ตอนที่ 25 พลังแห่งความหลง (2)

“แย่ล่ะสิ” อยู่ๆ อาคิราก็พึมพำออกมา

“หืม?” กฤตินขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ณัฐ มานี่หน่อย” อาคิราดึงมือเพื่อนสาวที่กำลังคุยอยู่กับธีรเทพให้ตามเธอออกไปด้านนอกห้องโถงจัดงาน

“มีอะไรเหรอ?” ณัฐรินีย์งุนงง

“คุณเกศ...อยู่ที่นี่” อาคิรากระซิบเบาๆ

“ห๊ะ!!”

“เบาๆ สิ” อาคิราทำมือจุ๊ปาก

“เธอเห็นเหรอ?” ณัฐรินีย์กระซิบถามกลับ

“อื้อ อยู่ตรงโน้นน่ะ” อาคิราชี้มือไปยังห้องพักรับรองที่อยู่ริมสุดทางเดิน

วิญญาณของคุณเกศยืนอยู่ที่นั่น เธอดูเศร้าหมองและเจ็บปวดราวกับว่าความรู้สึกของเธอถูกตรึงไว้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้ เธอหยุดยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตูห้องพักนั้น

“ฉันว่า ในห้องนั้นมีคุณเอกกับชัญญาอยู่” อาคิรากระซิบ

“เอาไงอะ?”

“เดี๋ยวฉันจะลองคุยกับคุณเกศดู”

“ห๊ะ จะบ้าเหรอไอ” ณัฐรินีย์ร้องเสียงหลง

“ถ้าปล่อยไว้ความมืดมิดจะครอบงำคุณเกศ และจะกลายเป็นพลังงานมืดที่เลวร้ายและอันตรายกับทุกคนที่อยู่ที่นี่” อาคิราบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แล้วฉันต้องทำอะไรอะ?” ณัฐรินีย์ถามกลับ

“เธออย่าแขกออกมาด้านนอกนะ ฝากด้วยล่ะ” อาคิราพูดจบก็รีบเร่งออกจากห้องโถงกลางไปทันที

---

วิญญาณแห่งความเศร้า

ในโถงทางเดินที่มืดสลัวของโรงแรมหรูที่จัดงานเลี้ยงบริษัท Vivid Enterprise ไฟสลัวๆ จากโคมไฟบนผนังและเสียงดนตรีที่ดังก้องจากห้องจัดเลี้ยง ทำให้บรรยากาศที่นี่ดูน่ากลัวและเงียบสงบ

อาคิราเดินเข้ามาในโถงทางเดิน เธอหยุดยืนมองรอบๆ ด้วยความระมัดระวัง ก่อนจะเงี่ยหูฟังเสียงเบาๆ ที่ดังขึ้นในความเงียบสงบ เสียงนั้นคือเสียงกระซิบแผ่วเบา เหมือนเสียงร้องไห้และเสียงคร่ำครวญ อาคิรารู้สึกถึงความหนาวเย็นที่ไหลผ่านเส้นผมและผิวหนังของเธอ

"คุณเกศ" อาคิราเรียกเสียงเบา รู้ดีว่าเสียงนั้นคือเสียงของวิญญาณของเกศ ภรรยาของเอกวัฒน์ที่เสียไปแล้ว

"ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่"

วิญญาณของเกศปรากฏตัวขึ้นจากความมืด อยู่ในชุดขาว ใบหน้าสวยงาม แต่สายตากลับแฝงด้วยความเศร้าและความแค้นที่ลึกซึ้ง

"คุณเกศ..."

"ฉันรู้ว่าคุณเจ็บปวดและโกรธแค้นชัญญา แต่ความแค้นนี้จะทำให้คุณต้องทนทุกข์ทรมานไปตลอดกาล" อาคิรากล่าวอย่างแผ่วเบา

"ชัญญาทำให้ฉันต้องตาย เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่เคียงข้างเอกวัฒน์" คุณเกศพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ

"ฉันเข้าใจว่าคุณเจ็บปวด แต่การแก้แค้นไม่ใช่ทางออก คุณต้องปล่อยวางและไปสู่ที่ที่สงบสุข" อาคิรามองวิญญาณคุณเกศด้วยสายตาเห็นใจ

"ไม่!" คุณเกศกรีดร้อง

"ฉันไม่สามารถปล่อยวางได้ ฉันจะไม่ยอมให้ชัญญาได้ในสิ่งที่เธอไม่สมควรได้"

"คุณเกศ ถ้าคุณไม่ปล่อยวาง ความแค้นจะกลืนกินคุณ คุณจะกลายเป็นวิญญาณร้ายที่ไม่มีทางออก" อาคิราก้าวเข้าไปใกล้คุณเกศ

คุณเกศยืนนิ่ง รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความทุกข์และความโกรธปรากฏบนใบหน้าของเธอ

"ไม่! ฉันจะไม่ยอมปล่อยวาง ฉันจะทำลายทุกคนที่ทำให้ฉันต้องทนทุกข์ทรมาน!" เสียงของคุณเกศดังขึ้นพร้อมกับความมืดที่เข้ามาใกล้ตัวเธอ

ทันใดนั้น ความมืดมิดที่อยู่รอบๆ เริ่มก่อตัวขึ้นรอบๆ เกศ มันกลืนกินเธอทีละน้อย ทำให้ร่างของเธอเริ่มเปลี่ยนไป ความเจ็บปวดและความโกรธเริ่มปรากฏบนใบหน้าของเธอมากขึ้น

"คุณเกศ!" อาคิราพยายามเรียกเกศอีกครั้ง

"อย่าปล่อยให้ความมืดกลืนกินคุณ คุณยังมีโอกาสที่จะปล่อยวางและไปสู่ที่ที่สงบสุข"

แต่เสียงของอาคิราถูกกลืนหายไปในความมืด ร่างของเกศถูกความมืดกลืนกินจนหมดสิ้น สายตาของเธอเปลี่ยนไปเป็นสายตาของวิญญาณร้าย ความแค้นและความเจ็บปวดทำให้เธอกลายเป็นสิ่งที่เธอเกลียดที่สุด

ในขณะเดียวกัน

กฤตินยืนอยู่ในมุมหนึ่งของห้องจัดเลี้ยง งานเลี้ยงยังคงดำเนินไปอย่างครึกครื้น เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยดังไปทั่วทั้งห้อง ทันใดนั้น กฤตินรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง เขาสัมผัสได้ถึงความมืดและความชั่วร้ายที่กำลังคืบคลานเข้ามา

“เฮ้ เจ้ารู้สึกมั้ย” เสียงกระซิบดังมาจากที่ห่างไกล

“อื้ม”

ขณะที่กฤตินกำลังจะทำอะไรบางอย่าง สายตาของเขาก็ไปหยุดที่ณัฐรินีย์ที่รีบเร่งเข้ามาให้ห้องโถงกลางที่จัดงาน เขารู้ได้ในทันทีว่า สาวน้อยแสนซนของเขากำลังทำเรื่องที่อันตรายอีกแล้ว

“ยัยตัวแสบหาเรื่องอีกละ” กฤตินกระซิบตอบกลับไปยังที่ห่างไกล

“หึหึ”

“นายช่วยมาดูแลในห้องนี้หน่อย เดี๋ยวฉันไปดูยัยนั่นเอง” กฤตินตัดสินใจ และเดินตรงไปหาธีรเทพกับณัฐรินีย์

“คุณณัฐ อย่าให้คนในห้องโถงนี้ออกไปด้านนอกนะ” กฤตินบอก และรีบเดินออกจากห้องโถงไปอย่างรวดเร็ว

“เกิดอะไรขึ้น?” ธีรเทพมองหน้าณัฐรินีย์ด้วยความงุนงง

“ไม่รู้สิ แต่สองคนนั้นพูดเหมือนกันเป๊ะเลย” ณัฐรินีย์พึมพำอย่างแปลกใจ

เมื่อกฤตินเดินมาถึงทางเดิน เขาได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบาและเสียงร้องไห้ที่ดังขึ้นในความเงียบสงบ เขารู้ทันทีว่าอาคิรากำลังเผชิญหน้ากับวิญญาณร้าย

กฤตินเร่งฝีเท้า เขาต้องไปหาอาคิราให้เร็วที่สุด เพื่อช่วยเธอจากความมืดและความชั่วร้ายที่กำลังคืบคลานเข้ามา และเพื่อปกป้องเธอจากวิญญาณร้ายที่กำลังจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง