ตอนที่ 26 พลังแห่งความหลง (3)

เงาสีดำคืบคลาน

ในความเงียบสงัดของโถงทางเดินที่ด้านข้างเต็มไปด้วยต้นไม้ มีแต่ความมืดสลัว และแสงสลัวจากโคมไฟไม่สามารถขับไล่ความมืดที่หนาทึบได้ทั้งหมด

อาคิรายืนอยู่เคียงข้างหญิงสาวในชุดสีดำสนิท ผมยาวสีขาวดุจหิมะของเธอกำลังสะบัดไหวในอากาศอย่างช้าๆ ดวงตาสีแดงเข้มของเธอเปล่งประกายเยือกเย็นและน่ากลัว ขณะที่เธอจ้องมองไปที่วิญญาณร้ายของคุณเกศ

วิญญาณของคุณเกศยังคงยืนอยู่ที่เดิม แต่รูปร่างของเธอกลายเป็นบิดเบี้ยวและน่ากลัว สายตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความโกรธ พลังด้านมืดแผ่กระจายออกจากตัวเธอ ทำให้อากาศรอบๆ หนาวเย็นและหนักอึ้ง

พลังความมืดเริ่มกัดกินทุกสิ่งทุกอย่างโดยรอบ ทำให้อาคารของโรงแรมสั่นไหว ราวกับเกิดแผ่นดินไหวขนาดย่อม

“อาเรีย เราต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อหยุดเธอ” อาคิรากระซิบ

“ข้ารู้ แต่ถ้าข้าใช้พลังที่นี่ โรงแรมนี้ได้ถล่มหมดแน่”

อาเรียนิ่วหน้า เธอประเมินแล้วว่า วิญญาณตนนี้มีความร้ายกาจมากกว่าที่เคยเจอ หากเธอใช้พลังเต็มที่ สถานที่นี้ได้พังราบเป็นหน้ากลองแน่นอน

ดูเหมือนวิญญาณคุณเกศจะไม่ปล่อยให้หญิงสาวสองคนตรงหน้าใช้ความคิด เธอกรีดร้องเสียงดัง ก่อนจะพุ่งเข้าหาอาคิราและอาเรียด้วยความเร็ว

อาเรียก้าวขึ้นมาขวางหน้าอาคิรา พลางปล่อยพลังความมืดออกมาเป็นเกราะป้องกัน แต่แรงของวิญญาณร้ายคุณเกศนั้นเกินคาด อาเรียรู้สึกถึงแรงกดดันที่มากขึ้นทุกที แต่เธอยังไม่ยอมแพ้ ยืนหยัดเพื่อปกป้องอาคิราอย่างไม่ลดละ

“ฉันจะไม่หยุดแค่นี้ ฉันจะทำลายที่นี่ให้สิ้นซาก” วิญญาณคุณเกศพูดด้วยเสียงแหลมคม

“อาเรีย...” อาคิราเสียงสั่น เธอรู้สึกกลัวจนขาหมดแรงทรุดตัวลงนั่งที่พื้น

“ขอโทษที ข้าช่วยเจ้าได้แค่คนเดียวเท่านั้น”

ทันใดนั้น แสงสว่างสีขาวสว่างจ้าได้พุ่งเข้ามาจากทางเดินที่อยู่เบื้องหลังของอาคิราและอาเรีย

แสงสีขาวนั้นเปล่งประกายอย่างสง่างาม คล้ายดาวดวงหนึ่งที่ส่องสว่างในท้องฟ้ายามค่ำคืน มันส่องผ่านความมืดมิดทั้งหมด ทำให้ทุกสิ่งที่เคยถูกความมืดกลืนกินกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง รัศมีของแสงนั้นไม่เพียงแค่กระจายอยู่ในอากาศ แต่ยังสามารถสัมผัสถึงจิตใจของผู้ที่อยู่รอบข้าง ทำให้รู้สึกถึงความสงบและความหวัง

เมื่อแสงสีขาวนั้นสัมผัสกับวิญญาณร้ายของคุณเกศ เธอเริ่มรู้สึกถึงความเมตตาและความอบอุ่นที่ถูกกระจายออกมา ความเจ็บปวดและความโกรธที่เคยเกาะติดอยู่ในใจของเธอเริ่มจางหายไป แทนที่ด้วยความสงบและความสุขที่แท้จริง

วิญญาณร้ายของคุณเกศเริ่มสลายไปทีละน้อย จนกระทั่งกลายเป็นอณูวิญญาณที่ลอยฟุ้งกระจายไปในอากาศ ร่างของคุณเกศกลายเป็นอณูวิญญาณที่บริสุทธิ์และสลายไปในที่สุด

อาคิราและอาเรียตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างกระทันหัน

“ถึงได้บอกไงว่า อย่าทำอะไรเกินตัว”

เสียงเข้มของชายหนุ่มที่คุ้นเคยดังขึ้น ไม่นานนักร่างของเขาก็ปรากฎขึ้นจากทิศทางที่แสงสว่างนั้นส่องมา บนมือของเขามีแสงสีขาวที่มีรูปร่างเหมือนผีเสื้อตัวเล็กๆ โบยบินอยู่และกำลังเริ่มจางหายไป

“กฤต....” อาคิราคราง

“เธอนี่น่าตีจริงๆ เลยนะ”

กฤตินไม่พูดเปล่า เขาตรงเข้าไปอุ้มหญิงสาวขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดทันที

“ก็ฉัน...”

“ยังจะพูดอีก” กฤตินดุ ทำให้อาคิราสงบปากทันที

กฤตินอุ้มร่างของหญิงสาวตรงไปยังสวนดอกไม้ที่อยู่ด้านหลังของโรงแรม เขาเหลือบมองอาเรียและยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะเดินจากไป

“เจ้านั่น เห็นข้าเรอะ?” อาเรียขมวดคิ้วด้วยความขุ่นมัว

---

การลงโทษที่แสนหวาน

ภายในสวนดอกไม้ที่อยู่หลังโรงแรม ดอกไม้หลากสีส่งกลิ่นหอมหวนในอากาศ สายลมพัดเบาๆ สร้างบรรยากาศโรแมนติก แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมายังดอกไม้ ทำให้ราวกับอยู่ในเทพนิยาย

กฤตินอุ้มอาคิราเดินตรงเข้าไปยังส่วนลึกของสวนดอกไม้ ที่ซึ่งมีพื้นที่ลับเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ไม่มีใครมองเห็น ท่ามกลางความเงียบสงบของค่ำคืน อาคิรารู้สึกถึงความอบอุ่นจากอ้อมแขนของกฤติน แต่ยังคงสงสัยในสิ่งที่เขากำลังทำ

เมื่อมาถึงจุดหมาย กฤตินวางอาคิราลงเบาๆ บนพื้นหญ้านุ่ม ที่ล้อมรอบด้วยดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน เขามองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอด้วยความรักและห่วงใย

“รู้มั้ยว่าทำให้ฉันเป็นห่วงมากแค่ไหน” กฤตินพูดด้วยเสียงแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความจริงจัง

“ฉันขอโทษ ฉันคิดว่า ฉันเอาอยู่อะ” อาคิรากล่าวอย่างรู้สึกผิด

“รู้มั้ยว่า เด็กดื้อต้องโดนทำโทษน่ะ” กฤตินกระซิบที่ข้างหูและยิ้มเจ้าเล่ห์

“ห๊ะ?” อาคิราเงยหน้ามองเขาด้วยสีหน้างุนงง

กฤตินไม่พูดอะไรอีก เขาค่อยๆ โน้มตัวลงจูบอย่างแผ่วเบา แต่ลึกซึ้ง ความอบอุ่นและความรักที่เขาส่งผ่านมาทำให้อาคิรารู้สึกสั่นไหวในใจ

จูบของกฤตินเริ่มร้อนแรงขึ้น มือของเขาลูบไล้ที่แก้มของอาคิรา ก่อนที่จะเลื่อนลงไปที่เอวของเธอ อาคิรารู้สึกถึงความอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความปรารถนาแรงกล้า เธอไม่สามารถต้านทานได้ และก็ไม่ต้องการต้านทานอีกต่อไป

กฤตินค่อยๆ กดร่างของอาคิราลงกับพื้นหญ้า เขาจูบเธออย่างลึกซึ้ง ริมฝีปากของเขากดลงบนเธออย่างหนักแน่น และเต็มไปด้วยความปรารถนา มือของเขาเริ่มลูบไล้ไปตามร่างกายของเธออย่างอ่อนโยน แต่ก็แฝงไปด้วยความเข้มข้นของอารมณ์

อาคิรารู้สึกถึงความร้อนแรงที่แผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเธอ ความรู้สึกที่ถูกครอบงำด้วยความรักและความปรารถนาที่ไม่สามารถต้านทานได้ เธอปล่อยให้กฤตินนำทางและสัมผัสทุกๆ ส่วนของเธอ

เสียงของลมหายใจที่กระชั้นขึ้น และหัวใจที่เต้นแรงของทั้งสองคนทำให้บรรยากาศรอบๆ เหมือนหยุดนิ่ง ทุกอย่างดูเหมือนจะถูกลืม ยกเว้นความรู้สึกที่มีต่อกันและกัน

“โทษฐานที่เธอทำให้ฉันเป็นห่วง” กฤตินถอนจูบ และมองไปที่อาคิราด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักและความปรารถนา

“ถ้าโทษแบบนี้ ฉันยอมรับได้” อาคิรายิ้มอย่างเขินอาย

กฤตินหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะดึงอาคิราเข้ามากอดไว้แนบแน่น

“ฉันชอบเธอ” กฤตินกระซิบที่ข้างหูเบาๆ

“ฉันก็....ชอบคุณ” อาคิราซุกหน้าที่อกของเขา และพึมพำงึมงำด้วยความเขินอาย

“ฉันรู้” กฤตินหัวเราะ

พวกเขานั่งอยู่ตรงนั้นในสวนดอกไม้ที่สวยงาม ท่ามกลางแสงจันทร์ที่ส่องสว่าง และความรักที่เปล่งประกายอยู่ในใจ