บทที่ 745

ถึงแม้นางจะรู้ว่าเขากำลังแกล้งทำเป็นแบบนี้ แต่นางก็ไม่รู้จะทำยังไงกับเขาจริงๆ

นางใจอ่อนกับคนอ่อนหวาน แต่ไม่ใช่คนแข็งกร้าว

จิ่งโม่เยี่ยเห็นสีหน้าของนางก็รู้ว่าแผนการของเขาได้ผล

นางเคยบอกว่านางชอบเขาแบบนี้ และเคยบอกว่าเกลียดความเผด็จการของเขา

ดังนั้นเขาจึงแสดงข้อดีของตัวเองออกมา และหลีกเลี่ยงข้อเสีย เพื่อไม่ให้นางรู้สึกเกลียดเขา

เขาต้องหาทางรั้งนางไว้ โดยไม่ทำให้นางรู้สึกต่อต้าน

ถ้าหากการใช้มารยาชายงามและการอ้อนวอนได้ผล เขาก็ไม่รังเกียจที่จะใช้มันกับนาง

เฟิ่งชูอิ่งสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “ช่างเถอะ!”

“เรื่องที่เราหย่าขาด ข้ายอมรับก็แล้ว ส่วนนายจะยอมรับหรือไม่ ข้าไม่สน”

จะเล่นบทอ้อนวอนงั้นเหรอ?

นางก็ทำเป็น!

รอยยิ้มของจิ่งโม่เยี่ยแข็งค้างอยู่บนใบหน้า

เฟิ่งชูอิ่งรู้สึกว่านางไม่จำเป็นต้องไปยึดติดกับเรื่องที่นางและจิ่งโม่เยี่ยหย่าขาดสำเร็จหรือไม่ ยังไงนางก็มีหนังสือหย่าแล้ว

นางคิดว่าแค่พวกเขาหย่ากันก็พอแล้ว

นางยิ้มบางๆ ให้จิ่งโม่เยี่ย “เรื่องขั้นตอนหลังจากหย่าขาด ก็รบกวนท่านอ๋องไปจัดการด้วยทีนะคะ”

“ปีนี้ข้าจะไม่ฉลองปีใหม่กับท่านอ๋องแล้ว ข้าจะไปอยู่เป็นเพื่อนท่านพ่อ”

นางกลัว