิตใจให้สงบสุขบ้าง แต่เขากลับถามฉันไม่หยุดแถมยังทำเสียงเย็นยะเยือกใส่ฉันอีก พอฉันไม่ว่านี่เอาแต่ใจตัวเองใหญ่เลยนะ ชิ! ฉันไม่กลัวหรอก รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่า เสร็จแล้วจะได้เอาน้ำมนต์ที่ขอมามาพรมให้ทั่วห้องเลยน่าจะดี น่าเสียดายที่ฉันลืมขอสายสิญจน์มาด้วย เอาไว้รอบหน้าแล้วกัน

ผมกำลังพยายามควบคุมสติอารมณ์​นับหนึ่งถึงพันเพื่อให้ใจเย็นที่สุด ไม่โมโหใส่ยัยลูกหมูจนทำให้ต้องทะเลาะ เพราะวันนี้ทั้งวันผมส่งข้อความหาเธอเป็นร้อย โทรหาเธออีกเป็นสิบสาย จนได้ยินเสียงปลายทางพูดว่าไม่มีสัญญาณ​ตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ผมถึงหยุดโทรแล้วหยิบกุญแจ​รถขับตรงมาที่คอนโดเธอทันที ถ้าไม่ติดที่ผมรับปากผู้ใหญ่ไว้ว่าจะดูแลเธอ ผมไม่มีทางทำอะไรแบบนี้แน่ แล้วดูเธอร่าเริงกลับมา ทำเป็นมองไม่เห็นผม แถมยังเดินหนีผมอีก อยากล้อเล่นกับระบบของผม...ผมก็จะจัดให้ เจอกันแน่ยัยหมูอ้วน

"นี่ เข้ามาทำไม ออกไปเลยนะ" 

"เข้ามาสั่งสอนเธอไง ยัยหมูอ้วน" 

"อย่ามาล้อเล่นกับระบบของฉัน"

"ฉันไม่ได้ล้อเล่น นายนั่นแหละจุ้นจ้าน"

"ฉันจุ้นจ้าน?"

"วุ่นวายด้วย"

"ฉันวุ่นวาย?" 

"อื้อ"

"อ๊ะ อย่ามาจับนะ ไอ้บ้า" 

"จะจับ"

"นี่ ปล่อยเลยนะ"

"ไม่ปล่อย"

"อ๊ะ" 

จุ๊บ

ผมตามเธอเข้ามาในห้องน้ำโดยไม่สนว่าเธอจะทำอะไรอยู่ พอเปิดประตูเข้ามา ภาพที่เห็นคือเธอกำลังยืนยกสองแขนขึ้นรวบผมโดยที่บนตัวเธอมีแค่บราสีขาวกับแพนตี้ลูกไม้สีเดียวกันตัวจิ๋วปกปิดอยู่ แต่สติผมกลับมาเมื่อได้ยินเสียงแหลมๆ ของเธอโวยวายที่เห็นผม และปากแจ๋วใส่ผมไม่หยุด ผมเลยเปิดสวิตช์​ระบบของผม จัดการปากเล็กเล็กเสียงแจ๋วแจ๋วด้วยปากของผม จนอารมณ์​ผมพลุ่งพล่านพาสองมือหนาของผมให้ซุกซนไปตามผิวลื่นๆ ของลูกหมู และมาหยุดที่ก้อนกลมนุ่มนิ่มมันนุ่มมือมากแล้วก็ใหญ่ล้นมือหนาของผม จนผมอดบีบแรงแรงด้วยความหมันเขี้ยวไม่ได้ ค่อยๆ ผลักเธอให้เดินถอยหลังจนสะโพกมนกลมชนเข้ากลับขอบอ่างล้างหน้า ผมจึงใช้มือประคองแล้วยกตัวเธอขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์​ก่อนจะซบหน้าลงที่ก้อนกลมนุ่มนิ่มสองข้างอยู่นานหลายนาที จนเป็นรอยแดงเต็มไปหมด ส่วนเธอก็เอาคืนผมโดยการใช้กำปั้นเล็กทุบตีลงบนหลังแกร่งของผม แรงเท่าลูกหมูจะทำอะไรผมได้ และค่อยๆ เลื่อนหน้าไปกระซิบออกคำสั่งข้างหูขาวอมชมพูของเธอ

"เธอต้องอ่านข้อความที่ฉันส่ง"

"มะ ไม่"

"อ๊ะ เจ็บนะ"

"ต้องรับสายฉันทุกครั้ง"

"..." 

"จะไปไหน ก็ต้องบอก" 

"นายยังไม่บอกฉันเลย"

"ต่อไปจะบอก" 

"รับปากมา" 

"อืม"

"หึ จุ๊บ" 

ผมมองสบตากลมโตมีขนตางอนยาวของเธออยู่นาน ยัยลูกหมูนี่ดื้อชะมัด ทั้งสีหน้า แววตาของเธอที่มองผมตอนนี้เหมือนกำลังรัวคำด่าผมอยู่ในใจ ซึ่งกว่าเธอจะยอมอ่อนให้ผมลงบ้าง ไม่รู้ว่าจะทำตามจริงรึเปล่า เล่นทำผมที่พยายามระงับอารมณ์​ให้ได้มากที่สุด เกือบห้ามใจกับตัวนุ่มนุ่มมีกลิ่นหอมหอมไม่ได้ ก่อนจะปล่อยให้เธอไปอาบน้ำแต่งตัว และพาตัวเองออกมาทำอาหารเย็นรอเธอที่ห้องครัว เป็นเมนูง่ายๆ ตามวัตถุดิบที่มีในตู้เย็น อย่างกุ้งทอดกระเทียมพริกไทย กับไข่น้ำใส่หมูสับ ซึ่งก็เสร็จทันพอดีที่เธอเดินหน้างอออกมาจากห้องนอนในชุดนอนที่เป็นเสื้อแขนยาวตัวโคร่งกับกางเกงนอนขาวยาวเข้าชุดกันดูเรียบร้อยเป็นพิเศษ​ ระหว่างที่เธอกำลังจะหย่อนสะโพกกลมนั่งที่เก้าอี้ ผมก็แทรกตัวลงไปนั่งแทนแล้วดึงเธอลงมานั่งบนตักแกร่ง ใช้แขนข้างหนึ่งโอบเอวเธอไว้ไม่ให้ลุกหนี ส่วนอีกข้างก็ตักกับข้าวที่ผมทำเข้าปากเล็กเล็กสลับกับปากของผมจนหมดจาน

#จากคู่กัด ขอแวะไปเป็นคู่แซ่บก่อนแปปนึง

#อ่านเพลินๆ เน้นฟิลกู้ด ขำๆเหมือนเดิมเนอะ🤭