ในเวลานี้เซียวหลินเทียนกับฉินซานเพิ่งเข้ามา เมื่อเห็นเผยอวี้ชี้หน้าด่าหลิงอวี๋ด้วยความโกรธ ทั้งสองก็ขมวดคิ้วทันที“ท่านอ๋องอี้เสด็จแล้ว!”องครักษ์คนหนึ่งตะโกนขึ้นมาเมื่อเผยอวี้เห็นก็ตะโกนด้วยความโกรธ “อาเทียน พระชายาเช่นนี้ข้าว่ามิต้องมีก็ได้กระมัง สร้างปัญหาใหญ่ให้เจ้าเช่นนี้ ข้าสนับสนุนให้เจ้าหย่ากับนางทันที!”เมื่อหลิงหว่านได้ยินเข้าก็มิรอให้หลิงอวี๋เอ่ยปากแล้ว นางด่าเผยอวี้อย่างโกรธเกรี้ยวทันที“ท่านคิดว่าท่านเป็นใคร? การแต่งงานระหว่างท่านพี่ของข้ากับท่านอ๋องอี้ได้รับพระราชทานจากองค์จักรพรรดิ ท่านอ๋องอี้จะหย่าก็หย่าได้เลยเยี่ยงนั้นรึ?”“ท่านมากล่าวหาท่านพี่ข้าโดยมิพูดเรื่องราวให้ชัดเจน! หรือปกติแล้วท่านจัดการกับเรื่องของทางการเช่นนี้?”“เสียดายที่หัวของท่านใหญ่โตถึงเพียงนั้น แต่มิได้ใส่อะไรลงไปในนั้นเลยหรือ?”เผยอวี้ตะลึงกับสิ่งที่หลิงหว่านพูด จากนั้นก็ตระหนักได้ว่าหลิงหว่านกำลังด่าว่าตนโง่เขลาเขาโกรธจนตัวสั่น พลางตะคอกใส่หลิงหว่านด้วยความโกรธ“หลักฐานเป็นที่แน่ชัดแล้ว มันไม่มีประโยชน์ที่เจ้าจะพูดแทนนาง! ออกไปเสียสาวน้อย เรากำลังพูดเรื่องจริงจังกันอยู่ ไม่มีเวลามาพูดเรื
เซียวหลินเทียนมองเผยอวี้พลางเอ่ยอย่างเคร่งขรึม “เจ้าควรตรวจสอบเครื่องยาสมุนไพรให้ดีก่อนทำการขนส่ง แต่เจ้ากลับหละหลวม จนนำมาสู่ความผิดพลาดครั้งใหญ่เช่นนี้!”“ความผิดของเจ้าไม่อาจให้อภัยได้ ตามวินัยทหารจะถูกลงโทษด้วยการโบยห้าสิบไม้! เจ้าต้องยอมรับมัน!”เผยอวี้เอ่ยเสียงดังฟังชัด “กระหม่อมยอมรับอย่างเต็มใจพ่ะย่ะค่ะ!”ครั้งนี้ตนประมาทเลินเล่อจริง ๆ แม้ว่าเซียวหลินเทียนจะฆ่าเขาเพราะความประมาทนี้ เผยอวี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับมันเมื่อฉินซานเห็นดังนั้นก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วเอ่ย”ท่านอ๋องอี้ กระหม่อมของความเมตตาแก่แม่ทัพเผย ให้โบยครึ่งหนึ่งก่อน รอโรคระบาดถูกกำจัดสิ้นแล้วค่อยทำโทษต่ออีกครึ่ง!”“เรื่องสำคัญเร่งด่วนนัก ทั้งยังต้องคิดหาทางรีบเติมเครื่องยาสมุนไพรอีก ให้แม่ทัพเผยรับผิดชอบงานนี้เถิดพ่ะย่ะค่ะ! เชื่อว่าแม่ทัพเผยจะมิทำพลาดอีกแน่นอน!”หมอเฝิงเอ่ยอย่างกังวล “โบยครึ่งหนึ่งมันก็ได้หรอก แต่จะจัดการผู้กระทำผิดเยี่ยงไรเล่า?”“ท่านอ๋องอี้ ท่านจะปล่อยให้แม่ทัพเผยรับผิดแทนพระชายาอ๋องอี้มิได้พ่ะย่ะค่ะ! หากท่านจัดการเช่นนี้ พวกเรากับแม่ทัพเผยไม่มีทางยอมรับได้!”เซียวหลินเทียนยิ้มอย
“ท่านอ๋อง กระหม่อมยอมรับการลงโทษพ่ะย่ะค่ะ!”เผยอวี้ตบตนเองไปหลายครั้ง หากเขาตรวจสอบอย่างรอบคอบก่อนออกเดินทาง ก็คงไม่ทำผิดพลาดใหญ่หลวงเช่นนี้!ตอนนี้เครื่องยาสมุนไพรเป็นของปลอม เช่นนั้นหลิงอวี๋จะช่วยผู้คนได้เยี่ยงไรกัน?เซียวหลินเทียนเชื่อในตัวเขาถึงได้ให้เขาขนส่งเครื่องยาสมุนไพร แต่เขากลับทำให้เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ถูกคุกคามเช่นนี้… เขาสมควรตายจริง ๆ!“ทำตามที่แม่ทัพฉินพูด โบยครึ่งหนึ่งก่อนเพื่อให้เจ้าจำบทเรียนนี้ไว้! อีกครึ่งหลังรอให้เรื่องคลี่คลายไปก่อนแล้วค่อยโบย!”เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างไม่แสดงสีหน้า "ใครก็ได้ เอาไม้มา!"องครักษ์สองคนก้าวไปข้างหน้า เผยอวี้ถอดชุดเกราะของตนออกแล้วนอนลงบนพื้นอย่างมีสติเพื่อรับการโบยไม้กระทบกับร่างกายของเผยอวี้อย่างต่อเนื่อง ทำเอาหลิงหว่านเห็นแล้วรู้สึกเจ็บปวดไปด้วย ความโกรธต่อเผยอวี้ที่กล่าวหาหลิงอวี๋ส่งเดชจางหายไปเล็กน้อย พลางมองด้วยความกลัวหลิงหว่านเห็นเผยอวี้กัดฟันทนรับโทษโดยไม่หือไม่อือก็แอบชื่นชมเขาในใจ แม้ว่าเผยอวี้ผู้นี้จะดูน่ารังเกียจในบางครั้ง แต่ด้านที่แข็งแกร่งก็สมควรได้รับการยกย่อง!ท่านปู่บอกว่าผู้ชายหลั่งเลือดได้แต่หลั่งน้ำ
ในตอนนี้แม้ว่าทั้งสองคนจะสงสัยโรงหุยชุน แต่ก็เกินกว่าจะเข้าไปยุ่งได้ พวกเขาไม่สามารถสอบสวนและตัดสินลงโทษโรงหุยชุนได้เลยหลิงอวี๋เห็นเซียวหลินเทียนหงุดหงิดจึงปลอบใจเขา “กลับไปค่อยว่ากันเถิดเพคะ! แม้ว่าครั้งนี้จะตัดสินโทษพวกเขามิได้ แต่เราก็สามารถหาวิธีอื่นลงโทษพวกเขาได้!”“ทำเรื่องไม่ดีมากมาย จะต้องเกิดปัญหาเป็นแน่ พวกหมอจางจะต้องชดใช้!”“อืม ข้าเชื่อเจ้า!”เซียวหลินเทียนคิดพลางเอ่ย “เผยอวี้มีทัศนคติที่ไม่ดีต่อเจ้า เจ้าอย่าได้ไปใส่ใจเขาเลย เขาถ่ายทอดความคิดของข้ามิได้หรอก!"จู่ ๆ หัวข้อก็เปลี่ยนไป หลิงอวี๋ไม่ตอบสนองไปครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจ “ท่านคิดสิ่งใด?”เซียวหลินเทียนหน้าแดงพลางเอ่ยเบา ๆ “ข้าไม่คิดว่าเจ้าเลว ข้าจะไม่ขอหย่ากับเจ้าโดยไม่มีเหตุผล!”หลิงอวี๋กลอกตาใส่เขาพลางเอ่ย “ถึงมีเหตุผลหม่อมฉันก็ให้ท่านอ๋องขอหย่ามิได้เพคะ เราตกลงกันแล้วว่าจะแยกทางกันด้วยดี… ก็ต้องแยกทางกันด้วยดีเท่านั้น!”“หม่อมฉันมิสามารถปล่อยให้จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนมีบุตรีที่ถูกขอหย่าได้ เช่นนั้นจะทำให้หลิงหว่านกับคนอื่น ๆ แต่งงานได้ยากเพคะ!”“เซียวหลินเทียน หลังจากโรคระบาดนี้หายไป พอกลับไปแล้วหม่
ฉินรั่วซือยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น หลิงอวี๋ดีกว่าตนเพียงเล็กน้อย แต่นางไม่มีความเคารพต่อท่านอ๋องอี้เลย ทั้งยังเรียกชื่อของท่านอ๋องอี้ไปตรง ๆ เลยด้วยซ้ำหากตนทำตัวดี ๆ เสียหน่อย ท่านอ๋องอี้เห็นความดีของตนก็จะชอบตนเป็นแน่!ขณะที่ฉินรั่วซือกำลังครุ่นคิดก็เห็นเซียวหลินเทียนเดินออกมา นางจึงฉวยโอกาสแสร้งทำเป็นโซเซไปชนเข้ากับเซียวหลินเทียนเซียวหลินเทียนพยุงนางโดยไม่รู้ตัว ยาต้มในมือของฉินรั่วซือก็หกเลอะไปทั่วตัวของเซียวหลินเทียน“ว๊าย… ขอประทานอภัยเพคะ… ท่านอ๋อง หม่อมฉันไม่ระวังเอง ท่านอ๋องบาดเจ็บหรือไม่เพคะ!”ฉินรั่วซือรีบหยิบผ้าออกมาช่วยเช็ดให้เซียวหลินเทียนเซียวหลินเทียนถอยไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัวแล้วขมวดคิ้วพลางเอ่ย "ข้าไม่เป็นไร!"เซียวหลินเทียนเช็ดยาที่เลอะบนชุดเกราะแบบลวก ๆ แล้วเดินไปโดยไม่แม้แต่จะมองนางเลยเขารู้สึกหงุดหงิดมาก เมื่อนึกถึงสิ่งที่หลิงอวี๋พูดว่า หลังจากกลับไปจะใช้ความดีความชอบขอให้องค์จักรพรรดิอนุญาตให้พวกเขาหย่าร้างกันก็ยิ่งหงุดหงิดมากหากหลิงอวี๋ควบคุมโรคระบาดได้จริง ๆ มันจะเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ เสด็จพ่อจะต้องยอมให้กับคำขอของนางอย่างแน่นอน!เมื่อถึงเวลานั้น น
“เช่นนั้นหรือ? มิทราบว่าราคายาสูงไปถึงขั้นใด? ท่านจินต้า เอาตำรับยาให้หยางต้าหู่ดูก่อนค่อยว่ากันเถอะ!”เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว แม้ว่าครั้งนี้เขาจะนำเงินที่ราชสำนักจัดสรรมาบรรเทาภัยพิบัติมาด้วย แต่เงินบางส่วนก็ถูกแบ่งไปยังโรงหมอในเมืองหลวงเพื่อซื้อเครื่องยาสมุนไพรแล้วตอนนี้เขามีเงินติดตัวสองแสนกว่าเท่านั้น หากราคาสูงมากจริง ๆ เช่นนั้นก็คงชักหน้าไม่ถึงหลังแล้วท่านจินต้ายื่นตำรับยาผ่านช่องว่างรั้วกั้นเข้าไป หยางต้าหู่ดูแล้วเอ่ย“ท่านอ๋องอี้ เครื่องยาสมุนไพรที่ท่านต้องการล้วนมีราคาแพงที่สุดทั้งนั้น ทั้งยังต้องการปริมาณมากด้วย แต่ละอย่างราคาอย่างต่ำก็ห้าสิบตำลึงแล้ว!”สีหน้าของเซียวหลินเทียนมืดมนลง ตอนนี้เขาไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว เขาได้รับอิทธิพลจากหลิงอวี๋ จะทำการสิ่งใดต้องทำการบ้านมาก่อนแม้ว่าเขาจะไม่คุ้นเคยกับคุณสมบัติของยาแต่ละชนิดที่ใช้รักษาโรคระบาด แต่ก็ได้ศึกษาราคาของเครื่องยาสมุนไพรมาแล้วเครื่องยาสมุนไพรที่หลิงอวี๋ขาดสามารถซื้อได้ในราคาตลาดสูงสุดไม่กี่ตำลึงเท่านั้น ราคาที่หยางต้าหู่เสนอให้ตนนั้นแพงเกินความจริง!หยางต้าหู่สังเกตคำพูดกับสีหน้า เมื่อเห็นเซียวหลินเทียนสีหน้าไ
เมื่อเซียวหลินเทียนพูดจบท่านจินต้าก็ตกใจตัวแข็งทื่อการขายแร่เหล็ก อาหารและเครื่องยาสมุนไพรให้กับฉีตะวันออกถือเป็นความผิดกบฏที่ต้องประหารเก้าชั่วโคตร!พวกหยางต้าหู่ช่างขวัญกล้านัก!“ท่าน… ท่านอ๋อง… หากการคาดเดาของท่านเป็นจริง… เช่นนั้นไม่มีทางที่ข้าหลวงเว่ยโจวจะไม่รู้เรื่องนี้พ่ะย่ะค่ะ!”ท่านจินต้าตกใจจนพูดตะกุกตะกัก หากการคาดเดาของเซียวหลินเทียนเป็นจริง เช่นนั้นพวกเขาก็เข้าถ้ำหมาป่าเสียแล้วคนเหล่านี้กล้าทำเรื่องที่ผิดร้ายแรงเช่นนี้ หากถูกเปิดโปงขึ้นมาก็จะเป็นเช่นสุนัขจนตรอกเซียวหลินเทียนค้นพบความร้ายแรงของสถานการณ์อีกด้วย แม้ว่าเขาจะแค่คาดเดา เรื่องจริงก็อาจมิเป็นเช่นนั้น!แต่หากเขาคาดเดาถูกเล่า?เซียวหลินเทียนเอ่ยเบา ๆ “ตรวจสอบอย่างเงียบ ๆ ไปก่อน อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม ห้ามข้อมูลรั่วไหลออกไปเด็ดขาด! ตรวจสอบให้ชัดเจนแล้วเรามาวางแผนระยะยาวกันอีกที!”ท่านจินต้าพยักหน้า จากนั้นก็เช็ดเหงื่อแล้วเดินตามเซียวหลินเทียนกลับเซียวหลินเทียนเดินไปหออักษรด้วยความเคยชิน หลิงอวี๋เป็นคนฉลาดมีไหวพริบ ไปหานางอาจจะหาวิธีแก้ปัญหาได้เขาเพิ่งจะเข้าไปในหออักษร ก็เห็นฉินซานกับหลิงอวี๋กำลังยืนคุยอะไ
เซียวหลินเทียนเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง และครุ่นคิดอย่างรวดเร็วหากข้าหลวงเว่ยโจวเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย เช่นนั้นแม่ทัพเซี่ยที่ประจำการอยู่ที่เว่ยโจวจะเป็นผู้บริสุทธิ์หรือไม่?เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องที่ข้าหลวงเว่ยโจวทำเลยจริง ๆ หรือ?นอกจากนี้ยังมีนายทหารที่รับคำสั่งจากแม่ทัพเซี่ยอีกสองคนด้วย...“ท่านจินต้า ให้สายลับสืบต่อไปว่าคนในรถม้าทั้งสองคันคือผู้ใด? และหยางต้าหู่ติดต่อกับพวกเขาแบบใด?”“ยอมจำนนต่อศัตรู ทรยศต่อแคว้น หรือแค่เพราะทำการค้า!”เซียวหลินเทียนครุ่นคิดพลางกำชับ“พ่ะย่ะค่ะ!” ท่านจินต้ารีบจดจำไว้“ส่งคนไปตรวจสอบแม่ทัพเซี่ยที่ประจำการอยู่กับพวกนายทหารลูกน้องเขาด้วย ดูว่ามีกี่คนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้!”“จริงสิ ข้าจำได้ว่ากองทหารของแม่ทัพเซี่ยมีคนสามพันคนใช่หรือไม่?”เซียวหลินเทียนเอ่ยถาม“พ่ะย่ะค่ะ! และยังมีกองทัพชายแดนนับหมื่นที่ประจำการอยู่ที่ชายแดน… แม่ทัพเซี่ยสามารถขอความช่วยเหลือจากกองทัพชายแดนได้ในกรณีฉุกเฉินพ่ะย่ะค่ะ!”ท่านจินต้าติดตามเซียวหลินเทียนมาหลายปีแล้ว แค่ฟังเขาก็สามารถเดาความคิดของเซียวหลินเทียนได้แล้ว นี่คือการปรับใช้กลยุทธ์อยู่“ท่านอ๋อง