บทที่ 749

ท่านมหาราชครูยกมือกุมขมับ ฮองเฮาเป็นคนสุขุมเยือกเย็น ปกติแล้วไม่มีทางที่จะยอมรับการเดิมพันเรื่องแบบนี้

เพียงแต่ว่าวันนี้เมื่อฮองเฮาเสด็จมา เฟิ่งชูอิ่งลงมือทำร้ายพระนางก่อนแล้วยังด่าทอซ้ำอีก ทำให้อารมณ์ของพระนางเดือดดาลจนขาดสติยั้งคิด

ในเวลานี้ฮองเฮาคงคิดว่าจับผิดเฟิ่งชูอิ่งได้ จึงรีบตอบรับอย่างใจร้อน จนตกลงไปในหลุมพรางของเฟิ่งชูอิ่ง

เฟิ่งชูอิ่งยิ้มหวานกล่าวว่า “เอาล่ะ งั้นต่อไปเชิญทุกท่านรับชมการแสดง ฮองเฮาตีลังกากลับหัวกินอุจจาระได้เลย ควรมีเสียงปรบมือต้อนรับสักหน่อยนะ!”

หลังจากพูดจบ นางก็ปรบมือพลางเปิดเนตรทิพย์ให้ฮองเฮา

เดิมทีฮองเฮายังอยากจะเยาะเย้ยเฟิ่งชูอิ่งอีกสองสามคำ แต่เพียงพริบตาเดียว นางก็มองเห็นจิ่งสือเฟิงที่กำลังเดินวนเวียนอยู่รอบตัวนาง

นางตกใจถอยหลังไปก้าวใหญ่ ร้องด้วยความตกใจว่า “เฟิงเอ๋อร์?”

จิ่งสือเฟิงเห็นว่าฮองเฮามองเห็นเขาได้แล้ว จึงรีบพูดว่า “เสด็จแม่ ข้าอยู่ตรงนี้ตลอดเลย!”

“ทำอย่างไรท่านถึงยอมรับได้ ท่านอาจจะยังไม่รู้ เฟิ่งชูอิ่งเป็นผู้มีวิชาอาคมสูงส่ง การเรียกวิญญาณเป็นเรื่องง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปากสำหรับนาง”

เฟิ่งชูอิ่งยิ้มหวานและกล่าวว่า “ใช่ที่ไหนกัน