บทที่ 750

แววตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวังของจิ่งสือเฟิงพลันมืดมนลงในทันที

หากถามว่าในโลกนี้เขาห่วงใยใครมากที่สุด คำตอบก็คือพระมารดา

เขาคิดว่าเขากับพระมารดามีความผูกพันลึกซึ้ง พระมารดาต้องดีใจมากแน่ๆ ที่ได้เห็นหน้าเขาอีกครั้ง

ทว่าในตอนนี้ เมื่อได้ยินคำพูดและเห็นสีหน้าของพระมารดา เขาก็รู้ตัวว่าตนเองคิดผิด

ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินคนพูดว่าราชวงศ์ไม่มีเยื่อใยต่อกัน เขายังคิดอยู่เลยว่าไม่ถูกต้อง อย่างน้อยพระมารดาก็รักเขา

บัดนี้เขาเพิ่งรู้ว่า ถึงแม้เขาจะเป็นลูกที่พระมารดาให้กำเนิด แต่ในสายตาของพระมารดา อำนาจก็สำคัญกว่าตัวเขามาก

ตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ เขาสามารถสืบทอดราชบัลลังก์ นำมาซึ่งเกียรติยศให้พระมารดา เขาจึงเป็นลูกชายที่ดีของพระมารดา

เมื่อเขาตายไปแล้ว ไม่มีทางได้เป็นฮ่องเต้ได้ พระมารดาจึงรังเกียจเขา

เมื่อจิ่งสือเฟิงคิดเรื่องนี้ได้ เขาก็รู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง เขาจึงหันหลังกลับไป

หลังจากที่พระมารดาตำหนิเขาเสร็จ ก็ไม่สนใจเขาอีก หันไปมองจิ่งโม่เยี่ยแล้วพูดว่า “วันนี้ข้ามาที่จวนผู้ว่าราชการเพราะมีเรื่องจะประกาศอีกเรื่องหนึ่ง”

เฟิ่งชูอิ่งรู้สึกว่านางคงไม่หวังดี จึงพูดเสียงดังว่า “ขอถามหน่อยว่าเมื่อ