บทที่ 744

คำตอบของจิ่งสือเฟิงทำให้เฟิ่งชูอิ่งพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง พอคิดดูแล้วก็รู้สึกว่ามีเหตุผลอยู่บ้าง

ตอนที่จิ่งโม่เยี่ยเดินมาถึงข้างๆ นาง ก็ได้ยินนางสบถอย่างเจ็บใจว่า “ไอ้ผู้ชายสารเลว”

จิ่งโม่เยี่ย “...…”

นางคงไม่ได้กำลังด่าเขาอยู่หรอกนะ? เขานึกทบทวนการกระทำของตัวเอง แต่ก็ไม่รู้สึกว่ามีปัญหาอะไร

เขากระแอมไอเบาๆ แล้วพูดว่า “ใกล้จะปีใหม่แล้ว เจ้าไม่มาฉลองปีใหม่ที่วังกับข้าหรือ?”

เฟิ่งชูอิ่งมองเขาด้วยสีหน้าเย็นชา “เรื่องหนังสือหย่า เราค่อยมาคิดบัญชีกันทีหลัง”

จิ่งโม่เยี่ยเอื้อมมือลูบจมูก พูดเสียงแผ่วเบาว่า “ข้าไม่ได้หลอกเจ้า ถึงขั้นให้ปู๋เยี่ยโหวไปเตือนเจ้าแล้วด้วย”

“ทุกสิ่งทุกอย่าง ข้าทำตามความต้องการของเจ้า ไม่ได้ทำอะไรเลย”

เฟิ่งชูอิ่ง “...…”

ก็เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรเลยนี่แหละ นางถึงไม่รู้เรื่องพวกนี้!

เรื่องพวกนี้เขาต้องรู้แน่ๆ ตอนนี้เขากำลังแสร้งทำเป็นใสซื่อต่อหน้านาง ช่างหน้าไม่อายจริงๆ!

แต่เรื่องนี้นางก็หาความผิดของเขาไม่ได้จริงๆ เพราะวันนั้นตอนที่ปู๋เยี่ยโหวมาหานาง นางยืนยันอย่างหนักแน่นว่าพวกเขาหย่ากันแล้ว

ส่วนปู๋เยี่ยโหวยังไม่ได้แต่งงาน เขาไม่ค่อยเข้าใจเรื่องการแต่งงานและการห